MARYCOLENakalabas na kami ng mall ni Rina, at patungo na kami sa parking ng sasakyan namin ng nakaramdam ako ng pagka-ihi. Shit bakit naman wrong timing ito? Kung kailan narito na kami sa labas 'tsaka umatake. At isa pa malapit na rin sa sasakyan namin.Hindi ko naman p'wede tiisin at malayo pa kaming makakarating sa bahay kung hindi ako babalik sa mall upang mag bawas. Tinawag ko si Rina, na una na ito ng isang hakbang sa akin dahil hindi na ako komportable lumakad."Psssttt⊠Rina." tawag ko sa kaniya. Tumigil ito sa paghakbang at humarap sa akin."Ate Cole, bakit meron bang masakit sa'yo? Ano tatawag na ba ako ng ambulance?" taranta pa nitong tanong sa akin.Sinamaan ko s'ya ng tingin "Shunga hindi ganun. Ano babalik ako sa mall at gusto kong magbawas. Hindi kakayanin kung pigilan ko hanggang makauwi tayo ng bahay,""Ganun ba? Sige tara na Ate Cole, balik na tayo," ani pa ni Rina."Hindi ako na lang ayan na kasi ang sasakyan natin nginuso ko pa sa hindi kalayuan ang sasakyan namin.
ROWANNasa pagpirma ng mga papeles ang atensyon ko nang tumatawag si Rina sa akin. Bigla akong sinalakay ng kaba. Umiiyak? Bakit ito ang tumawag bahit hindi ang asawa ko? Fuck masyado pa naman akong praning kapag ganito. Kapag tungkol sa asawa ko ang pag-uusapan."Hello, mabilis kong sagot," hindi nagsasalita si Rina sa kabilang linya puro iyak ang naririnig ko. Mas tumindi pa ang kabang nararamdaman ko. Shit 'wag naman sanang meron masamang nangyari sa asawa ko. Dahil hindi ko kakayanin."Hello Rina, what happened?" mahinahon ko pang tanong sa kaniya, kahit sinasalakay na ako ng kaba lalo pa at matagal itong hindi makasagot sa akin.Shit anong nagyyari? Halo-halo katanungan agad ang sumalakay sa isipan ko. Tumikhim ako upang kunin ang atensyon ni Rina dahil puro iyak lang ang naririnig ko."S-sir sorry poâŠ.huhuhuâŠ. Sir Rowan, tatlong oras na po nawawala si Ma'am Cole, kanina pa namin pinaghahanap ni Mang Raul, hindi po talaga namin makita. Huhuhu Sir Rowan, patawarin n'yo po ako kung
ROWAN"Hello, Rina. Yes, uwi na kayo ni Mang Raul. Yes wala r'yan si, Ma'am Marycole mo, kahit anong gawin n'yo hindi n'yo talaga siya makikita. Okay bye,"Nagpatuloy akong magmaneho patungo sa condo ko. Meron pa akong pagmamadali sa pagmamaneho binilisan ko. Nauna ako dumating sa mga kaibigan ko. Subalit bubuksan ko pa lang ang pinto ng unit ko ay dumating si Wyatt at Theo.Si Wyatt ay seryoso ito masama ang tingin sa akin. Anong aasahan ko pinsan niya si Marycole talaga magagalit ang ungas na ito sa akin.Mga tahimik kaming tatlo pagpasok sa loob ng unit ko. Ako, tamad akong umupo at kaagad isinandal ang ulo ko sa likuran ng upuan.Mariin akong napapikit ng mata ko. Hindi talaga ako matatahimik hangga't hindi nakakauwi ang asawa ko rito."Ehem! Dude, anong plano?" sa wakas nagsalita ang dalawa sa harapan ko. "Of course we need to save my wife immediately. Habang humahaba ang oras nakakabahala," I answered. Tumango-tango ang dalawa."Wait ano nga pala ang nangyari?" sabi nilang dala
MARYCOLEMakalipas ng isang buwan.."Ate Cole meron po naghahanap sa'yo," sabi ni Rina sa akin. Nasa k'warto kasi ako nagpapahinga. Katatapos lang din namin magtanghalian ni Rina."Sino?" matipid kong sagot kay Rina."Magulang po ni Ms. Nadine, Ate Cole," napatingin ako kay Rina baka nagkamali lang ako ng dining sa sinabi nito. Napaisip ako kung kaya ko ba silang kausapin. Ngunit nanaig ang binubulong ng isip at puso ko, haharapin ko sila upang maging malinaw ang lahat."Sige susunod ako Rina. Sandali pinapasok mo ba sila?""Yes Ate," aniya."Ok sige lalabas na ako,"Nang makalabas si Rina, napa buntong-hininga ako. Dahan-dahan pa ako bumangon upang lumabas. Siguro naman maganda ang sadya nila at hindi ako aawayin. Simula ng madukot ako ni Nadine, hindi na ako lumalabas ng bahay kung hindi lang kasama si Rowan. Lalabas man ako meron mga nakabuntot na bodyguard sa akin. Nagkaroon kasi ako ng phobia sa nangyari lalo pa hindi pa ako nakakapagsilang. Ayaw kong ilagay sa peligro ang buhay
MARYCOLEAfter three yearsI was smiling as I watched Marianne and Rowan play on the playground in front of our house.Napakabilis ng panahon mahigit dalawang taon na ang panganay namin ni Rowan na si Marrianne. At ngayon ay two months ko na rin dinadala ang pangalawa naming anak. Sana raw ay lalaki na, sabi ng asawa kong atat magkaroon ng anak na lalaki. Kasi kapag hindi raw lalaki ay paspasan daw na maghahabol ulit siya.Sa ilang taon naming pagsasama ni Rowan. Masasabi kong napaka s'werte ko dahil binigyan ako ng asawang mabait, g'wapo at mahal ako. Hindi ko masasabing perfect ang pagsasama namin dahil meron din minsan tampuhan, ngunit lahat ng iyon ay madali namin nasolusyunan basta naroon lagi ang tiwala at pagmamahal namin sa isa't isa.I took a long sigh, and at the same time, I couldn't stop giggling when Marrianne started running and ordered her father to chase her.Ang tagal kong nakatayo hindi kalayuan sa kanilang dalawa. Pinagmamasdan lang ang mag-ama ko at kung hindi pa l
MARYCOLEâWow! Sarap ng almusal natin, Mom,â saad ng bagong sulpot na isa sa kambal kong anak na si Mattheus. Niyakap pa ako mula sa likuran ko at pinupog ako ng halik sa pisngi ko.Nasa harapan pa ako ng kalan tinatapos ko ang pagsasandok ko ng sinangag na kanin. Nakangiti ako ng lumingon sa kaniya pagkatapos ginusot ko siya sa kaniyang buhok.Maaga talaga kung ito ay gumising kaysa roon sa kambal nitong si Matthias at Ate Marrianne nito.âMorning ânak," wika ko sa kaniya.âMorning, Mommy,â malambing nitong sagot sa akin. Humigpit pa ang pagkakayakap nito bago ako bitiwan ngunit nasa tagiliran ko naman pinanonood ako sa ginagawa ko.âMommy tulungan na po kita,â alok nito sa akin.âMagaan lang naman ito ânak. Mabuti pa ay umupo ka na lang at antayin na matapos ako sa ginagawa. Last na rin naman ito kaya ayos lang,ââAko na lang po ang kukuha ng mga plato, Mom,â Hindi nito inantay ang sagot ko at lumapit na sa dish cabinet.Kambal ang sumunod kay Marrianne. Si Mattheus at Matthias. Nat
MARYCOLEPagkalipas ng ilang taonâŠPagsapit ng limang taon ni Nadine sa kulungan ay lihim na nagkaroon ito ng relasyon sa warden na bantay sa selda nito. Kaya nga lang nalaman ng asawa nag-eskandalo kaya nilipat ang warden sa ibang correctional. Nakakaawa nga si Nadine dahil nagbunga iyon ng batang babae at ito ay si Lorelei.Nang isilang si Lorelei ibinigay ni Nadine sa mga magulang nito ang anak, kaya lumaki ito sa Lolo at Lola nito. Nitong huling taon sana ni Nadine sa kulungan ay dinapuan si Nadine ng Dengue sa kulungan. Akala nito ay pangkaraniwang trangkaso lang matagal na pala niyon iniinda ni Nadine, pababalik lang. Hindi lang nagsasabi sa kaniya Ina dahil ayaw na nito madagdagan ng pasanin ng Ina nito. Iyon nagpalaki pa nga sa anak niya ay mahirap na. Ayaw na raw nito dagdagan ang pasakit na ibinigay niya noon sa kaniyang Mama at Papa. Dapat ay makakalaya na sana ang dalaga. Ito naman ang nangyari kinuha rin ito sa itaas.Ang akala ko kung ano ang kailangan nito sa ospital at
MATTHIAS MARTINEZ: MY POSSESSIVE KUYALORELEIâArghâŠantok pa ako,â malakas na tili ko ng umagang iyon dahil sa lakas ng aking alarm sa headboard ng aking kama.Gusto ko pa sana matulog kaya nga lang Friday pa lang ngayon kaya napilitan akong bumangon dahil alas singko na ng madaling araw. Kailangan kasi 6:30 ay bumibiyahe na ako patungo sa Saint Francis University, kung saan ako nag-aaral ay kasalukuyan na akong grade 10. Seven thirty ang first subject ko dangan nga lang dapat 15 minutes before 7:30 naroon na ako sa school campus.Binilisan ko ang pagligo at ng matapos akong magbihis sinuklay ko lang ang hangggng baywang na tila nirebond kong buhok at hindi na ako tumingin sa body mirror ng k'warto ko. Nilapitan ko ang backpack ko sa study table ko upang kunin at lumabas ng k'warto ko.Tumakbo ako pababa sa magara naming hagdan dahil kakain pa ako ng almusal. Dami kasing binigay kahapon na assignment ng mga titser namin at take note ngayon agad ang deadline kaya pinilit ko iyon tapusi
MatthiasIt's been 3 years, simula ng ikinasal kami ni Lorelei, sa Sanctuary Hotel pero feeling ko noong isang Linggo lang nangyari âyon.Araw-araw kasi mas lalo kong minahal ang mabait kong asawa. Oo minsan may away kami ngunit inaayos agad namin âyon. Nag-uusap agad kami at gumagawa ng maganda solusyon. Ngunit ang away lang naman namin ay simpleng hindi lang pagkakaunawaan bilang buhay mag-asawa.Ayaw kasi rin namin patatagalin kung sino sa aming dalawa ang may tampo kailangan solve agad hindi pinaabot kinabukasan.If I look back to the past, when Lorelei was Mommy's daughter, it seemed impossible for us to be together. She can never be mine because everyone believes we are siblings.Marami na nga kaming sinuong na pagsubok. But thankful kay God, kasi nalampasan namin ang pinagdaanang unos, at sa kung may darating man na matinding problema kaya naman namin âyon lampasan. Ngayon pa ba na may mga anak na kami at mas mahal namin ang isa't isa.Lalo pa nga naging matibay ang aming pagsas
LoreleiAfter four monthsâŠâUh? Anong masamang hangin ang nagdala sa inyo dalawa at alam ko may trabaho pa kayo ngayon?â kunot ang noo ko pareho ko silang tiningnan.âBeshâŠpunta tayo ngayon sa Sanctuary Hotel and resort n'yo,â wika ni Ricky at Regina. Pumasok agad sa loob ng condo hindi ko pa man naaya pumasok. Tsk, ang weird ng mga bestfriend ko.âLorelei! Tara minsan lang magyayaâââHa? Walang kasama si Zanelle, besh, si Tatay kasi nagpaalam maaga pa pumunta sa kaibigan niya.ââEdi isama natin,â wika nilang dalawa.âPaano? Wala si Mang Raul, baka hindi pumayag si Matthias. Pinagmaneho kasi siya patungo raw sa Sanctuary, may asikasuhin.ââPak na pak? Sakto malilibre tayo ng asawa mo sa entrance ng beach,â palatak ng dalawa.âSure kayo? Malayo ang Zambales pagod din mag-drive,â paliwanag ko sa kanila.âGirl Scout itong mga BFF mo, may driver akong kasama. Grabe kasi besh, ang init gusto naming mag-swimming,â magpanabay na saad nila.Pumayag ako OA pa ang dalawa nag-apir pa ng sumang-ay
LoreleiâBabe, it's not obvious that you're the excited one,â tudyo ng asawa ko dahil kanina ko pa ito minamadali ng magbihis.Ngayon nasa labas na kami ng pinto sa kwarto ni Tatay. Ngayon araw na kasi ang birthday nito at ang pangako kong sorpresa sa kanya.Bitbit ni Matthias ang ginawa kong vanilla cake, na pinagtatalunan pa namin âto, kasi nga suggestion nito paglabas na ni Tatay ng silid niya ngunit mahigpit akong tumutol.Eh, bakit ba? Gusto kong ito agad ang bubungad pag gising ni Tatay ngayong umaga sobrang pakialamero lang itong asawa ko pero nasunod din naman.âAko ang napapagod sa'yo, Misis. Kasi kagabi ka pa isip nang isip kung anong pagkain ang iluluto mo at hanggang umaga ala-sais pa lang maingay ka na,â wika ulit ni Matthias.Natawa na lang ako sa kaniya.âHindi ko naman itatangi kasi totoo naman na excited ako kaya âwag ka ng komontra, Mister. Para happy tayong dalawa,â wika ko sa kanya kinaangat ng sulok ng taas ng labi niya.âBakit may mali ba sa sinabi ko?â ulit kong
LoreleiâMang Raul, sa Pasig po ulit tayo. Sa Manggahan po sa dating apartment na pinuntahan natin ng dalawang beses,â magalang kong sabi rito.âSige Lorelei," wika ni Mang Raul. "Mabuti na lang pinayagan ka ng asawa mo," mahina itong tumawa tila ba may naalala."Bakit po?" nangiti na rin ako."Noong una, nagalit sa akin iyon at pumayag daw akong ipagmaneho ka rito sa Pasig.ââInaway ko po masyadong maarte. Ayon wala siyang nagawa,âMasayang humalakhak si Mang Raul.âKaya pala nakasimangot na lang ng sabihin ko paalis tayo,â natatawa pa wika ni Mang Raul.Kasama ko rin si Ricky at Regina, full support itong dalawa kong bestfriend. Dumating na kasi ang isa ko pang Ate na galing pa ng Province pumayag na mag-usap kami.Sakto lang dahil nangako tutulungan daw ako mapapayag ang panganay naming kapatid.Dalawang Linggo ko rin ito kinumbinsi na pumayag. Kasi grabeng sungit noong una. Mabuti talaga mabilis nalusaw ang kasungitan nito ng mai-kwento ko rito kung gaano pangarap ni Tatay, na mak
LoreleiâLo!ââLoloâŠâ napahagulgol ako nang tuluyan itong sumuko nasa sasakyan pa lang kami.Sa ospital dapat ang punta ng ambulance ngunit sa St. Martin funeral home napunta.Busy na si Matthias na tawagan sila Mommy at Lola. Ako tahimik lang habang pinagmamasdan ko ang payapang tulog na si Lolo.Humahangos sila Mommy at Lola Liza maging si Kuya Mattheus at si ate Mayang namumula ang mata katulad kay Daddy.Hinanap ko si Zanelle kila Mommy kasi hindi nila kasama.âSi Rina ang kasama nasa bahay, ânak,â wika ni Mommy.âEh, si Tatay po Mhie?ââNasa mansyon pa anak. Gusto nga umuwi sa condo n'yo kaya lang sabi ng Dad n'yo, sa bahay muna kasi nandito pa kayo wala siyang kasama roon,âNilapitan ko si Lola, sa harapan ng Lolo Ronald. Tahimik ito umiiyak sa harapan ng tila tulog lang na si Lolo.âLola, ayos lang po ba kayo?â ani ko nginitian siya at tumabi ako rito ng tayo hinaplos ang likuran niya.âApo,â hikbi nito kaya kinabig ko upang yakapin at hinayaan itong umiyak habang yakap ko.âNag
LoreleiWedding dayâŠTapos na akong mag-ayos, si Zanelle na ngayon ang binibihisan ko. Twiny kami ng suot na dress ng anak ko kaya hindi ko mapigil mangiti at nanggigil sa cuteness overload nito.âAng pretty naman ng Zanelle ko,â I giggled. Magkabilang pisngi niya pinanggigilan kong hinalikan.âItaw lin po Mama, same po Zael, pletty,â aniya niyakap ako sa leeg, tapos ulit-ulit na hinahalikan ako sa pisngi. Iyon ang naabutan ng ka papasok na si Matthias.Tinaasan ako nito ng kilay ng mapansin nito napapangiti ako tiningnan siya mula ulo hanggang paa.âDaddy!â nilapitan ni Zanelle ang ama. âWowâŠwapo Daddy ni Zael,â wika nito akala mo matanda na kung nagsalita.âIkaw din anak ang ganda-ganda,â sagot ni Matthias.âHehehe opo Daddy, same Mama to danda,â sagot pa nito sa ama.âSobra! Same kayo ni Mama mo ang pinakamaganda para sa Daddy.ââBabe, tapos ka na?â saad ni Matthias.âPatapos na. Mauna na kayo lumabas ni Zanelle, dadaanan ko pa si Tatay.ââNauna na, babe kasama nila Mommy,ââAy hind
LoreleiâTay!â masaya kung sigaw sabay tinakbo ko ang pinto upang salubungin si Tatay, kasama na siya ni Matthias at si Kuya Mattheus na seryoso.Hindi kasama si Eleazar, kasi may pasok pa sa school ngunit susunod daw kapag naka graduate na payag naman si Tita Candy. Isa pa ayaw na ni Eleazar. Mag-transfer. Kung nakatapos na raw luluwas ng Maynila.Dito na kami nakatira ni Zanelle sa condo unit ni Matthias. Pag-alis kahapon, iniwan naman ang susi sa condo niya bago kami iwanan sa bahay nila Mommy.Nakangiti si Tatay kahit hindi niya ako nakikita. Mahigpit ko itong niyakap. Larawan pareho naming mukha ng saya. I looked at Matthias.âThank you,â I uttered.Inalalayan ko si Tatay patungo sa sala at pinaupo. Pinagmasdan ko ito baka napagod sa biyahe ngunit mukhang maaliwalas naman ang bukas ng mukha nito.âTatay ayos lang po ba ang naging biyahe n'yo?â wika ko.âOo naman ânak, ngunit mahinang tumawa. Aba'y nagmamadali itong katipan mo dahil nga kasal n'yo na bukas, ginawa lang pasyalan an
LoreleiâMommy,â nakanguso kong sabi. Nahihiya akong tumingin sa kaniya kasi kanina pa ako nito tinutukso kung saan daw ako natulog kahit alam niyang magkasama kaming dumating ni Matthias.âHalika ka nga rito anak,â wika nito hinila ako upang mayakap niya.Napangiti ako at hindi na ako nag-aksaya ng oras. Niyakap ko si Mommy Cole ng husto.âSalamat naman nagkabalikan na kayo ni Matthias. Ako ang unang masaya para sa inyong dalawa ânak. Mapapanatag na ako kaso mabubuo na rin ang pamilya n'yo ni Matthias,â aniya.âMhie, susunduin ko lang po pala si Zanelle ha? Diba nagpaalam na si Matthias kanina umalis agad?â âBukas na kayo umuwi hija,â sagot nito.âInantay po kasi ako nila Ricky at Regina, Mommy.ââGanoon ba? Sige, binilin pala ni Matthias, ihatid daw kayo ni Mang Raul,ââOpo Mhie, kaka tawag lang din ulit sa akin akala naman nakakalimot ako.ââSiya sige na baka abutin kayo ng gabi. Naroon ang anak mo sa silid ng ate Mayang mo,ââSige po tatawagin ko na lang Mommy,â paalam ko sabay
LoreleiâAng lamig!â tili ko kahit ako'y nakapikit.Gusto kong may mayakap kaso alam ko, wala ang anak ko. Mamaya pa 'yon ibablik nila Mommy kasi hapon pa ang flight namin ni Zanelle.Iniisip ko nasa k'warto ako ni Regina. Nakangiti pa ako kinapa ko ang tabi ko upang hilahin ang gamit na unan ni Zanelle, upang iyon ang yapusin.Gusto kong yakapin upang maibsan ang ginaw. Maybe it rained last night, so it was cold. Electric fan lang naman ang gamit namin ni Zanelle, sa silid na bigay ni Regina, pero dinaig pa ngayon ang naka aircon.Mahigpit kong niyakap ang unan at sinubsob ko pa ang aking mukha dahil nanuot sa ilong ko ang mabangong amoy ni Matthias.Sandali...natigilan ako...hanggang dito ba naman sa silid ni Regina, ginugulo ako ng hudas na si Matthias?Ganito talaga ang amoy ng lalaking 'yon hindi ako maaaring magkamali. Letse pati ba naman sa pagtulog ko, ang lalaking âyon sumasagi sa isip ko?Pero paano naman mapupunta ang unan ni Matthias sa silid namin ni Zanelle? Grabe na ba a