MARYCOLENanghina ako sa ilang ulit na pag-angkin na ginawa ng asawa ko. Kaya hindi ko mapigilan ang makatulog. Nakapikit na ako ng tumabi si Rowan sa akin. Tinatalo ako ng antok kaya hindi ko na siya pinagkakaabalahan tingnan.Nagising ako na mataas na ang sinag ng araw sa labas. Anong oras na kaya? Bakit wala sa tabi ko ang asawa ko. Saan naman nagpunta ang ungas na iyon iniwan ako mag-isa rito. Pinilit kong bumangon kahit masakit ang buo kong katawan.Nanginginig pa ang magkabila kong binti ng ako ay tumayo at kung hindi ako nakahawak sa headboard ng kama maari ako ay matumba.Napagpasyahan ko umupo muna. Sanayin ang sarili. Malalim ako napabuntong hinga pagkatapos ay muli kong sinubukan tumayo."Haist, nagustuhan mo naman Marycole kaya ayos lang iyan," paninisi ko pa sa aking sarili.Dahan-dahan ang paghakbang ko dahil parang binibiyak ang gitna ko sa sobrang sakit doon. Nangingining ang tuhod ko ng umpisa kong ilakad. Hindi ko naman p'wede tiisin, ang panunubig ng pantog ko d
MARYCOLENaging apat na araw ang honeymoon namin ni Rowan. Two days lang dapat 'yon nag-exrend ng 2 days na gusto namin pareho. Sinulit talaga ng asawa ko na halos lahat ng sulok ng suite namin ay nilibot ng maharot kong asawa. Ngayon ko lang nalaman na mabangis din ito sa kama dahil nga tahimik ito unlike sa kaibigan nito na sina Theo at Henry. Napapangiti na lamang ako at sobrang saya dahil labis na kaluguran ang pinaranas ng asawa sa ko sa akin.Balik Pinas na kami ngayon parang napakabilis ng apat na araw. Malambing na boses ang naulinigan ko na parang tumatawag sa akin."Baby, nakalapag na ang airplane baka gusto na natin bumaba," kunot ang noo na saad niya sa akin."S-sorry, mayroon lang ako naisip," nahihiyang sagot ko sa kaniya.Tumaas ang sulok ng labi nito. "Hope ako 'yan iniisip mo baby, kun'di magbabayad ka," seryoso ang mukha na sagot niya sa akin.Napalabi ako bago sumagot. "Bakit naman? Paano mo nahulaan?""Ma-try nga ang mokong na 'to," bulong ko."Iniisip ko kasi si J
MARYCOLE Ang bilis ng araw mahigit dalawang Linggo na kaming kasal ni Rowan, at sa loob ng dalawa Linggong 'yon sagana ang babe time namin mag-asawa.Ang asawa ko ay hahabol nga talaga sa kaibigan na meron kambal kaya palagi biro sa akin ang mag-double time raw kami.Abala ako sa niluluto ko sa kusina dahil nagsidatingan ang mga tropa ni Rowan, kaya naisipan kong gumawa ng pulutan na sisig. Na master ko ng gumawa nito dahil pagdadalaw ang magkasintahan na si Jethro ito ang request with matching wine. Pinuntahan si Rowan upang ayain maginuman dahil daw hindi na nila ito nakakasama sa gimikan simula ng ikasal. Timing naman galing kaming mag-asawa kahapon sa grocery maraming stock na p'wede maihain sa kanila.Tutol nga si Rowan, dito sa pagpapakapagod ko para sa mga bisita niya at mago-order na lamang daw sila subalit kinonta ko dahil bihira lang naman mangyari ang ganito nilang salo-salo.Napaigtad ako ng yakapin ako nito sa likuran habang abala ako sa kalan."Baby, kanina kapa r'yan ak
MARYCOLE Pagkababa ko galing sa taas ng condo ni Rowan ay nag-text na lamang ako sa driver namin na sa Crossing na lamang ako sunduin dahil matatagalan ito makarating. Almost one hour kasi ang gugulin ng biyahe hanggang Maynila.Ang shunga ko hindi ko naisip iyon, agad bumaba. naghanap ako ng taxi magpahatid ng Crossing. Nakakita naman agad ako at kamuntikan ko pang awayin ang taxi driver at sinabihan ba naman ako na metro ang gagamitin baka raw mamahalan ako at magreklamo oras ng makarating sa Crossing. Maigi raw kung mag-MRT na lamang daw ako sumakay."Gusto mo Kuya 5K pa ibayad ko sa'yo. Duda ka na hindi ko kayang magbayad ng metro?" mataray ko pang saad sa kaniya."Eh, ma'am naniniguro lang po ako, ito lang po kasi ang kabuhayan namin ng pamilya ko baka po baratin n'yo ako," katwiran pa nito."Kung hindi lang iniisip ko ang driver na nag-aantay sa akin lalayasan ko ito taxi. Attitude masyado. Mahirap kasi sumakay ng MRT lalo kung rush hour siksikan. Sasakay pa kasi ng jeep patung
MARYCOLE"Anak. Sure kang aalis ngayon hapon? Aba'y masama pa ang panahon, Marycole! Kahit hindi rito ang sentro ng bagyo," pasermon na sabi sa kaniya ng Ina. "Kung e, cancel mo muna ang flight, 'nak? Antayin mo baka nga busy lang ang asawa mo," pangaral ulit ng Ina sa kaniya at sumang-ayon din siya sa suggestion nito.Nag-antay si Marycole kay Rowan, maghapon hanggang gabi subalit walang Rowan na dumating. Pina-cancel pa niya ang ticket, na dapat sana ngayon hapon ang flight niya sa pagbabasakaling susunduin siya ng asawa. Ngunit hanggang kinabukasan ay hindi nagpakita si Rowan sa kaniya.Sinubukan tawagan ni Marycole si Rowan. Siya na ang nagbaba ng pride. Subalit hindi niya ma-contact ang phone nito. Inulit niya ng gabi dahil nasa isip niya lowbat lamang ito at baka pagtawag niya ulit ay makausap na niya ang asawa subalit ay wala pa rin. Kaya naman nakaisip na si Marycole na tuluyang umalis. Tuluyan iwan ang asawa.Nasa airport si Marycole ng hapon na iyon ngayon ang oras ng flight
ROWANHindi na ako makapag-antay na makauwi ng Maynila. Naayos ko na ang lahat na kinaharap na problema ng kumpanya. Kung hindi nga lamang masyadong malalim na ang gabi. Ngayon din ay babalik ako ng Maynila. Sobrang miss ko na ang asawa ko. Hirap kasi ng signal dito dahil may ilan nasirang mga poste sa katatapos na bagyo. Dagdagan pang low battery ang cellphone ko. Sa pagmamadali makarating dito hindi ko man lamang naisip bitbitin ang powerbank kaya hindi ko natawagan si Marycole kung nasaan ako.Napangiti ako ng maalala ang pag-amin nito na matagal na niya ako mahal. Ang torpe ko naman kasi pareho kami ng nararamdaman ni Marycole, simula pa pala noon mahal na ako ng dalaga, ngunit ang manhid ko pala. Marami na sana kaming anak ngayon. Dammit! Kapag naiisip ko anytime ay magbubuntis ang asawa ko sobra akong excited.Patungo na sana ako noon ng Antipolo, dahil labis akong nag-aalala rito. I don't know, basta feeling ko meron itong hindi masabi sabi sa akin. Nauunwaan ko naman dahil nga
MARYCOLENgayong araw ang usapan namin ng manager ko na mag-uusap tungkol sa trabaho. Gusto kong bumalik sa pagmo-modelo. Kaya naman maaga pa lang ay napilitan akong bumangon kahit pakiramdam ko ay kahapon pa ako may sakit. Kung kailan ako umalis ng Pinas, 'tsaka naman palagi masama ang pakiramdam ko. Nasa isip ko na lang marahil naninibago lang ako. Pagkatapos maligo ay naisipan kong mag kape. Kahit wala akong kain basta meron kape pakiramdam ko busog na ako roon. Nahihiligan kong mag kape na maraming creamer, ilang araw ko ng napapansin. Gustong gusto ko ang lasa kaya ng mag-grocery ulit ako ay marami ako biniling stock.Nang matapos ko ang kinakain ay kaagad na akong gumayak paalis. Mayroon pa akong isang oras upang magbiyahe siguro naman hindi ako late sa usapan namin ni manager.Na-suggest ko na sa modeling agency na kami magkita at gusto ko rin kumustahin ang dating mga kasamahan ko.Pinarada ko ang sasakyan sa basement at nginitian ang guard na naka-duty rito.Binati niya ako
MARYCOLEHanggang sa inis na lang ang nagawa ko sa pagpumilit pumasok ni Rowan sa loob ng unit ko. Ngingiti ngiti lang ang damuho kong asawa, habang nakatayo pa rin ito sa likuran ng pinto at nakasandal siya roon na akala mo isang modelo.Still, I'm irritated about him. Lalo pa alam kong lihim ako nito pinagtatawanan."Anong itinatawa tawa mo r'yan? Hambalusin kita nitong may takong kong sapatos makita mo dumbass ka!" ani ko kay Rowan, ng inaalis ko sa paa ko ang suot na sapatos. Masakit ang binti na umupo ako sa pangisahang sofa.Malalim na buntong-hininga ang ginawa ko. "Kailan ka dumating?" tanong ko sa kaniya. Salubong ang kilay na tinapunan ko siya ng tingin but he didn't answer me. Ni hindi man lamang ako pinagkaabalahan sagutin ng damuho kong asawa. Ha? Suplado ang peg nito ngayon huh!Kunot ang noo ko nababanas sa walang sagot ni Rowan sa akin. He only continued to glare at me. Ano kaya ang gagawin niya bakit nagpunta pa siya rito kung magtitigan lang kami?I repeat my questio
MatthiasIt's been 3 years, simula ng ikinasal kami ni Lorelei, sa Sanctuary Hotel pero feeling ko noong isang Linggo lang nangyari âyon.Araw-araw kasi mas lalo kong minahal ang mabait kong asawa. Oo minsan may away kami ngunit inaayos agad namin âyon. Nag-uusap agad kami at gumagawa ng maganda solusyon. Ngunit ang away lang naman namin ay simpleng hindi lang pagkakaunawaan bilang buhay mag-asawa.Ayaw kasi rin namin patatagalin kung sino sa aming dalawa ang may tampo kailangan solve agad hindi pinaabot kinabukasan.If I look back to the past, when Lorelei was Mommy's daughter, it seemed impossible for us to be together. She can never be mine because everyone believes we are siblings.Marami na nga kaming sinuong na pagsubok. But thankful kay God, kasi nalampasan namin ang pinagdaanang unos, at sa kung may darating man na matinding problema kaya naman namin âyon lampasan. Ngayon pa ba na may mga anak na kami at mas mahal namin ang isa't isa.Lalo pa nga naging matibay ang aming pagsas
LoreleiAfter four monthsâŠâUh? Anong masamang hangin ang nagdala sa inyo dalawa at alam ko may trabaho pa kayo ngayon?â kunot ang noo ko pareho ko silang tiningnan.âBeshâŠpunta tayo ngayon sa Sanctuary Hotel and resort n'yo,â wika ni Ricky at Regina. Pumasok agad sa loob ng condo hindi ko pa man naaya pumasok. Tsk, ang weird ng mga bestfriend ko.âLorelei! Tara minsan lang magyayaâââHa? Walang kasama si Zanelle, besh, si Tatay kasi nagpaalam maaga pa pumunta sa kaibigan niya.ââEdi isama natin,â wika nilang dalawa.âPaano? Wala si Mang Raul, baka hindi pumayag si Matthias. Pinagmaneho kasi siya patungo raw sa Sanctuary, may asikasuhin.ââPak na pak? Sakto malilibre tayo ng asawa mo sa entrance ng beach,â palatak ng dalawa.âSure kayo? Malayo ang Zambales pagod din mag-drive,â paliwanag ko sa kanila.âGirl Scout itong mga BFF mo, may driver akong kasama. Grabe kasi besh, ang init gusto naming mag-swimming,â magpanabay na saad nila.Pumayag ako OA pa ang dalawa nag-apir pa ng sumang-ay
LoreleiâBabe, it's not obvious that you're the excited one,â tudyo ng asawa ko dahil kanina ko pa ito minamadali ng magbihis.Ngayon nasa labas na kami ng pinto sa kwarto ni Tatay. Ngayon araw na kasi ang birthday nito at ang pangako kong sorpresa sa kanya.Bitbit ni Matthias ang ginawa kong vanilla cake, na pinagtatalunan pa namin âto, kasi nga suggestion nito paglabas na ni Tatay ng silid niya ngunit mahigpit akong tumutol.Eh, bakit ba? Gusto kong ito agad ang bubungad pag gising ni Tatay ngayong umaga sobrang pakialamero lang itong asawa ko pero nasunod din naman.âAko ang napapagod sa'yo, Misis. Kasi kagabi ka pa isip nang isip kung anong pagkain ang iluluto mo at hanggang umaga ala-sais pa lang maingay ka na,â wika ulit ni Matthias.Natawa na lang ako sa kaniya.âHindi ko naman itatangi kasi totoo naman na excited ako kaya âwag ka ng komontra, Mister. Para happy tayong dalawa,â wika ko sa kanya kinaangat ng sulok ng taas ng labi niya.âBakit may mali ba sa sinabi ko?â ulit kong
LoreleiâMang Raul, sa Pasig po ulit tayo. Sa Manggahan po sa dating apartment na pinuntahan natin ng dalawang beses,â magalang kong sabi rito.âSige Lorelei," wika ni Mang Raul. "Mabuti na lang pinayagan ka ng asawa mo," mahina itong tumawa tila ba may naalala."Bakit po?" nangiti na rin ako."Noong una, nagalit sa akin iyon at pumayag daw akong ipagmaneho ka rito sa Pasig.ââInaway ko po masyadong maarte. Ayon wala siyang nagawa,âMasayang humalakhak si Mang Raul.âKaya pala nakasimangot na lang ng sabihin ko paalis tayo,â natatawa pa wika ni Mang Raul.Kasama ko rin si Ricky at Regina, full support itong dalawa kong bestfriend. Dumating na kasi ang isa ko pang Ate na galing pa ng Province pumayag na mag-usap kami.Sakto lang dahil nangako tutulungan daw ako mapapayag ang panganay naming kapatid.Dalawang Linggo ko rin ito kinumbinsi na pumayag. Kasi grabeng sungit noong una. Mabuti talaga mabilis nalusaw ang kasungitan nito ng mai-kwento ko rito kung gaano pangarap ni Tatay, na mak
LoreleiâLo!ââLoloâŠâ napahagulgol ako nang tuluyan itong sumuko nasa sasakyan pa lang kami.Sa ospital dapat ang punta ng ambulance ngunit sa St. Martin funeral home napunta.Busy na si Matthias na tawagan sila Mommy at Lola. Ako tahimik lang habang pinagmamasdan ko ang payapang tulog na si Lolo.Humahangos sila Mommy at Lola Liza maging si Kuya Mattheus at si ate Mayang namumula ang mata katulad kay Daddy.Hinanap ko si Zanelle kila Mommy kasi hindi nila kasama.âSi Rina ang kasama nasa bahay, ânak,â wika ni Mommy.âEh, si Tatay po Mhie?ââNasa mansyon pa anak. Gusto nga umuwi sa condo n'yo kaya lang sabi ng Dad n'yo, sa bahay muna kasi nandito pa kayo wala siyang kasama roon,âNilapitan ko si Lola, sa harapan ng Lolo Ronald. Tahimik ito umiiyak sa harapan ng tila tulog lang na si Lolo.âLola, ayos lang po ba kayo?â ani ko nginitian siya at tumabi ako rito ng tayo hinaplos ang likuran niya.âApo,â hikbi nito kaya kinabig ko upang yakapin at hinayaan itong umiyak habang yakap ko.âNag
LoreleiWedding dayâŠTapos na akong mag-ayos, si Zanelle na ngayon ang binibihisan ko. Twiny kami ng suot na dress ng anak ko kaya hindi ko mapigil mangiti at nanggigil sa cuteness overload nito.âAng pretty naman ng Zanelle ko,â I giggled. Magkabilang pisngi niya pinanggigilan kong hinalikan.âItaw lin po Mama, same po Zael, pletty,â aniya niyakap ako sa leeg, tapos ulit-ulit na hinahalikan ako sa pisngi. Iyon ang naabutan ng ka papasok na si Matthias.Tinaasan ako nito ng kilay ng mapansin nito napapangiti ako tiningnan siya mula ulo hanggang paa.âDaddy!â nilapitan ni Zanelle ang ama. âWowâŠwapo Daddy ni Zael,â wika nito akala mo matanda na kung nagsalita.âIkaw din anak ang ganda-ganda,â sagot ni Matthias.âHehehe opo Daddy, same Mama to danda,â sagot pa nito sa ama.âSobra! Same kayo ni Mama mo ang pinakamaganda para sa Daddy.ââBabe, tapos ka na?â saad ni Matthias.âPatapos na. Mauna na kayo lumabas ni Zanelle, dadaanan ko pa si Tatay.ââNauna na, babe kasama nila Mommy,ââAy hind
LoreleiâTay!â masaya kung sigaw sabay tinakbo ko ang pinto upang salubungin si Tatay, kasama na siya ni Matthias at si Kuya Mattheus na seryoso.Hindi kasama si Eleazar, kasi may pasok pa sa school ngunit susunod daw kapag naka graduate na payag naman si Tita Candy. Isa pa ayaw na ni Eleazar. Mag-transfer. Kung nakatapos na raw luluwas ng Maynila.Dito na kami nakatira ni Zanelle sa condo unit ni Matthias. Pag-alis kahapon, iniwan naman ang susi sa condo niya bago kami iwanan sa bahay nila Mommy.Nakangiti si Tatay kahit hindi niya ako nakikita. Mahigpit ko itong niyakap. Larawan pareho naming mukha ng saya. I looked at Matthias.âThank you,â I uttered.Inalalayan ko si Tatay patungo sa sala at pinaupo. Pinagmasdan ko ito baka napagod sa biyahe ngunit mukhang maaliwalas naman ang bukas ng mukha nito.âTatay ayos lang po ba ang naging biyahe n'yo?â wika ko.âOo naman ânak, ngunit mahinang tumawa. Aba'y nagmamadali itong katipan mo dahil nga kasal n'yo na bukas, ginawa lang pasyalan an
LoreleiâMommy,â nakanguso kong sabi. Nahihiya akong tumingin sa kaniya kasi kanina pa ako nito tinutukso kung saan daw ako natulog kahit alam niyang magkasama kaming dumating ni Matthias.âHalika ka nga rito anak,â wika nito hinila ako upang mayakap niya.Napangiti ako at hindi na ako nag-aksaya ng oras. Niyakap ko si Mommy Cole ng husto.âSalamat naman nagkabalikan na kayo ni Matthias. Ako ang unang masaya para sa inyong dalawa ânak. Mapapanatag na ako kaso mabubuo na rin ang pamilya n'yo ni Matthias,â aniya.âMhie, susunduin ko lang po pala si Zanelle ha? Diba nagpaalam na si Matthias kanina umalis agad?â âBukas na kayo umuwi hija,â sagot nito.âInantay po kasi ako nila Ricky at Regina, Mommy.ââGanoon ba? Sige, binilin pala ni Matthias, ihatid daw kayo ni Mang Raul,ââOpo Mhie, kaka tawag lang din ulit sa akin akala naman nakakalimot ako.ââSiya sige na baka abutin kayo ng gabi. Naroon ang anak mo sa silid ng ate Mayang mo,ââSige po tatawagin ko na lang Mommy,â paalam ko sabay
LoreleiâAng lamig!â tili ko kahit ako'y nakapikit.Gusto kong may mayakap kaso alam ko, wala ang anak ko. Mamaya pa 'yon ibablik nila Mommy kasi hapon pa ang flight namin ni Zanelle.Iniisip ko nasa k'warto ako ni Regina. Nakangiti pa ako kinapa ko ang tabi ko upang hilahin ang gamit na unan ni Zanelle, upang iyon ang yapusin.Gusto kong yakapin upang maibsan ang ginaw. Maybe it rained last night, so it was cold. Electric fan lang naman ang gamit namin ni Zanelle, sa silid na bigay ni Regina, pero dinaig pa ngayon ang naka aircon.Mahigpit kong niyakap ang unan at sinubsob ko pa ang aking mukha dahil nanuot sa ilong ko ang mabangong amoy ni Matthias.Sandali...natigilan ako...hanggang dito ba naman sa silid ni Regina, ginugulo ako ng hudas na si Matthias?Ganito talaga ang amoy ng lalaking 'yon hindi ako maaaring magkamali. Letse pati ba naman sa pagtulog ko, ang lalaking âyon sumasagi sa isip ko?Pero paano naman mapupunta ang unan ni Matthias sa silid namin ni Zanelle? Grabe na ba a