MARYCOLE Pagkababa ko galing sa taas ng condo ni Rowan ay nag-text na lamang ako sa driver namin na sa Crossing na lamang ako sunduin dahil matatagalan ito makarating. Almost one hour kasi ang gugulin ng biyahe hanggang Maynila.Ang shunga ko hindi ko naisip iyon, agad bumaba. naghanap ako ng taxi magpahatid ng Crossing. Nakakita naman agad ako at kamuntikan ko pang awayin ang taxi driver at sinabihan ba naman ako na metro ang gagamitin baka raw mamahalan ako at magreklamo oras ng makarating sa Crossing. Maigi raw kung mag-MRT na lamang daw ako sumakay."Gusto mo Kuya 5K pa ibayad ko sa'yo. Duda ka na hindi ko kayang magbayad ng metro?" mataray ko pang saad sa kaniya."Eh, ma'am naniniguro lang po ako, ito lang po kasi ang kabuhayan namin ng pamilya ko baka po baratin n'yo ako," katwiran pa nito."Kung hindi lang iniisip ko ang driver na nag-aantay sa akin lalayasan ko ito taxi. Attitude masyado. Mahirap kasi sumakay ng MRT lalo kung rush hour siksikan. Sasakay pa kasi ng jeep patung
MARYCOLE"Anak. Sure kang aalis ngayon hapon? Aba'y masama pa ang panahon, Marycole! Kahit hindi rito ang sentro ng bagyo," pasermon na sabi sa kaniya ng Ina. "Kung e, cancel mo muna ang flight, 'nak? Antayin mo baka nga busy lang ang asawa mo," pangaral ulit ng Ina sa kaniya at sumang-ayon din siya sa suggestion nito.Nag-antay si Marycole kay Rowan, maghapon hanggang gabi subalit walang Rowan na dumating. Pina-cancel pa niya ang ticket, na dapat sana ngayon hapon ang flight niya sa pagbabasakaling susunduin siya ng asawa. Ngunit hanggang kinabukasan ay hindi nagpakita si Rowan sa kaniya.Sinubukan tawagan ni Marycole si Rowan. Siya na ang nagbaba ng pride. Subalit hindi niya ma-contact ang phone nito. Inulit niya ng gabi dahil nasa isip niya lowbat lamang ito at baka pagtawag niya ulit ay makausap na niya ang asawa subalit ay wala pa rin. Kaya naman nakaisip na si Marycole na tuluyang umalis. Tuluyan iwan ang asawa.Nasa airport si Marycole ng hapon na iyon ngayon ang oras ng flight
ROWANHindi na ako makapag-antay na makauwi ng Maynila. Naayos ko na ang lahat na kinaharap na problema ng kumpanya. Kung hindi nga lamang masyadong malalim na ang gabi. Ngayon din ay babalik ako ng Maynila. Sobrang miss ko na ang asawa ko. Hirap kasi ng signal dito dahil may ilan nasirang mga poste sa katatapos na bagyo. Dagdagan pang low battery ang cellphone ko. Sa pagmamadali makarating dito hindi ko man lamang naisip bitbitin ang powerbank kaya hindi ko natawagan si Marycole kung nasaan ako.Napangiti ako ng maalala ang pag-amin nito na matagal na niya ako mahal. Ang torpe ko naman kasi pareho kami ng nararamdaman ni Marycole, simula pa pala noon mahal na ako ng dalaga, ngunit ang manhid ko pala. Marami na sana kaming anak ngayon. Dammit! Kapag naiisip ko anytime ay magbubuntis ang asawa ko sobra akong excited.Patungo na sana ako noon ng Antipolo, dahil labis akong nag-aalala rito. I don't know, basta feeling ko meron itong hindi masabi sabi sa akin. Nauunwaan ko naman dahil nga
MARYCOLENgayong araw ang usapan namin ng manager ko na mag-uusap tungkol sa trabaho. Gusto kong bumalik sa pagmo-modelo. Kaya naman maaga pa lang ay napilitan akong bumangon kahit pakiramdam ko ay kahapon pa ako may sakit. Kung kailan ako umalis ng Pinas, 'tsaka naman palagi masama ang pakiramdam ko. Nasa isip ko na lang marahil naninibago lang ako. Pagkatapos maligo ay naisipan kong mag kape. Kahit wala akong kain basta meron kape pakiramdam ko busog na ako roon. Nahihiligan kong mag kape na maraming creamer, ilang araw ko ng napapansin. Gustong gusto ko ang lasa kaya ng mag-grocery ulit ako ay marami ako biniling stock.Nang matapos ko ang kinakain ay kaagad na akong gumayak paalis. Mayroon pa akong isang oras upang magbiyahe siguro naman hindi ako late sa usapan namin ni manager.Na-suggest ko na sa modeling agency na kami magkita at gusto ko rin kumustahin ang dating mga kasamahan ko.Pinarada ko ang sasakyan sa basement at nginitian ang guard na naka-duty rito.Binati niya ako
MARYCOLEHanggang sa inis na lang ang nagawa ko sa pagpumilit pumasok ni Rowan sa loob ng unit ko. Ngingiti ngiti lang ang damuho kong asawa, habang nakatayo pa rin ito sa likuran ng pinto at nakasandal siya roon na akala mo isang modelo.Still, I'm irritated about him. Lalo pa alam kong lihim ako nito pinagtatawanan."Anong itinatawa tawa mo r'yan? Hambalusin kita nitong may takong kong sapatos makita mo dumbass ka!" ani ko kay Rowan, ng inaalis ko sa paa ko ang suot na sapatos. Masakit ang binti na umupo ako sa pangisahang sofa.Malalim na buntong-hininga ang ginawa ko. "Kailan ka dumating?" tanong ko sa kaniya. Salubong ang kilay na tinapunan ko siya ng tingin but he didn't answer me. Ni hindi man lamang ako pinagkaabalahan sagutin ng damuho kong asawa. Ha? Suplado ang peg nito ngayon huh!Kunot ang noo ko nababanas sa walang sagot ni Rowan sa akin. He only continued to glare at me. Ano kaya ang gagawin niya bakit nagpunta pa siya rito kung magtitigan lang kami?I repeat my questio
MARYCOLETahimik lang ako habang nakasakay kami ni Rowan, ng taxi pagtungo sa condo ko. Lumabas din kami agad sa ospital ng pagkatapos namin mag-usap. Pareho pa kaming mag-asawa tila ba nagpapakiramdaman lang kami sa isa't isa kung sino ang unang babasag ng katahimikan.Gusto ko sana siyang kausapin nakahiyaan ko lang. Aminado guilty ako. Oo, na-guilty ako masyadong immature na desisyon. Hayss, walang tunog na singhap. Napangiti ako ng maisip na buntis na pala ako. Masaya kong hinaplos ang impis ko pang tiyan at lihim na kinausap iyon.'Pasensya na baby, at nag ala Dora si Mommy. Promise hindi na mauulit ang pag-aalsa balutan ni Mommy at talagang hindi na puwede maulit. Baka magalit na ng tuluyan si Daddy mo.''Baby, is there a problem?" nilingon ako ng asawa ko. Malalim pa ito humugot ng hangin sa kaniya dibdib. Nasa mukha ang tila nag-aalala at takot sa kaniyang mata."Kung meron problema, Marycole. Sabihin mo naman agad sa akin, hindi 'yong sosolohin mo lang and then wala akong kaa
MARYCOLEKahit na ayaw ko pang idilat ang mata ko ng gabi na 'yon ay napilitan akong gumising dahil kanina pa pabalik-balik si Rowan upang gisingin ako.Pagkatapos kasi ng pag-angkin nito sa akin natulog kami pareho hanggang gabi na. kanina pa ako tinatawag nito upang maghapunan muna bago ituloy ang tulog ko. Antukin talaga ako nito mga nakaraan araw. Mas gusto ko lang nakahiga kaysa kumain napipilitan lang ako dahil ayaw ko naman malipasan ng gutom."Baby," muling tawag ni Rowan sa akin ng pumikit ulit ako. Napangiti ako at halata na sa boses niya ang stress. ikaw ba naman na kanina pa salita nang salita tapos walang katugon mapipikon ka talaga."Marycole!" may inis na this time sa boses niya. I chuckled at idinilat ang isang mata upang silipin siya. Hindi nga ako nagkamali dahil nakasimangot na ang damuho kong asawa.Tuluyan akong gumising. Napapakamot pa ito sa buhok kaya humagikhik ako."Anong oras na ba?" pinalambing kong boses. Pantanggal sa busangot na mukha ng guwapo kong asaw
MARYCOLE"Uhm," ng maalimpungatan akong hinalikan ako ni Rowan sa labi ko. "Anong oras ka dumating?" tanong ko kahit nakapikit ang mata ko alam kong nakatunghay ito sa akin."12 midnight. Balik ka lang sa pagtulog, baby, don't mind me. Bibihis lang ako," paos niyang boses. Hindi ko na rin siya pinansin at tinatalo din ako sa sobra kong antok.Naramdaman ko na lang na tumabi siya sa akin. At nakagapos na ako sa kanya. Hanggang kinabukasan na ako ay nagising ganun pa rin ang posisyon namin. Dahan-dahan akong humarap sa kaniya sabay ngiti ng bumungad sa akin ang mahimbing na tulog kong asawa.Malakas akong naghikab kaya nagising ito. "Good morning," he said. "Aalis tayo ngayon baby, nasa bahay sila Mommy ngayon inaantay tayo," aniya."Okay," sagot ko at umaktong babangon ako ngunit naunahan niya ako."Winner kaya dapat meron akong prize," sinabi niyang 'yon sabay inalalayan ako bumangon."Anong gusto mo?" sakay ko sa biro niya. Napalunok ito animo hindi inaasahan na sasakyan ko ang biro
MatthiasIt's been 3 years, simula ng ikinasal kami ni Lorelei, sa Sanctuary Hotel pero feeling ko noong isang Linggo lang nangyari ‘yon.Araw-araw kasi mas lalo kong minahal ang mabait kong asawa. Oo minsan may away kami ngunit inaayos agad namin ‘yon. Nag-uusap agad kami at gumagawa ng maganda solusyon. Ngunit ang away lang naman namin ay simpleng hindi lang pagkakaunawaan bilang buhay mag-asawa.Ayaw kasi rin namin patatagalin kung sino sa aming dalawa ang may tampo kailangan solve agad hindi pinaabot kinabukasan.If I look back to the past, when Lorelei was Mommy's daughter, it seemed impossible for us to be together. She can never be mine because everyone believes we are siblings.Marami na nga kaming sinuong na pagsubok. But thankful kay God, kasi nalampasan namin ang pinagdaanang unos, at sa kung may darating man na matinding problema kaya naman namin ‘yon lampasan. Ngayon pa ba na may mga anak na kami at mas mahal namin ang isa't isa.Lalo pa nga naging matibay ang aming pagsas
LoreleiAfter four months…“Uh? Anong masamang hangin ang nagdala sa inyo dalawa at alam ko may trabaho pa kayo ngayon?” kunot ang noo ko pareho ko silang tiningnan.“Besh…punta tayo ngayon sa Sanctuary Hotel and resort n'yo,” wika ni Ricky at Regina. Pumasok agad sa loob ng condo hindi ko pa man naaya pumasok. Tsk, ang weird ng mga bestfriend ko.“Lorelei! Tara minsan lang magyaya–”“Ha? Walang kasama si Zanelle, besh, si Tatay kasi nagpaalam maaga pa pumunta sa kaibigan niya.”“Edi isama natin,” wika nilang dalawa.“Paano? Wala si Mang Raul, baka hindi pumayag si Matthias. Pinagmaneho kasi siya patungo raw sa Sanctuary, may asikasuhin.”“Pak na pak? Sakto malilibre tayo ng asawa mo sa entrance ng beach,” palatak ng dalawa.“Sure kayo? Malayo ang Zambales pagod din mag-drive,” paliwanag ko sa kanila.“Girl Scout itong mga BFF mo, may driver akong kasama. Grabe kasi besh, ang init gusto naming mag-swimming,” magpanabay na saad nila.Pumayag ako OA pa ang dalawa nag-apir pa ng sumang-ay
Lorelei“Babe, it's not obvious that you're the excited one,” tudyo ng asawa ko dahil kanina ko pa ito minamadali ng magbihis.Ngayon nasa labas na kami ng pinto sa kwarto ni Tatay. Ngayon araw na kasi ang birthday nito at ang pangako kong sorpresa sa kanya.Bitbit ni Matthias ang ginawa kong vanilla cake, na pinagtatalunan pa namin ‘to, kasi nga suggestion nito paglabas na ni Tatay ng silid niya ngunit mahigpit akong tumutol.Eh, bakit ba? Gusto kong ito agad ang bubungad pag gising ni Tatay ngayong umaga sobrang pakialamero lang itong asawa ko pero nasunod din naman.“Ako ang napapagod sa'yo, Misis. Kasi kagabi ka pa isip nang isip kung anong pagkain ang iluluto mo at hanggang umaga ala-sais pa lang maingay ka na,” wika ulit ni Matthias.Natawa na lang ako sa kaniya.“Hindi ko naman itatangi kasi totoo naman na excited ako kaya ‘wag ka ng komontra, Mister. Para happy tayong dalawa,” wika ko sa kanya kinaangat ng sulok ng taas ng labi niya.“Bakit may mali ba sa sinabi ko?” ulit kong
Lorelei“Mang Raul, sa Pasig po ulit tayo. Sa Manggahan po sa dating apartment na pinuntahan natin ng dalawang beses,” magalang kong sabi rito.“Sige Lorelei," wika ni Mang Raul. "Mabuti na lang pinayagan ka ng asawa mo," mahina itong tumawa tila ba may naalala."Bakit po?" nangiti na rin ako."Noong una, nagalit sa akin iyon at pumayag daw akong ipagmaneho ka rito sa Pasig.”“Inaway ko po masyadong maarte. Ayon wala siyang nagawa,”Masayang humalakhak si Mang Raul.“Kaya pala nakasimangot na lang ng sabihin ko paalis tayo,” natatawa pa wika ni Mang Raul.Kasama ko rin si Ricky at Regina, full support itong dalawa kong bestfriend. Dumating na kasi ang isa ko pang Ate na galing pa ng Province pumayag na mag-usap kami.Sakto lang dahil nangako tutulungan daw ako mapapayag ang panganay naming kapatid.Dalawang Linggo ko rin ito kinumbinsi na pumayag. Kasi grabeng sungit noong una. Mabuti talaga mabilis nalusaw ang kasungitan nito ng mai-kwento ko rito kung gaano pangarap ni Tatay, na mak
Lorelei“Lo!”“Lolo…” napahagulgol ako nang tuluyan itong sumuko nasa sasakyan pa lang kami.Sa ospital dapat ang punta ng ambulance ngunit sa St. Martin funeral home napunta.Busy na si Matthias na tawagan sila Mommy at Lola. Ako tahimik lang habang pinagmamasdan ko ang payapang tulog na si Lolo.Humahangos sila Mommy at Lola Liza maging si Kuya Mattheus at si ate Mayang namumula ang mata katulad kay Daddy.Hinanap ko si Zanelle kila Mommy kasi hindi nila kasama.“Si Rina ang kasama nasa bahay, ‘nak,” wika ni Mommy.“Eh, si Tatay po Mhie?”“Nasa mansyon pa anak. Gusto nga umuwi sa condo n'yo kaya lang sabi ng Dad n'yo, sa bahay muna kasi nandito pa kayo wala siyang kasama roon,”Nilapitan ko si Lola, sa harapan ng Lolo Ronald. Tahimik ito umiiyak sa harapan ng tila tulog lang na si Lolo.“Lola, ayos lang po ba kayo?” ani ko nginitian siya at tumabi ako rito ng tayo hinaplos ang likuran niya.“Apo,” hikbi nito kaya kinabig ko upang yakapin at hinayaan itong umiyak habang yakap ko.“Nag
LoreleiWedding day…Tapos na akong mag-ayos, si Zanelle na ngayon ang binibihisan ko. Twiny kami ng suot na dress ng anak ko kaya hindi ko mapigil mangiti at nanggigil sa cuteness overload nito.“Ang pretty naman ng Zanelle ko,” I giggled. Magkabilang pisngi niya pinanggigilan kong hinalikan.“Itaw lin po Mama, same po Zael, pletty,” aniya niyakap ako sa leeg, tapos ulit-ulit na hinahalikan ako sa pisngi. Iyon ang naabutan ng ka papasok na si Matthias.Tinaasan ako nito ng kilay ng mapansin nito napapangiti ako tiningnan siya mula ulo hanggang paa.“Daddy!” nilapitan ni Zanelle ang ama. “Wow…wapo Daddy ni Zael,” wika nito akala mo matanda na kung nagsalita.“Ikaw din anak ang ganda-ganda,” sagot ni Matthias.“Hehehe opo Daddy, same Mama to danda,” sagot pa nito sa ama.“Sobra! Same kayo ni Mama mo ang pinakamaganda para sa Daddy.”“Babe, tapos ka na?” saad ni Matthias.“Patapos na. Mauna na kayo lumabas ni Zanelle, dadaanan ko pa si Tatay.”“Nauna na, babe kasama nila Mommy,”“Ay hind
Lorelei“Tay!” masaya kung sigaw sabay tinakbo ko ang pinto upang salubungin si Tatay, kasama na siya ni Matthias at si Kuya Mattheus na seryoso.Hindi kasama si Eleazar, kasi may pasok pa sa school ngunit susunod daw kapag naka graduate na payag naman si Tita Candy. Isa pa ayaw na ni Eleazar. Mag-transfer. Kung nakatapos na raw luluwas ng Maynila.Dito na kami nakatira ni Zanelle sa condo unit ni Matthias. Pag-alis kahapon, iniwan naman ang susi sa condo niya bago kami iwanan sa bahay nila Mommy.Nakangiti si Tatay kahit hindi niya ako nakikita. Mahigpit ko itong niyakap. Larawan pareho naming mukha ng saya. I looked at Matthias.“Thank you,” I uttered.Inalalayan ko si Tatay patungo sa sala at pinaupo. Pinagmasdan ko ito baka napagod sa biyahe ngunit mukhang maaliwalas naman ang bukas ng mukha nito.“Tatay ayos lang po ba ang naging biyahe n'yo?” wika ko.“Oo naman ‘nak, ngunit mahinang tumawa. Aba'y nagmamadali itong katipan mo dahil nga kasal n'yo na bukas, ginawa lang pasyalan an
Lorelei“Mommy,” nakanguso kong sabi. Nahihiya akong tumingin sa kaniya kasi kanina pa ako nito tinutukso kung saan daw ako natulog kahit alam niyang magkasama kaming dumating ni Matthias.“Halika ka nga rito anak,” wika nito hinila ako upang mayakap niya.Napangiti ako at hindi na ako nag-aksaya ng oras. Niyakap ko si Mommy Cole ng husto.“Salamat naman nagkabalikan na kayo ni Matthias. Ako ang unang masaya para sa inyong dalawa ‘nak. Mapapanatag na ako kaso mabubuo na rin ang pamilya n'yo ni Matthias,” aniya.“Mhie, susunduin ko lang po pala si Zanelle ha? Diba nagpaalam na si Matthias kanina umalis agad?” “Bukas na kayo umuwi hija,” sagot nito.“Inantay po kasi ako nila Ricky at Regina, Mommy.”“Ganoon ba? Sige, binilin pala ni Matthias, ihatid daw kayo ni Mang Raul,”“Opo Mhie, kaka tawag lang din ulit sa akin akala naman nakakalimot ako.”“Siya sige na baka abutin kayo ng gabi. Naroon ang anak mo sa silid ng ate Mayang mo,”“Sige po tatawagin ko na lang Mommy,” paalam ko sabay
Lorelei“Ang lamig!” tili ko kahit ako'y nakapikit.Gusto kong may mayakap kaso alam ko, wala ang anak ko. Mamaya pa 'yon ibablik nila Mommy kasi hapon pa ang flight namin ni Zanelle.Iniisip ko nasa k'warto ako ni Regina. Nakangiti pa ako kinapa ko ang tabi ko upang hilahin ang gamit na unan ni Zanelle, upang iyon ang yapusin.Gusto kong yakapin upang maibsan ang ginaw. Maybe it rained last night, so it was cold. Electric fan lang naman ang gamit namin ni Zanelle, sa silid na bigay ni Regina, pero dinaig pa ngayon ang naka aircon.Mahigpit kong niyakap ang unan at sinubsob ko pa ang aking mukha dahil nanuot sa ilong ko ang mabangong amoy ni Matthias.Sandali...natigilan ako...hanggang dito ba naman sa silid ni Regina, ginugulo ako ng hudas na si Matthias?Ganito talaga ang amoy ng lalaking 'yon hindi ako maaaring magkamali. Letse pati ba naman sa pagtulog ko, ang lalaking ‘yon sumasagi sa isip ko?Pero paano naman mapupunta ang unan ni Matthias sa silid namin ni Zanelle? Grabe na ba a