MARYCOLE"I'm home," mahina kong sambit pagdating ng eroplano sinasakyan ko sa NAIA. Matagal na taon din ng huli kong nasilayan ang Pinas. Kumusta na kaya siya?Damn! Napatampal ako sa aking noo. Peste bakit siya agad ang pumasok sa isipan ko, argh. 'Kalma ka Marycole, hindi dapat dahil matagal ka ng naka move on diba? Of course I swear baka nga hangin na lang siya sa paningin ko kapag nakita ko siya ulit. Ows bakit defensive ka kung wala na? Pang-a-asar ko pa sa aking sarili. Hindi na nga talaga, kahit nakita ko pa siya ngayon. Sh*t bakit ko ba pinag-aksayahan ng isip ang hudas na iyon. Umayos ako ng upo at inabala ko ang sarili ko manood sa mga kasamahan nakasakay sa loob ng eroplano.Nag-antay muna ako nakababa na ang lahat ng pasahero bago humanda upang ako naman ang bumaba. Ngayon pa talaga ako kinakabahan my gosh. Upang panandalian mawala ang kabadong bente dibdib, pinalubo ko ang magkabilang kong pisngi I sighed deeply. 'tsaka bumaba ng dahan-dahan.Iginala ko ang mga mata ko sa
ROWAN "Hello Ms. Bocago. Cancel all my appointments may importante akong lakad ngayon,""Pero Sir Martinez, may meeting po kayo mamayang 2pm kay Mr. Atienza," laban pa ng sekretarya ko sa kabila linya.Dammit! Hindi ko naisip 'yon kahapon. Paano ba ang maganda gawin? Importante si Mr. Atienza subalit gano'n din si Marycole. Darating 'yon ngayon araw, at magsundo rin sa kaniya. Ako ang nagpresenta sa Mommy niya at Daddy niya na bahala magsundo.Natagalan ako magisip subalit iisa lang talaga ang tanging solusyon. Iisa ang kailangan kong I give up."Ms. Bocago. Are you still there?""Yes Sir,""Okay, ganito na lang move mo na lang next week ang meeting ko kay Mr. Atienza," mabilis kong sagot sa sekretarya ko. Napailing pa ako dahil giniit nito ang nasabing meeting."Sir? Ano po kasi Sir Rowan. Importante daw po kayo makausap–""Narinig mo naman siguro ang sinabi ko?" saad ko, sa kaniya na may kasamang authoritative kong boses."Narinig mo?'"Yes po,""Okay mabuti at nagkakaintindihan tay
MARYCOLEPagkasarado ko ng pinto humagikhik pa ako sa kalokohan kanina. Igiggled remembering Rowan's face earlier when I closed the door on him. Damn napatampal ako sa noo ko. Ayan tayo Marycole, kapag sa ex crush ay marupok. Mabilis kong nilapitan ang bagahe ko upang kumuha ng bihisan at pagkatapos ay pumasok ng shower room. Excited na ako maka-chikahan si Mommy ko. Two years din ng last kong uwi rito sa Pinas. At dalawang araw lang din ang inilagi ko rito. Timing lang kasi na meron ako dinaluhan na fashion show sakto sa birthday noon ni Mommy kaya nangako ako na hindi sasama sa hotel ng kapwa ko modelo at sa bahay ako nag-stay.Kaya nga palagi ako hinihingian ni Mommy at Dad, ng bakasyon. Dahil hindi ko raw naalala man lamang umuwi ng bahay kong hindi pa sa fashion show naganap, ay hindi raw ako makakaisip na silipin sila. Well half true naman talaga 'yon dahil wala talaga akong balak na dumaan sa bahay e, nadulas lang ako noon banggitin ko kay Mommy na meron invitation ang modelin
MARYCOLENakarating ako sa kwarto ko na lutang sa rebelasyon sinabi sa akin ni Daddy. Damn! Hindi ko 'yon napaghandaan at sa labis kong saya gusto ko ngayon ng magpa-party. Oh my gosh ikakasal ako kay Rowan? Of course tatangi pa ba ako? Matagal ko ng inaasam 'to.Hindi na ako mag-iisip kukunin ko na ang chance na ito kaysa mahirapan pa ako kong paano gapangin ang isang Rowan Martinez, aarte pa ba ako. Ani ko pa sa aking sarili.Ngunit bigla ako nalungkot. Hays hindi na talaga matutupad ang dream proposal na gusto ko. Natural gusto 'yon kahit sinong babae. Yung bang luluhod sa harap mo ang iniibig mo makuha lang ang 'yes' mo. Na para bang ikaw lang ang pinakamaganda babae sa buong universe. Arg! Dream nga diba? Hanggang pangarap mo na lang Marycole.flashback..."Nakikiusap ako sa'yo Hija! Si Rowan ang huling naisip ko na nilapitan na siyang makakatulong sa palubog nating negosyo. Totoo ang narinig mo Marycole, anak. Mahina na ang Barraca textile,"Napamulagat ako sa sinabing 'yon ni D
MARYCOLEKatatapos ko lang mag-email sa manager ko nang sumilip si Mommy ko sa pinto. Napalingon ako rito at dali-dali siya nilapitan."Mommy," excited ko siya nilapitan.Hila ko si Mommy ay lumakad kami patungo sa kama. "Hmm, nakakatampo ka 'nak! Si Nana ang una mo inabutan ng pasalubong," nakalabing wika nito ng umupo kaming pareho sa kama. Tinawanan ko lang ang sinabi niya sa akin. "Uhm, nagtampo naman agad ang Mommy kong maganda. S'yempre po busy kayo kanina at hindi kita nakita kaya kay Nana Sally, na lang ako unang nagpunta," nakanguso kong sagot sa kaniya.Maya-maya ay naging seryoso ang tingin nito sa akin. Nagtaka ako baka nga nagtampo ito dahil lang sa pasalubong. Magsasalita na sana ako ng naunahan ako nito."Ayos lang sa'yo ang pagpapakasal kay Rowan, 'nak?" Hinaplos pa niya ako sa buhok ko at masayang ako tinitigan sa mata. "Sabihin mo lang kung hindi bukal sa 'yong puso 'nak at ako mismo ang kakausap sa Daddy mo," ani niya sa akin.Ngumiti ako bago sumagot. "Po? Hindi a
ROWANAng tigas talaga ng ulo ng babaeng 'yon. Damn! Of her bestfriend daw? Parang hindi ko pa alam matagal ng may gusto sa baby ko ang hudas na lalaking 'yon. Fvcking shit lagi na lang ako nagselos doon simula pa noon hanggang ngayon kuhang-kuha talaga ng bestfriend kuno niya ang selos ko.Kung hindi pa ako tumawag sa bahay nito ay hindi ko malalaman na lumabas na hindi pinapaalam sa akin. Great ang bait talaga ng fiancee ko kahit bawal ng lumabas ipipilit pa rin.Pagkababa ko sa tawag ko kay Tita sa Mommy ni Marycole. Tumawag kaagad ako sa kaniya upang pagsabihan ngunit ako ang nabigla dahil nga si Jethro ang kakunin nito sa airport. Dammit! Gano'n ba kahalaga ang ungas n iyon na siya pa talaga ang susundo sa airport kahit maraming p'wedi utusan.Damn, she knows how to make my nerves angry, at the same time madali niya rin nito pakalmahin kahit marinig lang ang boses niya. Mukha lang akong tanga kahit na simpleng tawag na ni Marycole na 'baby' sa akin labis iyon nagpapakilig sa akin.
ROWANNauna ako sa dalaga ng thirty minutes bago dumating sa airport terminal. Hindi alam ni Marycole, naroon ako sa hindi kalayuan ang p'westo ko. Malayo ko siyang pinagmamasdan at lihim na nangingiti sa paghahanap ng ma-parkingan ng dalaga. Nagkandahaba ang nguso nito sa inip ng hindi makatiis ay lumabas ito ng sasakyan at parang may hinahanap.Mabuti na lang hindi tended ang salamin ng kotse nito kaya kita ko kahit nasa labas ako ng sasakyan n'ya.Sinundan ko ito ng lakad. Ilang hakbang pa lang ang nagagawa nito at hindi nito alam nasa likuran niya ako. Nagtaka ako at huminto ito at tila meron nakita dahil ngumiti. Nagsalubong ang kilay ko dahil doon. Shit kahit saan na lang maraming karibal.Nakakunot noo ako at sinundan ang tinatanaw ng mata nito. Narinig kong binigkas nito ang 'Starbucks' lang pala ang akala ko ay mayroon itong nakita na kasing guwapo ko dahil hindi ako papayag.Lumakad ito papunta sa nasabing sikat na bilihan ng kape. Hindi pa ako nito napapansin. Huminto ito a
MarycoleIto na talaga ang inaantay ko. My wedding day. Ang kasal ko sa long time crush ko at matagal ng iniibig na si Rowan Martinez. Walang pagsidlan sa labis na galak ang puso ko, nang umpisa akong lumakad palapit sa guwapo kong groom.From this moment, life has begunFrom this moment, you are the oneRight beside you is where is belongfrom this moment on.Napakakisig nito bumagay ang suot niyang color gray tuxedo. Civil wedding ang kasal namin pero ginawang garden wedding ng mga biyenan ko at ni Rowan. I sighed deeply. Hindi ako kumukurap na pinanonood ko siya. Tila bang kung gagawin ko 'yon ay meron ako ma mi-misslook na kaganapan sa kasal namin. Hindi ko rin mabasa ang nasa isipan nito. Ngunit isa lang ang napansin ko sa iniibig na binata. Naro'n ang kislap sa mga mata niya habang papalapit ako sa kaniya.Ang bagal ng oras habang papalapit ako sa guwapo kong groom. Akma ang wedding song na inaawit ng singer na kinuha ni Rowan. 'My dream come true at siya iyon ang matagal ko ng p
MatthiasIt's been 3 years, simula ng ikinasal kami ni Lorelei, sa Sanctuary Hotel pero feeling ko noong isang Linggo lang nangyari ‘yon.Araw-araw kasi mas lalo kong minahal ang mabait kong asawa. Oo minsan may away kami ngunit inaayos agad namin ‘yon. Nag-uusap agad kami at gumagawa ng maganda solusyon. Ngunit ang away lang naman namin ay simpleng hindi lang pagkakaunawaan bilang buhay mag-asawa.Ayaw kasi rin namin patatagalin kung sino sa aming dalawa ang may tampo kailangan solve agad hindi pinaabot kinabukasan.If I look back to the past, when Lorelei was Mommy's daughter, it seemed impossible for us to be together. She can never be mine because everyone believes we are siblings.Marami na nga kaming sinuong na pagsubok. But thankful kay God, kasi nalampasan namin ang pinagdaanang unos, at sa kung may darating man na matinding problema kaya naman namin ‘yon lampasan. Ngayon pa ba na may mga anak na kami at mas mahal namin ang isa't isa.Lalo pa nga naging matibay ang aming pagsas
LoreleiAfter four months…“Uh? Anong masamang hangin ang nagdala sa inyo dalawa at alam ko may trabaho pa kayo ngayon?” kunot ang noo ko pareho ko silang tiningnan.“Besh…punta tayo ngayon sa Sanctuary Hotel and resort n'yo,” wika ni Ricky at Regina. Pumasok agad sa loob ng condo hindi ko pa man naaya pumasok. Tsk, ang weird ng mga bestfriend ko.“Lorelei! Tara minsan lang magyaya–”“Ha? Walang kasama si Zanelle, besh, si Tatay kasi nagpaalam maaga pa pumunta sa kaibigan niya.”“Edi isama natin,” wika nilang dalawa.“Paano? Wala si Mang Raul, baka hindi pumayag si Matthias. Pinagmaneho kasi siya patungo raw sa Sanctuary, may asikasuhin.”“Pak na pak? Sakto malilibre tayo ng asawa mo sa entrance ng beach,” palatak ng dalawa.“Sure kayo? Malayo ang Zambales pagod din mag-drive,” paliwanag ko sa kanila.“Girl Scout itong mga BFF mo, may driver akong kasama. Grabe kasi besh, ang init gusto naming mag-swimming,” magpanabay na saad nila.Pumayag ako OA pa ang dalawa nag-apir pa ng sumang-ay
Lorelei“Babe, it's not obvious that you're the excited one,” tudyo ng asawa ko dahil kanina ko pa ito minamadali ng magbihis.Ngayon nasa labas na kami ng pinto sa kwarto ni Tatay. Ngayon araw na kasi ang birthday nito at ang pangako kong sorpresa sa kanya.Bitbit ni Matthias ang ginawa kong vanilla cake, na pinagtatalunan pa namin ‘to, kasi nga suggestion nito paglabas na ni Tatay ng silid niya ngunit mahigpit akong tumutol.Eh, bakit ba? Gusto kong ito agad ang bubungad pag gising ni Tatay ngayong umaga sobrang pakialamero lang itong asawa ko pero nasunod din naman.“Ako ang napapagod sa'yo, Misis. Kasi kagabi ka pa isip nang isip kung anong pagkain ang iluluto mo at hanggang umaga ala-sais pa lang maingay ka na,” wika ulit ni Matthias.Natawa na lang ako sa kaniya.“Hindi ko naman itatangi kasi totoo naman na excited ako kaya ‘wag ka ng komontra, Mister. Para happy tayong dalawa,” wika ko sa kanya kinaangat ng sulok ng taas ng labi niya.“Bakit may mali ba sa sinabi ko?” ulit kong
Lorelei“Mang Raul, sa Pasig po ulit tayo. Sa Manggahan po sa dating apartment na pinuntahan natin ng dalawang beses,” magalang kong sabi rito.“Sige Lorelei," wika ni Mang Raul. "Mabuti na lang pinayagan ka ng asawa mo," mahina itong tumawa tila ba may naalala."Bakit po?" nangiti na rin ako."Noong una, nagalit sa akin iyon at pumayag daw akong ipagmaneho ka rito sa Pasig.”“Inaway ko po masyadong maarte. Ayon wala siyang nagawa,”Masayang humalakhak si Mang Raul.“Kaya pala nakasimangot na lang ng sabihin ko paalis tayo,” natatawa pa wika ni Mang Raul.Kasama ko rin si Ricky at Regina, full support itong dalawa kong bestfriend. Dumating na kasi ang isa ko pang Ate na galing pa ng Province pumayag na mag-usap kami.Sakto lang dahil nangako tutulungan daw ako mapapayag ang panganay naming kapatid.Dalawang Linggo ko rin ito kinumbinsi na pumayag. Kasi grabeng sungit noong una. Mabuti talaga mabilis nalusaw ang kasungitan nito ng mai-kwento ko rito kung gaano pangarap ni Tatay, na mak
Lorelei“Lo!”“Lolo…” napahagulgol ako nang tuluyan itong sumuko nasa sasakyan pa lang kami.Sa ospital dapat ang punta ng ambulance ngunit sa St. Martin funeral home napunta.Busy na si Matthias na tawagan sila Mommy at Lola. Ako tahimik lang habang pinagmamasdan ko ang payapang tulog na si Lolo.Humahangos sila Mommy at Lola Liza maging si Kuya Mattheus at si ate Mayang namumula ang mata katulad kay Daddy.Hinanap ko si Zanelle kila Mommy kasi hindi nila kasama.“Si Rina ang kasama nasa bahay, ‘nak,” wika ni Mommy.“Eh, si Tatay po Mhie?”“Nasa mansyon pa anak. Gusto nga umuwi sa condo n'yo kaya lang sabi ng Dad n'yo, sa bahay muna kasi nandito pa kayo wala siyang kasama roon,”Nilapitan ko si Lola, sa harapan ng Lolo Ronald. Tahimik ito umiiyak sa harapan ng tila tulog lang na si Lolo.“Lola, ayos lang po ba kayo?” ani ko nginitian siya at tumabi ako rito ng tayo hinaplos ang likuran niya.“Apo,” hikbi nito kaya kinabig ko upang yakapin at hinayaan itong umiyak habang yakap ko.“Nag
LoreleiWedding day…Tapos na akong mag-ayos, si Zanelle na ngayon ang binibihisan ko. Twiny kami ng suot na dress ng anak ko kaya hindi ko mapigil mangiti at nanggigil sa cuteness overload nito.“Ang pretty naman ng Zanelle ko,” I giggled. Magkabilang pisngi niya pinanggigilan kong hinalikan.“Itaw lin po Mama, same po Zael, pletty,” aniya niyakap ako sa leeg, tapos ulit-ulit na hinahalikan ako sa pisngi. Iyon ang naabutan ng ka papasok na si Matthias.Tinaasan ako nito ng kilay ng mapansin nito napapangiti ako tiningnan siya mula ulo hanggang paa.“Daddy!” nilapitan ni Zanelle ang ama. “Wow…wapo Daddy ni Zael,” wika nito akala mo matanda na kung nagsalita.“Ikaw din anak ang ganda-ganda,” sagot ni Matthias.“Hehehe opo Daddy, same Mama to danda,” sagot pa nito sa ama.“Sobra! Same kayo ni Mama mo ang pinakamaganda para sa Daddy.”“Babe, tapos ka na?” saad ni Matthias.“Patapos na. Mauna na kayo lumabas ni Zanelle, dadaanan ko pa si Tatay.”“Nauna na, babe kasama nila Mommy,”“Ay hind
Lorelei“Tay!” masaya kung sigaw sabay tinakbo ko ang pinto upang salubungin si Tatay, kasama na siya ni Matthias at si Kuya Mattheus na seryoso.Hindi kasama si Eleazar, kasi may pasok pa sa school ngunit susunod daw kapag naka graduate na payag naman si Tita Candy. Isa pa ayaw na ni Eleazar. Mag-transfer. Kung nakatapos na raw luluwas ng Maynila.Dito na kami nakatira ni Zanelle sa condo unit ni Matthias. Pag-alis kahapon, iniwan naman ang susi sa condo niya bago kami iwanan sa bahay nila Mommy.Nakangiti si Tatay kahit hindi niya ako nakikita. Mahigpit ko itong niyakap. Larawan pareho naming mukha ng saya. I looked at Matthias.“Thank you,” I uttered.Inalalayan ko si Tatay patungo sa sala at pinaupo. Pinagmasdan ko ito baka napagod sa biyahe ngunit mukhang maaliwalas naman ang bukas ng mukha nito.“Tatay ayos lang po ba ang naging biyahe n'yo?” wika ko.“Oo naman ‘nak, ngunit mahinang tumawa. Aba'y nagmamadali itong katipan mo dahil nga kasal n'yo na bukas, ginawa lang pasyalan an
Lorelei“Mommy,” nakanguso kong sabi. Nahihiya akong tumingin sa kaniya kasi kanina pa ako nito tinutukso kung saan daw ako natulog kahit alam niyang magkasama kaming dumating ni Matthias.“Halika ka nga rito anak,” wika nito hinila ako upang mayakap niya.Napangiti ako at hindi na ako nag-aksaya ng oras. Niyakap ko si Mommy Cole ng husto.“Salamat naman nagkabalikan na kayo ni Matthias. Ako ang unang masaya para sa inyong dalawa ‘nak. Mapapanatag na ako kaso mabubuo na rin ang pamilya n'yo ni Matthias,” aniya.“Mhie, susunduin ko lang po pala si Zanelle ha? Diba nagpaalam na si Matthias kanina umalis agad?” “Bukas na kayo umuwi hija,” sagot nito.“Inantay po kasi ako nila Ricky at Regina, Mommy.”“Ganoon ba? Sige, binilin pala ni Matthias, ihatid daw kayo ni Mang Raul,”“Opo Mhie, kaka tawag lang din ulit sa akin akala naman nakakalimot ako.”“Siya sige na baka abutin kayo ng gabi. Naroon ang anak mo sa silid ng ate Mayang mo,”“Sige po tatawagin ko na lang Mommy,” paalam ko sabay
Lorelei“Ang lamig!” tili ko kahit ako'y nakapikit.Gusto kong may mayakap kaso alam ko, wala ang anak ko. Mamaya pa 'yon ibablik nila Mommy kasi hapon pa ang flight namin ni Zanelle.Iniisip ko nasa k'warto ako ni Regina. Nakangiti pa ako kinapa ko ang tabi ko upang hilahin ang gamit na unan ni Zanelle, upang iyon ang yapusin.Gusto kong yakapin upang maibsan ang ginaw. Maybe it rained last night, so it was cold. Electric fan lang naman ang gamit namin ni Zanelle, sa silid na bigay ni Regina, pero dinaig pa ngayon ang naka aircon.Mahigpit kong niyakap ang unan at sinubsob ko pa ang aking mukha dahil nanuot sa ilong ko ang mabangong amoy ni Matthias.Sandali...natigilan ako...hanggang dito ba naman sa silid ni Regina, ginugulo ako ng hudas na si Matthias?Ganito talaga ang amoy ng lalaking 'yon hindi ako maaaring magkamali. Letse pati ba naman sa pagtulog ko, ang lalaking ‘yon sumasagi sa isip ko?Pero paano naman mapupunta ang unan ni Matthias sa silid namin ni Zanelle? Grabe na ba a