Binanlawan ni Stephan ang conditioner mula sa buhok ni Pia, kinuha ang shower crème at sinimulang imasahe ito sa kanyang katawan. Ginugugol niya ang mahabang oras sa kanyang leeg at balikat at pagkatapos ay nagtatrabaho pababa sa kanyang gulugod. Pinagtatrabahuhan niya ang kanyang mga braso, binti at likod pataas sa kanyang katawan upang imasahe ang kanyang mga suso."Masamang bata," binalaan ni Pia habang pinipisil niya ang isa sa kanyang mga utong.Pinaikot siya ni Stephan at lumapit, sinimulang sipsipin ang kanyang utong. Humihigpit ang tono nito hanggang ang dulo ay tila halos kulay apoy ng bumbero. Kinagat niya ang masikip na laman, dumaan ang isang daliri sa pagitan ng kanyang mga labi upang igulong ang kanyang madulas na buton hanggang sa malapit na siyang sumigaw muli.Si Stephan ay dumulas pababa sa katawan ni Pia hanggang ang kanyang mukha ay nasa harap ng kanyang magandang puki. Hinahati niya ang kanyang mga labi gamit ang kanyang dila at pinipisil ang kanyang mukha sa kany
Habang bumabalot ang enerhiya ng gym sa paligid nila, ang tunog ng mga weights na bumabagsak at mga taong nag-eehersisyo ay tila naging background noise lamang para kina Sugar at Vash. Nakaupo sila sa gilid ng bench press, parehong seryoso ang ekspresyon, habang iniinom ni Sugar ang kanyang bottled water.“Sugar,” panimula ni Vash, tumitig sa kanya nang mataman, “sigurado ka ba sa ginagawa natin? Si Stephan ay hindi basta-basta. Hindi ito simpleng laban.”Tumingin si Sugar sa kanya, ang mga mata’y nag-aalab ng determinasyon. “Vash, ilang beses ko nang sinabing handa ako. Hindi na ito tungkol sa akin lang. Ito ay para sa hustisya naming mag-ina, Vash. Para sa hustisya. Hindi ako titigil hangga’t hindi ko siya napaparusahan.”Huminga nang malalim si Vash, ang kabang nararamdaman niya’y hindi maitatanggi. “Ang paghihiganti ay hindi laging maganda ang kahahantungan. Alam kong matibay ka, Sugar, pero si Stephan… iba siya. Nakita ko na kung gaano siya maglaro. Delikado.”Hindi napigilan ni
Habang nagsusuot ng makeup, pinipilit ni Sugar na panatilihin ang malamig at kalkuladong ekspresyon. Sa likod ng kanyang mahinahong galaw, ang kanyang isipan ay abala sa plano. Alam niya na ang photoshoot na ito ay hindi lang trabaho—ito ay entablado ng kanyang sunod na hakbang sa pagbagsak ni Stephan.Sa labas ng kwarto, naghihintay si Vash. Suot nito ang kanyang pormal ngunit simpleng attire, at halatang handa itong maging alalay ni Sugar sa anumang mangyayari. Nang lumabas si Sugar mula sa silid, hindi naiwasang mapatingin si Vash."Wow," sabi ni Vash, bahagyang napangiti. "Mukhang handang-handa ka na para sa laban.""Handang-handa," sagot ni Sugar habang pinulot ang clutch bag na nakapatong sa lamesa. "Ito ang simula ng sunod nating hakbang, Vash. Kailangang makuha ko ang kontrol sa sitwasyon."Lumapit si Vash at inalalayan si Sugar papunta sa elevator. “Basta tandaan mo, Sugar, hindi lang pisikal ang laban na ‘to. Alam kong kaya mong dalhin ang sarili mo, pero lagi kang mag-ingat
Sa likod ng camera, si Vash ay nakamasid lamang, nakangiti nang bahagya habang pinapanood si Sugar na ganap na kontrolado ang sitwasyon. Alam niya na ang bawat galaw ni Sugar ay isang hakbang palapit sa kanilang tagumpay.Pagkatapos ng shoot, lumapit si Stephan kay Sugar, ang kilos niya ay tila maingat ngunit puno ng intensyon. Ang kanyang mga mata ay sumasalamin ng paghanga na hindi niya maitago, habang si Sugar naman ay nag-aayos ng buhok, waring walang epekto ang presensya ni Stephan.“Impressive work today,” sabi ni Stephan, ang boses ay kalmado ngunit may bahid ng sinserong papuri. "You have a natural talent for this."Ngumiti si Sugar, ang ngiti niya ay mapang-akit ngunit kontrolado, na parang alam niyang ang bawat kilos ay bahagi ng isang mas malaking plano. "Thank you, Mr. Mondragon. I just do my best to represent the brand properly."“More than properly,” sagot ni Stephan habang bahagyang nakangiti. “You brought something to the shoot that can’t be taught. That’s rare.”Bahag
Habang patuloy ang biyahe, hindi maipaliwanag ni Vash ang lalim ng mga salita ni Sugar. Alam niyang seryoso ito, at may mga hangarin siyang itinataguyod na wala sa plano ni Stephan. Ngunit sa kabila ng lahat, hindi maiiwasan ni Vash na mangamba. Hindi lamang si Stephan ang nasa gitna ng laro—si Vash mismo ay bahagi ng mga plano ni Sugar, at sa bawat hakbang na ginagawa nila, nagiging mas malinaw kung gaano siya ka-determined.Nakita ni Vash ang isang panibagong sigla sa mga mata ni Sugar, ang mga mata na puno ng lihim at layunin. Si Sugar ay isang babae na hindi basta-basta magpapatalo, at si Vash ay nakakaalam na sa kabila ng pagiging kalmado, mayroon itong nakatagong lakas na kayang magpabago ng lahat."Alam ko, Sugar," sagot ni Vash, ang tono ay puno ng pag-unawa. "Pero mag-ingat ka. Hindi ito basta-basta laban. Si Stephan ay hindi madali. May mga laro rin siyang alam."Sumulyap si Sugar kay Vash, at mula sa kanyang mga mata, nakita ni Vash ang apoy—isang apoy na hindi matitinag. "
Ang tingin ni Vash kay Sugar ay puno ng pagkabahala. Alam niyang hindi madali para sa kanya ang magpatuloy sa ganitong paraan, ngunit tila wala na siyang magagawa kundi sumunod at patuloy na ipakita kay Sugar na may mas maliwanag na landas sa kabila ng galit."Mag-ingat ka, Sugar," sabi ni Vash, ang boses ay puno ng kababaan at alalahanin. "Kahit anong mangyari, huwag mong kalimutan ang halaga ng iyong sarili. Ang paghihiganti ay isang matamis na tagumpay, pero ang sarili mong kapayapaan, iyon ang pinakamahalaga."Ngumiti si Sugar nang matamis, ngunit ang ngiting iyon ay hindi nakarating sa kanyang mga mata. "Mas mabuti pa nga siguro kung hindi mo na lang akong pigilan, Vash. Mas magaan na ito. Mas madali na."Tumango si Vash, ngunit ang kalungkutan sa kanyang mata ay hindi maikakaila. Alam niyang hindi madali para kay Sugar na magpatuloy nang walang pakialam sa mga paligid niya, ngunit ang galit na kanyang pinapalakas ay isang apoy na maaaring sumira sa kanya. Alam niyang may mga bag
Kinabukasan, mainit ang araw ngunit mas mainit ang tensiyon sa studio ng ikalawang session ng photoshoot para sa commercial ng Pineapple Soda. Sa bawat sulok ng studio, ramdam ang elektrisidad ng eksena—mga ilaw, camera, at tao na nagmamadaling mag-ayos ng props. Ngunit ang lahat ng iyon ay tila nawalan ng saysay nang lumabas si Sugar mula sa dressing room.Nakasuot siya ng fitted na dilaw na damit na halos yakapin ang bawat kurba ng kanyang katawan. Ang tela ng kanyang kasuotan ay tila dinisenyo upang ipakita ang kanyang kumpiyansa at kariktan. Ang dilaw na kulay, na sumisimbolo ng init at kasiglahan, ay tila nagliwanag sa kanyang aura. Lahat ng mata ay nakatutok sa kanya, ngunit iisang tao lamang ang kanyang nais na makuha ang pansin—si Stephan.Habang naglalakad siya papunta sa set, ang bawat hakbang niya ay parang sinadyang gawin upang makaakit. Ang kanyang bawat galaw ay puno ng kumpiyansa, tila isang reyna na naglalakad sa kanyang trono. Ang bawat kilos ay maingat, ngunit natura
Tumayo si Sugar, binaba ang hawak na bag, at humarap nang tuluyan kay Pia. Sa sandaling iyon, parang biglang huminto ang oras. Tumitig siya nang diretso sa mga mata ng babae, at ang kanyang boses ay malamig ngunit mapanlinlang. “Asawa?” tanong niya, tila sinasaalang-alang ang salita. “Kung ikaw ang may kontrol, Pia, alam nating dalawa kung sino talaga ang asawa ni Stephan. At sa pagkakaalam ko, si Champagne iyon. Huwag mong sabihing ikaw… kabit ka niya?”Parang bombang sumabog ang mga salita ni Sugar, at napasinghap si Pia. Napuno ng galit ang kanyang mga mata, ngunit pilit niyang pinanatili ang kontrol sa sarili. “Matagal nang hiwalay si Stephan at si Champagne bago pa ako pumasok sa buhay niya,” sagot ni Pia, halatang pinipilit maging kalmado ngunit hindi naitago ang panginginig ng kanyang tinig.Ngumiti si Sugar, isang ngiting puno ng paghamon. “Talaga ba? Matagal na? O ikaw ang dahilan ng pagkasira ng kasal nila? Ganoon ba iyon, Pia?” Humakbang siya palapit, na tila isang mandarag
Ramdam ko ang kanyang kamay na humahagod sa aking ari habang inaabot ko at sinasaliksik ang kanyang katawan gamit ang aking kamay at mata. Madali siyang gustuhin, sabik na sabik sa pakiramdam ng kanyang mainit, basang butas na bumabalot sa akin. Pagkatapos ng ilang minuto, matigas na ang titi ko at, nang hindi naghihintay ng kumpirmasyon, sumisid ako muli. Hindi lang ang kanyang p**i ang sabik na yumayakap sa akin, kundi pati na rin ang buong katawan niya. Nagmamalupit ako sa kanyang yakap, nagsusumikap na dalhin siya sa r***k. Hinihimas ko ang kanyang malambot, pamilyar na mga labi, s********p ang kanyang mga tigas na u***g, anumang maisip ko para mapasaya siya. Dahil pangalawang round na ito, mas matagal akong makakapagtrabaho bago ako labasan, at gusto kong gamitin ang pagkakataong iyon para mapasaya ang aking baby Sugar. Nagpapalitan kami ng pwesto at nagsimula kaming makipag-wrestling, hindi para sa labanan ng kapangyarihan, kundi para magdagdag sa masaganang halo ng mga sensa
Hinila niya ang sarili mula sa aking yakap, hinahaplos ang aking tumitigas na ari na may mapanlikhang ngiti, pagkatapos ay humarap at nagmadaling pumunta sa aming silid-tulugan. Sinimulan kong sundan siya, pero natapilok ako sa aking pantalon at kinailangan pang tapusin ang paghubad bago ko siya masundan. Pagdating ko sa pintuan ng kwarto, nakatayo siya sa gitna ko at ng kama, ang kanyang wedding dress nakalugmok sa kanyang mga bukung-bukong."Ang tagal mo," tumatawa siya habang dumadating ako.Baka balang araw ang tanawin ng kanyang hubad na katawan ay maging pamilyar na sapat na hindi na ako magpapaantala. Pero hindi ngayong gabi. Ang ganda-ganda niya, ang kanyang puting lace na lingerie ay pumapansin sa kanyang mga pinaka-sensitibong bahagi na labis na kaiba sa simpleng kababaang-loob ng kanyang damit. Ang bra ay may mga paru-paro na nakabrod sa mga utong at ang kanyang--"Buong panahon ba ay wala kang suot na underwear?" tanong ko."Oo, hindi ko mahanap yung thong na gusto ko
Hindi pa natatapos ang kanilang sayaw, isang malakas na hiyawan ang dumating mula sa mga bisita. "Kiss! Kiss! Kiss!" ang sigaw nila, ang kanilang mga mata ay masaya at punung-puno ng kasiyahan. Tumawa si Sugar at Vash, nagkatinginan at bahagyang nag-pause, ngiting-ngiti ang bawat isa, hanggang sa tumango si Vash at bumulong, "Puwede ba, mahal?""O-o," sagot ni Sugar, nahihiya ngunit ang puso'y puno ng kilig. "Baka magka-crush ako sa'yo, Vash."Ang mga mata ni Vash ay kumislap ng tuwa, "Bakit, hindi ba kita kayang i-crush, mahal?""Siguradong hindi!" sagot ni Sugar, ngunit hindi napigilan ng kanyang mga labi ang magtulungan at magtaglay ng isang matamis na halik. Hindi na napigilan pa ng mga bisita, nagsimula silang maghiyawan at magpalakpakan. Tumawa ang lahat sa saya."Haha! 'More! More! More!'" isang malakas na hiyaw mula sa isang bisita ang nagsimula. Kasunod nito ang kalansing ng mga wine glasses na naging tanda ng kasiyahan at kaguluhan sa paligid. Ang tunog ng mga baso na tinata
"Oo nga," wika ni Herbert, ang mga mata ay puno ng pagnanasa at pagmamalaki. "Tinutulungan ni Vash ang aming anak na bumangon mula sa lahat ng dilim na kanyang dinaanan. Hindi matutumbasan ang saya na nararamdaman namin bilang mga magulang."Muling nagsalita si Sharon, ang ina ni Vash, ang boses niya ay puno ng pagmamahal kay Sugar, "Hindi ko akalain na darating tayo sa puntong ito. Sugar, anak, masaya kami na ikaw ang napili ng anak namin. Walang kasing saya.""Salamat po, Tita Sharon," sagot ni Sugar, ang kanyang boses ay maluha-luha. "Walang mas hihigit pa sa pasasalamat ko sa inyo. Kung wala po ang pagmamahal at suporta ninyo, hindi ko siguro nakayang magpatuloy."Sa kabila ng lahat ng luha, ng mga kasayahan, at mga damdaming pumapaloob sa kanilang mga puso, ang kasal na ito ay hindi lamang tungkol sa dalawang tao na nagmamahalan. Ito ay isang patunay na ang bawat isa sa kanila, kasama na ang kanilang pamilya, ay lumaban at nagtagumpay. Ang kasal ay isang bagong simula ng pagmamah
Nakatayo si Sugar sa harap ng salamin, ang gown na suot niya ay isang eleganteng white lace dress na may intricate beading at kumikinang sa bawat galaw. Parang prinsesa siya sa suot na iyon, pero halatang hindi pa rin siya makapaniwala na ikakasal na talaga siya kay Vash."Ma, ayoko namang magmukhang Christmas tree sa dami ng palamuti," reklamo niya, parang may pagkabahala."Excuse me, anak. Hindi ito Christmas tree. Ito ang modern Cinderella look! Saka ito ang kasal mo. Gusto kong maging engrande!" sagot ni Mercy, ang mga mata niyang kumikislap sa kasiyahan.Napapalatak na lang si Sugar, hindi alam kung anong sasabihin. Pero habang tinitingnan niya ang sarili sa salamin, ang mga mata ni Vash ang nahanap niya. Si Vash, tahimik na nakaupo sa isang sulok ng bridal boutique, ang mukha’y may seryosong ekspresyon, ngunit halatang ipinagmamalaki siya."Alam mo, Vash, parang hindi ko pa rin magets na ikakasal na tayo," wika ni Sugar, habang tinutukso siyang tinatanaw ng kanyang mga mata.Ngu
Kinabukasan, masayang binalita ni Sugar sa kanyang mga magulang na ikakasal na siya, at laking tuwa ni Mercy at Herbert nang malaman ito. Pinakita niya ang engagement ring na ibinigay sa kanya ni Vash, na galing pa sa lola nito, hanggang sa kanyang ina at ngayon sa kanya—isang 6-karat diamond gold ring. "Talaga, anak? Pero ayoko pang mamatay sa kaba!" sigaw ni Mercy habang pilit na pinakakalma ang sarili. Nakaupo siya sa harap ng kanyang anak na si Sugar at asawang si Herbert, na nakatulala kay Sugar. Para silang nakakita ng multo, o mas malala pa—isang engagement ring.Mataas ang kilay ni Mercy habang nakatitig sa makintab na singsing sa kamay ng anak. "Anak, hindi ko alam kung matutuwa ako o mahihimatay. Kailan pa ‘to? Bakit ngayon mo lang sinabi? At... Diyos ko, anim na karat ba ‘yan? Baka mamaya, pag nawala ‘yan, maibenta na pati bahay natin!"Natawa si Vash, na tahimik na nasa tabi ni Sugar. Mahigpit niyang hinawakan ang kamay ng kasintahan at tiningnan ito ng puno ng pagmamahal.
Hinawakan ni Vash ang kamay niya at idiniin iyon sa kanyang puso. "Ako rin, Sugar," mahina nitong sagot. "Akala ko kakayanin kong lumayo sa'yo. Pero hindi ko kaya. Hindi ko kayang hindi ka nakikita. Hindi ko kayang hindi maramdaman ang init mo sa tabi ko."Napaluha si Sugar. "Ano'ng gagawin natin ngayon?" bulong niya, puno ng pag-aalinlangan. "Ganito," sagot ni Vash, hinila siya papasok sa bahay at mahigpit siyang niyakap. "Pakasal na tayo, Sugar."Nagulat siya, ngunit kasabay nito ang pagbilis ng tibok ng kanyang puso. "Mahal kita," bulong ni Vash sa kanyang tainga. "At hindi ko hahayaan na mapunta ka pa sa iba o malayo ka sa akin. Gusto kong magising sa umaga na ikaw ang katabi ko. Gusto kong ipagmalaki sa mundo na ikaw ang babaeng mahal ko. Kaya pakasal na tayo."Nanginginig ang labi ni Sugar, hindi makapaniwala sa sinabi nito. "Hindi ko alam kung anong isasagot ko," bulong niya, nangingiti ngunit umiiyak. Ngumiti si Vash, hinaplos ang kanyang pisngi, at hinalikan siya sa noo. "Sab
Sa loob ng isang linggo, parang nawalan ng saysay ang mundo ni Vash. Kahit anong pilit niyang ituon ang isip sa trabaho, kahit gaano karaming pasyente ang harapin niya araw-araw, may isang bagay siyang hindi kayang ayusin—ang puso niyang uhaw sa presensya ni Sugar.Isang linggo lang ang lumipas mula nang maghiwalay sila, pero para kay Vash, parang isang buong buhay na. Lagi niyang naiisip ang matamis na ngiti ni Sugar, ang paraan nitong tumingin sa kanya na parang siya lang ang lalaking mahalaga sa mundo nito. At ang huli nilang sandali bago ito tuluyang bumalik sa pamilya nito—ang yakap, ang pagtitig, ang tila hindi kayang sabihin ng kanilang mga puso.Nagkikita sila paminsan-minsan, oo. Pero hindi sapat. Hindi sapat ang mabilis na sulyap, hindi sapat ang ilang minutong pag-uusap. Hindi sapat para sa isang lalaking handang ibigay ang lahat para lang makasama ang babaeng minamahal niya.At ngayong gabi, hindi na niya kayang tiisin pa.Walang pag-aalinlangan, sumakay siya ng sasakyan a
Malalim ang buntong-hininga ni Vash habang nakatayo sa balkonahe ng kanyang penthouse. Mula roon, tanaw niya ang lungsod na kumikislap sa liwanag ng gabi. Pero kahit gaano kaganda ang tanawin, hindi nito mapunan ang kakulangang nararamdaman niya sa puso.Si Sugar. O mas tamang sabihin—si Champagne.Matapos ang lahat ng nangyari, matapos ang kanilang laban para sa hustisya, napagdesisyunan ni Sugar na bumalik sa piling ng kanyang mga magulang. Naiintindihan ni Vash ang desisyon niya. Matagal na panahong nawala si Champagne sa kanila. Ngayon, gusto niyang bumawi. Gusto niyang maranasan muli ang buhay na nawala sa kanya—ang buhay bilang isang anak nina Herbert at Mercy.Ngunit hindi maitatangging masakit ito para kay Vash.Nasanay siyang laging nasa tabi ni Sugar, siya ang naging lakas nito sa mga panahong wala siyang ibang masasandalan. Pero ngayon, parang bigla siyang nawalan ng lugar sa mundo niya."Miss mo na siya, 'no?" isang pamilyar na tinig ang pumukaw sa kanyang atensyon.Si Dr.