Habang nasa daan, tahimik na nagmamaneho si Vash, samantalang si Sugar ay nakatanaw sa labas ng bintana, iniisip ang nagdaang tagpo sa opisina ni Stephan. Ang katahimikan sa loob ng sasakyan ay biglang naputol nang tumunog ang telepono ni Sugar. Isang mensahe.Kinuha niya ito, at isang pamilyar na pangalan ang lumitaw sa screen: Stephan. Napakunot ang kanyang noo, ngunit ang isang lihim na ngiti ay unti-unting lumitaw sa kanyang labi habang binabasa ang mensahe.Stephan:Hi Sugar, this is Stephan. I am grateful that you accepted the terms and conditions. If you have questions, don’t hesitate to ask me. Take care, Sugar.Napaisip si Sugar. Ang tono ng mensahe ay pormal, ngunit may kakaibang lambing na hindi maitatanggi. Ang pagbanggit sa kanyang pangalan nang dalawang beses ay tila may dagdag na kahulugan. Alam niyang si Stephan ay nahuhulog sa kanyang bitag, isang hakbang pa para sa kanyang plano.“Sinong nag-text?” tanong ni Vash, mabilis na sulyap sa kanya habang nasa manibela."Si
Si Pia, hindi na kayang itago pa ang kanyang mga nararamdaman. “So, ganun na lang ba yun, Stephan?” tanong niya nang hindi tinatanggal ang mata sa bintana. “Mabilis lang ba ang mga pagpapasya mo? Hindi mo ba ako kailanman inisip? Ang lahat ng mga taon na inalay ko sa’yo? Ang lahat ng sakripisyo?”Walang sagot si Stephan. Alam niyang wala siyang makakayang itama sa mga salitang iyon, pero nararamdaman niyang hindi niya kayang iwasan. Naramdaman niya ang sakit ni Pia, at hindi rin siya sigurado kung paano niya aayusin ito. Ngunit alam niyang hindi lang siya ang may kasalanan.“I don’t know what you want me to say, Pia.” ang mga salita ni Stephan ay malamig, ngunit hindi niya maitatanggi ang tensyon na dumadaloy sa kanyang mga ugat. “Minsan, hindi ko na rin alam kung anong nangyayari sa atin. Hindi ko alam kung paano ko maayos ‘to. Hindi ko na alam kung ano pa ang gusto mo sa akin.”Sumimangot si Pia at tinulungan ang kanyang sarili na hindi mapaluha. “Ang ibig kong sabihin, Stephan, hin
Habang ang dilim ng gabi ay bumabalot sa mansion, ang mga ilaw ng kwarto ni Pia ay naglalabas ng mahihinang anino sa pader. Ang lamig ng hangin ay hindi kayang alisin ang tensiyon sa pagitan ng mag-asawa. Si Pia, nakatayo sa harap ng salamin, ang kanyang mata ay nakakapit sa sariling repleksyon, ngunit wala itong makita kundi ang sarili niyang mga sugat—mga sugat na dulot ng pagkakanulo, mga pagkatalo na hindi niya inaasahan mula sa taong pinakamamahal niya.Ang boses ni Stephan mula sa labas ng kwarto ay gumising sa kanya mula sa malalim na pagmumuni. Si Stephan, na kahit anong mangyari, ay hindi pa rin natutulog. Narinig niyang kumatok ito sa pinto, at bago pa siya makapagdesisyon kung ano ang gagawin, binuksan na ito ni Pia, nagtataglay ng mabigat na puso.“Pia...” sagot ni Stephan, ang kanyang boses ay puno ng takot at panghihinayang. Ang kanyang mga mata ay puno ng pangako, ngunit ang mga kamay ay nanginginig sa kakulangan ng pag-asa. “Gusto ko lang sanang makausap ka.”Hindi mak
Sa kabila ng mga galit na salita at mga hindi matanggap na pagkakamali ni Stephan, ang mga mata niyang puno ng pagsisisi ay sumabog sa kanyang isipan. Hindi pa rin siya matatahimik, at ang sakit na nararamdaman niya kay Stephan ay tila magkahalong hinagpis at pagmamahal.Sa kabilang dako ng kwarto, si Stephan ay hindi kayang maglakad palayo. Alam niyang hindi pa natatapos ang laban, at sa bawat pagdapo ng kanyang mga mata sa pinto ng kwarto ni Pia, alam niyang may mas malalim na dahilan kung bakit hindi pa rin siya kayang talikuran ni Pia.Naglakad siya palapit sa pinto, at kahit natatakot na hindi na siya papasukin ni Pia, kumatok siya. "Pia, maaari ba akong pumasok?" tanong niya, ang boses ay puno ng kahinaan.Walang sagot mula kay Pia. Ngunit naramdaman ni Stephan ang malamig na hangin na nagmumula sa kwarto, na nagbigay ng isang senyales na si Pia ay nandoon pa. Hindi siya nag-atubiling pumasok.Si Pia, na nakatayo sa harap ng salamin, ay nagkatinginan kay Stephan. "Anong ginagawa
Binibulag ni Pia si Stephan gamit ang kanyang sariling sutlang kurbata at dinadala siya sa lounge. Itinali niya ang kanyang mga kamay at dinala siya sa matibay na kawit na ipinasok niya sa kahoy na beam kanina."Umakyat ka ng tatlong hakbang," utos niya at ginawa niya ito hanggang sa siya ay nakasandal sa pader. Itinaas ni Pia ang kanyang mga kamay sa itaas ng kanyang ulo at inikot ang kanyang mga kamay sa kawit upang siya ay maayos na maikulong.Stephan seems anxious but his dick is rock hard in his trousers and a small spot of pre-cum oozes into the fabric.The sight of the juices makes Pia want to come almost immediately.She moans loudly signalling to Stephan that she is aroused. She knows he can smell her, hear her but he cannot touch. She knows he wants to be inside her but is not in a position to take control.She starts by exploring his face, moving her gloved hand all over his cheeks, gripping his chin and then over his mouth and nose. He inhales deeply, and his knees start t
Dahan-dahang umiikot si Pia at inaalog ang kanyang puwitan mga dalawang pulgada mula sa kanyang ari. Pinapanood ni Stephan, nilalabasan ang kanyang mga labi. Dahan-dahan siyang umatras patungo sa kanya, yumuyuko mula sa baywang, pinipiga ang kanyang pagtayo at ginagapang siya gamit ang kanyang puwit.Ramdam niya na pinipigilan niya ang sarili, alam niyang gusto siya nito, gusto nitong magpalabas sa loob ng kanyang basang puki, maramdaman ang paghawak niya rito at marinig ang kanyang mga sigaw ng ligaya habang ginagawa ito."Ang mga magagandang bagay ay dumarating sa mga batang naghihintay at wala namang dumarating sa mga batang hindi." sabi ni Pia nang may pang-aakit at pinindot pa siya nang mas matindi bago sumayaw palayo."Ang landi," sabi niya.Alam niyang hindi siya magagalit basta makuha niya ang kanyang kasiyahan sa huli. Pumunta si Pia sa isang pilak na mangkok ng kendi na nakapatong sa isang mesa at kumuha ng isang dakot ng kung ano, sinisiguradong hindi makita ni Stephan. Bum
Binanlawan ni Stephan ang conditioner mula sa buhok ni Pia, kinuha ang shower crème at sinimulang imasahe ito sa kanyang katawan. Ginugugol niya ang mahabang oras sa kanyang leeg at balikat at pagkatapos ay nagtatrabaho pababa sa kanyang gulugod. Pinagtatrabahuhan niya ang kanyang mga braso, binti at likod pataas sa kanyang katawan upang imasahe ang kanyang mga suso."Masamang bata," binalaan ni Pia habang pinipisil niya ang isa sa kanyang mga utong.Pinaikot siya ni Stephan at lumapit, sinimulang sipsipin ang kanyang utong. Humihigpit ang tono nito hanggang ang dulo ay tila halos kulay apoy ng bumbero. Kinagat niya ang masikip na laman, dumaan ang isang daliri sa pagitan ng kanyang mga labi upang igulong ang kanyang madulas na buton hanggang sa malapit na siyang sumigaw muli.Si Stephan ay dumulas pababa sa katawan ni Pia hanggang ang kanyang mukha ay nasa harap ng kanyang magandang puki. Hinahati niya ang kanyang mga labi gamit ang kanyang dila at pinipisil ang kanyang mukha sa kany
Habang bumabalot ang enerhiya ng gym sa paligid nila, ang tunog ng mga weights na bumabagsak at mga taong nag-eehersisyo ay tila naging background noise lamang para kina Sugar at Vash. Nakaupo sila sa gilid ng bench press, parehong seryoso ang ekspresyon, habang iniinom ni Sugar ang kanyang bottled water.“Sugar,” panimula ni Vash, tumitig sa kanya nang mataman, “sigurado ka ba sa ginagawa natin? Si Stephan ay hindi basta-basta. Hindi ito simpleng laban.”Tumingin si Sugar sa kanya, ang mga mata’y nag-aalab ng determinasyon. “Vash, ilang beses ko nang sinabing handa ako. Hindi na ito tungkol sa akin lang. Ito ay para sa hustisya naming mag-ina, Vash. Para sa hustisya. Hindi ako titigil hangga’t hindi ko siya napaparusahan.”Huminga nang malalim si Vash, ang kabang nararamdaman niya’y hindi maitatanggi. “Ang paghihiganti ay hindi laging maganda ang kahahantungan. Alam kong matibay ka, Sugar, pero si Stephan… iba siya. Nakita ko na kung gaano siya maglaro. Delikado.”Hindi napigilan ni
Ramdam ko ang kanyang kamay na humahagod sa aking ari habang inaabot ko at sinasaliksik ang kanyang katawan gamit ang aking kamay at mata. Madali siyang gustuhin, sabik na sabik sa pakiramdam ng kanyang mainit, basang butas na bumabalot sa akin. Pagkatapos ng ilang minuto, matigas na ang titi ko at, nang hindi naghihintay ng kumpirmasyon, sumisid ako muli. Hindi lang ang kanyang p**i ang sabik na yumayakap sa akin, kundi pati na rin ang buong katawan niya. Nagmamalupit ako sa kanyang yakap, nagsusumikap na dalhin siya sa r***k. Hinihimas ko ang kanyang malambot, pamilyar na mga labi, s********p ang kanyang mga tigas na u***g, anumang maisip ko para mapasaya siya. Dahil pangalawang round na ito, mas matagal akong makakapagtrabaho bago ako labasan, at gusto kong gamitin ang pagkakataong iyon para mapasaya ang aking baby Sugar. Nagpapalitan kami ng pwesto at nagsimula kaming makipag-wrestling, hindi para sa labanan ng kapangyarihan, kundi para magdagdag sa masaganang halo ng mga sensa
Hinila niya ang sarili mula sa aking yakap, hinahaplos ang aking tumitigas na ari na may mapanlikhang ngiti, pagkatapos ay humarap at nagmadaling pumunta sa aming silid-tulugan. Sinimulan kong sundan siya, pero natapilok ako sa aking pantalon at kinailangan pang tapusin ang paghubad bago ko siya masundan. Pagdating ko sa pintuan ng kwarto, nakatayo siya sa gitna ko at ng kama, ang kanyang wedding dress nakalugmok sa kanyang mga bukung-bukong."Ang tagal mo," tumatawa siya habang dumadating ako.Baka balang araw ang tanawin ng kanyang hubad na katawan ay maging pamilyar na sapat na hindi na ako magpapaantala. Pero hindi ngayong gabi. Ang ganda-ganda niya, ang kanyang puting lace na lingerie ay pumapansin sa kanyang mga pinaka-sensitibong bahagi na labis na kaiba sa simpleng kababaang-loob ng kanyang damit. Ang bra ay may mga paru-paro na nakabrod sa mga utong at ang kanyang--"Buong panahon ba ay wala kang suot na underwear?" tanong ko."Oo, hindi ko mahanap yung thong na gusto ko
Hindi pa natatapos ang kanilang sayaw, isang malakas na hiyawan ang dumating mula sa mga bisita. "Kiss! Kiss! Kiss!" ang sigaw nila, ang kanilang mga mata ay masaya at punung-puno ng kasiyahan. Tumawa si Sugar at Vash, nagkatinginan at bahagyang nag-pause, ngiting-ngiti ang bawat isa, hanggang sa tumango si Vash at bumulong, "Puwede ba, mahal?""O-o," sagot ni Sugar, nahihiya ngunit ang puso'y puno ng kilig. "Baka magka-crush ako sa'yo, Vash."Ang mga mata ni Vash ay kumislap ng tuwa, "Bakit, hindi ba kita kayang i-crush, mahal?""Siguradong hindi!" sagot ni Sugar, ngunit hindi napigilan ng kanyang mga labi ang magtulungan at magtaglay ng isang matamis na halik. Hindi na napigilan pa ng mga bisita, nagsimula silang maghiyawan at magpalakpakan. Tumawa ang lahat sa saya."Haha! 'More! More! More!'" isang malakas na hiyaw mula sa isang bisita ang nagsimula. Kasunod nito ang kalansing ng mga wine glasses na naging tanda ng kasiyahan at kaguluhan sa paligid. Ang tunog ng mga baso na tinata
"Oo nga," wika ni Herbert, ang mga mata ay puno ng pagnanasa at pagmamalaki. "Tinutulungan ni Vash ang aming anak na bumangon mula sa lahat ng dilim na kanyang dinaanan. Hindi matutumbasan ang saya na nararamdaman namin bilang mga magulang."Muling nagsalita si Sharon, ang ina ni Vash, ang boses niya ay puno ng pagmamahal kay Sugar, "Hindi ko akalain na darating tayo sa puntong ito. Sugar, anak, masaya kami na ikaw ang napili ng anak namin. Walang kasing saya.""Salamat po, Tita Sharon," sagot ni Sugar, ang kanyang boses ay maluha-luha. "Walang mas hihigit pa sa pasasalamat ko sa inyo. Kung wala po ang pagmamahal at suporta ninyo, hindi ko siguro nakayang magpatuloy."Sa kabila ng lahat ng luha, ng mga kasayahan, at mga damdaming pumapaloob sa kanilang mga puso, ang kasal na ito ay hindi lamang tungkol sa dalawang tao na nagmamahalan. Ito ay isang patunay na ang bawat isa sa kanila, kasama na ang kanilang pamilya, ay lumaban at nagtagumpay. Ang kasal ay isang bagong simula ng pagmamah
Nakatayo si Sugar sa harap ng salamin, ang gown na suot niya ay isang eleganteng white lace dress na may intricate beading at kumikinang sa bawat galaw. Parang prinsesa siya sa suot na iyon, pero halatang hindi pa rin siya makapaniwala na ikakasal na talaga siya kay Vash."Ma, ayoko namang magmukhang Christmas tree sa dami ng palamuti," reklamo niya, parang may pagkabahala."Excuse me, anak. Hindi ito Christmas tree. Ito ang modern Cinderella look! Saka ito ang kasal mo. Gusto kong maging engrande!" sagot ni Mercy, ang mga mata niyang kumikislap sa kasiyahan.Napapalatak na lang si Sugar, hindi alam kung anong sasabihin. Pero habang tinitingnan niya ang sarili sa salamin, ang mga mata ni Vash ang nahanap niya. Si Vash, tahimik na nakaupo sa isang sulok ng bridal boutique, ang mukha’y may seryosong ekspresyon, ngunit halatang ipinagmamalaki siya."Alam mo, Vash, parang hindi ko pa rin magets na ikakasal na tayo," wika ni Sugar, habang tinutukso siyang tinatanaw ng kanyang mga mata.Ngu
Kinabukasan, masayang binalita ni Sugar sa kanyang mga magulang na ikakasal na siya, at laking tuwa ni Mercy at Herbert nang malaman ito. Pinakita niya ang engagement ring na ibinigay sa kanya ni Vash, na galing pa sa lola nito, hanggang sa kanyang ina at ngayon sa kanya—isang 6-karat diamond gold ring. "Talaga, anak? Pero ayoko pang mamatay sa kaba!" sigaw ni Mercy habang pilit na pinakakalma ang sarili. Nakaupo siya sa harap ng kanyang anak na si Sugar at asawang si Herbert, na nakatulala kay Sugar. Para silang nakakita ng multo, o mas malala pa—isang engagement ring.Mataas ang kilay ni Mercy habang nakatitig sa makintab na singsing sa kamay ng anak. "Anak, hindi ko alam kung matutuwa ako o mahihimatay. Kailan pa ‘to? Bakit ngayon mo lang sinabi? At... Diyos ko, anim na karat ba ‘yan? Baka mamaya, pag nawala ‘yan, maibenta na pati bahay natin!"Natawa si Vash, na tahimik na nasa tabi ni Sugar. Mahigpit niyang hinawakan ang kamay ng kasintahan at tiningnan ito ng puno ng pagmamahal.
Hinawakan ni Vash ang kamay niya at idiniin iyon sa kanyang puso. "Ako rin, Sugar," mahina nitong sagot. "Akala ko kakayanin kong lumayo sa'yo. Pero hindi ko kaya. Hindi ko kayang hindi ka nakikita. Hindi ko kayang hindi maramdaman ang init mo sa tabi ko."Napaluha si Sugar. "Ano'ng gagawin natin ngayon?" bulong niya, puno ng pag-aalinlangan. "Ganito," sagot ni Vash, hinila siya papasok sa bahay at mahigpit siyang niyakap. "Pakasal na tayo, Sugar."Nagulat siya, ngunit kasabay nito ang pagbilis ng tibok ng kanyang puso. "Mahal kita," bulong ni Vash sa kanyang tainga. "At hindi ko hahayaan na mapunta ka pa sa iba o malayo ka sa akin. Gusto kong magising sa umaga na ikaw ang katabi ko. Gusto kong ipagmalaki sa mundo na ikaw ang babaeng mahal ko. Kaya pakasal na tayo."Nanginginig ang labi ni Sugar, hindi makapaniwala sa sinabi nito. "Hindi ko alam kung anong isasagot ko," bulong niya, nangingiti ngunit umiiyak. Ngumiti si Vash, hinaplos ang kanyang pisngi, at hinalikan siya sa noo. "Sab
Sa loob ng isang linggo, parang nawalan ng saysay ang mundo ni Vash. Kahit anong pilit niyang ituon ang isip sa trabaho, kahit gaano karaming pasyente ang harapin niya araw-araw, may isang bagay siyang hindi kayang ayusin—ang puso niyang uhaw sa presensya ni Sugar.Isang linggo lang ang lumipas mula nang maghiwalay sila, pero para kay Vash, parang isang buong buhay na. Lagi niyang naiisip ang matamis na ngiti ni Sugar, ang paraan nitong tumingin sa kanya na parang siya lang ang lalaking mahalaga sa mundo nito. At ang huli nilang sandali bago ito tuluyang bumalik sa pamilya nito—ang yakap, ang pagtitig, ang tila hindi kayang sabihin ng kanilang mga puso.Nagkikita sila paminsan-minsan, oo. Pero hindi sapat. Hindi sapat ang mabilis na sulyap, hindi sapat ang ilang minutong pag-uusap. Hindi sapat para sa isang lalaking handang ibigay ang lahat para lang makasama ang babaeng minamahal niya.At ngayong gabi, hindi na niya kayang tiisin pa.Walang pag-aalinlangan, sumakay siya ng sasakyan a
Malalim ang buntong-hininga ni Vash habang nakatayo sa balkonahe ng kanyang penthouse. Mula roon, tanaw niya ang lungsod na kumikislap sa liwanag ng gabi. Pero kahit gaano kaganda ang tanawin, hindi nito mapunan ang kakulangang nararamdaman niya sa puso.Si Sugar. O mas tamang sabihin—si Champagne.Matapos ang lahat ng nangyari, matapos ang kanilang laban para sa hustisya, napagdesisyunan ni Sugar na bumalik sa piling ng kanyang mga magulang. Naiintindihan ni Vash ang desisyon niya. Matagal na panahong nawala si Champagne sa kanila. Ngayon, gusto niyang bumawi. Gusto niyang maranasan muli ang buhay na nawala sa kanya—ang buhay bilang isang anak nina Herbert at Mercy.Ngunit hindi maitatangging masakit ito para kay Vash.Nasanay siyang laging nasa tabi ni Sugar, siya ang naging lakas nito sa mga panahong wala siyang ibang masasandalan. Pero ngayon, parang bigla siyang nawalan ng lugar sa mundo niya."Miss mo na siya, 'no?" isang pamilyar na tinig ang pumukaw sa kanyang atensyon.Si Dr.