Si Amorsolo ay parang nawalan ng lakas, hindi makapaniwala sa kanyang naririnig. Muling bumangon ang galit sa kanyang dibdib. "Anak, ano'ng nangyari sa'yo? Pati ikaw, hindi mo na iniisip ang pamilya mo! Hindi ba't alam mo ang kahihinatnan nito?" Galit na galit na sinabi ni Amorsolo. "Magsisi kayo, Stephan. Baka kayong magbayad ng malupit sa ginawa niyo!"Lumingon siya kay Pia, na ang mga mata ay puno ng takot at mga luha. "Tama na! Hindi mo ba nakikita, Pia? Nagdadala ka pa ng malas sa buhay ni Stephan!" Tinuro ni Amorsolo si Pia, ang galit ay hindi matitinag. "Dahil sa'yo, natulungan mo pa siya magtago sa kasalanan! Kung hindi ka pumasok sa buhay niya, hindi kami aabot dito! Baka kung anong gulo ang dulot mo sa buhay namin!"Si Pia, na hindi na kayang tiisin ang galit ni Amorsolo, ay lumuhod sa harap niya. Ang mga luha ay patuloy na dumadaloy mula sa kanyang mata. "Tito, please... Hindi ko po sinadya! Mahal ko po si Stephan!" Ang kanyang boses ay may halong pagnanasa at panghihinayan
Naglalakad sina Vash at Jasmine sa terminal ng Bangkok International Airport. Ang bagong katauhan ni Jasmine bilang Sugar Reyes ay lubos na napansin sa kanyang bagong anyo—isang modernong babae na puno ng kumpiyansa at lakas. Mula sa kanyang pormal na kasuotan na may hint ng high fashion hanggang sa kanyang postura, isa siyang bagong tao.Habang naghihintay ng flight pa-Pilipinas, naupo sila sa waiting area. Kalmado si Vash ngunit mababanaag ang pag-aalala sa kanyang mga mata. Si Sugar naman, hawak ang kanyang passport at ticket, ay tila naiinip ngunit hindi maikakaila ang excitement na nararamdaman niya."Ready ka na ba talaga, Sugar?" tanong ni Vash habang nakatitig sa kanya.Tumango si Sugar. "Handa na ako, Vash. Para sa anak ko, para sa hustisya, at para sa bagong buhay na sisimulan ko." Napatingin siya sa labas ng bintana ng terminal, pinagmamasdan ang mga eroplano. "Hindi ko akalain na darating ako sa puntong ito. Dati, takot na takot akong humarap sa mundo, pero ngayon... paran
Sumang-ayon si Sugar, at sa bawat kalsadang tinatahak nila patungo sa bahay ng kanyang pamilya, ang damdaming naglalaban sa kanyang dibdib ay palakas nang palakas—galit, takot, at higit sa lahat, determinasyon.Nang makarating sila sa tapat ng bahay ni Amorsolo, tumingin si Sugar sa taas ng bahay. Dito siya pinalaki, dito siya ipinanganak, ngunit dito rin siya pinagtaksilan. "Ito na," sabi ni Sugar, ang tinig ay malumanay ngunit puno ng kahulugan."Huwag mong kalimutan, Sugar," sabi ni Vash, ang mga mata ay nakatuon sa kanya. "Lahat ng laban na to ay hindi lang para sa katarungan mo, kundi pati sa lahat ng mga nanakit sa'yo. Magsimula tayo ng tama."Ngumiti si Sugar, isang ngiti ng tapang, at siya ay bumangon mula sa sasakyan. "Babalik ako, at babawiin ko ang lahat ng nawala sa akin."Pagpasok nila sa bahay, ang bawat pader ay may kwento. Ang bawat sulok ay nagtataglay ng mga alaala ng masasakit na panahon, ngunit sa pagkakataong ito, ang mga alaala ng nakaraan ay hindi na magiging ha
Habang patuloy ang pag-angat ni Sugar Reyes sa industriya ng modeling, hindi lang siya naging simbolo ng kagandahan, kundi pati na rin ng tagumpay. Sa bawat bagong gig at proyekto, ang kanyang pangalan ay naging isang brand na tumatak sa isip ng mga tao. Ang mga fashion show sa Bangkok at ang mga photoshoot sa mga kilalang lugar ay hindi na mabilang, at sa bawat hakbang na ginagawa niya, ang pangalan ni Sugar ay patuloy na lumalakas.Nagpatuloy ang paglago ng kanyang karera, at hindi na nagtagal, si Vash, na hindi lang isang successful na cosmetic surgeon kundi isang negosyante din, ang naging manager ni Sugar. Si Vash, na may malalim na kaalaman sa industriya ng estetika at business, ay hindi lang nagpakilala sa kanya sa mga fashion events, kundi pati na rin sa kanyang sariling negosyo, ang Vlash Aesthetique. Ang klinika, na kilala sa pagbibigay ng mataas na kalidad ng kosmetikong serbisyo, ay mabilis ding naging isang pangalan sa industriya hindi lang sa Bangkok kundi pati na rin sa
"Sigurado ka ba?" tanong ni Stephan, ang kanyang mata ay nagsisimulang mag-isip at mag-alala. "Baka may mga bagay tayong hindi nakikita. Kung matutuloy tayo sa pagkakaroon ng modelo, ang mga kasunod nito ay hindi lang magiging negosyo, kundi mas malaking gulo."Ngunit si Pia, na puno ng pananabik at determinasyon, ay hindi nagpatinag. "Hindi na tayo makakapaghintay pa, hon," sabi ni Pia, ang kanyang mga mata ay kumikislap ng sigla at pagnanasa sa tagumpay. "Magtulungan tayo. Ito na ang simula ng lahat."Ang mga salitang iyon ay nagsilbing simula ng isang masalimuot na plano. Hindi nila alam na sa bawat hakbang na gagawin nila upang makuha si Sugar Reyes bilang modelo, ay may mga desisyong hindi na nila kayang bawiin. Habang ang tagumpay ay unti-unting umaabot sa kanila, ang mga lihim ni Sugar ay patuloy na lumalapit—mga lihim na maaaring magbukas ng isang bagong yugto ng kanilang buhay, na puno ng pagsubok at pagbabayad ng kasalanan.Habang tumataas ang kasikatan ni Sugar Reyes at lum
Habang patuloy ang kanilang negosyo at tagumpay, hindi nila alam na malapit nang matuklasan ni Stephan at Pia ang tunay na pagkakakilanlan ni Sugar. Ang mga lihim na itinago ni Sugar ay unti-unting lumalapit sa kanila. Ang mga hakbang ni Sugar sa industriya ay isang maskara na nagtatago ng kanyang tunay na layunin—ang ganti."Isang araw," bulong ni Sugar sa sarili habang tinitingnan ang kanyang reflection, "magiging akin na ang lahat ng ito. Hindi ko na pababayaan ang pagkakataong ito."Habang abala siya sa pagbuo ng kanyang imahe sa harap ng kamera at mga brand, ang kanyang isip ay patuloy na nag-iisip ng mga plano kung paano makakamit ang paghihiganti. Ang kanyang tagumpay sa mundo ng fashion ay magiging gabay niya sa pagbabalik-loob sa kanyang mga kaaway—si Stephan, Pia, at ang buong pamilya ng mga Miranda.Ang bawat hakbang na ginugol niya sa pagbuo ng kanyang bagong identity at karera ay unti-unting humuhubog sa kanyang hinaharap—isang hinaharap na puno ng paghihiganti at pagtata
Sa araw ng convention sa SMX, ang buong venue ay puno ng enerhiya at excitement. Ang mga brands mula sa iba’t ibang sulok ng Pilipinas ay nagtipon-tipon upang ipakita ang kanilang mga produkto at makipag-network sa mga potensyal na kliyente. Si Stephan at Pia ay abala sa kanilang booth, ipinagmamalaki ang kanilang Pineapple Soda, habang si Sugar, bilang bahagi ng isang fashion show, ay naglalakad sa runway na punong-puno ng mga taga-suporta at media.Sa isang kanto ng venue, nakatayo si Pia, ang mga mata ay naglalakbay mula sa isang modelo hanggang kay Sugar. Kilala na siya ni Pia bilang ang modelong nagwagi sa Bangkok Catwalk, at ngayon, halos hindi makapaniwala si Pia na makita siya nang personal. Hindi lang ang ganda at karisma ni Sugar ang nakakaakit—ang kanyang popularity at tagumpay sa industriya ng fashion ay nagbigay ng malaking impact sa buong bansa.“Hon, tingnan mo siya. Siya na yun,” sabi ni Pia kay Stephan, ang excitement ay makikita sa kanyang mukha.Si Stephan ay hindi
Habang tinatapos ni Pia ang kanyang pag-uusap sa isang dating kliyente, ang kanyang puso ay hindi mapakali. Nais na niyang makipag-usap kay Sugar. Ang pagkakataon na ito—ang pagkakataon na mailapit si Sugar sa kanilang brand—ay tila isang napakalaking oportunidad. May kakaibang sigla ang bawat hakbang ni Pia habang papalapit siya kay Sugar, na nakatayo sa gilid ng venue, tila isang diwata na kinikilala at pinapansin ng lahat. Isa siya sa mga pinaka-sikat na modelo ngayon, at ang bawat galaw ng kanyang katawan ay parang isang sining na ipinagdiriwang ng mga mata ng mga tao."Ms. Sugar," tawag ni Pia, ang kanyang boses ay puno ng pagnanasa at sigla. "Nais ko sanang imbitahan ka na maging endorser ng Pineapple Soda. Sigurado akong magiging malaking tulong ka sa pagpapalago ng brand namin. Ang iyong imahe ay talagang babagay sa aming produkto."Habang nagsasalita si Pia, hindi makuha ni Sugar ang kanyang mata mula sa kanyang cellphone, ang mga mata nito ay tila nakatingin sa isang mas mal
Ang pag-ungol ni Sugar ay nagbabalik sa kanya mula sa pagkaligaw ng kanyang mga iniisip, na nagpapakita sa kanya na nasa tamang landas siya. Ang kanyang kaliwang kamay ay dumaan sa kanyang buhok, dahan-dahang pinapababa ang kanyang ulo at ang kanyang kanang kamay ay lumipat sa kanyang mga suso. Isang pisil at ikot ng utong, kasabay ng kanyang bibig na sumisipsip sa kanyang klitoris, ay nagdadala sa kanya sa isang pamilyar na rurok--isa na alam niyang mabuti ngunit hindi kailanman napapagod. Sumuko siya nang buo sa sensasyon, nagtitiwala sa kanya na buwagin siya at muling pagdikitin, nanginginig at nakatali sa kanyang haplos.Nananatili siyang tahimik sa pagitan ng kanyang mga binti ng ilang saglit pa, nilalasap ang pag-igting na nagiging pagpapahinga. Pagkatapos, umakyat siya, matigas at handa, nawawala ang pantalon ng pajama sa daan. Hinila niya siya sa isang halik, mabagal at matamis, tinatamasa ang kanyang sariling kasiyahan sa kanyang mga labi.Isang kaisipan ang dumaan sa kanyang
Lumapit siya upang yakapin siya. Ang kanyang balat, pinalamig ng hangin ng umaga, ay dumadampi sa pawisang init ng kanyang katawan pagkatapos ng ehersisyo, sinisipsip ang kanyang init. May dala siyang bahagyang amoy ng maulang araw sa labas, ngunit hindi ito ang pumupukaw sa kanyang atensyon."Magandang umaga, Sugar."Hinalikan niya siya, ang kanyang mga kamay ay dumudulas pababa sa kanyang likod patungo sa kanyang mga balakang--isang kilos na paulit-ulit na niyang ginagawa na parang kasing natural na ng paghinga ngayon. Ang makinis na tekstura ng kanyang mga nighties ay nag-aanyaya sa kanyang mga kamay na mag-explore pa, at ginawa niya ito, ang kanyang mga kalamnan ay kumikilos sa ilalim ng kanyang haplos. Siya ay matamis at maalat, at sinuklian siya nito ng halik."Gusto mo pa," sabi ni Sugar--hindi isang tanong kundi isang pahayag na walang paliguy-ligoy."Ang hirap mong labanan kapag ganyan," sagot niya, at iyon ang kanyang katotohanan.Ang mga daliri ni Vash ay pumasok sa kanyang
Naramdaman niyang nagsimula na siyang umabot sa rurok habang siya ay nagsisimulang mag-pulse sa kanya at siya ay nag-pulse sa kanya, at sila ay humihingal at umuungol sa kanilang halik habang sabay silang umabot sa rurok sa dilim.Pinaalala niya sa sarili na ang unang pagkakataon na niyakap siya nang maayos mula sa likuran ay noong kanilang unang araw ng pagkakasundo. Madalas nilang yakapin ang isa't isa sa parehong posisyon at sa lahat ng estado ng pananamit at ito ay malapit pa rin -- lalo na kapag nagko-crossword sila habang ang kanilang mga isip at katawan ay lubos na magkasama. Mas maganda ito dahil napaka-sensual nito at naabot niya ang lahat ng kanyang mga paborito: ang yakap, ang paghawak niya sa kanyang mga suso, at ang pagtatalik. Humiga siya mula sa kanya at inakay siya patungo sa kama, itinulak siya pababa. Humiga siya sa kanya, naramdaman ang lambot nito sa kanyang bibig at ang kanilang katas sa pagitan ng kanyang mga binti habang ginising siya.Lumingon siya at umupo sa
Pagkarating ni Sugar sa bahay, sinalubong siya ni Vash, ang mukha nito’y puno ng pag-aalala. Hindi siya nag-atubiling lumapit kay Sugar at niyakap ito nang mahigpit, parang ayaw na niyang pakawalan."Sana okay ka lang, Sugar," sabi ni Vash, ang tinig niya’y puno ng pag-aalala at pagmamahal. "Natatakot ako na baka may mangyaring masama sa'yo. Alam mo naman na mahalaga ka sa puso ko."Saglit na natigilan si Sugar, ramdam ang init ng yakap ni Vash na tila binubura ang lahat ng sakit at galit na nararamdaman niya kanina. Tumitig siya sa kanya, at sa kauna-unahang pagkakataon, tila nagkaroon siya ng sandaling kapayapaan sa gitna ng kaguluhan."Salamat, Vash," mahinang sabi ni Sugar habang yakap pa rin siya nito. "Ikaw lang ang nagbibigay sa akin ng lakas sa kabila ng lahat ng ito. Pero alam mo naman, hindi pa tapos ang laban ko. Hangga’t hindi ko nakukuha ang hustisya para sa sarili ko, hindi ako titigil."Hinaplos ni Vash ang buhok ni Sugar at marahang bumulong, "Alam ko, at nandito ako s
Ngunit si Pia, patuloy na umiiyak at naglalakad palayo, ay hindi na kayang pakinggan ang mga paliwanag ni Stephan. Ang puso niya ay puno ng sugat, at hindi na niya kayang makinig pa sa mga pangako ng taong nagdulot ng sakit sa kanya."Pero bakit nga andun ka sa hotel room ni Sugar? Sabihin mo sa akin ang totoo!"Tumigil si Stephan at pinilit lumapit kay Pia, ngunit nakatigil lang siya, naghihintay ng sagot mula sa kanya. "Pia, pakinggan mo muna ako," ang wika niya, ang mga mata ay puno ng paghingi ng tawad. "Hindi ko alam kung paano ko ipaliwanag ito. Ang nangyari sa hotel, isang pagkakamali. Hindi ko intention na makasakit sa’yo. Naparoon ako kasi naiinis ako sa mga nangyari, at hindi ko alam kung anong gagawin ko."Nakita ni Pia ang kalituhan at panghihinayang sa mga mata ni Stephan, ngunit hindi ito nakapigil sa kanya. "Hindi ko kailanman iintindihin ang mga dahilan mo, Stephan!" sigaw ni Pia. "Bakit mo nagawa iyon? Kung mahal mo ako, bakit ka pa tumanggap ng alok ni Sugar? Bakit k
Naglakad si Pia papalapit kay Stephan, ang mga kamay niya'y nanginginig, ang sakit sa kanyang puso ay hindi na kayang itago. "Hindi mo alam kung anong gagawin mo?" tanong niya, ang tinig niya'y puno ng hinagpis. "Hindi mo ba alam na ikaw ang dahilan kung bakit nangyari lahat ng ito? Hindi ko kayang makita kang magpatawad sa mga pagkakamali mo, Stephan."Nag-aalalang tinitigan ni Stephan si Pia, ngunit hindi siya makalapit, hindi malaman kung paano kausapin ito. "Pia, hindi ko kayang makita kang nasasaktan. Hindi ko kayang mawala ka sa buhay ko.""Huwag mong gawing dahilan ang nararamdaman mo," sagot ni Pia, ang tono ng kanyang boses ay lumalakas. "Bakit mo pa ako pinipilit gawing bahagi ng buhay mo, kung hindi mo rin naman kayang ipaglaban ako?"Nagpumiglas si Pia sa mga salitang iyon, ang kanyang mata'y puno ng galit at sakit. Pinipilit niyang maging matatag, ngunit ang mga luhang patuloy na dumadaloy ay nagpapakita ng tindi ng kanyang nararamdaman. Lumapit siya kay Stephan at nagtaa
Habang pauwi na si Sugar sa Manila, ang kanyang isipan ay patuloy na nag-aalab. Ang mga nangyaring gulo sa Puerto Galera ay nag-iwan ng matinding bakas sa kanya, ngunit alam niyang hindi pa tapos ang laban. Ang bawat hakbang na tinatahak niya ay para sa katarungan, at hindi niya kayang magpatalo. Ang mga susunod na hakbang niya ay magdadala sa kanya patungo sa isang bagong digmaan—isang digmaang hindi lamang para sa pagmamahal ni Stephan, kundi para sa lahat ng mga paglabag sa kanyang karapatan.Samantala, naghihintay si Vash sa Manila, handa na siyang sunduin si Sugar. Hindi na bago kay Vash ang ganitong klaseng drama, ngunit hindi maikakaila na ramdam niya ang pagkabigat ng lahat ng nangyari. Alam niyang ang misyon ni Sugar ay hindi basta-basta. Ang kanyang pagiging kaalyado ay hindi lang simpleng pakikipagkaibigan; ito ay tungkol sa pagpapalaya kay Sugar mula sa mga kalupitan ng nakaraan at pag-aari ng kanyang asawa.Habang nag-iisip si Vash, napansin niyang dumating na ang sasakya
Ngumiti si Sugar, ngunit ang ngiting iyon ay hindi para magbigay-lakas sa kanyang kaibigan, kundi isang ngiti na puno ng kalamigan at determinasyon. "Ok lang ako, Marites," sagot niya, ang mga mata niya’y nagliliwanag sa kakaibang sigla. "Natutuwa nga ako na nagkakagulo ang dalawa. Hindi pa ito tapos, Marites. Guguluhin ko sila hanggang tuluyan silang mawasak."Napatingin si Marites kay Sugar, halatang nababahala sa sinabi nito. Ngunit hindi na niya kayang kontrahin si Sugar. Alam niyang mula pa noon, ang determinasyon nito na maabot ang hustisya ay hindi matitinag, kahit na masira ang lahat sa paligid."Sigurado ka ba, Sugar? Hindi ba mas mabuti kung... tapusin mo na lang ito? Hindi mo kailangang sirain ang sarili mo para sa kanila." May bahid ng pag-aalala sa boses ni Marites, ngunit nanatili itong mahina, parang takot na magalit si Sugar.Huminga nang malalim si Sugar bago muling ngumiti. "Hindi, Marites. Hindi ko na kailangang magpanggap o maghintay. Ang lahat ng ito ay para sa ak
Nanigas si Pia sa narinig, ngunit ang galit ay mas nanaig kaysa sa sakit. "Kabit? Ikaw? Huwag mong gawing katawa-tawa ang sarili mo, Sugar. Wala kang pinatunayan kundi ang pagiging desperada mo. Modelo ka lang, at kahit anong ganda mo, hindi ka makakakuha ng respeto mula sa akin.""Modelo lang?" Tumawa si Sugar, malamig at mapanukso ang bawat halakhak. "At ikaw? Ano ka ba? Isa kang oportunista. Ang kaibahan lang natin, Pia, ay alam ko ang gusto ko at kaya kong kunin iyon. Ikaw? Umaasa ka lang na mahalin ka ng lalaking hindi ka kayang ipaglaban nang harap-harapan.""Tama na, Sugar. Pia. Tama na!" Biglang sumingit si Stephan, na kanina pa tahimik na nakamasid. Nanginginig ang boses niya, parang nawawalan ng lakas sa bigat ng sitwasyon. "Hindi ito ang lugar para mag-away kayo."Humarap si Pia kay Stephan, ang kanyang mga luha ay hindi na niya kayang pigilan. "Ikaw, Stephan, magsalita ka! Sino ang pipiliin mo? Ako o siya? Sabihin mo sa harap ng lahat ng tao dito! Huwag kang matakot!"Si S