Ethan
Lorenzo cleared his throat. We didn't hear anything from him but he open the door widely for us to allow inside. He had no choice. Alam niyang hindi rin naman namin siya titigilan sa pang-uusisa kapag hindi niya kami pinapapasok.
“Come inside,” seryoso niyang saad sabay lapit kay Tamara. Hinawakan niya ito sa kanang braso saka iginiya muna patungo sa kanyang silid.
Naramdaman na lang namin na may ibinulong siya sa dalaga at panay nagkakatinginan kaming mga naroon. Si Winston na hindi man nagsasalita ay panay ang ngiti at napapailing. Kulang na lang ay mag-uumpisa na naman siyang mang-asar. Si Lorenzo naman na muli kaming binalingang apat.
All of us were looking intently at him and as if waiting for him to speak. Sina Romano at Winston ay magkatabing nakaupo sa sofa at kapwa may nakalolokong ekspresyon sa mukha. Sa aming magkakaibigan ay ang mga ito ang numero unong magaling sa asaran.
Mostly, Winston. Lumaki siyang nasa l
Rose“Umorder ka lang, girl! Sagot ko,” wika ko kay Ayesha nang magkita kami sa restaurant ng naturang condominium.“Ay, yayamin ang ateng! Mukhang nakabingwit ng afam at dito ka pa talaga nag-stay. Anong sekreto friend? Ipakilala mo naman ako riyan sa nabingwit mo,” hirit pa niya.“Gaga!” saway ko. Nandito na kami sa restaurant, nakaupo at namimili ng kakainin namin.Busog pa talaga ako dahil napadami ang kain ko sa almusal namin ni Ethan. Ang pinili ko na lang ang desert samantalang si Ayesha naman ay pumili ng mga mabibigat sa tiyan. Kagagaling lang niya sa probinsiya para magbakasyon at heto siya ngayon na nakipagkita muna sa akin bago siya muling babalik sa trabaho.She’s a private nurse. Dati ko na siyang kakilala noong college days namin at nagkataong nagkaintindihan kami sa ugali kaya naging close friend ko na rin. Tubong Mindanao kaming dalawa at kahit magkaiba man ang aming mga l
RoseNapamaang akong nakatitig kay Ethan. Pinipilit ko pa rin intindihin ang sinasabi niyang magiging responsable siyang ama. But how? I can bear his child and then what? Gagawin ba niya akong inahin at susuportahan lang ang bata? Paano naman ang bata kapag lumaki ito na wala kaming relasyon ng tatay niya?Naguguluhan ako nang mga sandaling ito. Hindi malinaw sa akin kung ano ba talaga ang relasyon na mayroon kami. Ginagawa ko lang ito upang mabawi ko ang karapatan namin ng mga kapatid ko sa perang dugo’t pawis na inilaan ng aming itay. Oo at kahibangan itong nangyayari sa amin na pati ang katawan ko ay inialay ko pa sa lalaking sarado ang isip at tila laro lang ang lahat sa kaniya.“You don’t understand me, Ethan. Hindi ako nakikipaglaro sa iyo, Ethan Villaver. Sinabi ko na sa iyo noon pa man na kung sakaling magkakaroon ako ng pamilya, sisiguraduhin kong mahal namin ang isa’t isa. Na handa niyang tugunin ang lahat ng p
Ethan“Ano ba ang dahilan at bakit nag-iba ang ihip ng hanging pinapunta mo ako rito?” tanong ni Winston nang tinawagan ko siya upang samahan akong uminom. “And why is it so dark here, bro? Sarado pati ang kurtina at itong ilaw lang sa lampshade ang binuksan mo. Mukha kang nagdadalamhati. Is it still hurt? Klarissa again?”Nakapilig ang ulo ko sa sofa habang nakatitig sa kisame. May hawak akong rock glass na may lamang alak. May malamyos na musikang nagmumula sa bluetooth speaker ko nang patugtugin ko ito kanina.I called Winston earlier to join me here. Mula nang magkaroon kami ng matinding away ni Rose ay hindi ko na siya nakita pa. Hindi ko rin makuntak ang phone niya at out of coverage. May inutusan na rin akong hanapin siya sa paligid at galugarin ang buong Maynila.I really did hurt her feelings but I am the one who has been affected. Nang makita ko ang pills kanina sa center table, nandilim na ang paningin ko. Gusto
Rose NATULOS na yata ako sa kinatatayuan ko nang makita ko si Ethan na nakatayo malapit sa entrada ng pinto. Kahit siya ay shocked din sa nakikita niyang naroon ako. Marahan siyang naglakad papalapit sa akin pero bago pa man siya nakalapit ay humarang na agad ang kaibigan kong si Ayesha. “H-Hi. Good morning. I-Ikaw ba iyong tinawagan ng boss ko? Mukhang nakalimutan na naman niyang e-lock ang gate.” aniya. Tiningnan lang niya ang kaibigan ko saka siya naglakad muli palapit sa akin. “Nandito ka lang pala. What are you doing here?” Nagpalipat-lipat pa ang tingin niya sa amin ni Ayesha. “Brader!” Tumayo si Gabriel na tinawag din ni Ethan na Winston ngunit ‘di na gaanong tuwid ang paglalakad niya. “You’re so fast, huh. Lumipad ka ba?” “You’re ten minutes away from my place. But how did you and—” “I don’t know,” tanggi ni Winston. “Ask my nurse.” “K-Kaibigan ko si Ayesha,” singit ko. “H-Hindi ko alam na magkakilala pala kayo ni…” Napatingin ako kay Gabriel na tinawag din ni Ethan na
EthanMaang na nakatitig sa akin si Rose dahil sa binitiwan kong salita sa kaniya. I was telling her that I damn serious and this is the thing I know to ease her feelings. Bagay na pinag-isipan ko rin noong umalis siya at inalok ko kaagad siya ng kasal ngayon. It was strange for me and things out different. I was proposed to Klarisse in a decent way but to her, it’s kind of special thing. Hindi man sa natural at desenteng bagay pero nararamdaman kong ito ang tama.“Anong sabi mo?” noon lang siya nagtanong makalipas ang ilang sandaling paninitig sa akin.“Again, let’s get married. Is it really hard for you to understand that I want to marry you? Uulitin ko, pakakasalan kita,” mariin kong sabi. Sa lahat ng ayoko ay iyong inuulit ko ang aking sinasabi.“No!” tanggi niya. “Kung sinasabi mo lang ito para lang maibsan itong nararamdaman ko, no way. We have different perception in life, Ethan. Ang ka
RoseUmupo kami sa malambot na rusty couch dining na tila tahimik lang at nagpapakiramdaman. Napuna ko rin kung gaano kaingat si Sir Lorenzo na alalayan si Tamara sa pagkakaupo niya. Mukhang nakabingwit ng matabang isda itong kaibigan ko. Ang swerte mo naman, Tam. Iyon dapat ang sasabihin ko kay Tamara pero parehas kaming tikom ang bibig sa ipaalam ang mga kaganapan sa paligid.“Choose your meal, sagot ko,” wika ni Ethan.“What’s the celebration?” tanong ni Lorenzo saka binuklat ang menu. “Mukhang masaya ka yata ngayon.”“Nothing so special. Baka ikaw itong may gustong e-celebrate.” Saka sumulyap si Ethan kay Tamara ngunit nagbawi rin ng tingin at ipinagpatuloy ang pamimili ng kakainin sa menu. “What do you like to eat, Rose?” Hindi siya sumulyap sa akin bagkus abala lang siyang maghanap ng kakainin.Iniusog ko ang sarili ko sa kaniya at nakikitingin sa menu na hawa
Maaga kaming nagtungo ni Ethan sa kompanya niya kahit na masama ang pakiramdam ko. Busog nga ako pero itong sikmura ko ang ayaw magpaawat. Napapangiwi na ako sa gilid ng kotse habang hindi ipinapahalata kay Ethan ang tiyan ko.“We’re here,” wika niya.Napasilip ako sa labas at nasa parking lot na pala kami ng naturang building. Hindi ko pa rin ipinahalata sa kaniya ang nararamdaman ko at inot-inot naman na kumilos. Dapat pala ay nagdahilan na lang ako na hindi sumama. Hay, itong tiyan ko talaga ay panira ng moment. Bumaba agad kaming dalawa na saktong malapit lang ang elevator.“Are you okay?” tanong niya nang pindutin ang button ng elevator sa basement. “Masama ba ang pakiramdam mo?” Mukhang nahalata niya ang kilos ko.“Kunti. May gumagalaw kasi sa tiyan ko at baka nagugutom na naman iyong mga bakunawa,” biro ko na lang. Idinaan ko na lang iyon sa kalokohan para hindi siya mag-alaala. “
Mainit, mapusok at mapanghanap, iyan ang mainit na tagpo sa pagitan namin ngayon ni Ethan nang gabing ito na katabi ko siya sa kama. Mula nang may malaman akong isa pang bersyon tungkol sa pagkamatay ng tatay ko, para akong hangin na lumulutang-lutang lang.Nanatali akong tahimik, nagpadala sa agos ng panahon at kahit ang gabing itong gusto niya akong angkinin. Tumutugon naman ako sa bawat paghalik at paghaplos niya sa katawan ko pero ang layo ngayon ng iniisip ko. Nakatitig lang ako sa kisame na halos ayokong tingnan si Ethan sa mga mata.“Hmm… Rose…” anas niya habang sinasambit ang pangalan ko.Gustog-gustong ng katawan ko ang ginagawa niyang paghaplos at pumukaw na naman sa interes kong makipag-love making. Ilang araw din naman na walang nangyari sa amin na pinanabikan ko naman. But at this time, katawan ko lang yata ang may gusto pero ang isipan ko na naghahalo ang emosyon.“Touch me, Rose,” muli niyang sambit.
RosePaika-ika na akong naglakad sa garden isang umaga para sa morning exercise ko. Kabuwanan ko na at mababa na rin ang hulma ng tiyan ko. Suot ko lamang ay maternity dress na kulay puti at isang pares ng flat na tsinelas. Nakahawak ang kanang kamay ko sa balakang ko habang ang isang kamay ko naman ay ang rechargeable fan. Naiinitan ako kahit na malamig naman ang simoy ng hangin sa paligid at nasasamyo ko ang amoy isla.Siyam na buwan na rin ang lumipas at ang pinakaasam-asam naming sandaling mailuwal ko ang baby namin ni Ethan, siya rin buwan na kabado ako. Alam kong hindi niya ako iniwan sa mga oras na kailangan ko siya at nagpapasalamat ako roon. Sa totoo lang ay napakaswerte ko kay Ethan dahil bukod na nagbago na siya sa temper niya, spoiled wife pa ako at ang mga kapatid ko.“Ate Rose, ang laki na pala talaga ng tiyan mo na parang bola. Parang puputok na, ate,” wika naman ng kapatid kong si Raprap na nasa bilugang mesa at nakaupo rin.Nanood siya ng video sa ipad niyang hawak at
RoseMaaga kaming lumuwas ng Maynila kasama ang asawa ko at sina Alonzo at Bea. Masayang-masaya naman ako dahil nagkaroon din ng oras na magkasama ang dalawa at partidang tahimik lang sila pareho habang nasa biyahe. Wala akong naririnig na bangayan nila bagay na ikinatuwa ko naman. Si Ethan naman na todo ang pang-iingat sa akin, pati na rin sa pagkain ko. Maya’t maya lang ang tanong sa akin kung may gusto akong kainin o inumin.Mula nang manggaling kami sa ob-gyne doctor ko kasama siya, hindi na siya mapakali. Sobrang excited na niya at nagpaplano na nga siya ng pag-aayos ng magiging kwarto ng baby. Nabanggit din niyang siya pa mismo ang magkukumpuni ng crib at magdedesenyo. Marami na siyang mga plano kaya hinayaan ko na lang. Ganoon siguro kapag sabik na sabik magkaroon ng anak. Kahit naman ako ay nasasabik na rin.“Matulog ka muna, love. I will wake you up when we will be there,” malambing na wika ni Ethan sa akin habang hinihimas ang puson ko.“Gusto kong makita ang dadaanan natin,
Rose“What did you say?” muling tanong ng asawa ko na bakas sa kaniyang mukha ang sinabi ko.“I-I’m pregnant, love,” marahan kong sabi.“Rose…” Hinawakan niya ang kamay ko habang dama ko ang kaunting panginginig ng kaniyang kamay. Naramdaman ko rin na biglang lumamig ang palad niya at tila kinakabahan. “Is this true? No joke?”Kitang-kita ko sa mga mata ng asawa ko ang tila naluluha ngunit may kasiyahang kasama. Sumilay din ang ngiti sa labi niya pero halatang pigil lang din at nais pa na kumpirmahin ang sinabi ko. Hinawakan ko ang kamay niya nang mahigpit saka ako napangiti. Balak ko sanang sorpresahin siya sa naging resulta ng pregnancy test ko pero nasabi ko na.“Oo,” mahinahon kong tugon. “Nag-test ako at lumabas sa test iyong positive. Hindi pa ako nakapagpatingin sa doktor kasi gusto kong samahan mo ako. Kaya mister…” Tinanggal ko ang pagkakahawak sa kamay niya at sinakop ang kaniyang pisngi. “Huwag ka ng mag-a-angry bird. Magiging tatay ka na.”“Oh, Rose!” Bigla na lang niya ako
EthanTwo hours after I called my wife, I called Gerald. I confronted him. Noong inirekomenda siya ni Alonzo sa akin, I asked him about his personal life. Tinanong ko rin kung kilala niya ang asawa ko pero ang sabi niya ay hindi. Taga-rito siya sa amin pero wala siyang ideya tungkol sa asawa ko at hetong nalaman ko na magkababata pala sila. Sa lahat ng ayoko ay ang magsinungaling sa akin.I want the best security for my wife and her family. Ayokong mangyari na naman ang tungkol sa kaguluhan noon. Gusto kong maging aware sa paligid namin kaya hindi ko napigilan na sabihin ang salitang ‘sesante’ na siya. Kung ano ang binitawan kong salita sa asawa ko, ginawa ko rin sa kaniya. Noong una, nabigla si Gerald sa nalaman ko. Inaalam ko sa kaniya kung bakit hindi niya sinabi sa akin ang buong katotohanan. At ang mas kinaiinit pa ng dugo ko, may isang bagay siyang inamin sa akin.“Sir Ethan, I’m sorry. Wala talaga akong masamang intensiyon sa asawa mo. Noong malaman ko ang nilalaman ng kontrata
Rose“Huh?!” Nagulat ako sa sinabing iyon ng asawa ko. “Teka lang, Ethan. Tama ba ang narinig ko? Sesante na iyong bodyguard ko? B-Bakit naman? Anong nagawa niyang kasalanan?” sunod-sunod kong tanong.Hinintay kong sumagot si Ethan sa kabilang linya. Maya-maya lang ay narinig ko ang mahina niyang pagbuntong hininga. Nagtataka ako sa kaniya na noong isang araw lang ay ipinaliwanag pa niya na kailangan may sarili akong bodyguard para raw sa safety ko. But then again, heto siya at tinatanggal na niya sa serbisyo si Gerald na wala man lang matibay na rason. “Why didn’t you tell me about him? He’s your childhood friend,” mariin niyang sabi.“Ha? P-Paano mo nalaman iyon? Sinabi ba ni Gerald sa iyo?”“Nope. I found it on my own. Now, tell me, my wife. May balak ka ba talagang sabihin sa akin ang totoo na magkababata pala kayo?” May halong kakaiba sa boses niya bagay na ipinagtataka ko.“Ethan, maniwala ka sa akin. Hindi ko namukhaan si Gerald noong una mo kaming pinakilala sa isa’t isa. Oo
EthanHindi agad sumagot si Winston sa tanong ko at tila nag-iisip pa siya. I don’t want to force him and tell me this sudden emotion of him. Malay ko bang pinagtitripan lang pala ako ng lokong ito subalit habang lumalaon ay lalo siyang sumeryoso kaya naghintay pa ako.“Just wait for my love story. Kapag sigurado na ako, saka ko na lang sasabihin kung sino.”“Wow. Walang clue?”Sa lahat ng magkakaibigan, si Winston ang hindi pa nababalitang nasaktan sa babae, may matinong girlfriend o kaya ay ipinakilala sa amin. Kaya imposibleng magkakaganito siya nang dahil lang din sa isang babae. I really doubt it.“Clueless.”Napapangiti na lang akong muling inubos ang kape ko. Maya-maya ay tumingin ako sa pambisig kong relo. “It’s lunchbreak. I told Lorenzo I will go to his place. Do you want to join our lunch meeting on his condo? May dala rin akong pasalubong kay Tamara.”“Buti pa si Tamara may pasalubong. Nasaan na iyong sa akin?” Agad siyang tumayo habang tila batang nagmaktol na wala man la
Rose“Wala ka na bang naiwan? Are you sure na kasya na itong maliit na hand luggage for three days?” tanong ko sa asawa ko habang nakatitig ako sa mamahaling hand cary luggage niya na kulay itim.Ngayon ang araw na aalis si Ethan patungong Maynila upang asikasuhin ang iba pa niyang negosyo. Bilang asawa, ako na ang nag-ayos ng mga gamit niya at hinayaan naman niya akong gawin iyon. May tiwala naman siya sa taste ko sa mga dapat niyang suotin pero hindi pa rin ako kuntento na iilan lang ang dadalhin niya. Though I know that he has a lot of clothes left in his condo.Pinagtuunan na niya ako ng pansin matapos niyang may kausap sa kabilang linya ng kaniyang cell phone. “Yeah. I have clothes enough in my place and don’t worry about it, Love.” Lumapit siya sa akin at hinawakan sa magkabilang balikat. “I’m get going. Naghihintay na sa akin si Mang Roberto at baka mahuli ako sa flight ko.” Pinisil niya ang tungki ng ilong ko. “Behave, Love. I will call you and I will be there. Ikaw na ang bah
Ethan“Thank you, everyone,” pamamaalam ko sa mga tauhan ko at sa ibang mga nag-asikaso sa seguridad ng aking resort. Nagpaalam na rin ako kay Alonzo na noon ay abala rin sa ibang bagay.“Sir Ethan,” tawag naman ni Mang Roberto sa akin.Sinulyapan ko naman siya na noon ay naglakad na patungo sa akin. Katatapos lang namin magbigay ng mga dapat gawin para sa kaayusan ng resort. Sa ngayon ay iilang mga empleyado pa lang ang pinapayagan ko at wala munang mga guests ang nandito. Kanselado lahat ng mga reservations at hanggang sa maging maayos na ang lahat, saka ko lang bubuksan ito para sa mga guests na naunsyami ang bakasyon.“Nais ko lang ipaalam sa iyo na maraming mga guests ang umalma kahit na binigyan naman natin sila ng mga options at freebies habang kanselado ang kanilang reservation. Ano ang plano mo rito?” bungad niyang tanong sa akin.“Let them be. Karapatan nila iyon at kung may mga masabi man sila tungkol sa resort, ginawa naman natin ang tama. Ibinigay natin sa kanila lahat ng
Rose“Nay!”“Rose!”Mahigpit na niyakap ko ang aking ina nang kinabukasan ay nakauwi na sila kasama ng dalawa kong kapatid at si Nana Claudia. Ilang araw ko rin silang hindi nakasama nang dahil sa nangyari dito sa resort.“Kumusta kayo?” tanong ko matapos kong kumalas sa pagkakayakap sa aking ina. Sobrang nag-aalala rin ako sa kalagayan nila lalo na noong sinabi ni Klarisse na sa isang iglap lang ay magagawa na niya ang hindi maganda sa mga ito.“Ayos lang naman kami, Rose. I-Ikaw? Ayos ka lang ba? Nabalitaan namin na kinidnap ka raw at si Bea. Hindi ka naman napano?” tanong din ng aking ina na may halong labis na pag-alala.Tumango ako. “A-Ayos lang ako, ‘Nay. Medyo trauma nga lang ang nangyari sa amin ni Bea dahil kay Klarisse at kay Kent na…na ngayon ay wala na rin sila. Huwag niyo na isipin iyon at baka maging alalahanin niyo pa. Ang mahalaga ay nakuha na rin natin ang hustisya para kay tatay.”“Hindi mo maalis sa akin ang mag-alala lalo na noong nabanggit ni Roberto na hindi maga