Mukhang hindi na ito makatiis ay nagsalita na ito. “How are you?” she asked politely. “I’m good,” diretsong sagot niya. “How about you? How were you… in the past five years?” Tipid itong ngumiti sa kanya. “I was happy for the past five years. How’s your married life with… who was that again?” Ku
“Coffee or liquor?” tanong ng kanyang kaibigan nang lumapit ito sa kanya sa balkonahe. Nilingon niya ito at mahinang natawa. “I’ll take the liquor.” “Wrong. It’s coffee. I’m letting you guess, silly.” Mahina itong natawa at inabot sa kanya ang hawak nitong tasa. Emory shook her head and accepted
At sa hindi namamalayan, ang paninitig niya sa kanyang mga anak ay nauwi sa pagkaantok. Hanggang sa tuluyan na siyang nilamon ng kadiliman. Ngunit saglit niya pa nga lang pinikit ang mga mata ay narinig na niya ang pagtunog ng kanyang alarm clock. Pikit mata niyang ini-off ang alarm at napipilitang
Hindi niya na lang ito pinansin. Agad namang umalis ang kanyang sekretarya para asikasuhin ang dapat nitong asikasuhin. Tumingin siya sa labas ng kanyang glasswall at tinanaw ang maliwanag na kalangitan ng Maynila. He wanted to move the schedule so bad but he wouldn’t waste the chance of being with
She put on her sunglasses as she roamed her eyes all over the place. Accurate ang binigay nito sa kanya kagabi na mapa. Malawak ang espasyo at maganda ito para tayuan ng infrastructure. May mga kalapit din na commercial buildings, ten minute drive from here. Kinuha niya ang kanyang drone at sinet-u
She looked away. Gusto niyang maiyak at maging emosyonal ngunit hindi ito ang panahon para sa mga bagay na ‘yon. They have to leave. Lumalakas na ang ulan at baka may kung anong puno ang matumba at makahadlang sa kanilang byahe. “Umalis na tayo rito, Mr. Khaleesi. Palakas na nang palakas ang ulan,”
“Can you still walk?” he asked. She looked at him confusedly. “Bakit? K-kamay ko lang naman ang nasugatan. Saka, nasaan ba tayo?” Ang dami namang tanong. Umigting ang panga ni Beau at lumabas na ng sasakyan kahit sobrang lakas ng ulan. He closed the door and turned around to open the doors for Em
She’s looking at the pouring rain outside the window. Parang wala nang balak tumigil ang ulan sa lakas ng buhos nito. Maitim ang kalangitan na kanina lang ay kulay asul. At sa kasamaang palad, apektado ng ulan ang signal kaya naman hindi niya magawang tawagan si Selim o ang i-chat ito sa social medi
“Yeah. Mabilis lang talaga ang panahon. And maybe he was healed. Pero kahit ano pa man, you need to be very careful,” anito sa kanya at tinapik ang kanyang balikat. “I will call Beau and tell him to pick you up here.”Agad siyang umiling. “You don’t have to, Ivy. Tatawagan ko na lang ang driver ko.”
“Brille…”Yes. It was none other than Brille. Kaya ganito na lang kabilis ang tibok ng kanyang dibdib at hindi niya alam kung ano ang kanyang dapat sabihin dito. Kahit tinig niya nga ay hindi niya makapa.So how the hell is she going to run away?And it seems like heaven heard her silent plea. Narin
Umikot siya sa harap ng salamin para tignan ang kabuoan ng dress. Hindi niya maiwasang mapangiti. It really fits. Parang ginawa ang dress na ito para sa kanya.“Woah,” usal ni Ivy sa kanyang likuran.Kasalukuyan silang nandito ngayon sa guestroom dahil sinusukat na niya ang damit. And this is the mo
“Finn,” bati ni Ivy sa bata. “Maaga bang natapos ang classes mo?”“Yes, mom.” Humalik ito sa pisngi ng kanyang ina at nagawi ang tingin sa kanya.Mukhang napansin naman ni Ivy ang pagtingin ng bata nito sa kanya dahilan para agad itong ngumiti. Tumuwid ito ng tayo at nakangiting tumingin sa kanya.“
Sumakay siya sa passenger’s seat at hinugot ang kanyang phone mula sa kanyang bulsa, baka sakaling may text si Beau o kung ano. But to her disappointment, wala siyang makitang text mula rito na siyang ikinanguso niya.“Nga pala, is it okay to ask about your former wedding planner?” tanong ni Ivy at
TWO WEEK passed and everything returned to normal. Medyo naninibago siya sa katotohanang wala na rito si Selim. Ayaw niya sanang ibigay ang wedding invitation na bigay ng ina nito, but Selim has the rights to know before that day comes.Naging normal ang daloy ng kanilang buhay. She and Beau are now
Hindi na niya hinintay pang makasagot ito at agad na niyang pinatay ang tawag.Alam niya ang mga mapang-insultong binato ng kanyang pamilya kay Emory nang inakala ng mga itong patay siya. And that’s not what he wanted. Sinisisi nila si Emory sa mga bagay-bagay na wala namng control ang dalaga.It wa
Ilang pictures din ang kanilang kinuha bago sila nagdesisyon na muling bumalik sa loob ng sasakyan. Inaantok na rin kasi siya kaya’t kailangan na niyang umuwi.“Mommy, şimdi eve mi gidiyoruz?” tanong ni Blue nang makapasok sila sa loob ng sasakyan. [translation: Mommy, are we going home now?]Binali
THEY SPENT THE next days filled with laughter and bond with their babies. Binisita nila ang mga lugar na palaging bukambibig ng mga turista rito sa Batanes. Nakaka-amaze nga ring isipin na walang ni isang fast food restaurant ang nakapasok sa lugar na ito, making this place feels like a touch of old