Habang nakatingin sa labas ng bintana ay dumapo ang kanyang paningin sa isang malaking billboard kung saan kitang-kita si Beau sa harap ng isang site. That made her smile. He’s so successful now. May billboard na sa EDSA na tinitingala ng lahat. Minsan kaya ay sumasagi siya sa isipan ng binata? Or
Kasunod niyang pumasok sa loob ng kanyang opisina ang kanyang sekretarya na may seryosong ekspresyon sa mukha. Nang mag-angat ito ng tingin sa kanya ay ngumiti ito. “Sir, the Architect is waiting for you in your office lobby. Would you let her in now?” tanong nito. Tumingin siya sa kanyang pambisi
Hindi alam ni Emory kung ano ang kanyang sasabihin. Nangangapa siya ng sasabihin dahil pareho silang dalawa ni Beau na walang imik. It was awkward. She doesn’t know how o freaking start the conversation. And besides, nag-aalala rin siya sa mga anak niya. Alam niyang ilang saglit lang ay tatawag na a
“I see,” sambit nito at mas lalong lumamig ang tinig nito sa kanya. “We’ll visit the site tomorrow. We’ll discuss everything tomorrow.” She nodded her head. Kung bukas pa nila pag-uusapan, bakit siya nito inimbita ng dinner meeting? Dinner meeting pero walang meeting na nangyayari? Is that even a v
Mukhang hindi na ito makatiis ay nagsalita na ito. “How are you?” she asked politely. “I’m good,” diretsong sagot niya. “How about you? How were you… in the past five years?” Tipid itong ngumiti sa kanya. “I was happy for the past five years. How’s your married life with… who was that again?” Ku
“Coffee or liquor?” tanong ng kanyang kaibigan nang lumapit ito sa kanya sa balkonahe. Nilingon niya ito at mahinang natawa. “I’ll take the liquor.” “Wrong. It’s coffee. I’m letting you guess, silly.” Mahina itong natawa at inabot sa kanya ang hawak nitong tasa. Emory shook her head and accepted
At sa hindi namamalayan, ang paninitig niya sa kanyang mga anak ay nauwi sa pagkaantok. Hanggang sa tuluyan na siyang nilamon ng kadiliman. Ngunit saglit niya pa nga lang pinikit ang mga mata ay narinig na niya ang pagtunog ng kanyang alarm clock. Pikit mata niyang ini-off ang alarm at napipilitang
Hindi niya na lang ito pinansin. Agad namang umalis ang kanyang sekretarya para asikasuhin ang dapat nitong asikasuhin. Tumingin siya sa labas ng kanyang glasswall at tinanaw ang maliwanag na kalangitan ng Maynila. He wanted to move the schedule so bad but he wouldn’t waste the chance of being with