Habang nakatingin sa labas ng bintana ay dumapo ang kanyang paningin sa isang malaking billboard kung saan kitang-kita si Beau sa harap ng isang site. That made her smile. He’s so successful now. May billboard na sa EDSA na tinitingala ng lahat. Minsan kaya ay sumasagi siya sa isipan ng binata? Or
Kasunod niyang pumasok sa loob ng kanyang opisina ang kanyang sekretarya na may seryosong ekspresyon sa mukha. Nang mag-angat ito ng tingin sa kanya ay ngumiti ito. “Sir, the Architect is waiting for you in your office lobby. Would you let her in now?” tanong nito. Tumingin siya sa kanyang pambisi
Hindi alam ni Emory kung ano ang kanyang sasabihin. Nangangapa siya ng sasabihin dahil pareho silang dalawa ni Beau na walang imik. It was awkward. She doesn’t know how o freaking start the conversation. And besides, nag-aalala rin siya sa mga anak niya. Alam niyang ilang saglit lang ay tatawag na a
“I see,” sambit nito at mas lalong lumamig ang tinig nito sa kanya. “We’ll visit the site tomorrow. We’ll discuss everything tomorrow.” She nodded her head. Kung bukas pa nila pag-uusapan, bakit siya nito inimbita ng dinner meeting? Dinner meeting pero walang meeting na nangyayari? Is that even a v
Mukhang hindi na ito makatiis ay nagsalita na ito. “How are you?” she asked politely. “I’m good,” diretsong sagot niya. “How about you? How were you… in the past five years?” Tipid itong ngumiti sa kanya. “I was happy for the past five years. How’s your married life with… who was that again?” Ku
“Coffee or liquor?” tanong ng kanyang kaibigan nang lumapit ito sa kanya sa balkonahe. Nilingon niya ito at mahinang natawa. “I’ll take the liquor.” “Wrong. It’s coffee. I’m letting you guess, silly.” Mahina itong natawa at inabot sa kanya ang hawak nitong tasa. Emory shook her head and accepted
At sa hindi namamalayan, ang paninitig niya sa kanyang mga anak ay nauwi sa pagkaantok. Hanggang sa tuluyan na siyang nilamon ng kadiliman. Ngunit saglit niya pa nga lang pinikit ang mga mata ay narinig na niya ang pagtunog ng kanyang alarm clock. Pikit mata niyang ini-off ang alarm at napipilitang
Hindi niya na lang ito pinansin. Agad namang umalis ang kanyang sekretarya para asikasuhin ang dapat nitong asikasuhin. Tumingin siya sa labas ng kanyang glasswall at tinanaw ang maliwanag na kalangitan ng Maynila. He wanted to move the schedule so bad but he wouldn’t waste the chance of being with
“You wanted this,” he replied and looked at her. “You wanted this and there’s no need to be sorry. You chose him.”“He’s the father of my children.”“And you think he loves you?”“I love him,” she replied in a very low voice. “I… I don’t need him to love me. I love him, and that’s all matters.”Pans
Nang ilang hakbang na lang ang layo ay narinig nila itong nagsalita.“I was told you’re coming over.” Lumingon ito sa kanilang pwesto at tinaasan siya ng kilay. “You came here for what? To brag how happy you are right now?”Umiling siya at napalunok. “Brille…”“Have a seat,” saad nito at iminuwestra
“Are you sure about this?”Hindi na niya mabilang kung pang-ilang beses na siyang tinanong ni Beau tungkol sa bagay na ‘yon. She frowned at him and then smiled. Humilig siya sa balikat ng kanyang katipad at niyakap ito sa beywang.“You’re by my side. I’m always sure, Beau. Alam ko namang hindi mo ak
“What do you mean seeing me in person?”“Hindi mo ba alam? Your secretary contacted me to be your wedding planner. So I guess I have to see you soon?” Humagikhik ito. “Anyways, it’s morning here. Mag-iimpake pa ako para makapagkita na tayo.”Magsasalita pa sana siya nang margining niya ang malumanay
“Ako ang mauunang papasok,” he replied coldly. “I want to see him as well.”“Why now?” pangungulit nito. “Are you trying to win your parents back?”Napaismid siya sa tanong nito at mahinang napailing. “I don’t even give a fuck about them. Pinagbibigyan ko lang ang fiancée ko. I want her to be happy.
The flight bounce back to the Philippines was quiet. Kasama nila si Selim na umuwi. According to him, he just wanted to be back in the Philippines and spend more time with the kids. Hindi rin naman problema ‘yon sa kanya. Mas mainam na rin ‘yon dahil gusto niyang makabawi sa binata dahil sa mga sakr
“Let’s just say… he’s in good place.”“In paradise?” Suminghap si Melissa. “He’s dead?”Mahina siyang natawa sa sinabi nito. “No. I mean, he’s in a place well taken care of.”Ang pagkakakunot ng noo nito ay unti-unting nawala hanggang sa unti-unti nitong na-gets kung ano ang ibig niyang sabihin. “Oh
"Iinom lang ako ng tubig," sagot nito at tipid na ngumiti. "Congratulations once again. Kailan ang nalalapit na kasal?" She chuckled."Hindi ko alam kung kailan. Kaka-engage pa lang namin, e. How have you been, by the way? Are you up for a little chitchat?""Of course!" sambit nito at ngumiti sa kan
"What exactly happened?" malumanay niyang tanong sa kanyang kaibigan na ngayon ay kaharap niyang nakaupo sa silya rito sa hardin ng bahay ni Beau na binili para sa kanya. "You made me worry, Selim. I was so damn worried about you. Halos araw-araw kong iniisip kung bakit mo ginawa ang bagay sa 'yon p