“Nandito ka na naman?”
Abot-tenga ang ngiting sumilay sa mga labi ni Aubrey nang iyon ang ibungad sa kanya ni Anjie pagpasok pa lamang niya sa apartment ng mga ito. The little girl is still in her pajamas, as her brothers are, as they sat in front of the television watching some kid’s cartoon. Pare-pareho silang may hawak na mga bowl ng cereal and milk habang nakaupo sila sa carpetted na sahig. May tatlong baso ng half-full na mga juice sa ibabaw ng coffee table.
Nakita niyang napasilip ang ina ng mga ito mula sa kusina upang tingnan kung sino ang pinagbuksan ni Anjie ng pinto.
“You again?” kunot-noong bati ni Ellaine.
“Ah~ I can feel the warm welcome~” biro niya rito.
Pakiramdam ni Ellaine ay may inililihim sa kanya si Aubrey subalit hindi niya mapagtanto kung ano iyon. Sigurado siya na ang itinatago nito ay may kinalaman sa kanya at sa tatlong bata. Nais sana niyang paaminin ito ngunit hindi siya sigurado kung sa paanong paraan. Hindi pa sapat ang tagal ng paagkakakilala nila sa isa’t isa para pagkatiwalaan siya nito at magbahagi ng impormasyon sa kanya.Pero malakas talaga ang pakiramdam niya na importanteng malaman niya iyon, kaya pagkatapos ng lakad nila ay susubukan niyang paaminin ito kahit papaano.Dumiretso sila sa isang mall na ilang minuto lamang ang layo sa apartment nila. Maswete silang nakakuha agad ng bakanteng parking lot dahil sa maaga-aga silang dumating. Tinulungan siya ni Aubrey na tanggalin sa kani-kanilang mga booster seat ang mga bata. Nakasuot ang tatlo ng pare-parehong disenyo ng sailor un
Wala sa sarili si Ellaine habang naglalakad sa aisle kung nasaan ang mga dairy products. Mabigat ang kanyang pakiramdam at mas nadadagdagan pa iyon sa bawat sandali na naroroon sila. Hindi siya mapakali sa hindi malamang dahilan. Tila may nagbabadya sa kanya na may mangyayaring hindi maganda. Hindi niya maipaliwanag kung saan nagmumula ang pakiramdam na iyon.“Mommy, that’s not our milk,” sabi sa kanya ni Anjie nang makita nitong damputin niya ang isang brand ng carton milk na hindi pamilyar dito.Natauhan si Ellaine at pilit na iwinaksi ang ganoong pakiramdam. “You’re right, baby.” Ibinalik niya ang hawak na karton ng gatas sa pinagkuhanan niya rito.“Are you tired, Mommy? I’ll help you! Stay here, okay?”
Nagpumiglas si Ellaine, nagbabakasakaling makakuha pa siya ng tiyempong makatakas pa, subalit madali pa rin siyang nahuli ng dalawa. Gusto sana niyang makipagmatigasan pa sa mga ito subalit naalala niyang maaaring mga tauhan ang dalawa ni Matteo. Malulupit ang mga ito at walang awa kahit na bata, matanda, o babaeng walang kalaban-laban ang kanilang biktima, kaya nang mapagtanto niyang wala siyang kawala ay hinayaan na niya ang mga ito na mahuli siya. At least nakalayo na si Anjie. Mabilis ang kanilang mga galaw nang hilahin siya ng mga ito sa loob ng isang pinto na ang dapat ay mga empleyado lang doon ang tanging may access. Nang mapagtanto ni Ellaine na may balak ang mga ito na dalhin siya sa ibang lugar ay nakaramdam siya ng matinding kaba at pagkabahala kaya nagsimula na naman siyang magpumiglas. Sisigaw rin sana siya para humingi ng tulong o kaya naman ay makapukaw ng atensyon ng iba pang mamimili sub
“Who sent you? How much was he willing to pay, I’ll double it.”“Guys… Maybe we can talk this out between us?”“Saan niyo ba ako dadalhin? Malayo pa ba tayo? Matagal pa?”Sa buong biyahe ay tikom lamang ang mga bibig ng mga lalaking bumihag sa kanya. Kahit na anong tanong ni Ellaine sa mga ito ay parang hangin lamang siya dahil harap-harapan siyang iniignora ng mga ito. Pakiramdam niya ay may hidden signs na ginagamit ang mga ito upang mag-usap-usap dahil nagkakaintindihan sila kahit na walang palitan ng salita sa pagitan nila.Mukhang kampante rin ang mga ito na wala siyang magiging kawala dahil hindi na sila nag-abala pang itali ang kanyang mga kamay at paa. Hindi rin tinakpan ng mga ito ang kanilang mga mukha, at tila b
Mahipit ang pagkakapit ni Garreth sa armrest ng kinauupuan niya sa private plane na lulan siya patungong Amerika. Hindi na nawala ang tensyong kanyang nararamdaman simula nang malantad sa kanya ang tungkol sa mga anak niya. Hindi niya maintindihan kung ano talaga ang tunay niyang nararamdaman, kahit na ilang oras na ang lumipas simula nang mabatid niya iyon.Ano nga ba ang emosyong namamayani sa kanya?Maliban sa tensyon na dala ng isang hindi inaasahang pangyayari, inaamin niyang mayroon din siyang kasabikang nadarama. He has kids. An unexpected surprise, completely unaligned to the life plan he had set for himself, that may possibly disrupt his whole way of life.Hindi lang siya ang iniisip sa magiging epekto ng pagkakaroon niya ng anak sa kasalukuyang buhay niya.
Kumplikado ang nararamdaman ni Ellaine nang ikulong siya ng mga tauhan ni Matteo sa isang silid na halatang matagal nang walang gumagamit dahil sa kalat at alikabok doon. Hindi nila itinali ang kanyang mga kamay at paa at ni-lock lamang ang pinto ng kuwartong iyon upang hindi siya makatakas. Isang hanging light, kama at kutson na halatang matagal nang iniwanan doon, nakatumbang silya, malaking aparador na nakasarado ang isang pinto– iyon lamang ang mga kasangkapang naroroon, hindi kasama ang mga sira-sira na nagkalat sa paligid.“Psychological Torture ba ito?” tanong niya sa sarili. Medyo may pagka-horror movie setting kasi ang dating ng silid na iyon kung saan siya nakakulong kaya medyo kinakabahan siya. Ang mga sira-sirang gamit, ang malamlam na liwanag sa nag-iisang bombilya, ang mga sapot ng gagamba sa suluk-sulok, ang mga anino sa parteng hindi naaabotng liwanag ng ilaw– parang
Tumakbo si Ellaine nang tumakbo, hindi alintana ang mga sangang kanyang natatamaan at humahampas sa kanyang mukha at iba pang parte ng katawan. Sleeveless kasi ang kanyang suot na casual dress kung kaya’t hindi iyon sapat na proteksyon sa lugar na iyon. Ilang minuto lang sa kakahuyang iyon ay puno na siya ng galos. Kahit na nadadapa siya at natitisod sa mga nagkalat na bato sa lubak-lubak na daan. Tanging ang hagibis ng hangin at ang tambol ng kanyang puso ang naririnig ng kanyang tainga.Wala siyang ideya kung saan siya papunta. Ang tanging namamayani sa isip niya ay ang matakasan ang mga dumukot sa kanya.Saka lamang siya natigil sa pagtakbo nang madulas siya sa mga basa at nabubulok na dahon na nakakalat sa lupa. May matarik na bangin pala roon na hindi niya napansin dahil sa mga masukal na palumpon
"Ikaw?" medyo paos ang tinig na iyon na lumabas sa mga labi ni Ellaine.Alam naman niya na muli silang magkikita ng Villain. Ibayong paghahanda sa sarili ang ginawa niya subalit sino bang mag-aakala na sa ganoong klaseng sitwasyon sila magtatagpong muli-- ito na ang limang taong lumipas ay lalo lamang nagdagdag sa aura at kagwapuhan nito, at siya na hindi man bugbog-sarado ay pakiramdam niya ay hindi naman siya gaanong nalalayo roon.Ine-expect pa naman ni Ellaine na presentable at fierce and powerful version niya ang ihaharap dito at hindi ang kasalukuyang kawawa niyang anyo. Mukha tuloy siyang walang kalaban-laban dito.Well, iyon naman talaga ang katotohanan, pero for the sake of her pride, gusto naman niyang magmukhang may ibubuga.
Malabo ang mga alaala ni Ellaine ng mga nangyari nang makaraang gabi pagkatapos niyang ikulong ang sarili sa loob ng banyo. But when she opened her eyes, she wasn't surprised when she saw Garreth's face beside hers on the pillow. Getting almost assaulted was not a pleasant experience. She hated how she allowed herself to get in that kind of situation where she's completely helpless and dependent on somebody else to save her. Not a good feeling at all. Ang nakakainis pa ay hindi man lang niya nagamit ang mga self-defense techniques na pinag-aralan niya. Catherine was able to gain the upper hand on her because she wasn't that wary of her yet.At isa pa, mayroon itong System na siyang nagsisilbing cheat slash goldfinger nito.Sandaling natigilan si Ellaine nang maalala si Catherine at ang System. Ilang segundo bago bumalik sa kanyang memorya ang nagyari sa CR kung saan ay kinuryente siya ni Catherine. Sigurado si Ellaine na dahil iyon sa kakayahan ng System. Marahil ay may iba itong
R18//Some scenes are not suitable for minors. ***Halos mabaliw si Garreth sa kakahanap kay Ellaine nang malaman nyang nawawala ito. Hindi niya akalaing makakaramdam siya ng ganoon katinding emosyon dahil lamang sa pag-aalala na baka may kung ano nang nangyari ditong masama. Ginamit niya ang kanyang impluwensiya, koneksyon, at kapangyarihan para ipasarado ang buong venue upang masigurong walang makakalabas sa lugar. Ang sabi ng staff na nagbabantay sa lobby at parking kot ay wala pang umaalis na bisita kaya ang ibig lang nitong sabihin ay basa paligid lamang si Ellaine. Kinapalan na niya ang mukha at nanghiram ng tauhan mula sa mga kakilala niyang naroroon para halughugin maging ang kasuluk-sulukan ng buong lugar. Marami ang nainis at nayamot dahil sa abalang idinulot niya.Pagkatapos ng masinsinan at mabilisang imbestigasyon ay nakakuha rin sila ng impormasyon na nakapagturo sa kanila ng kinalalagyan ni Ellaine.Isang cleaner ang nakapagsabi na kakaiba ang ikinikilos ng isa sa mga
Nagising na lamang si Ellaine na nakahiga na siya sa isang malambot na kama sa isang hindi pamilyar na kuwarto. Dama pa niya ang panghihina ng kanyang kalamnan dahil sa pagkuryente sa kanya ni Catherine– ang pekeng heroine! “Letsugas ka, Catherine! Lintik lang ang walang ganti!” inis na pinaghahampas ni Ellaine ang unan sa tabi niya. Natigilan siya. Catherine wouldn’t cause her to faint just so she could let her sleep in a soft bed. May balak ang bruhilda! Naalerto si Ellaine. Kung hindi siya nahanap ng kanyang mga bodyguard, maaaring si Catherine ang nagdala sa kanya sa silid na iyon. Sa tingin niya ay wala itong magandang balalk para sa kanya. Ang silid na kasalukuyan niyang kinalalagyan… hindi maganda ang kutob niya. Pinilit niyang bumangon kahit na hinang-hina siya. Kailangan niyang makaalis sa lugar na iyon. She was able to get out of bed but the moment her feet landed on the floor, it was like all her strength was sucked out of her. She fell to her knees by the side of t
Nasa isang charity function si Ellaine. Wala sana siyang bapak na daluhan ang event na iyon subalit nakiusap sa kanya ang organizer na kahit magpakita lang daw siya kahit na kalahating oras lang sa mismong venue at magpakuha ng ilang litrato sa press ay sapat na. Malaki na ang maitutulong ng kanyang pangalan para makahakot ng atensyon mula sa media at sa mga possible donors.Pumayag si Ellaine dahil nagpasabi rin sa kanya ang assistant ni Garreth na dadalo rin ito sa nasabing event.Si Garreth agad ang unang hinagilap ng mga mata ni Ellaine nang makarating siya sa venue. Hindi niya ito nakita sa ballroom area, gayundin ang assistant nito. She looked for a comfort room so she can have some time to herself.Mag-isa lang siya sa comfort room. Tatawagan niya dapat si Garreth para tanungin kung nasaan ito subalit nagulat na lang siya nang biglang bumukas ang pinto at pumasok si Catherine.Kumunot ang noo ni Ellaine nang makita ito. What a small world. Hindi niya inaasahang makikita niya it
“Bakit kailangan kong maparusahan gayong wala naman akong kasalanan? Sila mismo ang lumapit sa’kin. At isa pa, bayad ang transaksyong iyon. Mas mahal pa nga iyon kaysa sa mga dati kong pinupuntahang lugar na may ganoon ring serbisyo. Nakuha namin pareho ang gusto namin. Masuwerte pa nga sila sa akin at medyo normal ang s*xual appetites ko kaysa sa iba na mas extreme ang gusto.”Napangiwi ang karamihan nang marinig ang walang kuwentang pahayag na ito ng pangalawang Tito ni Garreth. Mababakas ni Garreth mula sa mukha ng kanyang pinsan na nagpigil lamang ito nang sobra upang hindi nito maibulalas ang pandidiri sa kamag-anak nilang ito. Nakakasuka na related sila ganitong klase ng tao. Sa huli ay hindi rin ito nakatiis at nagkomento ng, “Tito, Your s*xual appetite isn’t exactly “normal”. You like f*cking teens, barely legal college students. Bukod sa labag sa batas, napaka-immoral pa.”Ngumisi ito. “Kung immoral lang din ang pag-uusapan, sa tingin ko ay mas pasok doon ang isang katulad m
Tahimik ang ancestral house ng Randall Family. Bahagyang nanibago si Garreth sa katahimikan niyon dahill nasanay siyang umuuwi roon sa tuwing may espesyal na okasyon kung kailan madalas ay nagre-reunion ang kanilang angkan. Walang anumang okasyon nang araw na iyon. His grandfather had contacted Garreth and asked him to go back to their ancestral house so he could visit him. Batid ni Garreth na hindi tatanggapin ng kanyang lolo ang isang negatibong sagot kaya nanatili siyang tahimik hanggang sa ipahayag nitong hihintayin siya nito.May ideya na si Garreth kung bakit siya pinauuwi ng kanyang lolo. May kinalaman iyon sa mga kasong kinasasangkutan ng kanyang mga kamag-anak– ng kanyang Tito at pinsan. Mapang-uyam ang ekspresyon ni Garreth. When he was a child, Garret used to look up to his grandfather. The old Randall patriarch was a force to be reckoned with in the business world. Everybody in their caste both look up to him in fear and admiration. He made a formidable figure to his op
Inis na inis si Catherine. She had revealed herself to the Villain! Hindi niya alam kung paano nangyari iyon. She was trying her best to let him fall under her spell pero tulad ng naunang dalawang beses ay pumalpak na naman ang produkto ng System.Si Garreth…She hates him! Ang lakas ng loob nitong pagsalitaan siya. Akala ba nito ay makakaligtas ito? Matteo and Janes have already decided. They wanted his seat. Hindi ito mananalo laban sa kanila, lalo pa at pati si Arturo ay nangakong tutulungan silang makuha ang RanCorp.[Mission to conquer World's Villain… Result: Failed.]Hindi makapaniwala si Catherine sa narinig na announcement na iyon mula sa System. "System! Anong ibig sabihin nito?!" taranta niyang tanong.[Ayon sa analysis ng Main System, wala nang pag-asa na makuha mo ang favorability points galing sa Villain dahil naunos mo na ang tatlong pagkakataon na puwede mong gawin iyon.]"Tatlong pagkakataon? Anong ibig mong sabihing tatlong pagkakataon? Wala namang ganoon sa mga na
“Garreth!” Hindi napigilan ni Garreth ang pagkunot ng kanyang noo nang marinign ang tinig na iyon na tumawag sa kanya. Aakto sana siyang hindi iyon narinig at magpapatuloy sa paglalakad. Subalit hindi agad bumukas ang pinto ng elevator kaya naabutan din siya nito.“Garreth,” malamyos ang tinig na tawag sa kanya ni Catherine Alavarado.Halos mapangiwi siya sa sobrang tamis ng boses nito sa pagtawag sa kanyang pangalan. Kahit ang Assistant niya ay napatingin na sa kanya nang may pagdududa sa mukha nito. Alam naman ng lahat na may asawa at anak na siya subalit heto at may isang babae pa ang naghahabol sa kanya. Tila nakaligtaan ng mga ito na ang babaeng ito na “humahabol” sa kanya ay may asawa na rin at matagal nang kasal.“Please call me “Mr. Randall” since our relationship is purely business,” matiim na wika ni Garreth kay Catherine nang wala na siyang magawa kundi ang lingunin ito at kausapin. Nilakasan pa niya ang pagbigkas sa mga salitang “purely business” para marinig ng kanyang
“It’s Daddy again~” Masayang itinuro ni Raze ang screen ng TV kung saan nakabalandra ang mukha at pangalan at posisyon ni Garreth. Ang mukha nito ang laman ng headlines sa karamihan ng mga locak channels. Nagsipaglapitan ang iba pang mga kapatid nito para makita nang masinsinan ang ama na ilang araw na rin nilang hindi nakikita o nakakausap sa personal maliban na lamang sa ilang maiikling tawag nito para magsabi ng “Good night” sa mga bata. Ramdam ni Ellaine kung gaano nami-miss ng mga ito ang kanilang ama. Ilang beses nila itong hinahanap sa isang araw. Napabuntong-hininga siya bago malumanay na sinaway ang mga bata, “Huwag masyadong lumapit sa TV. Your eyesight’s going to get bad.” “Okay, Mommy~” Simula ng mga suliraning kinakaharap ng RanCorp ay mas lalong dumalang ang pagkikita nila sa personal ni Garreth gayundin ng mga bata. Kung ano namang idinalang nilang makita ito sa personal ay ganoon naman nila kadalas makita ito na laman ng mga balita sa TV at pahayagan. Pagkatapos