Library
Maghanap
Home / Lahat / Runaway / Prologue

Share

Runaway
Runaway
Author: Esereth

Prologue

Author: Esereth
last update Huling Na-update: 2021-10-24 14:51:58

Simula pa lamang noong bata ako ay pangarap ko nang maikasal sa lalaking pinakamamahal ko.

Hindi na kailangan pang magarbo ang kasal, simple lang ay ayos na dahil ang mahalaga, siya ang makakasama ko hanggang kamatayan. Kami ang magsusumpaan sa harap ng Diyos.

Napakaraming nangyari sa loob ng limang taon na pagsasama namin ni Jack at hindi naging madali iyon. Sa limang taong iyon, kay raming luha ang nasayang at mayroon ding luhang nagdulot ng kasiyahan. Nariyan ang maraming temptasyon sa paligid na talagang sinubukan ang aming pagmamahalan.

Kamuntikan na rin kaming sumuko at humantong sa hiwalayan ngunit naiisip ko pa lamang na maghihiwalay kami ay hindi ko na kakayanin. Mahal na mahal ko si Jack to the point na handa akong ibigay ang sarili ko sa kanya. Kaya laking tuwa ko nang mag-propose siya sa akin at hindi naman ako nagdalawang-isip na um-oo.

Malaki ang tiwala namin sa isa't isa sa kabila ng mga unos na dumating sa aming relasyon, na kahit gaano man kabigat ang kasalanan, nagagawa ko pa rin siyang patawarin kahit hindi pa man siya humihingi ng tawad. Kaya't heto, sa hinaba-haba man ng prusisyon, sa simbahan pa rin ang tuloy. I can already see my future with him—he, a successful doctor, and I, also, a successful journalist together with our beautiful children.

“Anak, are you ready?” Si Mama, wearing a pearly white V-neck gown half-inch above her knees. She emerged from the queen-sized bed behind me. She was staring at my reflection. I can see a small drop of tears dripping in her eyes, but indeed, she is elated seeing me wearing a white gown on my special day.

Boto na siya kay Jack sa simula pa lang. Nagkasundo agad noong unang beses silang magkakilala sapagkat kapwa Bicolano. I tapped my mother's hand from my shoulder and gave her a genuine smile. Ngayon ko lang nakitang ganito kasaya si Mama. Her eyes were sparkling. She is excited for me.

“Ma, I'm nervous,” pag-amin ko.

“It's okay, anak. Gano'n talaga 'pag first time. Ganyan din ang naramdaman ko nang ikasal kami ng Papa mo.” Mama and Papa are married for thirty years. Honestly, they are the perfect example of a happy marriage, and they are my relationship goals. Sa loob ng tatlumpung taon, kailan ma'y ‘di sila nag-away nang dahil sa babae.

Even though they fight over petty things, Papa never thought of having an affair with another woman. Aniya, mas gusto na lamang niyang bungangaan siya ni Mama araw-araw kaysa maghanap pa siya ng iba. No one can ever replace my mom in his heart. The moment I heard that from my dad, I wanted my future boyfriend to be like him.

Then Jackson came. Though he is exactly the opposite of Papa, I still learn to love him. I did not know how that happened, maybe, that’s how love works. Ngunit hindi naging madali ang pagkuha namin ng blessings kay Papa kasi from the very start, ayaw na niya kay Jack. For him, I do not deserve him but Jack fought for me.

Matapang niyang hinarap ang aking ama maging ang mga pagsubok na binigay nito. At sa huli, our love prevailed. At heto na nga, ilang oras na lamang ay magiging isa na kami.

Nagtatawanan kami ni Mama nang pumasok ang nakatatanda kong kapatid na si Ate Celestine. Humahangos ito at hingal na hingal na tila ba tumakbo ng milya-milya.

“Oh, Ate. Ano nangyari sa'yo? Ba't ka hingal na hingal dyan?” Hindi muna siya nagsalita sapagkat hinahabol pa ang kanyang hininga ngunit may inabot siyang papel sa akin.

Nagtatakang tinanggap ko ito. “Kanino galing ito?”

“I-It’s from... J-Jack. Read it.”

Bigla akong nakaramdam ng kaba. Unti-unting nawala ang ngiti sa aking labi. Hindi ko alam kung bakit ngunit iba ang kutob ko. Parang may mali. Kinakabahan man, I still manage to open the letter. Nanginginig pa ang aking mga kamay habang binubuklat ang papel.

Dearest Pamela,

I know you are reading this right now, but first, I want you to know that I love you so much. I am thankful that you came into my life. You changed me. I know our five-year relationship is a rollercoaster ride—so many ups and downs. Despite the challenges, we surpass all of them and look, we are getting married now. Damn, I was the luckiest man when you said yes to me. I couldn’t ask for more because I already saw my future with you, being my wife and the mother of our children.

But I guess some people realize that we cannot get everything we want. Marrying you was my dream. I have been so headed over heels in love with you since the day we met. But these past few days, I came to the point that I was hesitant if I should continue marrying you or not? I am sure of my love for you, but I doubt myself.

I wonder if I could afford to provide you with everything. I am sorry for hurting you. I know, this sorry won’t do anything. But this is the only thing I could do to compensate for the damages I have caused. If you are questioning yourself, don’t worry, there is no problem with you. You’re too perfect for me. I am the problem here, and I want a space to reflect, but I won't say that you wait for me. You've done enough. I won't even ask you to forgive me, but rather, forget me.

Don't waste your tears for me, okay? I am not worth crying for. Please save it for someone, a man who will stay by your side through thick and thin—a man who knows how to value you.

Also, my parents know nothing about this. Please tell them I am sorry as well as to your parents that I ruined their daughter's life.

And one more thing, continue to live without me. Reach our dreams and goals even if I am no longer with you.

I love you. Forever and always.

Your haven,

Jackson

My tears won't stop falling after reading Jack's letter. Halo-halong emosyon ang nararamdaman ko ngayon. Gusto kong magalit dahil sa ginawa niyang pag-iwan sa akin. Hindi ko matanggap.

“H-How could he do this to me?”

Napatanong tuloy ako sa aking sarili. May mali ba sa akin? Sa tinagal naming nagsama, at sa araw pa mismo ng aming pag iisang-dibdib saka niya sasabihing hindi pa siya sigurado? Naikuyom ko ang aking palad, dahilan ng paglukot ng papel.

Napatingin tuloy ako sa aking tiyan. Marahan ko itong hinimas at ngumiti nang mapait. Sayang, at hindi ko man lang nasabi sa kanya ang aking sorpresa. Ako pa itong nagulat. Muli kong tinignan ang maliit na umbok ng aking tiyan.

Kapit lang, anak.

Nakaraang Kabanata Susunod na kabanata

Kaugnay na kabanata

  • Runaway   Chapter 1

    Tatlong taon. Tatlong taon na ang nakalipas matapos ang aming paghihiwalay nang wala man lang maayos na pagpapaalam at malinaw na dahilan. Masakit man ngunit kailangan pa ring bumangon lalo na't para sa anak ko—sa anak namin, si Beatrisse. Yes, I named her after me—derived from my second name. Si Bea ang naging kalakasan ko noong mga panahong lugmok na lugmok ako. 'Yong mga panahong iniwan niya ako nang walang dahilan. Sinubukan kong mag-move on, kalimutan siya na tila walang nangyari ngunit mahirap. Daig ko pa ang natengga sa mabigat na trapiko sa EDSA. Sobrang hirap kalimutan 'yong taong minahal mo nang sobra. Iyong taong ipinagdasal mo sa Diyos. Iyong taong ibinigay mo ang lahat. Iyong taong kung saan nakikita mo na ang kinabukasan mo sa kanya. Ang hirap lamang pakawalan ng taong iyon. Nasa may lobby kami ng Montajo General Hospital, naghihintay sa paglabas ng mga beteranong doktor na sina Dr. Weasley Montajo, ang medical director ng os

    Huling Na-update : 2021-10-24

  • Runaway   Chapter 2

    “Saan ka nagpunta kahapon?” Iyan agad ang bumungad sa akin pagkapasok ko pa lang ng opisina. Inilapag ko muna ang bag ko sa aking table at saka nilingon si Isabelle. “Huh?” Tila lutang na lutang ako’t walang kaalam-alam sa nangyayari sa paligid. Tinaasan niya ako ng kilay. “Anong huh? Bigla ka na lang nawala. Sabi mo, mag-c-cr ka lang pero 'di ka na bumalik.” Napakagat ako sa ibabang parte ng aking labi nang maalala ko ang nangyari kahapon. Sinundan ko lang naman hanggang condo si Dr. Sevilla at muntikan pa niya akong mahuli! Akala ko nga ay katapusan ko na. Mabuti na lang at nag-ring ang kanyang cellphone, nakipag-usap saglit, at saka umalis. Umiwas ako ng tingin kay Isabelle. Hindi niya pwedeng malaman na sinundan ko si Dr. Sevilla at sigurado akong magugulantang siya. Nakatingin pa rin siya sa akin, hinihintay ang aking sasabihin nang kalabitin ako ni Beverly. Gulat akong napalingon sa kanya. “Jusko naman, Bev. Aatakihin ako sa'yo!”

    Huling Na-update : 2021-10-24

  • Runaway   Chapter 3

    Sandali kong isinantabi ang agam-agam kong posibleng nagkita ang mag-ama kahapon at maaaring iisa lang si Dr. Sevilla at si Jack dahil masyado akong focused ngayon sa pangangalap pa ng mga impormasyon ukol sa diumanong korapsyon na nagaganap sa MGH. Sa ngayon, naghihintay pa kami ng update mula sa whistleblower kung kailan siya maglalantad. Hindi kasi namin siya basta-basta pwedeng pilitin na magpakita dahil nakasalalay rito ang kanyang kaligtasan. Subalit nangangamba pa rin ako na pupwedeng maghinala si Janelle na anak ko si Bea sa kanyang kuya lalo nang tawagin ako nitong mommy. Tiim-bagang lamang akong nakatingin sa aking monitor at tanging tipa mula sa keyboard ang naglilikha ng ingay. Kakaunti lamang ang lumabas na resulta matapos akong magsaliksik ng impormasyon doon. I kept on scrolling, hoping that I would see more information. Napunta na ako sa ikalimang pahina at saka lang may isang news article ang nakapukaw ng atensyon ko. It was dated las

    Huling Na-update : 2021-11-08

  • Runaway   Chapter 4

    Sa edad na labing-anim, wala naman talaga akong alam sa pag-ibig. Pero dahil sa pakikinig ng mga iba’t ibang kuwento ng karanasan ng mga kaibigan ko, kahit papaano, naipapasilip nito sa akin kung ano nga bang pakiramdam ng in a relationship—iyong makaramdam ka ng pagmamahal sa isang tao. At this age also, I just discovered they called “dating apps.” Believe it or not, sa aming limang magkakaibigan, ako ang pinaka-late bloomer. They have already experienced the things that the teens like me are supposed to try and enjoy. Habang ako, ito, nasa gilid lamang na parang isang patatas. "Oh my gosh, mga be!" Impit na tili ni Shayne. Nagtataka pa 'kaming tumingin sa kanya habang abalang gumagawa ako ng aming research sa aking laptop, kasama si Mari, na siyang leader namin. At nandito kami sa bahay nila,

    Huling Na-update : 2021-11-16

  • Runaway   Chapter 5

    Humahangos akong papasok ng school clinic nina Bea. Mabilis siyang hinagilap ng aking mga mata at nakahinga naman ako nang maluwag nang maabutan kong gising ang anak ko. Katabi niya ang kanyang homeroom adviser na si Teacher Faith at magkausap sila.Napansin ni Teacher Faith ang aking presensya kaya agad siyang tumayo sa kanyang kinuupuan to give way for me. Lumawak ang ngiti ng aking anak at agad kong sinalubong ng yakap at halik nang makalapit ako sa kanya."How's my baby girl? May masakit pa ba sa'yo?" I asked her. I also check her temperature at sinipat-sipat ko ang kanyang leeg at noo. Baka may lagnat pa ngunit nasa normal na ang kanyang temperatura."I'm fine, Mommy. Look, I'm strong!" Then she poses like a strong man. She showed me her muscles na ikinatawa ko naman. My baby girl never fails to amuse me. She is my ray of sunshine kaya kahit gaano kapagod at stressful ang araw ko, makita ko lang ang anak ko, nawawala lahat ng iyon.The school doctor

    Huling Na-update : 2021-11-22

  • Runaway   Chapter 6

    Hindi pa rin ako makagalaw sa kinatatayuan ko ngayon habang ang mga tao sa’king paligid ay nagkakagulo—may nagsisigawan, nag-iiyakan habang humihingi ng tulong, at nagtatakbuhan. Natauhan lang ako nang may makabangga sa akin. Nanginginig akong lumakad papalapit sa katawan hindi pa nakikilalang tao—nakasuot ng black na hoodie.I just then realized who he was—the whistleblower that I was supposed to meet! Napsinghap ako’t napatakip ng bibig. My knees started to get jelly and my tears were swelling up. This was my first time seeing a lifeless body. Never din naman akong napunta sa ibang beat katulad ng patayan kaya natural lang na ang maging initial reaction ko ay matakot.Naalala kong sumabak din ako sa first aid training noong college ako kaya nang mahimasmasan ako ay agad kong nilapitan ang walang malay na katawan ng whistleblower habang naliligo sa sarili niyang dugo. Pinaalis ko rin ang mga taong nakapalibot sa kanya at pinakita ang ID k

    Huling Na-update : 2021-11-30

  • Runaway   Chapter 7

    Bago magsimula ang aking klase ay inimbitahan ako ni Jack na kumain sa labas. Hindi naman ako nagdalawang-isip pa sapagkat gutom na ako’t mamayang ala una pa ang klase ko. Dinala ko siya sa isang kainan kung saan nagbebenta ng mga masasarap na siomai.Sa totoo lang, first time ko lang makakakain dito dahil hindi ko pa gaanong nalilibot ang palibot ng university. At saka narinig ko lang naman ang kainan na iyon sa mga kaklase ko dahil panay ang banggit nila rito na kesyo masarap daw kaya naisipan kong dalhin si Jack para mahusgahan niya kung tama nga ba ang mga testimoniyang iyon.Pero sabi naman ni Jack, nakakain na raw siya rito nang mag-enroll siya. Napabusangot ako nang malaman iyon. Nakakahiya lang na ako ‘tong taga-Maynila hindi makakain-kain sa mga kainan dito malapit sa university samantalang siya na taga-probinsiya ay naunahan pa ako? Nasaan ang hustisya?Medyo puno ang kainan sapagkat lunch time. Buti na lang, pagkarating namin may umalis ag

    Huling Na-update : 2021-11-30

  • Runaway   Chapter 8

    I have never been so traumatized like this before. Until now, I still picture Dennis’ face in my head—yes, Dennis was his name—a gunshot wound on his head, and his body showered in a pool of blood. Dennis Nacion. Nalaman ko ‘yon during the police’s investigation. The good thing was Dennis brought his bag and he had his government ID with him kaya nalaman ko ang kanyang pagkakakilanlan. Habang nasa ambulansya kami kahapon papuntang ospital ay may nakita akong maliit na papel na hawak-hawak ni Dennis. Kunot-noo kong kinuha iyon. Binuksan ko ang lukot na papel May nakasulat doon na combination of numbers and letters ngunit hindi ko naman ma-gets kung anong ibig sabihin at para saan iyon. M6-nt2-5O Bakit may hawak-hawak na papel si Dennis na may nakasulat na gano’n? Anong ibig niyang iparating? Hindi kaya may kinalaman ito sa MGH corruption issue? Itinago ko muna ang papel na iyon sa aking wallet habang di ko pa nadidisku

    Huling Na-update : 2021-12-02

Pinakabagong kabanata

  • Runaway   Chapter 19

    Napagod na napagod ako nitong nakaraang linggo. Buong linggo kaming nagtulungan nina Jericho at Jack para makabuo ng impormasyon tungkol sa mga alegasyon ng korapsyon. Nagsimula ako ng araw na puno ng pag-asa, ngunit matapos ang mahahabang oras ng pagtatrabaho, parang gusto ko na lang humiga at kalimutan ang lahat. Sa wakas, natapos ko rin ang mga kinakailangang dokumento at huminga ng malalim, nagpasalamat na hindi na kailangang mag-isip pa ng ibang bagay sa mga susunod na oras.Kaya nang tumawag si Jericho, nagulat ako. “Pamela,” sabi niya sa kabilang linya, “gusto mo bang lumabas?” Nakaramdam ako ng kakaibang kilig, pero hindi na ito kaila sa akin. Matagal nang vocal si Jericho tungkol sa nararamdaman niya sa akin, at sa totoo lang, hindi ko naman siya tinatanggihan. Kaya't sumang-ayon ako, at sa loob ng ilang minuto, nasa sasakyan na ako papuntang street food market.Nang makababa ako, isang alon ng nostalgia ang bumalot sa akin. Agad kong naalala ang si Jack nung college. Sa tu

  • Runaway   Chapter 18

    Paskuhan is just around the corner, and everyone is gushing about their date while I, just giving them a cold stare including Andre and Maegan. Well, sila lang naman ang magka-date for Paskuhan.At kahit hindi nila sabihin, alam kong may namamagitan na sa kanila. Duh, obvious naman sa mga mata nila. Gaya ng sabi ko, mapangmasid ako at konting galaw lamang ng mga tao, o ultimong maliliit na detalye tungkol sa kanila ay napapansin ko.Nasa KFC kami ngayon nakatambay dahil mahaba-haba ang vacant namin. Hinihintay ko ‘yung dalawa dahil sila ang nag-order ng lunch namin. Nagpalibre na lang din ako dahil wala akong ganang ilabas ang wallet ko.Hanggang ngayon ay galit pa rin ako kay Jack. Ni hindi man lang siya nag-sorry sa akin. Grabe, napakagaling niya at nagagawa niyang matiis ako? Pwes, hindi ako papatalo at kaya ko rin siyang tiisin. Bahala siya, hindi ako ang lalapit sa kanya. Manigas siya.Pero sino nga ba ako para suyuin niya? E hindi naman kami mag-jowa!“Ang haba na naman ng mukha

  • Runaway   Chapter 17

    Wala nang mas gugulo pa sa buhay ko the moment that a certain Josiah Zamora from College of Accountancy entered to my life all of a sudden. At isa pa, feeling ko ang ganda-ganda ko. Isa lang naman siya sa mga crush ng bayan sa kanilang department. We were taking a break—a one-hour vacant before our —when my phone suddenly vibrates. Agad ko naman itong kinuha mula sa bulsa ko. Nagsalubong ang kilay ko nang isang hindi rehistradong numero ang tumatawag sa akin. Like what I’ve said, hindi ako mahilig sa tawag lalo na kapag mula sa isang taong ‘di ko kilala at wala sa contacts ko. Kaya much better kung magpapakilala muna through text. Although my hands were shaking due to my anxiety, I still managed to answer the call. “H-Hello? Who’s this?” My voice was also cracking and my hands still trembling. Kinakapos din ang hininga ko dahil sa bilis ng tibok ng aking puso. “Hi, Pamela. Good to hear about you after a week.” My heart fluctuated as I hear his deep and well-modulated voice. Pamilya

  • Runaway   Author's Note

    Hello, everyone! Sorry for not updating for several months. I've been busy with my studies including thesis and organization duties. Our finals week has just concluded recently, and I can say that finally, I am done with the semester and just waiting for the graduation. Thus, I can now focus on writing. Starting this June, since I have a lot of time now though I wil probably look for a job after the graduation, I will schedule the dates for my story update.Please expect that any time this coming month, there will be an update for the next chapter.Thank you so much!- Esereth

  • Runaway   Chapter 16

    Shocking. Nerve-wracking. Terrifying.That’s how I describe what I feel right now after Mariana delivered the news to us—Dennis was found dead on his ward at exactly 6:45 in the evening. Her voice was shaking and crying while she told us how it happened over the phone.Kuwento niya, galing daw siya ng convenience store at bumili ng makakain. Ngunit pagbalik niya, ang akala niyang natutulog lamang na asawa niya ay isa nang bangkay. Of course, it was very traumatic for her. Nakita ng dalawang mata niya ang itsura ng kanyang asawa nang mamatay ito.Agad kaming nagtungo ni Mr. Cheng sa ospital sa oras na matanggap naming ang balita. Tinawagan na rin niya ang kakilalang abogado at papunta na raw ito.Hindi mapalagay ang loob ko habang nasa byahe kami. Ngayong namatay na si Dennis, ang siyang tanging nakakaalam ng lahat tungkol sa diumanong korapsyon sa loob MGH, nawalan na ako ng pag-asa. Hindi ko na alam kung saan ako kukuha ng impormasyon dahil w

  • Runaway   Chapter 15

    Kinabukasan, agad na umuwi si Pamela pagkagaling kina Jack. Ayaw pa sana siyang pauwiin ng ina ng binata na si Josie ngunit kinakailangan na niyang umuwi dahil bukod sa may trabahong naghihintay sa kanya ay hinahanap-hanap na rin siya ng kanyang anak na si Bea. Hindi pa man din sanay ang bata nang wala ang kanyang ina sa tabi niya. Kinailangan pa siyang tabihan ng kanyang tita na si Celestine bago siya makatulog. Mabuti na lang ay magkamukha kami silang magkapatid kaya kahit papaano ay nakikita siya ng anak sa kanyang ate. Hindi na dapat pa siya magpapahatid kay Jack dahil ayaw na rin niya itong maabala. At isa pa, kaya naman niyang mag-commute nang mag-isa ngunit napakakulit at mapilit ni Jack at ang ina na rin nito mismo ang nagsabi kaya wala na siyang nagawa kundi pumayag. Nagpadaan muna si Pamela sa bahay para iiwan ang kanyang mga gamit. Hindi naman siya nangangambang magpapangabot ang mag-ama dahil nasa eskuwelahan ang bata ngayon. Saka siya nagpahatid na sa op

  • Runaway   Chapter 14

    Umaga pa lang, bumiyahe na kami papuntang Rizal, hometown ni Jack. Para makauwi rin ako nang maaga at makaiwas sa traffic pagluwas. I wasn't supposed to be with him but because it's Tita Josie's birthday today, I can't say no to her. Alam ko namang matampuhin iyon si Tita and she's like a mother to me. Buti na nga lang din at nakabili pa ako ng regalo ko para sa kanya kahit last minute na. Ever since I met her, especially when Jack and I became in a relationship, she treated me like her real daughter. That's why Tita Josie was also hurt when her son and I separated after a long relationship. Well, it's her son's fault. Naalala ko pa noong nasa kolehiyo pa kami at wala pa kaming isang taon noon, tumitiyempo pa kami kung paano namin sasabihin kay Tita Josie ang tungkol sa aming relasyon. Ang pamilya ko ang unang nakaalam tungkol sa amin at ayos lang naman sa kanila maliban nga lang kay Papa na matagal bago lumambot ang puso niya kay Jack at tuluyang ibigay ang blessing

  • Runaway   Chapter 13

    It was my day-off kaya naisipan kong dumaan muna sa mall upang bumili ng aking personal needs. These past few days ay nawawalan na ako ng time mamili dahil na rin sunod-sunod ang dating ng aking pasyente. May mga oras na sa ospital na akong natutulog dahil maya't-maya ang tawag sa akin.Call of duty,ika nga.Kamakailan lamang ay may pasyente ako—isang batang lalaki na nasa edad na lima. He was admitted since last week pero hindi namin nalaman agad ang sakit niya. Naka-ilang beses na siyang sumailalim sa mga test ngunit ni isa roon ay walang makapagtukoy kung ano ba talaga ang sakit niya.

  • Runaway   Chapter 12

    Kinabukasan, pagkatapos na pagkatapos ng klase ko sa PE, nagpalit agad ako ng uniform saka pinuntahan si Jack sa university plaza upang ibalik sa kanya ang pinahiram niyang damit sa akin at para na rin humingi ng pasensya dahil sa nangyari kagabi. After that incident, 'yong nahulog ako sa ibabaw niya, hindi niya ako kinikibo hanggang sa matapos ko na 'yong ginagawa kong assignment at nang sunduin ako nina Papa. Hindi na nga niya ako hinatid sa baba at nagpaalam na lang ako.Nagpaalam ako saglit kina Maegan at sinabing pupuntahan ko na lang sila sa university square. Nakita ko naman agad si Jack na nakaupo sa may bench malapit sa may tiger statue.Papalapit na sana ako nang maunahan ako ng isang babae—na sa palagay ko ay schoolmate din dahil sa kanyang uniporme—she's from engineering department.Matangkad siya at sexy; kitang-kita ang kurba ng kanyang gilid. Halatang sumasali ito sa mga beauty pageant base sa postura nito.Pinaghalong as

Maaari mong magustuhan

DMCA.com Protection Status