Kabanata 2

Napakapit ako sa windowsill, gustong makakita ng mas malinaw na tanawin. Gayunpaman, nadulas ang pagkakahawak ko, dahilan para matumba ako. Napilipit ko ang paa ko habang ako ay nahulog.

Hinimok ko si Lily na magmadaling bumalik, ngunit sa kabila ng kanyang mga pagbibigay panatag na babalik siya, inabot siya ng isang buong oras bago siya tuluyang makalabas.

Nang sa wakas ay lumitaw siya, nakasandal ako sa dingding, minamasahe ang masakit na paa.

"Laura, halika at tulungan mo ako," sabi ni Lily sa pagitan ng paghingal. Hingal na hingal siya. Parang kalalabas lang niya mula sa kailaliman ng tubig, at ang katawan niya ay nakasandal nang husto sa katawan ko.

Habang tinutulungan ko siyang umakyat sa pader, hindi sinasadyang lumingon ang mga mata ko. Nagulat ako nang mapagtantong wala siyang suot na pang-ibaba.

Tinanong ko si Lily kung anong nangyari sa ancestral hall. Namula ang pisngi ni Lily, at nauutal siya saglit bago sinabing, "Tingnan mo 'yang ngiti mo. Malalaman mo din agad."

Hmph! Kung hindi niya sasabihin sa akin, ako na mismo ang aalam nito.

Nagkukunwaring sumakit ang tiyan para iwasang bumalik kasama siya, palihim akong naglakad pabalik sa ancestral hall.

Gayunpaman, laking gulat ko nang makita ko si Lola na nag-uutos sa isang grupo ng mga tao na naghahakot ng mga gamit. Ang makapal na patong ng oil paper ay nakabalot sa mahabang mga sapot. Ang bawat isa ay dinala ng isang pares ng mga tao, gayunpaman ito ay medyo mahirap pa rin.

Biglang may nadulas, bumagsak sa hagdan at napunit ang oil paper.

Nagmamadaling lumapit si Lola, nanlalaki ang mga mata sa pag-aalala. Inutusan niya ang isang tao na balutin ito nang maingat ng higit pang mga layer ng oil paper.

Idiniin ko ang sarili ko sa pader, tinakpan ko ang bibig ko, nanginginig.

Ang nakalabas sa punit na papel ay isang maputla at walang buhay na kamay ng tao.

"Asikasuhin mo ito dali. Malapit nang dumating ang mga bagong goods," sabi ni Lola na may kalmadong awtoridad, na nagbibigay ng mga tagubilin kay Tita Ivy, ang taong namumuno sa pangkat.

Lumayo ang grupo, humihila ng kariton paakyat sa bundok. Napasubsob ako sa lupa, nakaramdam ako ng matinding pagkahilo. Nahihirapan akong iproseso ang nasaksihan ko.

Pag-uwi, tinamaan ako ng mataas na lagnat at na-miss ang mga araw ng seremonya ng pagdating ng edad na sumunod.

Tuwing gabi, palihim na lumulusot si Lily sa dingding patungo sa ancestral hall. Nang walang sinumang magbabantay, mabilis siyang bumalik. Siya ay nagsuot ng isang nasisiyahang ngiti sa kanyang mukha habang siya ay nakatulog.

Sa panahong ito, dumating si Lola para tingnan ako. Ibinuka ko ang bibig ko para tanungin siya kung may ginawa ba silang masama.

Bago pa ako makapagsalita, dumampi ang magaspang niyang kamay sa likod ng aking kamay, na nagpapadala sa akin ng kirot.

Pagkaraan ng ilang araw, ang kanyang mga kamay na nanghihina ay naging mas magaspang. Ang kanyang balat ay tuyo at nagbabalat na tila ito ay malapit nang matuklap.

Nalunok ko ang mga salita ko.

Nagpasya akong maglibot sa nayon, ngunit napansin kong wala taong nawawala. Kaya, sino ang mga taong dinala nila palabas ng ancestral hall?

Matapos ang seremonya ng pagdating ng edad, mabilis na bumaba ang kalusugan ni Lola. Dati siyang masigla at puno ng buhay, ngunit ngayon, kailangan niya ng tungkod para makagalaw.

Sinabi ng mga taga nayon na malapit nang mamatay si Lola, habang ang ilang kababaihan na nag-aagawan para sa posisyon ng chief ng nayon ay humihikbi sa tabi ng kanyang kama, nagbuhos at nagbibigay ng kanyang tsaa at tubig.

"Hmph! Isang grupo ng mga payaso. Sinabi na ni Lola na ang posisyon ng chief ng nayon ay makukuha ko!" Nakangiting sabi ni Lily habang pinagmamasdan ang iba, naiisip na nila kung paano sila magpapakita ng paggalang sa kanya.

Nang gabing iyon, mahimbing na akong nakatulog nang isang kaguluhan ang gumising sa akin.

Nakita ko si Lily na nagpapaganda sa kalagitnaan ng gabi. Akala ko ay pupunta na naman siya sa ancestral hall at gusto kong ibahagi ang mga kakaibang bagay na aking nasaksihan.

Bago ko pa masabi ang iniisip ko, tinakpan niya ang bibig ko at tinulak ako papasok sa kwarto. "Shh! Ibubunyag sa akin ni Lola ang sikreto ng nayon ngayong gabi. Hindi ko raw pwedeng ipaalam sa iba. Matulog ka na lang at magpanggap na walang nangyari ngayong gabi."

Masayang umalis si Lily.

Hindi ko alam na sa susunod na araw ay hindi ang kapatid ko ang babalik, kundi ang kanyang walang buhay na bangkay.

Nang sumugod ako sa ancestral hall pagkatapos kong marinig ang balita, nalaglag ang puso ko nang makita ang kanyang katawan na natatakpan ng puting tela, na nakahiga sa courtyard.

"Naku, napakatanga ni Lily! Paano niya nagawa na gumala sa kabundukan ng gabi? Hindi lamang siya nawalan ng buhay, ngunit siya rin ay sinaktan ng mga mababangis na hayop."

"Hindi, hindi maaaring si Lily."

Nanginginig ako habang inabot ko ang tela para sa kumpirmasyon. Gayunpaman, lumabas ang kamay ni Lola para pigilan ako. "Laura, ang kapatid mo ay namatay sa isang malupit na kamatayan. Mas mabuti kung hindi ka tumingin."

Binigyan ko siya ng galit na tingin. Hinanap siya ni Lily kagabi. Paano namatay sa bundok si Lily?

Tinabi ko ang kamay ni Lola at hinila ang puting tela.

Sa sumunod na segundo, naduduwal ako sa isang sulok, kumakalam ang tiyan ko habang umiikot ang mundo sa paligid ko.