Sana all. Inaantok na ko, mamaya ko na pagkagising tatapusin.
Dahan-dahan niya kong itinayo habang nanatiling magkahinang ang mga mata naming dalawa. Bumaba ang mga mata niya sa labi ko at muling mariing pinakatitigan hanggang sa unti-unting bumaba ang kanyang mukha. Napapikit ang mga mata ko ngunit bago pa man lumapat ang labi niya sa labi ko’y kay bilis kong namulat at umiwas, napahinto siya. Saka ko lang kinalas ang mga braso kong nakapulupot sa kanya sabay tulak sa kanyang dibdib. Nabitawan niya ako. Tumalikod ako at pinulot ang comforter na nasa paanan ko at muling tinakip sa katawan ko. “G-et out now, Kier!” nanatiling nakatalikod ako sa kanyang gawi. Kay lakas ng kalabog ng puso ko at mas lalong sumipa ito ng imbes ay humakbang palayo ay naramdaman ko ang paghakbang nito palapit sa akin. “K-ier, please! Lumabas ka na!” napapitlag ako at bahagyang iniwas ang balikat ng patakan niya ng halik ito. “Kier, ano ba!” nais kong tumakbo ngunit ‘di ko maigalaw ang mga binti at mga tuhod ko, nanginginig ang mga iyon. Napapikit ako ng mariin ng umak
Nanlaki ang mga mata ko habang ang kanya’y nakapikit. Nakalapat lamang ang mga labi niya sa labi ko. Hindi iyon gumagalaw ngunit nakadiin, tila sinusukat niya ang labi sa labi ko if it fits perfectly. Tinaas ko ang kamay at nilapat ko sa kanyang dibdib. I tried to push him ngunit mula sa isang kamay na nakakapit sa likod ng leeg ko ay tinaas niya ang isa pa niyang kamay upang hawakan ang isang bahagi ng pisngi ko. Nilapit niya ang katawan sa akin. Tanging ang isang palad kong nakalapat sa dibdib niya ang tanging pagitan ng katawan naming dalawa. Unti-unti niyang iginalaw ang mga labi, nananatiya, kasabay ng dahan-dahang pagtagilid ng kanyang ulo. Napalunok ako ng makailang ulit. Sinubukan kong itulak muli siya habang may sapat na lakas pa ako dahil tila unti-unti na niyang hinigop ang natitirang lakas sa katawan ko but he more I tried to push him away the more his grip tightened. Unti-unti na akong nadadala ng unti-unting lumalim ang mga halik niya… Unti-unti na akong bumibigay… hang
Napaliyad ang katawan ko habang ang dalawa kong mga kamay ay nakasabunot sa kanyang buhok. Ang mga hita ko’y magkahiwalay. Sarap na sarap siyang lantakan ang pinakagitna ko habang hawak niya ang magkabilang mga hita ko. Napatingala ako, napakagat labi, napaungol, napada!ng at napahiyaw sa muling pagpapala niya sa katawan ko. Nanatili akong nag-paubaya dahil gusto ko, gustong-gusto ko. Binitiwan niya ang isa kong hita, gumapang ito pataas at marahang minasahe ang isa kong umbok. Mula sa kanyang mga buhok ay kusang lumipat ang isa kong kamay sa ibaba ng palad niyang banayad na pinipisil ang aking isang dibdib. Nanatiling nakapikit ang mga mata ko habang dinadama ang kaluwalhatiang dulot ng eskperto niyang labi, dila at kamay. Ilang minuto lamang at muli kong narating ang dulo. Mahigpit na nakayakap ako sa pawisan niyang katawan habang umiindayog siya muli sa aking ibabaw. Nahubad na niya muli ang suot kong t-shirt kaya’y dama namin pareho ang init at pawis sa makadikit naming katawan
“Do you think masyado pang maaga para sa bagay na ‘yan? ‘Di ba pwedeng i-enjoy lang muna natin kung anong meron tayo ngayon gaya ng sabi mo ‘di ba? Iyo na rin naman ako dahil binigay ko na lahat sayo, ‘di ba? Hindi pa ba iyon sapat para mapanatag ang loob mo na ikaw lang rin ang sa akin, wala ng iba?” napatigil ito habang nanatiling nakatitig sa mga mata ko. Tila ba nababasa niya mula roon ang katotohanan sa mga sinasabi ko o ang totoong nilalaman ng puso ko. Hindi na ito nagsalita muli bagkus ay inangkin niya muli ang mga labi ko. May ngiting tinugon ko ang mga halik niya muli. Nasa loob ko pa ang kanya. Nanatiling nakahubad kami pareho habang magkayakap sa isa’t isa. Una siyang bumitaw ngunit may pahabol na isang patak na halik sa labi ko. Let’s go take a bath together. May pupuntahan muli tayo. Na-excite naman ako bigla sa narinig. “Bibisita muli tayo sa paraiso?” masigla kong tanong.“Hindi,” nakangiti niyang saad at muling pinatakan ako ng halik sa labi. “Ibang lugar naman ngay
Tinulungan ko si Kier na mamulot ng mga tuyong kahoy upang gawing bonfire habang may konting liwanag pa mula sa palubog na araw. Madilim sa pwesto kung saan namin nilatag ang dalang mantel at kung saan kami nakatambay dahil malayo ito mula sa poste ng kuryente. Wala pa kaming balak umuwi, nais pa naming magtagal sa lugar at sulitin ang ganda nito.Nang makalikom ng sapat na kahoy ay agad kamig bumalik upang makabuo agad ng apoy. Binaba ni Kier ang mga bitbit na kahoy sa buhangin isang metro mula sa harapan ng nakalatag na mantel. Tumulong na rin akong ayusin ang mga kahoy na napulot. Tumayo si Kier upang kunin ang baon nitong gasolina na nasa loob ng compartment ng magara niyang motorsiklo. Nakasilid lamang ito sa maliit na container. Saglit lamang at agad lang rin siyang bumalik, saktong natapos kong ayusin ang pag pile ng mga kahoy. Binuhusan niya ang mga ito ng konting gasolina at mula sa kanyang bulsa ay kinuha ito ang baon na lighter.“Don’t get too near, babe. Come here,” inab
IKay higpit ng pagkakayakap niya sa akin. Dama ko ang takot niya na bitawan ako na para bang sa oras na bitawan niya ako ay bigla na lamang akong mawawala.Kahit na napahigpit masyado ang pagkakayakap niya sa akin ay hindi ako pumalag. Hinayaan ko lamang siya. Matiyagang hinihintay kung kailan niya mapakalma ang sarili at mawala ang takot na nararamdaman. Damang-dama ko ang pintig ng puso iya. Kay bilis ng tibok ng nito. Tila nagkakarerang makalabas mula sa dibdib niya. Rinig na rinig ko ang bawat pagsipa nito palabas. Ang pawis niya'y butil-butil tila kay layo ng tinakbo niya. “Takot na takot ako ng pagkagising ko mag-isa na lamang ako at hindi na kita makapa sa kama. Nais kung magsisisi kung bakit napahimbing ang tulog ko. Buong akala ko, iniwan mo ulit ako. Buong akala ko nawala na naman kita… Buong akala ko hindi na muli kita makikita and it scared the hell out of me, Tine… Sobra yung takot ko sa dibdib!” hingal na hingal niyang saad sa akin habang nanatiling mahigpit na nakayaka
Bago dumilim ay napagpasyahan naming dalawa na umuwi upang hindi siya mahirapan sa daan. Wala pa namang mga poste ng ilaw ang daan pababa ng burol. Muli ay nakayakap ako sa kanya ng mahigpit habang binabagtas na namin ang malapad na highway. Katamtaman lang muli ang kanyang takbo habang masaya kaming nagkwekwentuhan na dalawa. Kung saan-saan na nakarating ang usapan namin. I always love to have deep talks with him about life, dreams and the future. “Kung sakaling handa ka nang bumuo ng pamilya sa akin, babe. Ilang anak gusto mo?” he asked.“Hmmm tatlo, feeling ko enough lang yun, hindi konti at hindi rin marami,” agad na sagot ko. “Ikaw?”“Isang dosena-” natawa ito ng hampasin ko ang kanyang braso. “Bakit? Ang saya kaya nun!”“Okay lang basta ikaw magbuntis. Sabi pa naman nila ang sakit manganak!”“I was just kidding, babe. Kung ilan ang ibigay ni God, syempre tatanggapin at mamahalin ng buo,” bawi nito. “I can’t wait to have our own, soon… I always imagine having a happy family w
Kier’s POV“I miss you,” I was talking to her over the telephone. Mommy confiscated her phone and she isn't allowed to see me. Ilang oras pa nga lang na hindi ko siya nakikita nababaliw na ako agad.Bukas na ang kasal naming dalawa at dahil masyadong paniwala si mommy sa mga superstitious belief kaya ‘di pwede na magkita ni Kirsten the day before the wedding dahil baka raw hindi matuloy ang kasal naming dalawa, damn! As if I will let that happen. Sa rami ng dinaanan makuha lamang siya hinding-hindi ako papayag na may kung sino o ano ang hahadlang sa kasal naming dalawa.Kay sarap hilahin ng oras at ihinto sa mismong oras ng kasal naming dalawa. I am so excited to see her in her wedding gown. Her beauty is excemptional but definitely ten times more beautiful in that white dress. Hindi ko mapigilang mangiti habang iniimagine ko ang magiging itsura ng magiging asawa ko bukas sa simbahan while she is walking down the aisle to meet me in the altar. Sabik na sabik na akong mangakong mamahal
Kier's POV Today is the day. The day that I have long wanted to come and here I am again, standing while waiting for her to walk in the aisle, not on the same spot from where I was standing seven years ago but with the same purpose, to marry her and to prove to the one above how much I love her. Na kahit ilang pagsubok pa ang dumating, na kahit ilang ulit niya kaming paghiwalayin, na kahit ang nakatadhana ay ang paglayuin kaming dalawa at kahit anong sakit pa ang iparamdam niya sa amin ay mananatiling pipiliin namin ang isa’t-isa na mahalin, mananatiling siya pa rin ang pipiliin. Walang kasing saya ng puso ko. Buong akala ko'y hindi na niya muling ipagkaloob sa akin ang kahilingan kong maikasal sa babaeng natatangi at pinakamamahal ko. It’s a garden wedding. Oo, binago namin lahat ng plano sa kasal naming dalawa ni Kirsten. Walang bakas ng pagkakahalintulad sa naantala naming kasal seven years ago. Ayaw man niyang aminin pero dama ko pa rin sa kanya ang pagkabahala na baka maulit
Kirsten's POV“If only I could marry you everyday, I would…” We were now dancing. Ang mga braso niya’y nakapulupot sa likod ko habang ang mga braso ko’y nakaikot sa likod ng kanyang leeg. Nanatiling magkahinang ang mga mata naming dalawa pawang nakangiti ang mga labi, pawang may ningning ang mga mata ng isa’t-isa. “And every day I won't hesitate to say yes for an answer, babe…” tugon ko sa kanya. “Did I make you happy?” He asked. Napangiti ako, kung alam niya lang kung gaano niya napasaya ng sobra ang puso ko. “Sobra…I couldn’t explain it basta ang saya ko, punong-puno yung puso ko. Thank you, Babe, thank you for still choosing me despite everything I’ve done. Thank you so much for forgiving me and for accepting me again, babe…” naluluha na naman ako. Lately ang babaw na talaga ng mga luha ko pero hindi ko talaga mapigilan ang sarili eh. Yung sa sobrang saya ay mapapaiyak ka na lamang.“You don’t need to thank me, Babe. Kailangan kong piliin ka, kailangan kong patawarin at kalimut
Kirsten’s POV“I love you, Mom,” mahinang usal ko habang mahigpit na nakayakap sa kanya. Nasa airport kami kasama si Kier at ang mga bata upang ihatid si Mommy Sheila, babalik na kasi ito ng Canada. She’s already married to her Canadian husband, they also have two lovely kids. She’s now happy with her new life. Kung noon nagseselos ako sa mga kapatid ko dahil nabibigyan niya ito ng atensyon at nabigyan ng buong pamilya pero ngayon ay naiintindihan ko na. Nagpapasalamat na lamang ako na binuhay niya ako, na pinili niyang iluwal ako sa mundo sa kabila ng pinagdaanan niya. Masaya na ako para kay mommy ko. After what she’d been through she deserves the life she has right now, she deserves to be loved and be happy. Una siyang bumitaw. HInawakan niya ang magkabilang pisngi ko habang nakangiting tinitigan ako sa mga mata. “Mas mahal kita. Lagi kang mag-iingat ha? Alagaan mo ang sarili mo lalo at ina ka na rin. I am so happy na malamang masaya ka, na okay ka na, lalo at magkakapamilya ka n
Kirsten’s POV“I got lost after what happened. Gusto ko lang naman umangat ang buhay ko ngunit sa kagustuhan kong umasenso lupa ang kinasadlakan ko. ‘Di ko lubos inakala na ang Siyudad pala’y extension ng impyerno na pinupugaran ng mga halang ang kaluluwa. Nagising ako sa realidad. Na hindi lahat ay magiging katulad ng buhay ni Chezka na may isang taong agad na darating upang iligtas ka. Nagpatuloy ako sa pakikipagsapalaran sa siyudad. Malaki na ang naisakripisyo ko para sa p*tang inang pangarap ko at para mabuhay sa lugar na pinili kong abutin ang mga pangarap ay kailangan kong bumagay. Tinapangan ko ang aking sikmura. I became an escort of politicians, billionaires, business tycoons who were thrice my age, naging babaeng mababa ang lipad. Nagbebenta ng sariling laman,” muling mabilis na pinunasan ang mga luha sa magkabilang pisngi niya. “Lingid sa kaalaman ko na nagbunga na pala yung kahayupan nila sa akin.”Twenty Seven Years AgoSheila’s POV“Hoy! Tulala ka na naman dyan! Maliit b
We were in the bathroom. Kakatapos lang naming maligo na dalawa. Kasalukuyan akong nakaupo sa gilid ng sink while he was standing in between my thigh and his both hands on each of my thighs, gently squeezing it. I felt his intense gaze on me. I tried not to look back at him dahil baka mauwi na naman sa bakbakan ang titigan naming dalawa. I volunteered to shave his tiny beard. I missed doing it for him. I spread the soap foam shaving cream on his jaw and chin before I started shaving it. Ginalaw ko ang mata at masama siyang tinignan ng maramdaman ko ang paggapang ng isa niyang kamay pataas sa suot kong roba. “Stop it!” saway ko sa kanya ngunit imbes na tumigil ay mas lalo pa niya akong tinukso. Gumapang muli ng mas mataas ang kamay niya. I already felt the tip of his finger sa hiwa ko, teasing me again. Pinanliitan ko siya ng mga mata, pilyong nginitian lamang niya ako. “Kapag ikaw masugatan, bahala ka, kakatapos lang natin nagpaparamdam ka na naman.“He want you again,” bumaba ang ti
Napakapit ako sa braso niya tila doon humuhugot ng lakas dahil unti-unting nawawalan na ng lakas ang mga binti ko dahil sa pagpapalag ginawa niya sa gitna ng mga hita ko habang ang isa niyang kamay ay marahang minamasahe ang umbok ko. Pinaghiwalay ko ang mga binti upang mas madama ang sarap na dulot ng paglalaro niya sa cl!t ko. Minuto pa lang ang lumipas ng simulan niyang masahein ang parteng iyon ng katawan ko ngunit damang-dama kong basang-basa na ito. Dalawang daliri niya ang ginamit sa paglalaro sa cl!t ko at hiwa ng gitna ko. Bawat hagod ng daliri niya sa ibaba ko’y tila’y katumbas ay ang pagkawala ng katinuanko, nakakabaliw, sobrang nakakaliyo. “Ahh… I’m almost…” pagkarinig niya’y binilisan niya ang paghaplus sa hiwa ko at paglalaro sa cl!t ko. Napahigpit ang kapit ko sa kanyang braso ng unti-unti kong naabo ang dulo kasabay ang pagnginig ng katawan ko at pag-agos ng likido mula sa pagkabab*e ko.I turned around to face him. Upang tanggalin ang daliri niya sa gitna ko dahil ay
Kirsten’s POVHumihikbi kami pareho habang nanatiling mgakayakap. Tila walang nais na maunang bumitaw sa aming dalawa na para ba na kung may isang kakalas ay yun na ang huling beses na mayayakap ang isa’t-isa. Dama ko ang pananabik namin pareho na maikulong sa mga braso ng bawat isa.“And never will I give you a chance na iwanan ako muli, Kirsten. Hinding-hindi na kita pakakawalan pa,” anas niya sa gitna ng kanyang paghikbi. Una siyang bumitaw sa akin. Marahan niyang hinawakan ang magkabila kong pisngi at mariing tinitigan ako sa mga mata. Sinalubong ko ang mga tingin niya. Hindi ko napigilan ang mangiti. Ang saya ng puso ko. “After all those years, I still love you, ni katiting ay walang nagbago…”“Sobrang mahal rin kita, Kier and I’m so sorry…” hingi ko ng tawad muli. Pinunasan niya ang luha ko gamit ang kanyang mga hinlalaki. “Sssshhh, mangako ka lang na hinding-hindi mo na ako kailanman iiwan, sapat na akin yun upang kalimutan lahat ng sakit at hirap dito sa puso ko,” hindi pa m
Kirsten’s POVI ran as fast as I could for my kids' lives. Kay lakas ng kalabog ng dibdib ko habang pababa ng hagdanan. Nais ko man siyang lingunin ngunit pinigilan ko ang sarili. Kailangan kong magmadali upang makalabas ng mansyon at makahanap ng tulong. Kay lakas ng iyak ng kambal habang tinatawag ang kanilang Daddy. Naluluha na ako. Natatakot rin ako para sa sarili, para kay Kier lalong-lalo para sa mga anak ko. Sabay na napatili ang kambal ng bumungad sa harapan ang mga patay na tauhan ni Rios. Kinarga ko si Rye, kay higpit ng pagkakayakap niya sa akin. Tinago ang mukha sa balikat ko upang wag makita ang mga bankay na nagkalat sa paligid habang hila-hila ko sa kamay si Kye. Nanginginig ako sa takot ngunit kailangan kong tatagan ang sarili ko para sa mga anak ko. Tuloy-tuloy lang takbo hanggang sa makalabas kami ng pintuan ng mansion. “Ran as fast as you can Kirsten-” Natigil ako sa pagtakbo at napalingon ng marinig ko ang malakas na sigaw ni Kier. Bumulusok ang luha sa mga mata
Kier’s POVI took my cell phone out of my pocket. I double tapped the screen and pressed my Instabook icon. I logged in to my account. I pressed the search bar, typed her name and started to look for her account again. It had been more than five years when I restrained myself from staring at her photos. It had been more than five years when I decided to forget about her and moved on. It had been more than five years when I last saw these pictures of her, naalala ko pa, I was so drunk, puno ng puot at galit ang puso ko dahil sa ginawa niyang pag-iwan sa akin sa altar. Pinagmukha niya kong tanga, pinatay niya ko sa sakit and I promised to myself whenever we meet again I am no longer the guy who were head over hills with her, I’ll be different person, wala ng bakas ng dating Kier na sobrang minahal siya but here I am again, kinakain ang sariling mga salita, parang baliw na hinahanap siya dahil lamang nakakita ako ng kamukhang-kamukha niya kahit wala akong kasiguraduhan kong talaga siya b