Chapter 2

Chapter 2

Mabilis akong pumasok sa opisina ko. Maraming naka tambak na trabaho sa mesa ko. Nasa boutique ako na pag-aari ko din. Ang Miss P. Boutique. Marami narin ang branches nito sa iba't ibang lugar ng Pilipinas, at may limang branches narin nito sa ibang bansa. USA, Canada, Thailand, Singapore at New York.

"Ma'am, may bisita po kayo. Doon po sila sa lobby ng boutique nag hihintay."report ng sekretarya ko sa intercom. Napa angat ang tingin ko at napatingala sa kisame.

Pinindot ko ang intercom bago mag-salita. "Osige, salamat. Paki sabi hintayin nila ako ng ilang minuto."

Tumayo na ako at inayos ang mga papeles na nag kalat sa aking mesa. Nag-simula na akong lumakad papunta sa pintuan. Dala-dala ang maliit kong pouch bag.

Pumunta ako sa lobby at may dalawang tao doong nag-hihintay sa akin. Napa kunot ang noo ko, sa pagtataka kung sino ang mga iyon. May bata pa silang kasama. Paglingon nila napanganga na lamang ako.

"Medel?! Deigo?!" Gulat kong sigaw sabay lapit sa kanila at yakap ng mahigpit.

"Friend!!! Ang ganda mo talaga! Lalo ka pang bumata!" Sabi ni Medel, sabay kawala sa yakap ko sa kaniya.

"Ikaw din, bumata ka pa lalo at gumanda. Hindi lang ako." Sabay hampas ko sa braso niya.

Hindi ko inasahan na, ngayon ang pagbabalik nila Medel dito sa Pilipinas. "Hindi niyo manlang sinabi na, ngayon ang balik niyo sa Pilipinas. Sana nakapag handa ako at nasundo ko kayo sa airport."

"Okay lang, iyon friend. Ano ka ba. Kahapon lang rin kami dito. Tsaka ang importante, nandito na kami." Sabay ngiti ni Medel sa akin.

"Hali muna kayo sa office ko, i-text ko muna si Cedrick na nandidito kayo. Para magka pag-usap naman tayong apat at makapag kamustahan."yaya ko sa kanila sabay ngiti.

"Oo nga pala, ito na ba ang inaanak kong si Liance Salvador?" Naka ngiti kong tanong nang maka upo na sila sa sofa na nasa opisina ko. Napatingin sa akin ang batang lalaki at ngumiti na parang kilala na niya ako.

"Yes, friend. Siya nga, wag kang magtaka kung bakit parang kilala ka niya. Kasi, madalas naming i-kwento ni Deigo sa kaniya tungkol sa inyo ni Cedrick." Napa tango ako sa paliwanag na iyon ni Medel.

"Kamusta naman kayo ni Cedrick, Ena? Ang kambal na inaanak namin ni Medel?" Biglang tanong ni Deigo. Napalingon ako sa kaniya. Saka ko siya sinamaan ng tingin.

Mukhang nagulat siya sa naging pagtingin ko sa kaniya. "Mabuti nama't naisipan mong mag-salita diyan, no? Akala ko forever tahimik ka na diyan. Akala ko hindi ka na madaldal, eh."

Napatawa na lamang si Medel sa sinabi ko. Pati ang anak nilang si Liance. Mukhang mama's boy ang batang ito, ah.

"Nag-a-adjust lang ako kanina, kaya ang tahimik ko. Pero ngayon hindi na. Kasi, naka adjust na ako." Ngiting-ngiti niyang sabi.

Napailing na lamang ako. Hindi parin nag-ba-bago ang dalawang mag-asawang ito. I thought, they've change a lot after four years but it's not, they still what they are. Sana kami rin ni Cedrick, hindi din mag-babago.

Mahaba-habang kwentuhan ang naganap matapos ang tatlumpu't minuto. Dumating rin si Cedrick, kasama niya ang kambal. Sinalubong agad siya nila Medel at Deigo ng yakap at fist bump. Napailing na lamang ako dahil doon. Pati ang kambal ay kinulit nilang dalawa.

Nagkakilanlan narin ang kambal at si Liance. Nag-laro agad silang tatlo, kaya't napangiti kaming apat sa aming nakikita. Nice, view...

"May plano sana kami ni Deigo, nitong darating na buwan. Malapit na kasing mag-Mayo. It's been a reunion, in Oxford University. Kaya, naisipan naming mag-karoon din tayo ng reunion." Panimula ni Medel, kaya't napatingin kaming tatlo sa kaniya.

Napaisip ako at napatingin kay Cedrick. Hinihintay ko ang magiging respond at reaksyon niya sa sinabi ni Medel. Kung ayaw niya ba o hindi?

"Ahm, para sa akin... Ayos ang ideya mo Medel, but the problem is... How we invite our batch mate before? Wala na tayong communication sa kanila. It's been four years, nag-bago na siguro sila ng mobile number or what." Pag-sang ayon ni Cedrick. Nang naintindihan niya, ang makahulugang tingin ko sa kaniya.

Napaisip din ako sa sinabi niyang iyon kay Medel, may point din naman siya. "Kaya nga may tinatawag na social account di ba at sa mga internet na iyan. To communicate people, around the world."

Napatawa kami at napailing sa narinig namin galing kay Medel. "Oo nga no, bakit hindi namin naisip iyon?" Natatawa kong tanong.

"Kasi ang nasa isip mo lang si Cedrick."sabad naman ni Deigo. Inirapan ko siya.

"Tumigil ka nga diyan Deigo, mukhang wala din sa isip mo si Medel no?" Asar kong balik na tanong at salita sa kaniya.

"Bro, hanggang ba ngayon. Ganyan parin asawa mo? Walang pinag-bago." Saka ito tumawa ng malakas. Tiningnan ko ito ng masama.

"As if I know, hindi ka din nag-babago. Mukhang unggoy ka parin na nga." Inis kong wika rito. Natatawa na lamang sila Medel at Cedrick sa kanilang nakikita.

Napatingin ako kay Cedrick at sinamaan ko siya ng tingin. Kaya't tumigil siya sa pag-tawa ngunit pigil lang rin. "Tumawa ka pa diyan, matatamaan ka sa akin." Banta ko sa kaniya.

"Hindi na ako tatawa, promise! Sorry na, sweetie." Sabay niya lapit sa akin, at niyakap ako ng mahigpit.

Napatikhim naman sina Medel at Deigo. Napatawa na lamang kami ni Cedrick. "Inggit kayo, no?"asar ko sa kanila.

-

Mabilis lumipas ang oras at nag-paalam narin sila Medel at Deigo para umalis. Kasama ang anak nilang si Liance. We ended up, our conversation in a high school reunion.

"Mag-handa kayong dalawa, for the high school reunion. Kailangang, andoon kayo. Ayaw ko na, wala kayong dalawa doon. We need to go, wether we like it or not. Okay?"paalala ni Medel nang palabas na sila ni Deigo ng opisina ko.

"Of course, friend. We go their. Makapag handa pa naman kami. We have a seven days to prepared." Sabi ko, at sabay ngiti sa kaniya.

Napatingin ako kay Cedrick. "Baka kayo ang hindi maka punta, doon ni Deigo, ha?"

"Naku, Cedrick. Asahan mong hindi kami mawawala sa oras na iyon, always present kaming dalawa ni Deigo, no?" Sabay nila wave at labas na ng tuluyan sa opisina ko.

Nagka tinginan kami ni Cedrick, at kapwa napailing. Napatingin ako sa dalawang bata namin ni Cedrick. Naka tingin din pala sila sa amin. Nag kibit-balikat na lamang si Cedrick, tsaka nag-lakad papunta sa akin.

"So? We need to go home na. It's already five, in the afternoon. For sure, gutom na ang mga bata." Napatango ako sa sinabi ni Cedrick na iyon.

"Ah, yes. Just wait me, for a couple of minutes. It just quick."

Niligpit ko na ang mga gamit ko. Para maka alis na kami, ng mga bata at ni Cedrick.

"Mommy. Daddy. Sasama po ba kami sa reunion?" Biglang tanong ni Cedrena.

"No! It's just only for adult, Cedrena. We're not adult pa, we're young you know that. Kaya, hindi tayo pwede doon." Sabad naman ng kambal niya sa kaniya.

Napatingin ako kay Cedrick, nang siya na mismo ang nag-paliwanag para sa anak namin.

"Yes, tama ang kambal mo Cedrena. Para lamang sa mga matatanda ang reunion na iyon. Hindi pwede doon ang mga bata, maybe next time. Pwede na kayo doong, makapunta."

"Talaga, daddy? Pwede next time." Nakangiti nilang tanong na dalawa sa amin ni Cedrick. Well, Cedrick and I smile for each other.

"Yes, baby! Next time." Sabay naming sagot ni Cedrick, and he started the engine of the car.

We need to prepared for the reunion...