Chapter 1

Synopsis/blurb

Sa pamamagitan ng kasal naisipan ni Ellery Hernandez na pwede siyang mahalin ni Thaddeus Lopez. But she's wrong. Mas lalo lang siyang kimamuhian ng lalaki dahil sa kagustuhan lamang ni Ellery kaya naidaos ang kasal.

Pero sa isang aksedenteng nangyari, sa isang iglap ay nagbago ang naramdaman ni Ellery.

But, can Thaddeus make Ellery's back to his arms? Mapapayag kaya nitong muli na magiging asawa niya gayong nagsisimula na si Ellery sa plano?

Ellery's revenge for her loving husband is coming.

PROLOGUE

Halos hindi na alam ni Ellery kung sa paanong paraan pa ang pagpapabilis sa pagtakbo ang kaniyang minamanehong sasakyan.

Hindi na rin nito masyadong maaninag ang kalsada dahil sa mga luhang nagsibagsakan sa kaniyang pisnge.

Kailangang maabutan ni Ellery ang kaniyang asawa. Hindi niya papayagan na basta-basta nalang itong aalis ng walang paalam.

Nang marating ang airport, kahit na malakas ang ulan ay nilusob niya iyon para malapitan ang asawang nakatingin lang sa kaniya ng walang ka-emosyon-emosyon ang mga mata. May hawak din itong payong.

"What are you doing here, Ellery? What did i told you?"

"T-thaddeus, a-alam ko na ang plano mo. Aalis ka at hindi mo na ako babalikan. P-please, nagmamakaawa ako sa'yo, 'wag mo akong iwan. I-ikaw nalang ang meron ako, Thaddeus. 'Wag mo namang gawin sakin 'to." hindi mapigilan ni Ellery ang maiyak. Hinawakan niya ang braso ng kaniyang asawa na alam niyang pinipigilan lang ang sariling hindi iwaksi ang kaniyang mga kamay.

"How many times i told you, Ellery?! I don't love you, and i will never be. Hanggang kailan ka ba maghabol sakin--"

"Hanggang sa huli kong hininga, Thaddeus. H-hindi ko kayang wala ka sa tabi ko,"

"You should be, dahil simula ngayon, hindi mo na ako magiging asawa. I will send the divorse paper for you to sign. For now, goodbye my wife."

Walang pag-d-dalawang isip na lumuhod si Ellery sa harapan ng kaniyang asawa. Patuloy pa rin sa pagsabayan sa pagbagsak ng ulan ang kaniyang mga luha.

"Please, keep me, Thaddeus. Nagmamakaawa ako sayo, 'wag mong gawin ang annulment."

"Go home now, Ellery. And never come back to me," huling saad ni Thaddeus bago iwan si Ellery na patuloy sa pagluhod.

Karamihan na rin sa mga tao ang nakita si Ellery sa ganoong posisyon. Hinintay ni Ellery na balikan siya ni Thaddeus, ngunit napayuko nalang siya't hinayaan ang mga luhang nagsituluan sa mga pisnge.

Walang Thaddeus ang bumalik sa kaniya.

"Ni-minsan hindi mo ako minahal, Thaddeus. Magsisi ka sa pag-iwan mo sakin, p-pagsisihan mo ang lahat."

Pa-ekis-ekis ang mga paa ni Ellery na bumalik sa sasakyan. Kahit kailan hindi niya mapigilan si Thaddeus. Kahit pa pinakasalan na niya ito.

Thaddeus Lopez, ikaw na naman ang maghabol sakin. Sisiguraduhin ko 'yon.

Ellery Hernandes, your loving wife will take you a sweet revenge.

CHAPTER 1

"You may now, kiss the bride." anunsyo ng pare na nagkasal sa kanila.

Hindi mapigilan ni Ellery na mapangiti. Ito na ang matagal niyang hinintay sa buong buhay niya. Ang mapakasal sa pinakamamahal niya.

Itinaas ni Thaddeus ang belo at doon nakita ni Ellery ang walang emosyon na mga mata ni Thaddeus. Kahit sa araw ng kasal nila ay naramdaman pa rin ni Ellery na walang naramdaman sa kaniya si Thaddeus.

"Y-you can kiss me now, Thaddeus." utos niya sa lalaki dahil nakatitig lang ito sa kanya.

"Do you think this is enough, Ellery?" tanong sa kaniya ni Thaddeus. Hindi ginawa ang kaniyang inutos.

"A-anong ibig mong sabihin?"

"You think this marriage is enough to  make me love you? If you think it is, nagkakamali ka. Dahil mas lalong hindi kita magustuhan sa ginawa mong 'to." mahinang saad ni Thaddeus. Sakto lang na si Ellery ang makarinig.

Hindi alam ni Ellery kung matuwa ba siya sa narinig mula sa asawa. Pero kahit na ganoon, nakuha pa rin nitong ngitian siya.

Hindi sa simpleng salita lang ni Thaddeus magtatapos ang lahat.

Hinawakan ni Thaddeus ang baba ni Ellery bago hinalikan ito sa labi ng mabilis.

"You regret this fvcking marriage," pahabol pa ni Thaddeus.

MATAPOS ang kasal, sumakay na sila sa sasakyan ng pang-kasal. Iniwan na nila ang mga tao roon, dahil iyon ang utos ni Thaddeus. Wala ring nagawa pa si Ellery kundi ang sumama sa kaniyang asawa.

"Are you happy now?" basag ni Thaddeus sa katahimikan.

Hindi makatingin si Ellery sa mga mata ng asawa. Tumango siya at napakagat pa sa mga labi. "O-of course! Ito ang pinakamahalagang araw na--"

"Hindi mo ba talaga maramdaman, Ellery? O sadyang hinayaan mo lang. Your so stupid to do this fvcking thing!" nagtangis ang bagang na sabi ni Thaddeus. "Itigil mo ang sasakyan," utos ni Thaddeus sa kanilang driver.

"B-bakit? Saan ka pupunta, Thaddeus?"

"Not your fvcking concern."

Nang tumigil na ang sasakyan ay kaagad nang bumaba si Thaddeus. Ni isang sulyap kay Ellery ay hindi nito ginawa.

Napayuko nalang si Ellery. It's true, that's not her concern. Dahil asawa lang naman siya sa papel. They're married with sided love.

SA MANSIYON ng mga Lopes dumeretso si Ellery. Andoon na ang mga gamit niya, ipinadala iyon ng kaniyang mommy. Ngunit lahat ng 'yon ay nasa hapag lang.

"Bakit kasi sa lahat ng lalaki, si Thaddeus pa ang napili mong pakasalan, Elle." problemadong saad ni Charity sa kabilang linya.

Iyon din ang hindi maintindihan ni Ellery. Sa lahat ng mga lalaki sa mundo, kay Thaddeus lang siya nahuhumaling ng sobra. She even ask herself, anong meron kay Thaddeus.

"Cha, it's cupid who deside this. Napana niya ang maling tao para sakin. Ako nga lang ang sobrang nagmahal kay Thaddeus. Pero para sakin, tamang lalaki si Thaddeus. We're meant to each other," kumikislap na sabi ni Ellery.

"Meant? Naku! Sinasabi ko sayo, sasaktan ka lang niyan!" huling rinig niya bago namatay ang tawag.

Napaupo si Ellery sa sofa. Tiningnan ang mga maleta niyang naghintay nalang sa pag-akyat ng mga iyon sa kwarto nila ni Thaddeus.

Ngayon pa lang, hindi na maisip ni Ellery kung saan ilagay ang kasiyahan. Naging asawa na niya si Thaddeus, at magkatabi na ang mga ito sa pagtulog.

"Ma'am," gulat na napatingin si Ellery sa maid. Naputol na ang mga magagandang iniisip niya.

"A-ano po 'yon?" magalang niyang tanong sa matanda.

Nasa mid 50's na ang babae, at sa mukha pa lang nito, alam na ni Ellery na makakasundo niya iyon. At least man lang may isang makakausap si Ellery, dahil alam naman nito na man of few words lang ang lalaking naging asawa niya.

"Saan po ilalagay ang mga gamit niyo? Kanina ko pa po talaga kayo hinihintay para mailagay iyang mga gamit mo sa itaas,"

"Naku, manang! 'Wag mo na akong i-po. At tsaka, ako na po ang bahala sa mga gamit ko."

"Hindi, tulungan na kita, hija. Saan ba ilalagay ang mga ito?" saad ni Aleng korsing bago binuhat ang isang maleta.

"Sa kwarto namin ni Thaddeus,"

Wala ng nagawa si Ellery nang buhatin na ni aleng Korsing ang mga maleta. Kumuha nalang din siya at sinundan si Manang.

Sa loob ng dalawang taon na nakilala niya si Thaddeus, ngayon lang siya nakapasok sa kwarto. T'wing may family dinner sa living room at sa dining room lang talaga siya. Nahihiya rin naman kasi siyang pasukin si Thaddeus sa kwarto nito.

Kaya ngayon, hindi siya makapaniwalang tuluyan na siyang nakapasok sa loob. Inilibot niya ang paningin at hindi maiwasang mamangha. Kung malaki man ang kwarto niya, mas malaki ang kwarto ni Thaddeus.

Marahan nitong hinawakan ang kama at umupo roon. 'Sa wakas, naging akin ka na rin, Thaddeus.'

Humiga siya roon kahit naka-suot pa ng wedding gown. Dahil sa matinding pagod, kaagad siyang hinila ng antok.

"Who told you that you can sleep her in my room?" baritonong boses ang nakapagpagising kay Ellery.

Hindi pa man niya masyadong naaninag ang mukha ni Thaddeus ngunit hinawakan na siya sa braso at pinatayo.

"Hindi ka pwedeng pumasok dito sa kwarto ko, Ellery."

"P-pero, mag-asawa na tayo, Thaddeus."

"In paper? Yes. Go out now," marahan nitong saad at binitiwan na rin siya sa braso. "Lumabas ka kung ayaw mong kaladkarin pa kita."

"T-thaddeus," nang makita ni Ellery ang nag-aapoy na mga mata ni Thaddeus ay napilitan na siyang lumabas.

Ngunit bago pa pihitin ang siradora ay muli itong tiningnan si Thaddeus na nanatiling nag-aapoy ang mga mata.

"Happy wedding to us, Thaddeus. G-good night," huli nitong sabi bago tuluyang lumabas sa naturang kwarto.

KINAUMAGAHAN nagising si Ellery na masakit pa ang katawan. Naalala niya ang nangyari kagabi, sa guest room pala siya natulog. Sanay siyang sa kama at hindi siya sanay sa banig kaya ramdam niya ang pananakit ng likuran. Mas pinili rin kasi niyang sa banig nalang.

Naligo't nagbihis na si Ellery. Ito ang unang araw ng kaniyang pagiging asawa kay Thaddeus kaya dapat mapagsilbihan na niya ito.

Nang makalabas siya sa guest room, nadatnan niya si Thaddeus na nakabihis na. Pupunta ito sa trabaho, kung normal lang sana ang kanilang kasal, baka hanggang ngayon nag-honeymoon pa sila.

"Thaddeus, aalis ka na?" tanong niya rito kahit alam naman niya ang sagot.

"Stop acting that you dont know, Ellery." naglakad ito papuntang sofa at kinuha ang kaniyang bag. "Manang, aalis na ako. Ikaw na ang bahala rito sa bahay." paalam nito sa matanda na parang wala siya sa harapan nito.

Nang makaalis si Thaddeus, malakas na napabuntong hininga si Ellery at pinuntahan ang naglulutong si Aling Korsing.

"Manang, tutulungan na po kita,"

"Naku, hija! Marunong ka ba sa gawaing bahay?" napakamot sa batok siya sa batok.

Wala siyang alam sa gawaing bahay, lumaki siyang pinagsilbihan kaya hindi niya alam sa kung paanong paraan tulungan si Manang.

"Alam ko na ang magiging sagot mo. Halika rito at tuturuan kita sa mga paboritong putahe ni Sir."

Malapad ang ngiting lumapit si Ellery sa matanda at siniguradong kuhang-kuha niya ang mga tinuturo sa kaniya.

Madali namang turuan si Ellery kaya kahit isang beses pa lang siyang tinuruan ni Manang kung anong mga engredients ang ilalagay sa kare-kare ay kuha niya na kaagad.

Pagkatapos ay nilagay niya iyon sa tupperware. "Manang, sabay na po kaming kakain ni Thaddeus."

"Ano? Pero hindi sanay na magpapahatid si Thaddeus ng pagkain sa opisina,"

"Hayst! Masasanay na siya simula ngayon, dahil dadalhan ko na siya. Teka lang ha, magbibihis muna ako."

Napailing nalang si Aleng Korsing na tiningnan ang asawa ng kaniyang alaga. Alam kasi nito na hindi iyon tatanggapin ni Thaddeus.

NAKAHARAP si Ellery sa malaking building na kung saan ang kaniyang asawa ang may-ari. Tiningnan nito ang dalang baon, hindi pa siya kumain kaya tumunog ang kaniyang tiyan.

'Malapit na tayo, h'wag ka munang atat, t'yan ko.' bulong nitong saad bago tinahak ang daan papasok ng building.

"Good morning, Maam Ellery, si Sir po ba ang hanap niyo?" tanong ng guards sa kaniya.

Sanay na ang mga ito na si Thaddeus ang palaging hahanapin ni Ellery sa tuwing pupunta ng building.

"Ah, yes. May meeting pa kaya siya ngayon?"

"Sa pagkakaalam ko po, wala maam, eh."

Ngumiti si Ellery dito at nagpasalamat. Sumakay siya sa Elevator at pinindot ang kung saang floor ang opisina ni Thaddeus.

Nang marating ang naturang opisina, kinindatan lang niya ang secretary at walang paalam na pumasok. Nadatnan niya si Thaddeus sa swivel chair nito na busy sa kakatipa ng kung ano sa laptop.

"Good afternoon, Thaddeus. May dinala akong paborito mong kare-kare. Sabay na tayong--"

"Im not in the mood to entertain you, Miss. So better to leave now," malamig na saad ni Thaddeus sa kaniya.

"Pero, nilaan ko ang oras ko para matutunan 'to---"

"I dont care! Hindi sa pagluluto mo ako mapamahal sayo. Thalia," tawag ni Thaddeus sa kaniyang secretary na kaagad namang pumasok sa loob.

"B-boss?"

"Palabasin mo si Ellery," akmang susunod si Thalia ngunit pinigilan iyon ni Ellery. Meron naman siyang paa para makalabas sa opisinang iyon ng mag-isa, kaya wala ng dahilan para kaladkarin siya.

"I can leave with my own," tiningnan niya si Thaddeus. Nanatiling tutok pa rin ito sa laptop. "Ilagay ko lang 'to rito, nasa sayo na kung kainin mo," bago lumabas ng pinto.

Matagal-tagal pa bago lumabas si Ellery sa building. Tinawagan niya si Charity. Kailangan niya ngayon ng kausap at si Charity lang ang pwede.

"So, ano na?" bungad na tanong kaagad ni Charity kay Ellery.

Nasa isang maliit na coffee shop lang sila. Ito talaga ang nakasanayan ng dalawa, ang magtatambay sa mga coffee shop.

"Anong ano na?" naguguluhang tanong ni Ellery sa kaibigan.

"Ang hina mo naman, Ellery! Ang sinasabi ko, kumusta? Ginawa niyo ba ang gawain ng mag-asawa? Like chu-chu," pabebeng saad ni Charity.

Agad na nag-iba ang mukha ni Ellery. Kung alam lang nito na unang gabi palang ay pinaalis na siya sa kwarto, baka bubuga na ito ng apoy.

"Ayos naman, sweet pa rin siya sakin."

"Hay, ayan ka na naman, Ellery! Kailan ba naging sweet ang cold mong asawa-asawa?"

"Asawa-asawa ka riyan,"

"Bakit, asawa mo lang naman talaga sa papel 'yang Thaddeus na 'yan."

Pinagsisisihan na ngayon ni Ellery ang pakikipag-usap dito. Prangka talagang magsalita si Charity, bakit ba hindi niya 'yon naisip?

"Hanggang kailan ka magpapakaasawa sa lalaking 'yan?"

S******p muna sa kape si Ellery bago tiningnan ng malamya ang kaharap. Bakas sa mga mata nitong hindi nagustuhan ang pagpapakasal nilang dalawa ni Thaddeus.

"Hanggang sa huli kong hininga," wala sa sarili nitong sagot.

"Basta, 'pag nasaktan ka, nakahanda ang balikat ko sa mga luha mo."

GABING-GABI na ngunit wala pa rin si Thaddeus. Nag-alala na si Ellery, gusto niya itong tawagan ngunit wala naman siyang karapatan para gawin iyon.

Naka-suot ng jacket si Ellery habang tumitingin-tingin sa may veranda. Minsan ay kinagat-kagat pa siya ng lamok.

"Ellery, hija. Mahilig si Sir sa pag-oovertime kaya mabuti pang matulog ka nalang," biglang sulpot ni manang sa may likuran ni Ellery.

Napangiti si Ellery. Alam naman niya iyon, ngunit mas gusto niyang makita ang asawa bago matulog.

"Matutulog ako mamaya, Manang. H'wag mo na akong alalahanin."

Mabigat na buntong hininga mula kay Manang korsing ang narinig ni Ellery bago ito sinundan ng mga salitang matagal na niyang inaasahan.

"Hija, alam kong sobra mong minahal ang alaga ko. Ngunit magtira ka ng para sa sarili mo. Hindi sa lahat ng panahon ay na sayo ang tadhana, aabot at aabot sa punto na babaliktad ang lahat. Hindi mo pa kilala ang totoong Thaddeus, kaya sana bago ka gumawa ng desisyon, inalam mo muna ang lahat." mahabang litanya ng matanda.

Hindi mapigilan ni Ellery ang maluha. "H-hindi ko naman sinadyang sa kaniya ako mahulog manang. A-ang lahat ay naaayon sa puso ko, mahal na mahal ko si Thaddeus. At ang isang paraan lang para mapa-sakin siya, 'yon ay ang hilingin na pakasalan niya."

"Ang tanong, masaya ka ba sa piling ng asawa mo ngayon?" mahinahong tanong ng matanda.

Naramdaman nalang ni Ellery ang sariling balikat na tuluyan na sa pagyugyog. Bawat salitang lumabas sa bibig ni Thaddeus ay sobra siyang nasaktan. Ang unang gabi na dapat ay honeymoon nila ay hindi nangyari.

'Ano pa bang inaasahan ko? One sided love nga 'di ba?'

"H-hindi, pero m-masaya naman akong sa wakas a-ay natupad ang matagal kong pinangarap."

"Hindi 'yan ang basehan sa pagmamahal, balang araw ay malalaman mo kung ano talaga iyon." marahang hinaplos ni Korsing ang buhok ni Ellery. "Mauuna na akong matulog, h'wag kang masyadong magpagabi sa paghintay sa kaniya. Baka bukas pa uuwi 'yon." sabi sa kaniya ni Korsing bago siya maiwang mag-isa sa veranda.

KINABUKASAN halos hindi na maigalaw ni Ellery ang ulo dahil sa stiff neck. Isang gabi siyang naghihintay kay Thaddeus. At tama nga si manang Korsing, hindi dumating si Thaddeus.

Humihikab na bumaba si Ellery. Ngunt halos mapabalik na siya sa itaas nang makita sa sofa si Thaddeus na nagtitipa sa laptop habang may coffee sa harapan nito.

'So, umuwi pala siya kagabi?' sa isip ni Ellery. Pero bakit hindi siya nito ginising?

"Oh, gising ka na pala, Ellery! Halika't kumain na, hindi na kita--"

"Manang, maligo lang po muna ako." putol nito sa sasabihin pa ng matanda.

Ayaw niyang malaman ni Thaddeus ang ginawa niyang buong gabi na naghihintay. Halos tinulugan niya pa nga ito.

Inis na pumasok sa loob ng guest room si Ellery. Naiinis sa sarili kung bakit nakatulog ito.

"Ellery, bumaba ka lang kung nagugutom ka na, hija." rinig pa nitong saad ni Korsing sa labas ng kaniyang kwarto.

Automatic siyang tumayo. "Sige manang, hindi pa naman po ako gutom."

NANG matapos siya sa paliligo, bumaba na siya. Wala na si Thaddeus sa kina-uupuan nito. Malapad ang mga ngiting nilapitan ni Ellery si Korsing na nagluluto.

"Manang, patapos ka na po ba?"

"Hindi pa, pero may naluluto na ako riyan. Kumain ka na kung gusto mo," baling ng matanda sa kaniya bago ipinagpatuloy ang pagluluto.

Pumunta sa sink si Ellery at hinugasan ang mga kamay. Pagkatapos ay muling nilapitan si Korsing.

"Tutulong na po ako, Manang. Ano pong gagawin ko?"

Gaya ng pinaki-usap ni Ellery kay Korsing, itinuro nito ang kung anong dapat na gagawin.

Kaagad namang tumalima si Ellery. Magbabalat at maghihiwa lang ng sibuyas ang gagawin kaya madali lang para kay Ellery ang lahat.

"Ouch!" hindi sinadyang mahiwa ni Ellery ang sarili dahilan para mapahiyaw ito.

"Ellery, ayos ka lang ba?" dalo sa kaniya ni Korsing. Dali-dali rin itong naghugas ng kamay para asikasohin ang sugat ng amo. "Sana hindi nalang talaga kita pinayagang tulungan ako, baka hindi pa iyan nangyari sa'yo," pagsisi ni Korsing sa sarili.

"Manang, ayos lang po ako--"

"Trying hard to be a good wife, huh? Stop doing it, Ellery. Kahit kailan, hindi ka magiging asawa para sakin." sulpot ni Thaddeus. Kumuha ito ng tubig sa ref bago umalis ulit.

"ELLERY!" kaagad na napalingon si Ellery sa tumatawag sa kaniya galing sa living room.