CHAPTER 3

CHAPTER 3

"IS THADDEUS LOPEZ, here?" tanong ng babaeng kararating pa lang.

Ngayon, isa lang ang tanging alam ni Ellery. Hindi na naman matuloy ang sinasabing kakain sila.

Marahang tumango si Ellery. "Yeah--"

"Shanaia, y-you came!" Mababakas sa boses ni Thaddeus na nagagalak ito sa pagdating ng dalaga.

'Inimbita niya pala 'to, sana hindi nalang ako nag-effort na ipagluto sila.' Nanggagalaiti na sa kaloob-looban si Ellery.

"Hey, Thaddeus!" Bahagyang napatagilid si Ellery nang lumapit si Shanaia kay Thaddeus. Sinundan niya ito ng tingin. Kitang-kita niya kung paano ang ginawamg pagbeso ng dalaga sa kaniyang asawa.

She suddenly clenched her fist. 'I'll pull out all your hair, girl!'

MAG-IISANG oras ng nakaupo si Ellery hinintay na papasok ulit ang dalawa galing sa swimming pool. Nakaramdam man siya ng selos, ngunit hindi niya iyon maisalita dahil asawa lang siya sa papel. Siya mismo ang gumawa ng sakit sa kaniyang d****b kaya walang ibang choice kundi tanggapin ang kung anong aabot pang pasakit mula kay Thaddeus.

"As in, ngayon na talaga?" halos hindi na alam ni Ellery ang gagawin nang marinig ang boses ni Shanaia.

"Yeah, you think we can do it right now?"

"Of course! I just wait you outside, bilisan mo rin ang kilos mo, okay!"

"Alright!" 

Napaupo pabalik sa sofa si Ellery. Sino ba naman kasi siya para magpaalam si Thaddeus? She's nothing but a mess into his life. 

Malakas na napabuntong hininga na sinundan ni Ellery ng tingin ang babaeng papalabas na. Maganda, sexy, pointed nose, and she can have Thaddeus attention. Hindi kagaya niya, pangit na nga sa paningin ni Thaddeus hindi pa niya makuha ang loob nito.

"A-aalis ka?" utal nitong tanong sa asawa na kakababa pa lang.

"Yeah--"

"Pero hindi mo pa kinain ang hinanda namin para sayo," agad na napaatras ng bahagya si Ellery nang ma-realize ang kung ano. "A-ah, sorry." 

"May dinalang pagkain si Shanaia. Sorry for making you assume," sabi ni Thaddeus bago tuluyang umalis.

Ang kaninang sayang naramdaman ni Ellery ay unti-unting humupa. Bakit ba kasi siya nag-assume ng todo? Paasa si Thaddeus at alam niya iyon. Pero ang gusto lang naman ni Ellery ay ang makasama itong kumain kahit minsan lang.

Lukot ang mukhang pumasok sa dinning room si Ellery. Malawak ang ngiti ni Manang na sumalubong kay Ellery, ngunit isang malamyang ngiti ang tanging isinagot ni Ellery sa matanda.

"Oh, Hija? Asaan na si Thaddeus? Hindi ba't hinintay mo siya?"

"Umalis na siya, Manang. Sobra akong na-excite kanina na akala ko sasabayan niya ako, pero hindi pala." Umupo si Ellery sa harap ng mga hinandang pagkain. "Paki-tawag nalang po ang mga tauhan ni Thaddeus, Manang. Sabay nating kainin ang mga 'to para hindi masayang."

Ramdam ng matanda ang sakit na naramdaman ngayon ng dalaga. Ngunit tanging awa lang ang maibigay niya rito.

Nanghihinayang siya sa dalaga. Maganda at mabait ito, ngunit hindi sa ganoong paraan mabihag ang puso ng binatang amo. 

Bago tuluyang lumabas, isang mabigat na buntong hininga pa ang kaniyang pinakawalan habang pinagmasdan ang dalagang yumugyog ang dalawang balikat habang palihim na umiyak at patuloy pa rin sa pagsubo ng pagkain.

“Okay ka lang?” tanong ni Charity sa kaibigan na patuloy sa pagsubo ng pagkain. 

‘Hindi rin naman siguro ginutom ni Thaddeus si Ellery, 'di ba?’

"O-oo naman, bakit mo naitanong 'yan, Charity?" 

"Because I can see how down you are, now?" hindi sigurado nitong sagot.

Gusto mang sabihin ni Ellery ang mga nadaanang sakit mula kay Thaddeus, ngunit hindi niya iyon magawa. She's scared if she told Charity about Thaddeus, mas lalong kamuhian siya ng asawa. 

She's not ready to lose Thaddeus in her life. Masyado niyang ibinase ang buhay sa asawang ni-minsan ay hindi siya binigyan ng kahit anong motibo na pwede siya nitong mahalin.

"H-hindi naman, Charity. Ang sweet nga namin---"

"Don't need to deny it, Ellery. Just leave Thaddeus kung hindi mo na talaga kaya---"

"Mahal ko siya Charity at ni-minsan, hindi ko naisip ang iwan siya. Just let me handle my own life, okay? K-kaya ko 'to, kakayanin ko dahil mahal na mahal ko siya." saad niya sa kaibigan na hindi na nakaimik. 

Nakaramdam siya ng konsensya sa sinabi niya kay Charity. Ngunit tama naman siya, wala sa isip niya ang iwan si Thaddeus.

"M-mauna na ako," paalam niya rito at tuluyang umalis.

GALING sa restaurant na pinanggalingan ni Ellery kanina. Nilakad lang niya iyon papuntang mansyon. Naisip niyang kahit sasakay siya, wala namang Thaddeus ang madadatnan niya sa bahay. Masyado itong busy sa tinatawag niyang Shanaia. Kahit pa hating gabi na siya uuwi, paniguradong wala rin naman itong paki-alam sa kaniya.

‘I'm just stupid to think that he's worrying now.’

"G-good evening, ma'am." kita ni Ellery ang pagka-taranta ng guard nila nang makita siya. 

Isang ngiti lang ang sinagot niya rito. Nagpatuloy siya sa pagpasok, nadatnan niya sa may sofa si Thaddeus. Hinilot nito ang sariling sentido at nang tingnan siya nito ay puno ng galit ang mga mata.

"It's late, Ellery! Do you know the word married, huh?! You're married, but still flirting with others!" nanggagalaiting sigaw nito sa kaniya.

Hindi mapigilan ni Ellery ang magpakawala ng insultong ngiti sa narinig.

‘Gano'n na ba ang tingin niya kay Ellery? Isang malanding babae?’

"Coming from you, Thaddeus? Kung tutuusin nga ako ang magsabi sa'yo n'yan! You're married, pero patuloy kang nagdala ng babae rito! Makipag-inuman at aalis ng hindi nagpaalam---"

"Sinong may gusto sa kasal na 'to?" agad na napatahimik si Ellery. "If your going to flirt, make sure to not going home, Ellery." 

"P-pero hindi naman ako. . ." 

Gaya ng inaasahan, hindi na nakapagpaliwanag si Ellery. 

Napaupo nalang siya sa sofa. Flirt? How can she do that if she's Inlove with her husband? Ni pagtingin nga sa ibang lalaki ay hindi niya magawa, ang makipaglandian pa kaya?

‘Sa lahat ng tao, si Thaddeus pa ang nakapagsabi sa'kin na naglandi.’

GUSTONG kumawala ng mga luha ni Ellery, but she used to keep it in herself. She's strong, and she's tired to cry even it's just a small problem. 

"A-ang hina mo talaga, Ellery! Bakit hindi mo k-kayang pigilan ang sarili mo, ha?!" 

Tuluyan ng nagsilandasan ang luha sa pisnge ni Ellery. Hindi na naman nito napigilan ang sariling hindi iiyak. Paulit-ulit niyang sinabi na malakas siya, pero hindi pa rin niya makumbinsi ang sarili.

"Hija, kanina pa talaga naghanap sa'yo si Thaddeus, pagpasensyahan mo na. Kanina pa 'yan galit," sulpot ni Manang. 

Hindi na nagawang inangat ni Ellery ang kaniyang mukha sa matanda at nagpatuloy sa paghagulhol. 

"Kung pasensya lang, matagal ko ng binigay ang pasensya ko. P-pero...ang hindi ko matanggap ay 'yong sabihin niyang nakipaglandian ako. M-manang, sa tingin mo, m-malandi ba ako?" Inosente nitong tanong sa matanda. 

Agad na napailing ang matanda sa tinanong ng dalaga. Kung tutuusin nga, pasadong-pasado para sa kaniya na maging isang dalagang pilipina si Ellery.

NAGISING si Ellery dahil sa paulit-ulit na doorbell. Hindi madaling magising si Manang kaya wala siyang nagawa kundi ang lumabas. Kinusot-kusot pa nito ang kaniyang mata bago tuluyang pinuntahan ang nag-doorbell.

"Come on, Thaddeus! Ang bigat mo naman kasi," iyon kaagad ang bumungad sa kaniya.

Halos hindi niya maibuka ang sariling bibig dahil sa nakita. Matapos makipag-away sa kaniya, pumunta siya sa babaeng makakapuno ng pagkukulang niya bilang asawa kay Thaddeus.

"Please help me---"

"Ellery, im Ellery Hernandez," pakilala niya rito bago kinuha ang braso ni Thaddeus mula sa babae. "I can handle my—kaya ko na 'to, pwede ka ng umalis." 

"Pero—"

"Can you?" bored nitong saad at sinarhan na ng pinto ang babae.

Gustong isigaw ni Ellery na ang kapal ng mukha ng babaeng 'yon na magpakita sa kaniya.

"Shanaia, ayaw ko pang umuwi!" Thaddeus mumbled.

Masyadong mabigat si Thaddeus para kay Ellery. Kaya nang marinig niya ang lumabas sa bibig ni Thaddeus, mas lalo siyang nawalan ng lakas at nabitawan si Thaddeus.

"Ikaw Thaddeus! Madali lang para sa'yo ang ganiyan! Porket ba ako ang may gusto ng kasal na 'to kaya. . . kaya ayos lang sa'yo na saktan ako?" nakahiga pa rin si Thaddeus sa sahig. Umupo na rin si Ellery at hindi mapigilang hindi ilabas ang sakit. "Malandi ako? E, ikaw nga 'tong nanglandi ng harap-harapan! T-thaddeus, sobrang nahirapan na ako, please, dahan-dahan naman."

"T-then, l-let me go, Elle." lasing nitong saad bago narinig ni Ellery na tuluyan na itong humilik.

"Sana nga gano'n lang kadali. S-sana nga kaya kong mawala ka sa buhay ko, pero hindi, e! Hindi ko kaya dahil m-mahal na mahal kita." 

Nagpatuloy sa paglabas ng hinanaing si Ellery kay Thaddeus kahit na alam niyang para siyang tangang nagsasalita at walang nakinig. 

Biglang tumunog ang cellphone ni Thaddeus na nasa bulsa nito. Pinales ni Ellery ang luha sa kaniyang pisnge at dahan-dahang kinuha iyon.

Napakunot naman ang kaniyang noo nang mabasa ang pangalan ni Charity sa screen ng cellphone ni Thaddeus. 

‘Bakit siya tatawag sa Cellphone ni Thaddeus? 'diba ayaw niya sa asawa ko?’ takang tanong niya sa sarili. 

Kahit na nagtaka, pinindot pa rin niya ito at sinagot.

"Charity? Bakit napatawag ka?" 

"E-ellery? B-bakit ikaw ang may hawak ng—a-ah, mukhang maayos na ang pagsasama niyo ni Thaddeus," saad nito sa kabilang linya na para bang may kakaibang naramdaman si Ellery sa kaibigan.