I stopped sweeping the floor when Axel walked out of the room with a clean shaved face. My jaw almost fell when I saw him wearing a white shirt, slim jeans and a bomber jacket. His slicked back hair compliments his outfit."Love?"Nagising ang diwa ko pagkatawag niya. Natulala kasi ako bigla sa hitsura ng bebe ko. I cleared my throat."Did...Did you just come out of the oven?" I asked.He raise a brow and tweaks his wrist watch. "I just got out from the bedroom, Love.""Because, babe you're HOT." A hint of a self-satisfied smirk playing across his full pink lips while shaking his head.Axel stepped closer, slipping his other hand around my waist, and pulled me gently against him."Smooth... smooth." aniya na nakangiti at 'di kalauna'y sinakop ng mabangong bibig niya ang labi ko. A gentle kiss that quickly descends into passionate one."Moon, baka mahuli ka sa call time mo." marahan ko siya tinulak palayo sa'kin. Ngumisi siya at nagnakaw ng isang halik. Nakulangan siya kaya nagnakaw pa
It took them some time to notice I was here. Inalis ko na ang pagkakahalukipkip ng mga braso ko. Kanina ko pa gusto irapan si Trina ngunit pinigilan ko sarili ko.“Oh? Ang aga mo naman bumalik, bestie. Maghahapunan na kaya tinuruan ko paano magluto ng specialty ko si Axel.”A little smirk flashed on my lips. Kung noo'y nagdududa ako ngayon confirm ko ng isang malandi ang bestie ko. Kung hindi ba ako maaga bumalik baka may kababalaghan na siyang ginawa kay Axel. Ang pinaka nakakaurat sa lahat ay ito. Ba't noong nakiusap akong magpaturo sa kan'ya magluto tinanggihan niya ako. Ahh... ayon naman pala gusto niya kasi magpa good shot at lumandi sa BOYFRIEND KO.Ang dami kong gustong isumbat sa kan'ya pero takot akong ihayag. Perhaps, I'm just being paranoid. Baka mapahiya lang ako sa harap nila kapag nagbato ako ng mga assumptions ko. Kaibigan ko pa rin siya. Sa totoo lang ang hirap niya prangkahin. Ugh. Ano ba gagawin ko? Kung hahayaan ko naman na maging close sila baka... baka
Tinanghali na ako nang gising. Tinapos ko kasi iyong Kdrama na pinanood ko. 10:32 na ng umaga. Nakaalis na kaya si Axel? Alam kong haggard akong lumabas sa kwarto. Magulo ang buhok at namamaga ang mga mata. Nadatnan ko si Axel nagwawalis sa sahig.“Wala ka bang trabaho?” matamlay na tanong ko habang tinutungo ko water dispenser, para uminom ng tubig.“Nope. Kailangan ko rin ng pahinga. Sunod-sunod kasi ang direct booking sa'kin. Where would you like to go? Beach? Nood tayo ng sine? Ocean park? Baka makita mo doon kalahi mo.”Kunot noo ko siya nilingon. Nakangisi siyang tumingin sakin na hawak pa rin ang walis.“Mermaid?”“Hindi dugong.” pangbabara niya. Muntik ko ng ibato itong hawak ko na baso sa kan'ya. Umagang-umaga nang ti-trip ang loko.“Ang cute kaya ng mga dugong. Joke lang. Love, Maligo ka na at aalis na tayo. Suotin mo 'yung dress na binili ko sa'yo.”Ano kayang breakfast niya at good mood siya ngayon?“Sa susunod na lang, Moon. Marami akong labahin.”“Done.” nakangi
“Are you sure?” panenegurado ko habang hawak-hawak ko ang phone niya.Matipid siyang tumango. Nakanguso ko binalik ang tingin sa latest Iphone na kakabili lang niya ngayon taon. He must feel sorry for breaking my phone. Wala naman akong importanteng contacts sa phone, puwede naman kasi laptop gamitin ko para makipag chat habang nag-iipon pa ako pang bili ng bago."I have a spare android phone so... Use it in the meantime until I get you a new one.” He sheepishly said.“Hindi na kailangan. Dapat nga sa'kin 'yung android. Hindi kasi ako sanay gamitin 'tong Iphone.”“Take it. I want everything that's best for you.”“Sige na nga. Uhmmmm...”“Mhhhhhh....”“Uhmmm... May lakad ka ‘diba?”“Yeah right. Alis na ako.”“Ge ingat.”“Ikaw din.”Parang nagdadalawang isip pa siya kung hahalikan ba ako o hindi. Hayst. Dama niyo 'yung awkwardness? Nanunuot hanggang buto. Simula kagabi ganito kami. Tahimik at kapag mag-uusap kami awkward naman. Iyon kasi ang unang naging intense na away namin. Pinalobo
MmPagkauwi ko sa apartment labis ang pagtataka ko dahil hindi na naka-kandado ang pinto. Dalawang tao lang naman ang may spare key sa unit na ito. Ang land lady- at si...Pagbukas ko nang pinto agad ko pinukulan ng tingin ang lalaking nakabuka-bukang nakaupo sa sofa. Napahilamos siya ng mukha ta's kalauna'y napatingin na siya sa'kin. Hindi ako nagpakita ng emosyon sa mukha ko. I continued staring at him blankly. Napansin ko may isang dosenang red roses sa tabi niya at maraming paper bag ng designer brands katulad ng prada, chanel, at Hérmes.Tumuloy na ako sa loob, habang siya'y nanatiling tahimik. Tumayo siya at lumapit sa'kin habang naghuhubad ako ng sapatos."Love." masuyong tawag nito.Hindi ko siya pinansin. Diretso ako naglakad sa kwarto. Binilisan ko ang lakad dahil nakasunod siya. Mabilis akong pumasok. Sinamaan ko muna siya nang tingin bago ko isara sa pagmumukha niya ang pinto."Love... pasensya na. Na-nasira kasi 'yung phone at wala akong mapaghiraman."Hindi ko talaga siy
Batid ko na makakasama sa'kin ang kape pero ito ang kailangan ko ngayon para kumalma ang systema at utak ko. Dalawang araw ng hindi nakakauwi si Axel. Napatingin ako sa papaubos na kape ko. Hindi tumalab. Maybe, a beer or two might do. Sh*t, What am I thinking? Napatingin ako sa phone, kahapon pa ako naghihintay ng messsage niya. Out of frustration, I've bombarded him with hateful messages.Bumigat na naman ang dibdib ko. Kagat labi kong pinipigilan ang mga luhang wag bumagsak pero dinaig ako ng sobrang kalungkutan at napaluha na lang ako. Why do people I care about do this to me? Why do they always choose other people or things over me.Baka dahil sa sobrang bait ko inaabuso na nila ang tiwala ko. Axel is the second man to break my heart, the first is my father. Akala ko magkakatotoo ang sinabi niya na hindi siya magkukulang ng pagmamahal at atensyon sa akin pero habang tumatagal pinaparamdam niya sa akin na hindi ako parte ng bagong pamilya niya. I resent my mother, why did she leav
Carrying a big suitcase in my hand with a backpack hanging on my back. I come out of the bedroom. Yes, I said before that no matter what he did, I could forgive him, but a simple apology or his efforts cannot heal the wound he has left me.Hindi ko siya tinapunan ng tingin. Nang makita ako agad siya tumayo mula sa sofa at hinarang ang malaking katawan niya sa aking daanan. Magkasalubong ang kilay tiningala ko siya."Love... Love... Wag mo gawin 'to. Hindi ko makakaya. Please.""Diba sabi ko tapos na tayo? Wag mo ko subukan pigilan Axel!"There's no love nor pity left for me as of this moment. Pagkamuhi ang tanging namumutawi sa puso ko. Punong-puno na ako sa mga kasinungalingan at mga pangakong palagi na lang niyang pinapako.No worries, your moon will never leave your side day and night.Sa tuwing naalala ko iyon parang pinipiga ang puso ko. Nasaan ba siya noong nalaman kung buntis ako? Wala. Nasaan ba siya noong nagkaroon ako ng miscarriage? Andoon kasama si Georgina. Sawang-sawa na
Kunot noo ko binalingan nang tingin si Six. Pinagsasabi neto? May hangover pa 'ata? Nasa club kasi siya kagabi no'ng tumawag ako at isa sa mga babae niya ang nakasagot. Nang maalala ko ulit ang sinabi niya natawa ako.“I'm dead serious, Mikmik. Don't laugh at me.”“Wag mo nga seryosohin 'yun Six, mga bata pa tayo noon. Ewww! Para ko na rin pinatulan ang kapatid ko. Kapatid na kaya ang turing ko sa'yo. Wag kang magbiro ng ganiyan. Kinikilabutan ako sa'yo.” pabiro ko siya hinampas sa balikat.Napahawak siya sa kan'yang dibdib at umaktong humahapdi.“Ouch! You hurt my feelings. I'm fine with us being cousins, pero please lang wag mo akong i-sibling zone.”Natawa ako sa reaksyon niya. I've gotten used to his antics, binabalewala ko na lang minsan.Natakahimik na siya pagkatapos. Itinulog ko na lang ang mahabang byahe.***“Make yourself at home.” Six said, letting me into his adobe. Agad ko nilibot ang tingin ko sa loob ng bahay niya. Maaliwalas tignan ang sala dahil sa puting pader at