Batid ko na makakasama sa'kin ang kape pero ito ang kailangan ko ngayon para kumalma ang systema at utak ko. Dalawang araw ng hindi nakakauwi si Axel. Napatingin ako sa papaubos na kape ko. Hindi tumalab. Maybe, a beer or two might do. Sh*t, What am I thinking? Napatingin ako sa phone, kahapon pa ako naghihintay ng messsage niya. Out of frustration, I've bombarded him with hateful messages.Bumigat na naman ang dibdib ko. Kagat labi kong pinipigilan ang mga luhang wag bumagsak pero dinaig ako ng sobrang kalungkutan at napaluha na lang ako. Why do people I care about do this to me? Why do they always choose other people or things over me.Baka dahil sa sobrang bait ko inaabuso na nila ang tiwala ko. Axel is the second man to break my heart, the first is my father. Akala ko magkakatotoo ang sinabi niya na hindi siya magkukulang ng pagmamahal at atensyon sa akin pero habang tumatagal pinaparamdam niya sa akin na hindi ako parte ng bagong pamilya niya. I resent my mother, why did she leav
Carrying a big suitcase in my hand with a backpack hanging on my back. I come out of the bedroom. Yes, I said before that no matter what he did, I could forgive him, but a simple apology or his efforts cannot heal the wound he has left me.Hindi ko siya tinapunan ng tingin. Nang makita ako agad siya tumayo mula sa sofa at hinarang ang malaking katawan niya sa aking daanan. Magkasalubong ang kilay tiningala ko siya."Love... Love... Wag mo gawin 'to. Hindi ko makakaya. Please.""Diba sabi ko tapos na tayo? Wag mo ko subukan pigilan Axel!"There's no love nor pity left for me as of this moment. Pagkamuhi ang tanging namumutawi sa puso ko. Punong-puno na ako sa mga kasinungalingan at mga pangakong palagi na lang niyang pinapako.No worries, your moon will never leave your side day and night.Sa tuwing naalala ko iyon parang pinipiga ang puso ko. Nasaan ba siya noong nalaman kung buntis ako? Wala. Nasaan ba siya noong nagkaroon ako ng miscarriage? Andoon kasama si Georgina. Sawang-sawa na
Kunot noo ko binalingan nang tingin si Six. Pinagsasabi neto? May hangover pa 'ata? Nasa club kasi siya kagabi no'ng tumawag ako at isa sa mga babae niya ang nakasagot. Nang maalala ko ulit ang sinabi niya natawa ako.“I'm dead serious, Mikmik. Don't laugh at me.”“Wag mo nga seryosohin 'yun Six, mga bata pa tayo noon. Ewww! Para ko na rin pinatulan ang kapatid ko. Kapatid na kaya ang turing ko sa'yo. Wag kang magbiro ng ganiyan. Kinikilabutan ako sa'yo.” pabiro ko siya hinampas sa balikat.Napahawak siya sa kan'yang dibdib at umaktong humahapdi.“Ouch! You hurt my feelings. I'm fine with us being cousins, pero please lang wag mo akong i-sibling zone.”Natawa ako sa reaksyon niya. I've gotten used to his antics, binabalewala ko na lang minsan.Natakahimik na siya pagkatapos. Itinulog ko na lang ang mahabang byahe.***“Make yourself at home.” Six said, letting me into his adobe. Agad ko nilibot ang tingin ko sa loob ng bahay niya. Maaliwalas tignan ang sala dahil sa puting pader at
Next week na ang flight namin ni Sixto papuntang Canada. Ginawa ko ng tubig ang alak. I'm drinking alcohol to drown my sorrow. Na te-tempt ako na buksan ang phone at tawagan si Axel. I fcking miss him so much to the point hindi ako makatulog. Itong alak na nga lang ang nagpapatulog sa akin.My eyes start to watering again when I start thinking about the good memories with him, and the times when he made me feel that this is the best time of my life.Napasandal ako sa inuupuan kong sofa at napatulala sa ceiling. I felt like I was no longer able to love. Naiwan ko ang puso ko kay Axel. Lintik sa lahat ng puwede kong mahalin bakit si Axel pa? Sa lalaking maraming lihim na tinatago sa akin. Masyado akong bulag sa pagmamahal para hindi ungkatin ang pa ang pagkatao niya. Iwas na iwas kasi siya pag usapan ang ibang bagay. Wala ba siyang tiwala sa akin? Dati ba siyang kriminal o 'di kaya'y alien ugh! Masisiraan na ako ng bait sa kan'ya!Nalipat ang tingin ko sa vape ni Sixto na nasa coffee ta
Tumulong ako kay Kuya na magluto ng ihahanda niya para sa noche buena mamaya. Dito kasi nila napagpasiyahan magtipon-tipon para salubungin ang pasko. Naging abala ako dahil marami-rami rin itong niluluto namin. Pupunta kasi rito ang mga kamag-anak ni Ate Rizalyn at ilang mga kababayan na kaibigan ni Kuya.Tumikim ako sa kaldereta na luto ni Kuya."Ang sarap! The best ka talaga kuya." compliment ko sabay tikim ulit.Mahinang natawa sa likod ko si Kuya. "Oh. Baka maubos mo 'yan at tataba ka ulit pagkatapos ng new year.""Grabe ka naman, sige 'di na lang ako kakain mamaya." Pinagtawanan lang ni Kuya 'yung tampo ko.Umalis kanina si Ate kasama si Six para bumili ng mga kulang sa putahi. Speaking of the devil, nakauwi na sila. Hawak ko pa ang ladle no'ng lumingon ako sa kanila. Malamig na sumulyap sa'kin si Six. Pagkababa niya ng mga paper bags hindi na siya nag abala na lumapit dito para matikman din itong masarap na niluto ni Kuya Russel. Paano ba naman kasi nasampal at nasigawan ko siya
[Hello, anak]Awtomatikong umikot ang mga mata ko nang marinig ang anghel-anghelan niyang boses. Pinagkrus ko ang isang braso ko bago ako sumagot sa kan'ya."Anong kailangan mo?" maangas na bungad ko.Pag galang para sa mga nakakatanda? Mayroon ako 'non maliban nga lang sa mga parasite na katulad niya. Ang babaeng pumiste sa isipan ng papa ko. Ang babaeng nagpahirap sa'kin ng ilang taon idagdag niyo pa 'yung mapanghusga at spoiled brat na anak niya.Kaya lumaki akong insecure sa sarili ko dahil sa kanila. Pero katulad ng panahon nagbabago rin ang tao. Kapag nagkita kami ulit ipapangako ko na pagsisihan nila ang pag-agaw sa atensyon ng papa ko at sa lahat ng pang aalipusta na ginawa nila sa'kin.[Hindi mo ba bibisitahin ang papa mo? Sabi ng Kuya mo nakauwi ka na raw.]Sa pangalawang beses napairap ako. Nakakasira talaga ng araw ang kaplastikan niya. I recently found out that my dad was in a coma due to an accident. Sa haba ng panahon ngayon lang sila nangamusta kung saan may kailangan
Isang taon.Sapat na ba iyon para makalimutan ko ang pagmamahal ko sa kan'ya? Sapat na ba ang panahon na iyon para mapatawad siya?Hindi.Hindi ko pa rin siya pinapatawad dahil presko pa sa'kin ang sugat ng pagkawala ni baby.Kaya ang tanong.Ba't ba ako andito sa coffee shop para hintayin siya? Napatingin ako sa half-consume na kape sa harap ko. Five minutes na akong naghihintay dito. Heto na kaya ang sign para umalis?Bumuntong hininga ako bago ko naisipan umalis na lang at kahit kailan hindi na magpaparamdam sa kan'ya. What's the point of this meeting? Ex ko na siya wala na kaming dapat pag usapan.Pagkatayo ko tyempo naman may nabangga akong matangkad. Muntik na akong matumba mabuti na lamang at nasalo ako no'ng bumangga sa'kin."Love."Ang malalim at medyo paos na boses na iyon. I exhale his familiar scent. Parang nais ng mga braso ko na yakapin siya. I came back to my senses and stepped away from him.I thought I moved on until I saw his face.I remained motionless and stared at
I took my phone out of my purse and ran his surname through the Internet for further information.Monreal Land Inc. Is the largest property developer in the philippines. What? Sila pala nag mamayari mostly ng mga matatayog na residential and commercial buildings dito sa City?Napasulyap ako sa kaharap ko, binalik ko rin agad ang tingin ko sa screen no'ng magkatinginan kami. Hindi lang real estate ang negosyo nila subsidiaries din sila na airline, banking, atpb.“Kung hindi lang talaga ako mag be-benefit sa engagement na'to. Kanina na ako umalis.“ nakasimangot ko tinaob ang phone sa table “Titiisin ko makasal sa sinungaling na kagaya mo.” dagdag ko pa.Hindi ako natutuwa na anak ng isang richest man in the country ang mapapangasawa ko. The big issue is that he's hiding his true identity while we're living together. Hindi mapagkakatiwalaan ang tao na'to. Malay natin baka leader rin pala siya ng illegal syndicate.Kanina pa siya walang imik habang kumakain ng stake.“Bakit hindi mo sina