Kabanata 1

Awtomatikong sumilay ang isang ngiti sa mga labi ni Ronnie nang pumalibot ang isang maliit ngunit may katabaan na mga bisig sa kanyang bewang. Pansamantala niyang itinigil ang paghahalo para sa pancake na kanyang lulutuin at hinarap ang may-ari ng mga bisig na iyon.

"Good morning Mama!" Masiglang bati ng kanyang anak na si Roniel bago ito tumingkayad upang halikan siya sa pisnge. Bahagya naman siyang yumuko upang maabot ng kanyang anak ang kanyang pisnge.

"Good morning din baby." Balik niyang bati rito na ikinasimangot ng kanyang anak.

"Mama! Hindi na nga ako baby!" Reklamo nito, his arms were already crossed on his chest na kanyang ikinatawa. Her son hates it whenever she calls him baby. Ang sabi nito ay matanda na raw ito para tawagin niyang baby when he is only 9 years old. Hindi niya mapigilang kurutin ang matambok at namumulang pisnge nito na ikinareklamo ng kanyang anak but she just chuckled.

"Where is your sister?" Tanong niya rito ngunit hindi na nakasagot pa si Roniel nang marinig niya ang napakatinis na boses ng kanyang anak na babae na si Rocheta.

"Good morning Mama!" Her daughter greeted joyfully as she ran towards the kitchen kung nasaan silang dalawa ni Roniel.

Rocheta is wearing a pair of pink pajamas, printed with Sleeping Beauty. Her daughter is really fond of Disney princesses habang ang kakambal naman nitong si Roniel ay walang kahilig-hilig sa kahit anong mga cartoon movies.

She bent down with her arms wide open upang salubungin ang kanyang anak. Muntikan pa silang matumba na dalawa kung hindi lamang siya naging maagap sa pagbalanse ng kanyang katawan. Humagikhik naman ang kanyang anak na babae na tila natuwa pa sa muntikan nilang pagkatumba.

Rocheta showered her face with wet kisses and then chuckled nang makitang puno ng laway ang kanyang mukha.

"You look funny Mama!" She said with glee. Napailing na lamang siya sa kapilyahan ng anak.

"Childish." Komento ni Roniel as he rolled his eyes.

Rochetta pulled away from her bago nakapameywang na hinarap ang kakambal nito.

"Well I am child so it's okay to be childish. Unlike you, you are very boring kaya konti lang ang gustong makipagfriends sayo." Malditang sagot ni Rocheta.

Umismid naman si Roniel at hindi na sumagot pa sa sinabi ng kapatid. Sa halip ay naglakad na lamang ito patungo sa dining table at naghila ng isang upuan then he looked at his sister.

"Sit." Utos nito sa kakambal. Napakalawak naman ng ngiti ni Rocheta as she walked towards Roniel. Rocheta kissed her brother on the cheek bago ito umusal ng pasasalamat saka ito tuluyang umupo sa upuan na hinila ng kakambal nito para rito. Inayos muna ni Roniel ang pagkakaupo ng kakambal bago ito naghila ng sariling upuan katabi ni Rocheta.

Ronnie's heart jumped in happiness as she stared at her twins in awe na masaya nang nagkukuwentuhan.m Hindi mawala ang ngiti sa mga labi ni Rocheta habang nagkukuwento ito kay Roniel na walang mabanaag na kahit anong emosyon sa mukha, just like his father.

Her son Roniel inherited all of his dumbass father's physical appearance. Habang lumalaki ito ay lumalaki din ang pagkakahawig nito sa ama nito. Kahit ugali at mannerism ay namana din nito na minsan ay ikinaiinis niya. Because everytime she looks at Roniel ay naalala niya ang lalaking gustong-gusto na niyang makalimutan.

Kung bakit ba kasi ang tapang ng dugo ng damuhong iyon. Nakuha tuloy ng anak niya ang lahat ng katangian nito.

"Mama, were hungry na po." Anang matinis na boses ni Rocheta na siyang nakakuha ng kanyang atensyon.

"Wait lang baby." Malambing niyang tugon sa anak and resumed on what she was doing a while ago.

Ilang minuto lang din ay natapos na siya sa pagluluto at inihain na niya ang pancakes sa harapan ng kanyang mga anak na excited na kumuha ng tigdadalawang piraso. Roniel put butter on his pancake habang honey naman ang kay Rocheta.

"Anong time po ikaw aalis Mama?" Her ever so talkative daughter asked.

She sipped her brewed coffee before answering Rocheta. "Mamaya-maya din anak. I need to be early kasi para matanggap ako sa work." Paliwanag niya sa anak.

"And you're going to buy me a lot of gowns like the Disney princesses?" Rocheta asked as her eyes got bigger in excitement. Natatawang pinahid niya ang mga labi nito bago sumagot rito.

"Yes baby. Were going to buy a lot of gowns like the Disney Princesses. Like the gown of Aurora, Cinderella, Arielle and many more. You like that, right?"

Rocheta nodded bago ito muling sumubo ng pancake na ini-slice nito. She then looked at Roniel na matamang nakatitig sa kanya. She smiled at her son.

"Eh ikaw baby, anong gusto mong ipabili pag nagkawork na si Mama?" Tanong niya rito ngunit umiling lamang si Roniel.

"Wala po Mama. Wala naman po akong gusto. Marami pa naman po akong toys saka mas kailangan po natin ng pera pambayad po sa upa saka po tuition po namin." Napangiti si Ronnie sa naging tugon ni Roniel.

Roniel was really a smart kid. Sa edad nitong nuwebe ay napakamature na nitong mag-isip. He always think about their needs than his wants and she's so lucky to be blessed with a kid like him.

"Are you sure?" Paninigurado niya. Tumango lamang si Roniel habang ngumunguya ng pancake.

When her kids were done ay inutusan na niya ang mga ito na maligo na. Her kids were not only smart, they were independent as well, just like her. Iniligpit na niya ang kanilang pinagkainan at nasa kalagitnaan na siya ng paghuhugas nang makaramdam siya na tila ba may nanonood sa kanya.

Lumingon siya to see who it was and she saw Vinryl who was leaning on the door with a smile on his lips.

"Hey there gorgeous." Bati nito sa kanya.

She smiled back at him as she walked towards the guy who happened to be her bestfriend. She gave him a peck on his cheeks.

"Pasensiya na kung naabala kita." She said habang bumalik sa paghuhugas. Narinig niya ang mga yabag ng lalaki hanggang sa tumabi na ito sa kanya, his back was leaning on the sink and his arms were crossed on his chest.

"Silly. You know na kahit kailan ay hindi ka naging abala sa akin. I love taking care of your kids." Sagot nito sa kanya.

Pinakiusapan niya kasi ang kaibigan na bantayan muna ang kambal niya habang nasa job interview siya sa isang bagong bukas na restaurant sa bayan.

Vinryl Serna has been her bestfriend for almost 10 years. Nakilala niya ito noong minsan ay naghahanap siya ng manggang hilaw since she's been craving for it, dala na rin ng kanyang pagbubuntis. They accidentally bumped into each other na muntikan na niyang ikinatumba but the guy's reflexes were so fast that he already catched her bago pa man siya lumanding sa sementadong kalye which she was so thankful of dahil hindi niya alam kung ano ang pwedeng mangyari noon if ever na natumba siya lalo pa at napakaselan ng kanyang pagbubuntis sa kambal. And since then, naging magkaibigan na sila. She was so comfortable with Vinryl that she told him everything about her, including the story about her and Ronan.

"Bakit ba kasi kailangan mo pang mag-aaply sa restaurant na iyon. Why don't you just accept my offer being my secretary." Vinryl owns one of the most famous hotel in the country and he offered her a job, and that is to be his secretary ngunit tumanggi siya. Napakarami na nang naitulong sa kanya at sa kambal niya ang binata at ayaw naman niyang umasa na lamang palagi rito. Kung bakit ba kasi nagsara pa ang resto bar na dati niyang pinagtatrabahuan.

"I bet I already told you that I am not taking your offer." Tapos na siya sa paghuhugas at ipinahid ang kanyang basang kamay sa apron na kanyang suot-suot bago hinarap si Vinryl. "You've done so much for us Vin at sobrang kapal naman na ng pagmumukha ko kung pati trabaho ay iaasa ko sayo. Besides, i-interview na nga ako diba? So that means, may chance na matanggap ako."

Vinryl was about so say something nang marinig nila ang boses ni Rocheta na tinatawag si Vin.

"Tito Vin!" Rocheta shouted as she ran towards Vin. Sinalubong naman ito ni Vin ng yakap saka ito kinarga at pinaghahalikan ang leeg nitong puting-puti dahil sa pulbo. Malamang ay napagkatuwaan na naman nitong paglaruan ang pulbo.

"Hi Tito." Bati ni Roniel na kasunod lamang ng kakambal nito. As usual, his face remains emotionless.

"Hello there pal." Vin greeted back as he tried so hard not to laugh dahil ang pilya niyang anak na si Rocheta ay kinikiliti na ang binata sa leeg kung saan malakas ang kiliti nito. Bumaling sa kanya si Roniel.

"Maligo na po ikaw Mama. Diba po, 8 po ang interview ninyo?" Tumingin ito sa relong pambisig nito na may disenyong Ben 10. "It's already 7:30 Mama. You're going to be late." Saad nito.

Nanlaki ang kanyang mata. "Shit!" Naiusal niya na kanyang pinagsisihan dahil pinukol na siya ng matatalim na titig ng kanyang kambal.

"Sorry kids." Nakangiwi niyang sabi. Her kids hate it whenever she cussed.

Dali-dali niyang hinubad ang apron na suot-suot at nag-excuse kay Vin at sa kambal niya para makaligo. It only took 15 minutes for her to take a bath and get dress. Mabuti na lamang at nakaready na damit na kanyang susuotin, including her stiletto and her bag kung saan naroroon ang kanyang pera at kung anu-ano pang aning-aning.

Hinalikan na lamang niya ang kanyang kambal sa noo at nagpaalam kay Vin. Hindi na siya nagbilin rito dahil alam naman na nito ang gagawin. Pagkalabas niya sa kanilang maliit na apartment ay kaagad siyang pumara ng tricycle. Mabuti na lamang at hindi masyadong malayo ang kinaroroonan ng restaurant na kanyang pinag-aplayan mula sa kanilang inuupahang apartment at aabutin lamang ng sampung minuto bago makarating roon.

Eksaktong 7:55 ay nakarating siya sa restaurant. Sinalubong siya ng isang waitress sa pag-aakalang kakain siya but when she told her that she's up for the job interview ay kaagad siya nitong iginiya patungo sa opisina ng mismong may-ari ng restaurant na siyang mag-iinterview. Pagkarating nila roon ay kaagad na rin siyang iniwan ng waitress. Umusal muna siya ng pasasalamat rito na tinugon lamang ng isang ngiti ng waitress.

There was only one person sitting on a chair na hula niya ay i-interviewhin din. Umupo siya sa katabing bakanteng upuan nito. Kinuha niya ang kanyang maliit na face powder and applied some on her face. Naglagay din siya ng kulay pula sa lipstick sa kanyang labi saka sinuklay ang kanyang nakalugay na buhok. Hanggang bewang haba ng kanyang buhok na pinakulayan niya ng golden brown na bumagay talaga sa maputi, maliit at makinis niyang mukha.

Biglang bumukas ang pinto ng opisina ng may-ari. Lumabas mula roon ang isang magandang babae na mukhang kakatapos lang interviewhin. Kumunot ang kanyang noo nang makitang napakalawak ng ngiti ng babae. Kasunod namang lumabas roon ang maître d' na siyang unang nag-interview sa kanya.

"Mr.Dimagiba? You're next." Saad nito. Tumayo naman ang lalaking kanyang katabi at pumasok na sa loob ng opisina. Habang naghihintay ay tahimik na nagdadasal si Ronnie na sana ay matanggap siya. Kailangang-kailangan niya ang trabahong ito lalo pa at paubos na ang kanyang ipon. Sakto na lamang ang kanyang pera para sa pang araw-araw nilang mag-iina. Malapit na rin ang bayaran ng tuition fee ng kanyang kambal dahil sa isang pribadong eskwelahan nag-aaral ang mga ito. Ayaw naman niyang ipatransfer ang mga ito sa pampublikong eskwelahan dahil masyadong malayo mula sa kanilang apartment. Ayaw niyang malayo sa kanilang tinitirhan ang kanyang mga anak dahil mas mababantayan niya ang ito at hindi na siya mahihirapang sunduin pa ang mga ito.

Pagkalipas ang bente minuto ay lumabas na rin ang lalaki ngunit hindi katulad ng babae kanina na ngiting-ngiti ay kabaliktaran naman ang itsura ng lalaki. Lugong-lugo ang itsura nito na tila ba natalo sa isang napakalaking pustahan. Bigla tuloy siyang kinabahan.

Lumabas na rin ang maître d kasunod nang lalaki.

"Ms.Samañiego?" Tanong nito as he looked at her. Tumango siya.

"You're next." Saad nito. She took a very deep breath, ipinikit ang kanyang mga mata at muling umusal ng panalangin na sana ay makasurvive siya sa interview at matanggap siya.

Niluwagan ng maître ang pagkakabukas ng pinto upang makapasok siya. Inilibot niya ang paningin sa paligid. Meron pa palang isa pang pinto, siguro ay iyon talaga ang pinto patungo sa pinakaopisina ng may-ari. Napataas ang kanyang kilay. A room inside a room?

"Go. He's waiting." Anang maître pagkatapos nitong kumatok ng tatlong beses. She did not hear any word coming from inside so maybe, it was just a signal. Humugot siyang muli ng isang malalim na hininga bago niya ipinihit pabukas ang seradura ng pinto.

Nang makapasok siya ay hindi niya mapigilan ang sariling mapahanga. The boss' office was so neat. Kulay itim at puti ang pintura ng bawat pader. May ibang-ibang abstract paintings naman ang nakasabit sa bawat dingding at sa gitna ng opisina ay naroon ang isang lamesa kung saan may isang nakatalikod na lalaki na nakaupo sa swivel chair.

It was the owner, she thought. The guy was wearing a white long sleeves. This guy's favorite color must be black and white, just like him.

Ipinilig niya ang ulo. Bakit ba bigla-bigla na lamang pumapasok sa kanyang utak ang lalaking iyon? Hindi niya dapat pakaisipin ang lalaking iyon, malas iyon at baka malasin siya sa interview niya kapag inisip pa niya ang lalaking iyon.

Lumunok muna siya then she greeted the owner confidently yet full of respect.

"Good morning sir."

Ilang minuto na ang nakalipas but the guy did not turned around his swivel chair. Didn't he heard her?

Tumikhim siya at muling bumati rito. Baka mahina ang boses niya kaya hindi nito narinig.

"Good morning---" Bigla siyang napatigil nang biglang humarap sa kanya ang lalaking mag-iinterview sa kanya na siya ring may-ari ng restaurant.

Nanlalaki ang kanyang mga mata at biglang nanigas ang kanyang katawan. Maging ang kanyang puso ay napakalakas ng tibok nang makilala niya ang lalaki.

"Good morning Ms.Ronnie Samañiego." Bati nito sa kanya with his very manly yet sensual voice na isa sa mga dahilan kung bakit siya nahulog rito noon.

This can't be happening. This really can't be happening!

"Miss me?" Ronan asked with a wicked smile on his lips.

Oh God! She's in a very big trouble.