“Ano? We're already in front of your house. Fuck!"
Nanlaki ang aking mata nang makitang nasa tapat nga kami ng mans’yon. What the heck is happening?
May mga itim na kotseng nakaparada malapit sa amin. Nataranta ako nang makitang may dalawang armadong lalaking nakamaskarang pang-clown ang papalapit sa aming direks'yon. Oh, shit!
“Gunther, may nakakita na sa'tin!”
“Get down, woman!” Mabilis itong lumapit sa akin at hinila ang lever ng upuan para mapahiga ako. In a split second, two shots were fired. Mabuti nalang at maagap siya dahil kung hindi, headshot ang kinalabasan.
After reclining my seat, he grabbed his handgun from the car’s compartment at mabilis na minaniobra ang kotse. My heart pounded so fast.
This is exciting!
“Protect my sister, dickhead!” saglit itong huminto at nagpaputok ng baril mula sa kabilang linya. I am quite worried for my brother, but I know that he fights well. “If she’s hurt, I’ll chase you down in inferno, Dragoza.”
“Problemahin mo muna kung papaano ka mabubuhay, Montejo.” Sinamaan ko ng tingin si Gunther sa kanyang winika.
“Oh, ‘wag ka munang umiyak. Tutuliin pa kita, Dragoza.” Napailing nalang ako dahil nasa ganitong sitwasyon na nga’y nakuha pa nilang mag-usap na parang mga bata. “Take her to your den, bro. Don’t get caught.”
“Roger that,” seryosong usal ni Gunther at pinasibad ang kotse.
“What? No! Ayokong sumama sa lalaking ito. I can save myself, Atlas!” I screamed but the call already ended.
Nanlaki ang aking mata nang may dalawang itim na kotseng nakabuntot sa'min. “Gunther, may nakasunod!”
“I told you to get down, woman! Bakit ang kulit mo?” bulyaw nito at muli akong hiniga sa upuan. I giggled.
Sa sobrang bilis ng sasakyan, parang hihiwalay ang aking kaluluwa sa katawan. “Hell yeah! This is entertaining!” nakangiti kong tili habang mabilis na kinakalagan ang seatbelt na nakayapos sa aking katawan.
“What is wrong with you? Stay still, woman!”
Diniinan pa nito ang gas at kumabig sa kaliwa, naunahan niya ang dalawang sibilyang sasakyan bago kumabig sa kanan at lumiko sa maliit na eskenita sa sumunod na kanto.
“Nope,” I sat upright and tied my long and wavy crimson colored hair using the strap of my satin dress. Yeah, I just ripped it off. Grr!
“Don’t do anything crazy!” I just laughed off Gunther’s warning, it sounded more like a plea.
"Well, I am crazy!" Inatras ko ang upuan at walang pasabing binuksan ang compartment kung saan niya kinuha ang baril. I knew it, he’s an armed hottie. Beretta 92FS and Glock 17 made all my system even more hyped up.
“You never listen, eh? Tsk, brat!” Pinaputukan pabalik ni Gunther ang dalawang kotse na hanggang ngayo’y walang tigil sa paghabol sa amin. They’re open firing already.
“Magdrive ka lang d’yan.” Pinipigilan ako ni Gunther ngunit masyado siyang abala sa pagmamaneho kaya wala rin itong gaanong nagawa.
I sat on his lap to unlock the windows on the passenger side. Saglit pang nagtama ang aming tingin, kinindatan ko ito na siyang ikinagulat niya. “You better not fall for me,” mapaglaro kong usal.
“You wish,” asik nito.
In just a matter of seconds, pumunta ako sa likurang parte ng kotse. With both Berretta and Glock, I started firing at the cars behind while instinctively dodging when they return a shot.
“Sa pangatlong kanto, kumaliwa ka sa may eskenita. They won’t be able to predict that,” hinihingal kong bulyaw habang nakasalampak sa flooring ng sasakyan.
Sinunod naman ni Gunther ang aking suhestiyon at mabilis nitong kinabig pakaliwa ang kotse. Mukhang hindi ito inaasahan ng dalawang nakabuntot sa amin kaya naman ang isa ay lumagpas habang ang isa ay ‘di agarang nagawang sabayan ang tulin namin.
“Who are those bastards?” Napatingin sa akin si Gunther.
“They are clearly those type one should not mess with. Down!” I automatically lowered my body. Gunther fired three shots. Basag-basag na ang likurang salamin ng kanyang sasakyan mula sa mga balang labas-pasok dito.
“I owe you one.” I breathed deep. Sheesh! That was a close one, mabuti nalang pala at tumingin ito sa likuran.
“Sisingilin kita mamaya,” mayabang na usal nito.
“Idiot, look in front!” Dalawang kamay kong tinakpan ang aking magkabilaang tenga nang may malakas na tunog na pumailanlang sa ere buhat sa pagkikiskisan ng sementadong kalsada at ang gulong ng kotseng pilit pinahinto ang takbo.
Our bodies bounced back and I almost cursed when I felt some of my muscles bruised because of the impact.
“Hindi tayo dapat dito lumiko! I should’ve not listened to you. Fuck!” He was breathing heavily and I can sense his fury.
“If you have better plans, sana hindi ka sumunod.”
This situation is bad. Napapagitnaan kami nang dalawang kotse. Since this is a one-way road, hindi rin basta-basta makababaling. Nagsimula nang lumabas ang mga nakamaskara at pinalibutan ang sinasakyan namin.
Bumaling ako sa harapan kung saan nakamasid si Gunther. May isang matangkad na lalaking nakasuot ng itim na cloak, nakamaskarang pang-clown, at may hawak na baril sa kanang kamay.
Tumaas ang gilid ng aking labi, “Smith & Wesson Model 460? What a nightmare!” Nakatutok ang baril sa amin at iminumwestra nitong bumaba kami mula sa kotse.
“You seem to be friendly with guns. Mas tanda mo pa ang pangalan ng mga baril kaysa sa pangalan ng mga taong kaharap mo.” He sounded composed and pleased while reloading his hand gun.
Inilahad nito sa akin ang kanyang kamay upang kuhanin ang dalawang baril na hiniram ko. Tinaasan ko siya ng kilay.
“We’re running out of time. Lalagyan ko ng bala.” Nakasimangot kong inabot ang dalawang baril sa kanya.
Kung andito lang sana ang mga gamit ko na naiwanan sa kotse ni Gia, may sarili sana akong baril na magagamit.
“Hoy teka lang! I’ll come with you.”
“Huwag kang bababa,” matalim nitong wika at may itinutok na kakaibang baril sa akin. It was too sudden that I could not take cover.
Nalukot ang aking mukha sa kirot buhat sa biglaang pagbaon ng isang dart sa aking kaliwang braso. “What the heck is this?” Inalis ko ang dart at hinagis sa kanya pabalik, naiwasan niya ito. Shit, sayang!
“That’s just a minor tranquilizer. It won’t induce sleep, but it can potentially cause drowsiness and slowed heartbeat.” He smirked and acted like an action star ready to face an army of opponents.
Tranquilizer? Ano ako, hayop? What a greedy ass! I would also love to take part in the action.
Makalipas ang ilang minuto’y medyo ramdam ko na ang epekto. I felt my heart beating slower, my breath being stabilized than normal, and I began slightly feeling dizzy.
Bumalik ako sa upuan katabi ng driver seat kahit pa bahagya akong nanlalata upang mapanuod ang aksyon. I bit my lips and watched them silently.
“Can’t he just shoot those bastards? Bakit nagtititigan lang sila?” I whispered under my breath.
“Let’s spare your life tonight, Dragoza.” I felt shivers through my spine upon hearing that frigid and deep voice.
Nanlaki ang aking mata nang bahagya nitong i-angat ang kanyang maskara hanggang sa ilong. All I could see is his thin yet plump lips, but it is more than enough to catch my full attention.
“Let me kill that woman and I will leave you unscathed. Deal?” Ngumisi ito, inilabas ang kanyang dila at dinilaan ang kahabaan ng kanyang baril habang nakaharap sa aking direks’yon.
I ran out of curses upon seeing what he just did. He’s a spook!
“That’s scrap.” I can’t see Gunther’s face because he’s facing the creepy guy. Pero halos mamura ko siya nang ibinato niya sa gilid ng kalsada ang kanyang dalawang baril. Shit, ang bobo!
“Let’s fight like a man,” paghahamon nito. Okay, I must admit, Gunther was cool. Nakatopless pa rin ito, take note.
Umatras ang lalaking nasa gitna at sinensyasan ang mga tauhan niya upang sugurin si Gunther. Unti-unti kong nararmdaman ang pamamanhid ng aking mga kamay. Gusto ko mang tulungan siyang makipaglaban pero parang ‘di na rin kailangan.
Within a few minutes, siya nalang at ang naka-cloak na lalaki ang natirang nakatindig. Napapalakpak ako sa tuwa. Binuksan ko ang bintana sa aking gawi at sumigaw,”Tapusin mo na ‘yan, Gunther!”
Uh… you and your uncontrollable mouth, Quinn!
I just caught their attention. Mabilis kong isinarado ang bintana ng kotse nang mabilis na tumakbo papalapit sa akin ang lalaki. “I finally get a grip of you, woman.” Marahas nitong binuksan ang pintuan ng kotse at hinila ako palabas.
“Aray! Saglit lang nama─ouch!” Napaupo ako sa kalsada.
Tila ba walang sapat na lakas ang aking mga paa upang magpumiglas at tumakbo palayo. Ramdam na ramdam ko rin ang mahigpit nitong pagsakal sa aking palapulsuhan.
Masama ko itong tinitigan nang bitiwan nito ang aking kamay at walang ingat na sakmalin ng mahigpit ang aking panga. It stings. Ramdam ko ang panginginig ng kanyang katawan sa gigil.
“Beg for mercy, Montejo. Magmakaawa ka para sa buhay mo!”
I laughed hard as I could. “Please… fuck off.” As if getting cocky, I mocked him with my smirking face.
Ikinasa nito ang baril at itinapat ito sa aking noo. “Then, go to hell,” he furiously shouted. Napatingin ako sa gawi ni Gunther nang marinig na nagkasa ito ng baril. Finally, his brain functioned!
“Leave her alone,” malamig na wika ni Gunther at itinutok sa lalaking nakamaskara ang baril.
“Aray bakla ka ba?” I shouted when the man grabbed my hair at hinila ako patayo. Ang sakit, ah!
Hinawakan ko ang kanyang kaliwang kamay na nakasabunot sa aking buhok. I was about to twist his left arm, but I was caught off-guard. Masyado ko siyang minaliit.
His agility was of s-class, mabilis nitong inikot ang kanyang kamay kaya imbis na siya ang masaktan, ako ang naging biktima. He is now behind me with his left hand firmly grasping both of my hands.
“You’re too predictable.” Nagpumiglas ako ngunit masyado itong malakas. I scoffed at Gunther who stood in front of us, still with his gun.
“This isn’t planned, but I can’t wait to terminate her.” Nakita kong nag-igting ang panga ni Gunther sa narinig.
“This is getting too long for a drama,” matabang kong wika.
“Don’t get too impatient, your life will atone for your father’s sin.”
My father is a wicked man, I know. He was never a parent to me and my brother, but still, in my veins runs his blood. Despite of all the hate I have for him and the burning desire to cut all the strings tying him to me, I will still be branded as a Montejo. Nakasusuka!
Malakas na putok ng baril ang nanaig sa katahimikan. Napaupo sa kalsada ang lalaki habang iniinda ang tama ng baril sa kanyang braso. I looked at Gunther and he motioned me to come to his side. It was not even 5 meters far, but running to him felt like forever.
“Sa likod!” Gunther came rushing at my direction. Itinulak ako nito at sa lakas ay naramdaman ko nalang ang pagtama ng aking noo sa semento.
I felt dizzy, but I clearly heard two gunshots commence as I fell on the ground na sinundan ng pagsibad paalis ng mga lalaking humahabol sa amin. I held my forehead only to see some blood dripping. Pinilit kong tumayo upang hanapin si Gunther.
My face was in complete shock after seeing Gunther lying on the road with blood dripping from his upper body. Agad ko siyang dinaluhan.
Kitang-kita ang repleks'yon ng buwan sa kanyang malamlam na mga mata habang mahigpit na nakahawak sa kanyang kanang braso. Blood. I suddenly felt my heart being drowned and my mind welcoming uninvited nightmares from the past. I am near to passing out, but a warm hand held mine.
“Two bullets,” mahinang usal ni Gunther habang inihiga ko ang kanyang ulo sa aking hita.
"Catching bullets is too much for a lunatic woman, right?"
"Oo kaya 'wag ka munang mamamatay, magbabayad pa ako."
This stranger saved me and that made me dislike him more-I’m instantly indebted.
"He's shot, Atlas!"I was trying to compose myself and think straight. Tinignan ko ang nakasandal na si Gunther sa passenger seat mula sa rearview mirror. I am driving, but I can't focus on the road. Rinig na rinig ko ang mahihinang pagmumura at pag-ungol nito."Nasaan kayo?" asik ni Atlas mula sa kabilang linya. Mababakas sa kanyang boses ang pagod. Gusto ko siyang kumustahin ngunit may mas mahalagang kailangang gawin; tumatakbo ang oras."Papuntang ospital.""Huwag!" Sa gulat sa biglaang paghiyaw niya, natapakan ko ang preno at halos sumubsob ang aking ulo sa windshield ng kotse. Ramdam kong kumirot ang ilang galos ko sa noo."Ikaw ata ang papatay sa akin, hindi ang bala," nanlalatang usal ni Gunther habang inaayos ang kanyang pagkakasandig. Humingi ako ng paumanhin bago muling paandarin ang sasakyan. Mabuti nalang at wala kaming kasabayan sa kalsada."Amara? Amara!"Napa-irap nalang ako nang muling marinig ang boses ni Atlas."Saan
“Naiihi ako,”usal nito sa namamaos na tinig. When did that phrase sound so sensual? Tinaasan ko lang ito ng kilay at pinagtuunan muli ng pansin ang rubik’s cube na nakita kong nakapatong sa bedside table niya kanina. Bakit ang hirap namang buuin nito? I’ve spent two hours already pero talagang hanggang unang layer lang ang nabubuo ko. “Can’t you put that down first?” Nabaling ang aking atensyon sa lalaking ngayo’y magkasalubong ang kilay na nakamasid sa akin. I heaved a sigh and threw the Rubik's cube somewhere. “Anong maipaglilingkod ko sa iyo, Kapangitan?” Tumayo ako at bahagya pang yumuko na tila ba pinagsisilbihan ang isang maharlika. “Kapangitan?” he resonated with confusion and disbelief. Nagkibit-balikat ako't pinanuod siyang bumangon mula sa pagkakahiga. For an injured being, he looked so Godly. Nakabenda ang kanang braso niya't walang suot na pang-itaas. I gulped when I saw how his muscles flexed. “Oh, fuck that hurts,
Brave Soul,With outmost gratitude, I want to extend to you my warmest thanks for giving my book a piece of your valued time. I hope you'll feel the emotions you seek to find in this book. It will surely be a roller coaster ride, but rest assured that it will be worth it. Rebellious hearts is not just about romance; it also fosters character growth and the value of love, mercy, and forgiveness. Rest assured, this journey won't be tragic.I wrote the first drafts of this book dating back to 2012 on the rough pages of my scratch papers and notebooks during my junior years in high school. Having a glimpse of the past, writing my first novel book at a young age forced me to sail across the raging tides of self-doubt while continuously progressing and slowly learning to navigate and swim. While it i
"Your sun will set in ten seconds. Simulan mo na ang pangungumpisal, baka sakaling palusutin ka pa ni San Pedro sa langit."I snorted at his childish threat. Siya ba'y nagpapatawa?Given the writhing pain numbing my entire body, I still managed to let out a shrill laugh before dealing with this brainless bird. Lalo kong nilakasan ang aking halakhak nang makitang halos mapatid na ang kanyang litid sa labis na pagkayamot.He ruthlessly clutched my now messed-up crimson hair while aiming a gun on my left temple area. "Gusto mo talagang mapabilis lalo ang buhay mo!" Ikinasa nito ang kanyang baril at muling itinutok sa aking sentido.He's trying to scare me, but honestly speaking, I felt nothing even though I was at gunpoint. Masyado na akong sanay sa ganitong senaryo; larong pambata lang kumbaga."Benji, hindi ikaw ang magbabaon ng bala sa sungay n'yan. Mananagot ka kay boss! Mag-isip ka ngang bobo ka," maagap na bulyaw nang isa pang bobo.Mahin
“Patatalsikin ko ‘yang cellphone mo, osisipain kitapalabas ng kotse?Sagutin mo na kasi!”With gritted teeth, I pressed the decline button before tossing my phone to the other side of the passenger’s seat.“Ikaw kaya ang patalsikin ko sa trabaho, Ms. Alviz?” pabalik na bulyaw ko sa aking matalik na kaibigan at sekretarya na ngayo’ymahigpit ang pagkakakapit sa manobela ng kanyang BMW.“You escaped again.” Saglit akong sinipat nito mula sa rearview mirror bago muling ibinalik ang atensyon sa abalang kalsada ng siyudad.“Obviously, Gia.” Nangalumbaba ako at bumuntong-hininga.It’s almost past midnight and we’re out for some late-night rendezvous. That old man can no longer restrain me just like before. This time, I’m running away for good. They're all just after the fruits they expect me to bear. Greedy beings, I’m so sick of them.&nb
“I’m taking her with me.”With brows creased, I yelled, “I am not coming with you! I don’t even know you!” I tried removing the handcuffs. Nakakuha na rin kami ng atensyon pero hindi iyon ang mahalaga, kailangang makatakas ako.“Boss, may problema po ba?” wika nung maskuladong bouncer ngunit sinenyasan ito ni Marcus na umalis. What's wrong with these people?Hindi makapaniwala kong tinignan si Marcus.“Just come with him, Amara. Kapag may nangyare, I’ll be liable, I swear.You can trust him.”Trust this creep? Magkaibigan nga sila, parehong may sapak sa utak.“Marcus!” Nakahawak sa bewang na pinandilatan ng mata ni Gia ang pinsan na ngayo’y seryosong nakamasid sa amin.“Kung gusto ng kaibigan mo, ako nalang ang isama niya. Hindi pwede siAmara!”“I'll still take her with or without your permission, woman.&rdqu
“Naiihi ako,”usal nito sa namamaos na tinig. When did that phrase sound so sensual? Tinaasan ko lang ito ng kilay at pinagtuunan muli ng pansin ang rubik’s cube na nakita kong nakapatong sa bedside table niya kanina. Bakit ang hirap namang buuin nito? I’ve spent two hours already pero talagang hanggang unang layer lang ang nabubuo ko. “Can’t you put that down first?” Nabaling ang aking atensyon sa lalaking ngayo’y magkasalubong ang kilay na nakamasid sa akin. I heaved a sigh and threw the Rubik's cube somewhere. “Anong maipaglilingkod ko sa iyo, Kapangitan?” Tumayo ako at bahagya pang yumuko na tila ba pinagsisilbihan ang isang maharlika. “Kapangitan?” he resonated with confusion and disbelief. Nagkibit-balikat ako't pinanuod siyang bumangon mula sa pagkakahiga. For an injured being, he looked so Godly. Nakabenda ang kanang braso niya't walang suot na pang-itaas. I gulped when I saw how his muscles flexed. “Oh, fuck that hurts,
"He's shot, Atlas!"I was trying to compose myself and think straight. Tinignan ko ang nakasandal na si Gunther sa passenger seat mula sa rearview mirror. I am driving, but I can't focus on the road. Rinig na rinig ko ang mahihinang pagmumura at pag-ungol nito."Nasaan kayo?" asik ni Atlas mula sa kabilang linya. Mababakas sa kanyang boses ang pagod. Gusto ko siyang kumustahin ngunit may mas mahalagang kailangang gawin; tumatakbo ang oras."Papuntang ospital.""Huwag!" Sa gulat sa biglaang paghiyaw niya, natapakan ko ang preno at halos sumubsob ang aking ulo sa windshield ng kotse. Ramdam kong kumirot ang ilang galos ko sa noo."Ikaw ata ang papatay sa akin, hindi ang bala," nanlalatang usal ni Gunther habang inaayos ang kanyang pagkakasandig. Humingi ako ng paumanhin bago muling paandarin ang sasakyan. Mabuti nalang at wala kaming kasabayan sa kalsada."Amara? Amara!"Napa-irap nalang ako nang muling marinig ang boses ni Atlas."Saan
“Ano? We're already in front of your house. Fuck!"Nanlaki ang aking mata nang makitang nasa tapat nga kami ng mans’yon. What the heck is happening?May mga itim na kotseng nakaparada malapit sa amin. Nataranta ako nang makitang may dalawang armadong lalakingnakamaskarang pang-clown ang papalapit sa aming direks'yon.Oh, shit!“Gunther, may nakakita na sa'tin!”“Get down, woman!” Mabilis itong lumapit sa akin at hinila ang lever ng upuan para mapahiga ako. In a split second, two shots were fired. Mabuti nalang at maagap siya dahil kung hindi, headshot ang kinalabasan.After reclining my seat, he grabbed his handgun from the car’s compartment at mabilis na minaniobra ang kotse. My heart pounded so fast.This is exciting!“Protectmy sister, dickhead!” saglit itong huminto at nagpaputok ng baril mula sa kabilang linya. I am quite worried for my brother, but I know tha
“I’m taking her with me.”With brows creased, I yelled, “I am not coming with you! I don’t even know you!” I tried removing the handcuffs. Nakakuha na rin kami ng atensyon pero hindi iyon ang mahalaga, kailangang makatakas ako.“Boss, may problema po ba?” wika nung maskuladong bouncer ngunit sinenyasan ito ni Marcus na umalis. What's wrong with these people?Hindi makapaniwala kong tinignan si Marcus.“Just come with him, Amara. Kapag may nangyare, I’ll be liable, I swear.You can trust him.”Trust this creep? Magkaibigan nga sila, parehong may sapak sa utak.“Marcus!” Nakahawak sa bewang na pinandilatan ng mata ni Gia ang pinsan na ngayo’y seryosong nakamasid sa amin.“Kung gusto ng kaibigan mo, ako nalang ang isama niya. Hindi pwede siAmara!”“I'll still take her with or without your permission, woman.&rdqu
“Patatalsikin ko ‘yang cellphone mo, osisipain kitapalabas ng kotse?Sagutin mo na kasi!”With gritted teeth, I pressed the decline button before tossing my phone to the other side of the passenger’s seat.“Ikaw kaya ang patalsikin ko sa trabaho, Ms. Alviz?” pabalik na bulyaw ko sa aking matalik na kaibigan at sekretarya na ngayo’ymahigpit ang pagkakakapit sa manobela ng kanyang BMW.“You escaped again.” Saglit akong sinipat nito mula sa rearview mirror bago muling ibinalik ang atensyon sa abalang kalsada ng siyudad.“Obviously, Gia.” Nangalumbaba ako at bumuntong-hininga.It’s almost past midnight and we’re out for some late-night rendezvous. That old man can no longer restrain me just like before. This time, I’m running away for good. They're all just after the fruits they expect me to bear. Greedy beings, I’m so sick of them.&nb
"Your sun will set in ten seconds. Simulan mo na ang pangungumpisal, baka sakaling palusutin ka pa ni San Pedro sa langit."I snorted at his childish threat. Siya ba'y nagpapatawa?Given the writhing pain numbing my entire body, I still managed to let out a shrill laugh before dealing with this brainless bird. Lalo kong nilakasan ang aking halakhak nang makitang halos mapatid na ang kanyang litid sa labis na pagkayamot.He ruthlessly clutched my now messed-up crimson hair while aiming a gun on my left temple area. "Gusto mo talagang mapabilis lalo ang buhay mo!" Ikinasa nito ang kanyang baril at muling itinutok sa aking sentido.He's trying to scare me, but honestly speaking, I felt nothing even though I was at gunpoint. Masyado na akong sanay sa ganitong senaryo; larong pambata lang kumbaga."Benji, hindi ikaw ang magbabaon ng bala sa sungay n'yan. Mananagot ka kay boss! Mag-isip ka ngang bobo ka," maagap na bulyaw nang isa pang bobo.Mahin
Brave Soul,With outmost gratitude, I want to extend to you my warmest thanks for giving my book a piece of your valued time. I hope you'll feel the emotions you seek to find in this book. It will surely be a roller coaster ride, but rest assured that it will be worth it. Rebellious hearts is not just about romance; it also fosters character growth and the value of love, mercy, and forgiveness. Rest assured, this journey won't be tragic.I wrote the first drafts of this book dating back to 2012 on the rough pages of my scratch papers and notebooks during my junior years in high school. Having a glimpse of the past, writing my first novel book at a young age forced me to sail across the raging tides of self-doubt while continuously progressing and slowly learning to navigate and swim. While it i