Chapter 2: Abduction

“I’m taking her with me.”

With brows creased, I yelled,  “I am not coming with you! I don’t even know you!” I tried removing the handcuffs. Nakakuha na rin kami ng atensyon pero hindi iyon ang mahalaga, kailangang makatakas ako.

“Boss, may problema po ba?” wika nung maskuladong bouncer ngunit sinenyasan ito ni Marcus na umalis. What's wrong with these people?

Hindi makapaniwala kong tinignan si Marcus. “Just come with him, Amara. Kapag may nangyare, I’ll be liable, I swear. You can trust him.” 

Trust this creep? Magkaibigan nga sila, parehong may sapak sa utak.

“Marcus!” Nakahawak sa bewang na pinandilatan ng mata ni Gia ang pinsan na ngayo’y seryosong nakamasid sa amin. “Kung gusto ng kaibigan mo, ako nalang ang isama niya. Hindi pwede si Amara!”

“I'll still take her with or without your permission, woman.” Napanganga si Gia sa matalim na tugon nung lalaki.  

“Let’s go.” Hinila ako nito palabas ng bar at walang nagawa ang magpinsan kung hindi ang habulin ako ng tanaw. Nasa sasakyan pa ni Gia ang mga gamit ko. Nakakairita naman!

“Tatawag ako sa pulis at ipakukulong kita,” pagbabanta ko nang makarating kami sa parking area. It was just a lie, I just lost my phone few minutes ago, but I still want to scare him. 

“You’re already under my arrest.”

Nakangisi itong tumingin sa posas na nagkokonekta sa kanang kamay niya’t kaliwang kamay ko. Bakit kasi pati kamay niya ay kailangang iposas karugtong ng sa akin? 

“What the hell do you want?” I'm losing my patience. This is clearly the opposite of what I’ve planned for.

“Did that old fart sent you?” Nagkibit-balikat lamang ito na tila ba bagot na bagot na.

Ilang segundo lang ay may tumawag sa kanyang cellphone dahilan upang bahagya itong tumalikod sa aking gawi. This is the perfect time, I thought. I took a deep breath and slowly grabbed a pin from my untidily styled crimson hair using my free hand.

Sa ilang taong pagtakas, isa ito sa natutuhan ko. With caution, I inserted the hair pin unto the hole of the handcuff. Shit, I’m getting all sweated up.

“Make it fast. Nasa bungad lang kami.” I heard him say.

I am close to opening it. Kagat-labi kong ipinagpatuloy ang pagkalikot kahit pa ramdam ko na tapos na itong makipag-usap. I am so close. Kaunti nal─

“I already told you, you can't escape me.” Pinitik niya ang aking noo’t inagaw ang hair pin.

“Huwag mong piliting gumana ang mga bagay na hindi nilikha para sa isa’t isa.” He leaned towards me, then placed the hair pin back on my hair. I awkwardly pushed him away.

“Impossible things can always be made possible－always be ready to take the risks.” Natigilan ito sa aking tugon ngunit agad din umirap sa aking direksyon nang makabawi.

“Bakla,” I teased. I thought he will talk back, but he remained silent.

Nasayang lang ang pinaghandaan kong outfit. With pursed lips, I looked at my backless wine red draped split-thigh satin dress paired with closed-toe black pumps. Ugh. What a waste of time and money. Hindi ko naman pala masusulit.

“Naiihi ako,” nakasimangot kong wika upang magmukhang kapani-paniwala. I should have been drowning with booze and fun tonight, turned out that bad luck made fun of me instead.

“Are you deaf? Ang sabi ko, naiihi na ako!”

“Liar.” Umiling ito at tinaasan ako ng isang kilay. “Stop sulking. I won’t let you have it your way.”

I raised my brow as high as his. Akala ba niya ay uurungan ko siya? He must not belittle me as well. “Okay! Dito nalang ako iihi. Madali akong kausap.”

“That scheme won’t work either,” he hissed.

Nagpakawala ako ng mumunting halakhak. He’s really a stranger. Hindi niya alam na baliw ang kaharap niya.

“Well, I always make things work my way.” He just shrugs while giving back the same intensity of my glare. This tough man is seriously provoking me!

Nanlaki ang mata nito nang hilahin ko ang kanyang kanang braso na nakaposas sa aking kaliwang kamay upang mailapit sa ibaba ng aking bestida. Nakangisi kong itinaas ang aking suot na dress, exposing my shorts.

“What the hell are you doing? Pull your dress down!”

“I told you, naiihi na ako. Kung hindi mo ako kakalagan, dito ako iihi.”

“You’re crazy!”

“Oh, I’m crazier than what you think.” I gave him a wink, then slowly pulled my shorts down, slightly exposing the garter of my undies.

“Damn, woman!”

Hindi ko inaasahang aayusin niya ang aking kasuotan. Ibinaba nito ang dress at halos mapunit ang damit sa marahas niyang pagpupumilit na paabutin ang kahabaan nito lagpas sa akin tuhod.

“It’s a mini dress. Stop pulling it down, idiot!”

“You consider this a dress? Parang t-shirt lang iyan sa sobrang ikli.”

“Wow nahiya naman ako sa topless mong porma,” I sarcastically blurted out.

He’s lecturing me while here he is, a six-foot-tall man wearing no upper garment in front of a bar at one o’clock in the morning. Wow, conservative my ass!

“Just shut your mouth. Masyado kang maingay.”

Nakasimangot itong tumalikod sa akin at kumuha ng sigarilyo mula sa kanyang likurang bulsa. Nahihirapan na rin itong kumilos gamit ang isang kamay. Ayan iposas daw ba ang sarili kasama ng biktima. Ang non-sense ng ginagawa niya! Sino ba kasi ang hinihintay namin?

“Sa lahat ng abductor, ikaw ang walang get-away vehicle.”

“Sa lahat ng bihag, ikaw ang demanding.” He rolled his eyes. Luh, ang arte!

“Ihian kita d’yan, e! Nakakagigil!” asik ko.

Walang modo niyang ibinuga ang usok ng  sigarilyo sa aking mukha. Napakabastos talaga!

“Giniginaw ka ‘di ba?” tanong ko nang maramdaman ang pagdapo ng malamig na hangin sa aking pisngi. 

Napahinto ito ngunit hindi nagtapon ng tingin sa aking gawi kaya nagpatuloy ako, “Magdamit ka kaya? Kalagan mo muna ang braso natin para makapagbihis ka.”

He acted like I wasn’t even there; threw his half-ashed cigarette on the cemented floor before stepping on it. Kumuha ito ng mint falvored kendi sa bulsa at isinubo. It felt like I was watching a live commercial. Pambihira!

 “Hey, remove these cuffs and get dressed first. Hindi naman ako tatakas, I swear, mamatay ka man─ngayon na sana.” Itinaas ko pa ang aking kanang kamay na animo’y nanunumpa. Nangiwi ito sa narinig.

“You talk too much,” he icily stated.” Since you appeared too amused of my body, come here,” he pulled me in for a tight hug. My system almost shut down. Nakakaasiwa sa pakiramdam!

Nakayakap sa akin ang kaliwang braso nito. I can feel his bare skin brushing against mine. The distinct scent of cigarette and mint lingered through my nose. “So, this makes you at peace? Mula kanina, ngayon lang kita napatahimik. Hug silences you, I see.”

“Get off me!”

“Shh…I’m doing you a favor right now,” bulong nito sa mapaglarong tinig.

He’s doing me a favor? Ang kapal naman ng mukha! Sa tingin niya ba ay natutuwa ako sa walang abisong pagyakap niya sa akin? He’s taking advancements, but I’m wiser.

Suppressing my disgust, I slid my right arm on his back, slowly tracing its way to his butt. Marahil ay nasa bulsa niya ang susi sa posas. I can use this much skin-ship to distract him. He’s still a man after all.

I bit my lips and held my breath while carefully feeling his back pockets. Wala akong makapang susi. Sa huli, hindi ko na napigilan pa ang aking sariling ‘wag pisilin ang matambok niyang puwet. Shet ka, Quinn. Focus!

“You’ve just violated my purity.”

“No, I didn’t!” Sa pagkagitla ay medyo hindi ko sinasadyang muling mapisil ang kanyang puwet.  

“You just did it again!” Natatawang humiwalay ito sa yakap habang ako naman ay abala sa pag-iwas sa kanyang tingin. Ang hirap naman kasing pigilan. He’s too blessed when it comes to body proportions. Hawak lang naman tsaka pisil, napakadamot!

Naligtas ako sa kanyang panunukso nang may sumibad na isang gun metallic Nissan GT-R Nismo, kamukha ng kotse ni Atlas, kulay lang ang pinagkaiba. Lumabas mula rito ang isang matipunong lalaki na nakasuot ng itim na muscle tee at denim ripped jeans at kicks.

“You just spoiled my night!” galit na asik nito sa asungot na lalaking katabi ko, sabay ibinato ang susi ng kotse rito.

“I second the motion!” bulyaw ko ngunit para bang hangin ang turing nila sa akin. They ignored me. Okay, sabi ko nga mananahimik nalang ako.

“Napakatagal mo, Nero! Let’s proceed as planned.” Tumango lamang iyong lalaki at mabilisang pinasadahan ako ng tingin. I looked away. Parang mangangain ito ng buhay.

“Tara.”

“Ha? Teka lang, Gander! Papaano naman ako sasakay at papaano ka magmamaneho kung nakaposas pa tayo?”

Namilog ang aking mata nang malakas na tumawa ang lalaking naka-muscle tee at sumimangot naman ang asungot kong abductor. My forehead uncontrollably creased with their varied reaction. May sense naman ang tanong ko ah?

I am losing my temper already. Kung sa kanila ay nakatatawa ang sitwasyon, sa akin, hindi!

“Yero, do you find this shitty situation funny? Sagot!" Itinuro ko pa ito nang may panggigigil.

“What? Me?” Nanlalaki ang matang turo nito sa kanyang sarili na tila ba hindi makapaniwala sa aking itinuran.

“Stupid!” Napahawak ako sa aking noo nang walang pasabi itong pinitik ni Gander. “It is Gunther and Nero.Pinaka ayoko sa lahat ‘yong hindi tinatandaan ang pangalan ko.”

“Basta magkatunog, ayos na ‘yon. Tsaka hello? Ni hindi kita kilala!” I rolled my eyes.

After few minutes of contemplating, Gunther removed the handcuffs, but made sure that I won’t be able to escape. Ipinasok ako nito sa loob ng sasakyang dala ni Nero at mabilisang ikinandado ang pintuan.

“Saan tayo pupunta?"

The usual, he ignored me and silently drove. I can’t just sit here quietly. Ni hindi ko alam kung saan kami papunta. Ilang beses ko pa itong tinangkang kulitin ngunit wala akong nakuhang matinong sagot.

Pinagmasdan ko si Gunther habang nagmamaneho. His thick brows and curled lashes that lies above those pair of drowning brown orbs, are altogether complimentary. Idagdag pa ang itim na itim nito’t bagsak na buhok na bagay na bagay sa kanyang morenong kutis. It is hard to accept that his perfectly chiseled features are out of the ordinary. 

He’s dangerously beautiful.

“Sana nakadamit pa rin ako sa imahinasyon mo,” mayabang na wika nito at saglit akong tinignan.

“Gago!” bulyaw ko’t nag-iwas ng tingin. “Andun na ako sa parteng pinaglalamayan ka.” Hindi ako nagpatalo. Anong akala niya, pinagnanasahan ko siya? Gross!

“Why did you abduct me? Sagutin mo nalang para manahimik ako.” I am being serious right now. Napapagod na rin ako sa lahat ng mga naganap. “This was ironically supposed to be my official independence day. Tauhan ka ba ng tatay ko? You perfectly ruined my plans like what that old geezer loves to do.”

“I’m never one of you father’s dog,” mariing tugon nito. He sounded furious.

“So, nagkataon lang na naghahanap ka ng babaeng walang matitirhan para bihagin tapos sakto at andun ako? See, even if that’s coincidence, it doesn’t make sense!”

“Magtatagpo rin naman talaga tayo, napaaga lang.” Kinilabutan ako sa lamig at lalim na nakasilid sa kanyang tinig. Para bang iba ito sa mapang-asar at supladong lalaking kasama ko kanina. “People who are destined to meet will always meet, be it coincidentally or intentionally.”

I lost all the words. Responding to his statements was tough. “Your father asked for my assistance. I-dedeliver na kita sa kanya kaya manahimik ka d’yan.”

I should've known better that this war will never be fair. Masyadong maraming tauhan ang aking ama. But no, I won't succumb.

Sa matinding sama ng loob, pinilit kong matulog nalang habang nasa biyahe. Nagising ako nang marinig kong may kausap sa tawag si Gunther at nakaloud speaker pa ito. Parang ka-boses ito ni… Atlas?

“Take her with you. May sumugod sa bahay.” I heard Atlas’ shout then some groan and gun shots followed.

Binalot ng matinding kaba ang aking dibdib habang nakamasid kay Gunther na ngayo’y gulat din sa narinig.