Mahapdi ang mga sugat ni Zein sa braso. Nagamot na iyon pero nandoon pa rin ang alaala. Lumaki siyang matapang at malakas pero nang sugurin siya ni Thea, wala siyang nagawa. Alam niya rin naman kasi sa sarili niyang kasalanan niya. Tama naman talaga ang dalaga. Inagaw niya si Amos mula rito. Mas lalong niyakap ni Zein ang anak at pumikit. Kahit may naramdaman siyang pumasok sa kuwarto niya, hindi na siya nag-abalang kumilos. Ilang sandali pa, naramdaman niya ang init ng isang katawang yumakap sa kaniya. “Darling, I’m sorry…” Iminulat ni Zein ang mga mata. “K-kay Thea ka dapat mag-sorry, inagaw naman talaga kita mula sa kaniya.” Naramdaman niya ang marahas na paghinga ni Amos sa batok niya. “Don’t think about that. You’re the only woman who I love like this. I’m sorry I was late. I should protect you. I don’t want anyone hurt you. Gaganti ako sa kahit na sinong manakit sa’yo at sa anak ko, kahit sa sarili ko pa, Zein.” Pinisil ni Zein ang kamay ni Amos na nakayakap sa bawyang niya.
Pinagmasdan ni Amos ang hinanda niyang almusal para sa mag-ina niya. Mahina siyang napatawa. Mukhang marami yata siyang naihanda kaya pinaglagay niya sa lunch box sina Zein at Pita. Napaisip pa siyang dapat pala niyang gawin iyon para hindi na bumili sa labas ang fianceé niya kapag nasa trabaho nito. Maingat niyang nilagay sa paper bag ang mga tupperware. Maaga pa kaya umakyat muna siya para tingnan kung gising na ang mag-ina niya. Napangiti siya nang makitang magkayakap ang dalawa sa kama. Dahan-dahan siyang umupo sa gilid ng kama. Hinaplos niya ang mukha ng anak at hinalikan sa noo. Nang dumako ang paningin niya kay Zein, hindi niya naiwasan ang kirot sa dibdib niya. Hindi na alam ni Amos ang gagawin. Nang malaman niyang buntis si Thea, kahit ilang beses niyang itanggi, alam niyang hindi pa siya sigurado dahil hanggang mga oras na iyon, hindi niya maalala ang nangyari noong gabing iyon. Nang makita niya ang sakit sa mga mata at ang pag-iyak ni Zein dahil sa katotohanang iyon, dob
“Zein!” Tinigil ni Zein ang pagwawalis sa sala nang marinig ang sigaw na iyon ni Sammy. Dinaig pa ang mga tandang na panabong ng kapitbahay nila kung makasigaw. Hingal na hingal na pumasok ang binata at may inabot sa kaniyang papel. “Ano ’to?” “Sumali ka, Zein!” Tawag sa Kantahan Narito ang mga eligible sumali: ✓ 18 – 30 years old ✓ May magandang boses ✓ Kayang tumugtog ng instrument. Para sa iba pang detalye, tumawag lamang sa numerong ito: 123 - 456 - 789 “Sumali ka. Narinig ko kanina sa barangay, malaki raw ang premyo diyan. Higit sa bente mil din daw.” Kinagat ni Zein ang pang-ibabang labi. Malaki-laki rin iyon. Makatutulong iyon sa gastusin nila sa bahay at sa pagpapagamot ni Aling Ige. “Kaya lang… paano kapag humingi gaya ng birth certificate? Alam mo namang hindi ko alam ang buo kong pangalan.” Ngumisi nang nakakaloko si Sammy at inakbayan siya. “Chicks ko ’yong isang magsasagawa ng screening sa audition. Ako ang bahala. I got ya.” Natawa si Zein at napailing. A
Hingal na hingal si Amos nang magising siya nang umagang iyon. Palagi na lang ganoon ang paraan ng paggising niya. Palagi na lang bumibisita sa bangungot niya si Zein simula nang mawala ito. Mabilis siyang tumayo at kinuha ang gamot sa bed side table. Nang makainom, unti-unti siyang kumalma. Huminga siya nang malalim at tumingin sa oras. Three thirty pa lang ng umaga. Gusto niya man ulit matulog, alam niyang hindi niya na magagawa iyon. Dalawang taon na ang lumipas pero ganoon na ang naging daloy ng buhay niya. Hindi siya kasama sa pagkasunog at paglubog ng barko pero parang laging humihingi ng sakloko si Zein. Galit siguro sa kaniya ang babaeng minamahal niya dahil wala siyang nagawa para iligtas ito. Hindi niya namalayang tumulo ang mga luha niya. “Z-zein…” Dalawang taon nang patay si Zein pero hindi niya pa rin matanggap. Ayaw niyang maniwala kahit araw-araw siyang pumupunta sa puntod ng dalaga. Parang laging pilit na binubuo ng imahinasyon niyang nagbakasyon lang ito gaya ng h
“Ang mga natawag na number, sila ang nakapasa sa screening.” Napatalon si Zein sa tuwa. Niyakap niya si Sammy. Kung hindi dahil sa binata, hindi siya makakalusot ng hindi kompleto ang requirements niya. “Salamat talaga, Sammy!” Kumawala siya sa yakap pero nagsalubong ang mga kilay niya nang makita ang hitsura ni Sammy. Panay kasi ang iwas nito ng tingin. “Okay ka lang ba?” “O-oo naman!” Inakbayan siya ni Sammy at pabiro siyang sinakal gamit ang braso. “Ililibre kita.” Tinapik niya ang kamay nito. “Too early for celebration.” Pinakawalan naman siya ni Sammy at matamis na ngumiti sa kaniya. “May dala naman akong pera. Sige na, minsan lang naman. Ililibre kita sa bagong bukas na gotto house sa bayan.” Tumango na lang si Zein. Mapilit si Sammy. Kapag sa kaniya, palagi itong galante kaya nga, nahihiya na siya. Wala naman siyang magawa kasi talagang napakakulit ng binata. Naglakad na lang sila papunta sa night market. Inabot na sila ng gabi sa bayan dahil sa audition. Mabuti na lang,
Kumunot ang noo ni Amos nang makita si Thea sa harap ng bahay niya. Ilang beses niya nang sinabi sa dalagang tigilan na siya pero patuloy pa rin ito sa pagpunta. Wala na itong maasahan sa kaniya. Ipapasok niya na sana sa gate ang kotse niya pero mabilis na humarang si Thea. Walang ibang nagawa si Amos kundi ang bumaba at kausapin ang dalaga. “What are you doing here again?” malamig na tanong ni Amos kay Thea. Matamis na ngumiti ang dalaga. “I made a dinner for us.” Bumuntong-hininga si Amos. “No, thank you. You should leave. Parating na mamaya ang anak ko. Ayaw kong makita ka niya.” Nawala ang ngiti ni Thea. “But we are… okay now! She calls me tita.” “Because I said so. Ayaw kong magtanim ng galit ang anak ko kahit kanino dahil masyado pa siyang bata. Napatawad na kita, Thea. Huwag mo akong sagarin.” “But Amos…” “Leave,” matigas niyang utos. Walang nagawa si Thea kundi ang magmaktol paalis sa harap ng sasakyan niya. “Bakit hindi mo makalimutan ang babaeng ’yon? She’s dead—”
Hindi makatulog si Zein sa banig na hinihigaan niya. Hindi kasi niya makalimutan ang binatang nakita niya sa beach resort. Hindi niya rin alam kung bakit parang ang sakit-sakit sa dibdib nang makita niyang lasing na lasing ang lalaki. Tumayo si Zein at dumungaw na lang sa bintana. Mula sa maliit na kubo, rinig na rinig niya ang alon ng dagat. Bumuntong-hininga siya at hinawakan ang singsing na suot. “Wala ba akong pamilya?” mahinang tanong ni Zein sa sarili. Hindi niya na talaga alam ang gagawin niya. Kahit gusto niyang bumalik, hindi niya magawa dahil wala naman siyang maalala. Kahit buong pangalan niya, hindi niya alam. Kung hindi siya ang hahanapin ng hinihintay niya, siya na lang ang maghahanap pero saan siya magsisimula? Bukod doon, wala siyang pera. Nahihiya pa nga siya dahil malaki ang nagastos ng pamilyang kumupkop sa kaniya. Ang ibang pinangbayad sa pagpapagamot niya, nilakad pa ni Sammy sa munispyo sa bayan. Pumunta na lang siya sa likod-bahay para magsaing. Tutal, mada
Alam ni Amos na sa pagkakataong iyon, hindi na panaginip si Zein. Buhay ang dalaga. Nayayakap niya ito at nararamdaman. Maraming gumulo sa isipan niya. Akala niya, patay na ito pero hindi niya muna inisip iyon. Ang mahalaga, buhay ito at muli nilang makakasama ni Pita. “B-bitiwan mo ako. H-hindi kita kilala...” “Ayoko.” Mas lalong humigpit ang yakap ni Amos. Ayaw niyang pakawalan si Zein. Baka sa oras na niluwagan niya ang hawak, mawala na naman ito sa kaniya. Hindi niya na hahayaang magkalayo pa sila. Kung galit pa rin ito sa kaniya, tatanggapin niya. Kung nagpapanggap lang itong hindi siya kilala, ayos lang dahil ipapaalala niya sa dalaga kung gaano niya ito kamahal hanggang sa sumuko ito. Kung pagtataguan ulit siya nito, hahanapin niya na ito lalo pa at alam niyang buhay naman pala ito. “Zein, u-umuwi na tayo, hmm? Miss na miss ka na namin. You want to pretend that you didn't know me? Okay… I’ll take that p-pero uwi na, ah? Sasama ka sa akin.” “H-hindi ako nagpapanggap. Let
Nakatayo si Amos sa mini stage sa event hall ng hotel. Kasal na sila ni Zein at reception na nila pero kinakabahan pa rin siya habang hinihintay ang asawa. Nagpalit kasi ang babae nang mas maayos na dress. “Let’s all welcome Mrs. Reolonda. Nakapagbihis na po ang ating bride,” anunsiyo ng emcee. Parang nahulog ang puso ni Amos habang pinapanood si Zein na maglakad palapit sa kaniya. Nakasuot lang ito ng simpleng infinity dress at nakalugay na ang buhok na nakatali lang kanina. Nagtagpo na naman ang mga paningin nila sa isang wedding reception katulad nang unang dumapo ang paningin ni Amos kay Zein. Sa pagkakataong iyon, sila na ang kinasal. Sa pagkakataong iyon, ang makasama ito hanggang pagtanda ang kaniyang plano. Sa pagkakataong iyon, labis na pagmamahal na ang dating atraksiyon lamang na naramdaman niya noon. “You’re so beautiful, Zein.” Hindi niya napigilang sabihin ang nilalaman ng isip nang makalapit na ito sa kaniya. Tumawa lang si Zein pero alam na alam niya ang kislap s
“I will leave you for your own good.” Nagsalubong ang mga kilay ni Zein sa sinabi ni Amos. Wala siyang kaalam-alam na may balak palang umalis ang binata. Wala siyang kaalam-alam na iiwan siya nito at ang mga anak nila. “What did you s-say?” Nawalan ng ekspresiyon ang mukha ni Amos at kinuha sa kaniya ang plane ticket at ang titulo ng bahay na nakapangalan na sa kaniya. Natulala lang si Zein habang pinagpatuloy naman ng lalaki ang pag-aayos ng mga gamit nito. Naguguluhan siya. Hindi niya agad maproseso sa utak niya ang mga nangyayari. “Y-you’re leaving. B-bakit ka aalis?” lakas-loob niyang tanong. “Please, not now…” Nagpanting ang mga tainga ni Zein. Gusto niya ng paliwanag pero hindi kayang ibigay sa kaniya ni Amos. Gusto niya itong maintindihan pero parang wala itong naririnig sa mga tanong niya. “Not now? Kailan pa? Kapag aalis ka na? One week from now, aalis ka na! Anong balak mo?! Bakit mo binigay sa akin ang bahay na ito?! Why you’ll leave us for good?!” “Zein, p-please, d
Dahan-dahang bumangon si Amos sa higaan niya. Ayaw niyang magising si Zein sa mahimbing nitong pagkakatulog. Napangiti siya at marahang hinalikan sa noo ang babae bago tumayo at lumabas ng kuwarto. Kahit gustong makasama ni Amos si Zein, kailangan niyang pigilin ang sarili. Kailangan niyang sanayin ang sarili na wala lagi ito sa tabi niya. Kaya ang mga panahong dapat katabi niya ito sa kama, ginugol niya sa pagtatrabaho sa study room. Kailangan niyang masanay para hindi sobrang hirap sa kaniyang iwan ang mag-iina niya. Hindi niya naman tatakasan ang responsibilidad niya sa mga anak niya. Sisiguraduhin niya pa rin na may magandang kinabukasan ang mga ito. Iyon nga lang, hindi niya kayang manatili hanggang ginugulo siya ng konsensiya niya. Para bang nag-set na sa utak niyang kapahamakan lang ang dulot niya sa pamilya niya sa dami ng pagkukulang at pagkakamali niya. Abala si Amos sa trabaho nang bigla na lang may kumatok sa pinto ng study room niya. “Come in.” Natigilan siya nang pum
Hindi na gaanong masakit ang sugat ni Zein. Nakakakilos na rin siya nang maayos kaya bumalik siya sa mga dating ginagawa. Kapag maaga siyang nagigising, siya na ang nagluluto para sa mag-ama niya. Hindi muna siya pinabalik sa shop para makapagpahinga siya nang maayos. “Zein, what are you doing?” Pinaglapat ni Zein ang mga labi nang kinuha sa kaniya ni Amos ang sandok na hawak. “Gusto ko lang namang magluto, Amos.” “Pero hindi pa masyadong magaling ang sugat mo. Isa pa, buntis ka. Huwag kang magkikilos. Baka mapaano kayo ni baby.” Nagsalubong ang mga kilay ni Zein. “Hindi naman nakakapagod ang pagluluto.” Tiningnan siya ni Amos ng masama. Napanguso si Zein at naglambing. Niyakap niya ito mula sa tagiliran. Naramdaman niyang natigilan ito saglit pero muli namang nagpatuloy sa pagluluto. “I… love you.” Bumuntong-hininga si Amos. “S-sige na, umupo ka na. Ako na rito. Dadaan pa tayo sa obgyne mo. Titingnan natin ang health ng baby.” Mas hinigpitan ni Zein ang yakap. Ayaw niyang komp
“Sir, your private investigator wants to talk to you.” Tumikhim si Amos at tumayo mula sa kaniyang swivel chair. Nang makapasok ang private investigator niya, mabilis niya itong pinaupo sa couch. Ito ang inutusan niya para mag-imbestiga sa nangyari kay Zein noon. Mukhang sa pagpunta pa lang nito, alam niya nang may impormasyon na itong dala. “Someone tried to kill your fiancée, sir.” Kumunot ang noo ni Amos. “What?” Ibinigay sa kaniya ng private investigator ang isang envelope. Bumilis ang paghinga niya. Namuo ang galit sa mukha niya nang makita ang isang larawan na kuha mula sa CCTV footage. Kuha iyon nina Zein at Thea. Nakatutok ang baril nitong hawak sa fiancée niya. “Thea…” Nanginig ang mga kamay niya sa galit. Halos mapunit ang picture na hawak niya. Ang babae pala ang rason kung bakit nawala sa kaniya si Zein. Hindi niya inasahang aabot sa ganoon si Thea. Hinding-hindi niya talaga ito mapapatawad at ipakukulong niya ito. “On CCTV, the girl everyone thought was Miss Zein wa
Panay ang pagsusuka ni Zein. Hindi niya maintindihan kung anong nangyari sa kaniya. Ang alam niya, gusto niya lang matulog kahit wala naman siyang ginawang nakakapagod. Sigurado rin siyang wala siyang nakaing panis. “Ma'am, ayos lang po ba kayo?” tanong sa kaniya ng maid pagkalabas niya ng banyo. Tumango na lang si Zein at tinanggap ang baso ng tubig na binigay nito. Nasa kalagitnaan kasi siya ng pagluluto nang bigla na lang niyang naramdamang nasusuka siya. Ito na lang ang nagpatuloy sa pagluluto niya. “Gusto ninyo po bang tawagan ko po si Sir Amos?” Agad siyang umiling. “No need. Hindi naman malala ’to. Ipapahinga ko lang. Alam mo naman ’yang si Amos, laging O.A.” Natawa ang maid nila sa sinabi niya. Talaga namang overreacting si Amos sa lahat ng bagay lalo na pagdating sa kanila ni Pita. Kulang na lang, ikulong sila palagi sa bisig nito para maprotektahan. Kumain muna siya bago umalis ng bahay. Pupuntahan niya kasi ang photoshop niya para tingnan ang nangyayari sa negosyo niy
Katatapos lang ng mainit na tagpo sa pagitan nina Amos at Zein nang magtanong sa kaniya ang dalaga nang saglit niyang ikina-estatwa. Sa daming maaalala nito, bakit iyon pa? Ayaw niyang maalala nito iyon. Malaki ang naging kasalanan niya sa babae noon. Humigpit ang hawak ni Zein sa kumot na nakatakip sa katawan niya. “Amos, I r-remember something. We had… s*x but you were… rough with me. I was crying because you… hurt me. H-hindi malinaw sa akin lahat pero… p-pakiramdam ko, you m-mistreated me.” Mabilis niyang sinapo ang mukha ng dalaga. “Z-zein…” “Tama ako, ’di ba? Nangyari sa atin iyon. You didn’t make love to me that time? I didn't remember love in your kisses and touches. You were mad.” Hinawakan ni Amos ang mga kamay ni Zein at hinalikan nang paulit-ulit. Nakatihaya ang dalaga sa kama, nakatulala sa kisame ng silid nila habang siya, panay ang paghingi ng tawad dito. Pinalambing niya ang boses sa pinakamalambing na magagawa niya. Ayaw niyang makahanap na naman ito ng rason para
Natawa si Zein nang itinapat ni Sammy ang kamay sa sumisirit na fountain. Mabilis niya itong hinila mula roon at hinampas sa balikat. Alam niyang probinsiyano ang lalaki pero alam niya rin na hindi naman ito ignorante sa mga ganoong bagay. Trip lang talaga nitong patawanin siya, kahit mapahiya pa ito sa harap ng maraming tao. “Kapag nahuli tayo ng guard, paaalisin tayo sa mall.” Ngumuso si Sammy at inayos ang bag sa balikat. “Aysus, ipabili mo ’to sa asawa mo. Mayaman naman ’yon, e.” Napailing na lang si Zein at hinila si Sammy sa loob ng isang Japanese restaurant. Ini-order niya ang lahat ng klase ng pagkain. Natutuwa siyang makita ang curiosity sa mukha ni Sammy sa mga pagkaing bago sa mga mata nito. Kumakain sila ng tanghalian pero nagsalubong ang mga kilay ni Zein nang makita ang isang lamesa malapit sa kanila. May grupo ng mga lalaki kasi doon at lahat naka-hoodie at naka-shades. Tinanaw niya ang isang lalaki dahil pamilyar sa kaniya ang porma ng katawan nito pero sabay-sabay
Pangarap lang ni Amos noong magkaroon ng masayang pamilya—katulad ng pamilyang pinaranas sa kaniya ng mga magulang niya. Ang kaso, hindi niya inakalang pagdadaanan niya ang lahat ng iyon. Nang minahal niya si Zein, nasira lahat ng plano niya sa buhay. Kung tutuusin, hindi maganda ang dulot ni Zein sa kaniya. Palagi na lang siya nasasaktan. Muntik na siyang mabaliw. Muntik na niyang bawiin ang sariling buhay para lang makasama itong muli. Palagi siyang nagmamakaawang huwag siya nitong iwan. Palagi na lang siya ang talo pero wala. Mahal na mahal talaga ni Amos si Zein. Kahit anong mangyari, hindi na magbabago ang pagtingin niya para sa babae. “I love you so much, Zein.” Mas hinigpitan niya ang yakap sa babae at hinalikan ito sa noo. Payapa ang kalooban ni Amos kapag nakikitang mahimbing na natutulog ito sa kaniyang tabi. Hindi siya nakatulog nang maayos kagabi. Pakiramdam niya kasi, aalis na naman si Zein. Baka iwan na naman siya ng babae. Nang imulat ni Amos kahapon ang mga mata ni