Alam ni Amos na sa pagkakataong iyon, hindi na panaginip si Zein. Buhay ang dalaga. Nayayakap niya ito at nararamdaman. Maraming gumulo sa isipan niya. Akala niya, patay na ito pero hindi niya muna inisip iyon. Ang mahalaga, buhay ito at muli nilang makakasama ni Pita. “B-bitiwan mo ako. H-hindi kita kilala...” “Ayoko.” Mas lalong humigpit ang yakap ni Amos. Ayaw niyang pakawalan si Zein. Baka sa oras na niluwagan niya ang hawak, mawala na naman ito sa kaniya. Hindi niya na hahayaang magkalayo pa sila. Kung galit pa rin ito sa kaniya, tatanggapin niya. Kung nagpapanggap lang itong hindi siya kilala, ayos lang dahil ipapaalala niya sa dalaga kung gaano niya ito kamahal hanggang sa sumuko ito. Kung pagtataguan ulit siya nito, hahanapin niya na ito lalo pa at alam niyang buhay naman pala ito. “Zein, u-umuwi na tayo, hmm? Miss na miss ka na namin. You want to pretend that you didn't know me? Okay… I’ll take that p-pero uwi na, ah? Sasama ka sa akin.” “H-hindi ako nagpapanggap. Let
“Zein!” Dahan-dahang tumunghay si Zein nang marinig ang boses ni Sammy. Dala-dala nito ang mga gamit sa pangingisda. Magkasalubong ang mga kilay nitong nakatingin sa kaniya. Binitiwan nito ang mga gamit na hawak at bahagya siyang tinulak para makaalis sa poso. Hindi na tuloy siya makapagtungga para lagyan ng tubig ang mga nilalabhan niya. Pinameywangan ni Zein si Sammy. “Umalis ka diyan. Naglalaba ako!” “Ilang beses ko na bang sinabi sa’yong magpahinga ka? Kagagaling mo lang sa ospital. Gusto mo bang mabinat kang babae ka?” Napairap si Zein at pilit na nakipag-agawan sa poso. “Sammy, dalawang araw na akong nagpapahinga. Hindi naman ako na-imbalido. Sumakit lang ang ulo ko.” Bumuntong-hininga si Sammy. “Ininom mo na ba ang gamot mo?” “Opo!” Pinagpatuloy niya ang paglalaba. “Sige na, kumain ka na roon sa loob. Saluhan mo na si Mang Domeng.” “Ako ang magbabanlaw at magsasampay, ah?!” pahabol pa ni Sammy. “Oo na!” Napangiti na lang si Zein habang nagkukusot ng mga damit. Magaling
Hindi pa tuluyang sumisikat ang araw, agad nang bumangon si Amos mula sa higaan niya. Magaan ang pakiramdam niya habang nag-aayos ng sarili. Marahil dahil tinigilan niya na ang laging pag-inom ng alak. Walang hang over na palaging bungad sa kaniya. Isa pa, hindi na rin siya binabangungot katulad noon. Ang totoo pa nga niyan, hindi na gaanong mababaw ang tulog niya. Maingat na inahit ni Amos ang balbas at bigote niya sa harap ng salamin. Kailangan niyang maging presentable sa harap ni Zein. Kailangan niyang magpa-impress para magtiwala itong muli sa kaniya kahit wala pa itong naalala. Nang lumabas si Amos mula sa banyo, sakto namang tumawag sa cellphone niya ang doktor niya. “How are you? Balita ko, pina-extend mo raw ang vacation mo?” “Yeah…” Tinanaw ni Amos ang langit. Unti-unti nang sumisibol ang araw kaya napangiti siya. “Anyways, I need to tell you something pagbalik ko. I feel like… I don’t need your service anymore. I’m feeling better. Thank you for recommending your beach res
Ang lakas ng tibok ng puso ni Zein. Siya na ang sunod na kalahok. Noong una, wala naman siyang naramdamang kaba. Nang mga oras lang na iyon siya tinamaan ng ganoong damdamin dahil alam niyang isa sa mga nanonood si Amos. Hindi niya mapaliwanag pero kakaiba talaga ang epekto sa kaniya ng binata. “Para sa huling kalahok, narito na si Zein Reolonda!” Kinagat ni Zein ang pang-ibabang labi. Dapat hindi na siya manibago sa apelyido niya pero napapapitlag pa rin siya kapag naririnig ang apelyido ng asawa niya. Hindi siya sanay. Parang hindi niya iyon nakagawiang gamitin man lang. Umakyat si Zein sa entablado dala ang kaniyang gitara. Tiningnan niya ang mga manonood. Ang iba, galing pa sa ibang sitio. Tumingin siya sa mga hurado. May mga nakasimangot sa mga ito pero mayroon namang mga nakangiti. Napatingin si Zein kay Amos na nasa gitna ng mga tao. Titig na titig ito sa kaniya na para siyang tinutunaw. Hindi nakangiti ang binata pero kita niya sa mga mata nito ang saya na hindi niya alam k
Katatapos lang magluto ni Amos sa lower deck ng yate. Madali niyang tinapos ang pagluluto sa tanghalian nila ni Zein. Umalis kasi ang dalaga sa kitchen. Baka mainip ang dalaga at biglang magbago ang isip. Umakyat si Amos sa upper deck. Nakahinga nang maluwag si Amos nang madatnan si Zein malapit sa railing. Nakatanaw ito sa dagat at mukhang malalim ang iniisip. Dahan-dahan siyang lumapit sa dalaga at niyakap ito mula sa likuran. Napapitlag ang babae. Alam niya namang naiilang pa sa kaniya ito pero gagawin niya ang lahat para maging muling komportable sa kaniya si Zein. “Are you hungry? Let’s eat,” paanyaya niya rito. Bumuntong-hininga si Zein. “Amos?” “Hmm?” Inilapat ni Amos ang pisngi sa buhok ng dalaga. “Can you tell me how did we meet?” Tipid na napangiti si Amos nang sabay niyang maramdaman ang saya at lungkot. Umusbong ang saya sa kaniya dahil sa wakas, unti-unting binuksan ni Zein ang sarili sa mayroon silang dalawa noon subalit may lungkot pa rin. Hindi niya maiwasang mal
Huminga nang malalim si Zein habang pinagmamasdan ang hitsura mula sa salamin. Nakataas ang mahaba niyang buhok at nasa ayos. Kitang-kita ang batok, leeg, collar bone at kaunting cleavage niya dahil tube type ang suot niya. Lumutang ang ganda niya dahil sa make-up na nilagay ng make up artist na kinuha ni Amos para sa kaniya. Kita ang hita niya dahil sa slit ng black and white evening dress niya. “Mommy!” Napangiti si Zein nang lumapit sa kaniya ang anak niya. Naka-ball gown ito na kulay puti at kinulot ang dulo ng buhok. May maliit na butterfly clip ito sa gilid ng ulo. “You look pretty, anak.” Bahagyang tumalon ang anak ni Zein at niyakap siya sa baywang niya. “You look pretty too, Mommy!” Hindi pa buo ang mga alaala ni Zein pero ang pag-aalaga at pagmamahal, walang pagdadalawang-isip na ibinigay niya kay Pita. Kahit kinalimutan ng isip niya ang anak niya, nagkusa naman ang instinct niya bilang ina. Isa pa, bago matulog palagi siyang kinukuwentuhan ni Amos tungkol kay Pita at
Mabilis na bumangon si Amos nang magising ang diwa niya nang umagang iyon. Nakahinga siya nang maluwag nang makita ang mag-ina niya sa kaniyang tabi. Marahan siyang humiga ulit at tinitigan ang pamilya niya. Hindi niya kailangang magmadali. Sa lunes pa naman ang simula ng pagpasok niya sa opisina. May isang araw pa siya para sa mga ito kaya inaya niya kagabi ang dalawang mamasyal pero mas gusto ni Zein na sa bahay na lang sila at mag-swimming. ‘Kung niloko niya naman nga ako, magkukusa na agad akong iwan siya.’ Huminga nang malalim si Amos at hinaplos ang mukha ni Zein. Paulit-ulit niyang naisip ang mga binitiwan nitong salita kay Zelda. Umusbong ang takot sa dibdib niya. Hindi niya naman ito niloko pero… labis niya itong sinaktan noon at sapat na rason na iyon para iwan siya ng babae. Alam niyang masakit sa bahagi ni Zein na hindi makaalala. Masama na yata talaga siya. Palagi niyang hiniling na sana hindi nito maalala lahat. Handa naman siyang gumawa ng mga bagong alaala—’yong mas
“Mommy!” Natawa si Zein nang patakbong lumapit sa kaniya si Pita. Napailing na lang siya at inalalayan itong sumakay sa likod ng kotse. Pawisang-pawisan ang bata kaya doon niya na lang pinalitan ng shirt. “How’s school, baby?” “It's good, Mommy! I know how to add numbers!” Sinuklay ni Zein ang buhok ni Pita. Nakatirintas pa iyon kanina pero sobrang gulo na. Sinikop niya na lang ang buhok nito pataas. “Kuya Nelson, sa building po tayo kung saan nagtatrabaho si Amos.” Napangiti si Kuya Nelson. “Bibisitahin ninyo si Sir Amos, ma’am? “Opo. Magdadala po kami ni Pita ng lunch sa daddy niya. Subsob po kasi sa trabaho these past few days. We… want to surprise him.” Naiintindihan ni Zein kung abala sa trabaho si Amos. Ito ang namamahala sa kompanya kaya responsibilidad nito ang lahat ng empleyado. Iyon nga lang, hindi niya maiwasang mag-alala. Gabing-gabi na ito kung umuwi at kapag umaga naman, laging nagmamadaling umalis. Pinagluluto niya na lang ito at pinaghahanda ng susuotin para
Nakatayo si Amos sa mini stage sa event hall ng hotel. Kasal na sila ni Zein at reception na nila pero kinakabahan pa rin siya habang hinihintay ang asawa. Nagpalit kasi ang babae nang mas maayos na dress. “Let’s all welcome Mrs. Reolonda. Nakapagbihis na po ang ating bride,” anunsiyo ng emcee. Parang nahulog ang puso ni Amos habang pinapanood si Zein na maglakad palapit sa kaniya. Nakasuot lang ito ng simpleng infinity dress at nakalugay na ang buhok na nakatali lang kanina. Nagtagpo na naman ang mga paningin nila sa isang wedding reception katulad nang unang dumapo ang paningin ni Amos kay Zein. Sa pagkakataong iyon, sila na ang kinasal. Sa pagkakataong iyon, ang makasama ito hanggang pagtanda ang kaniyang plano. Sa pagkakataong iyon, labis na pagmamahal na ang dating atraksiyon lamang na naramdaman niya noon. “You’re so beautiful, Zein.” Hindi niya napigilang sabihin ang nilalaman ng isip nang makalapit na ito sa kaniya. Tumawa lang si Zein pero alam na alam niya ang kislap s
“I will leave you for your own good.” Nagsalubong ang mga kilay ni Zein sa sinabi ni Amos. Wala siyang kaalam-alam na may balak palang umalis ang binata. Wala siyang kaalam-alam na iiwan siya nito at ang mga anak nila. “What did you s-say?” Nawalan ng ekspresiyon ang mukha ni Amos at kinuha sa kaniya ang plane ticket at ang titulo ng bahay na nakapangalan na sa kaniya. Natulala lang si Zein habang pinagpatuloy naman ng lalaki ang pag-aayos ng mga gamit nito. Naguguluhan siya. Hindi niya agad maproseso sa utak niya ang mga nangyayari. “Y-you’re leaving. B-bakit ka aalis?” lakas-loob niyang tanong. “Please, not now…” Nagpanting ang mga tainga ni Zein. Gusto niya ng paliwanag pero hindi kayang ibigay sa kaniya ni Amos. Gusto niya itong maintindihan pero parang wala itong naririnig sa mga tanong niya. “Not now? Kailan pa? Kapag aalis ka na? One week from now, aalis ka na! Anong balak mo?! Bakit mo binigay sa akin ang bahay na ito?! Why you’ll leave us for good?!” “Zein, p-please, d
Dahan-dahang bumangon si Amos sa higaan niya. Ayaw niyang magising si Zein sa mahimbing nitong pagkakatulog. Napangiti siya at marahang hinalikan sa noo ang babae bago tumayo at lumabas ng kuwarto. Kahit gustong makasama ni Amos si Zein, kailangan niyang pigilin ang sarili. Kailangan niyang sanayin ang sarili na wala lagi ito sa tabi niya. Kaya ang mga panahong dapat katabi niya ito sa kama, ginugol niya sa pagtatrabaho sa study room. Kailangan niyang masanay para hindi sobrang hirap sa kaniyang iwan ang mag-iina niya. Hindi niya naman tatakasan ang responsibilidad niya sa mga anak niya. Sisiguraduhin niya pa rin na may magandang kinabukasan ang mga ito. Iyon nga lang, hindi niya kayang manatili hanggang ginugulo siya ng konsensiya niya. Para bang nag-set na sa utak niyang kapahamakan lang ang dulot niya sa pamilya niya sa dami ng pagkukulang at pagkakamali niya. Abala si Amos sa trabaho nang bigla na lang may kumatok sa pinto ng study room niya. “Come in.” Natigilan siya nang pum
Hindi na gaanong masakit ang sugat ni Zein. Nakakakilos na rin siya nang maayos kaya bumalik siya sa mga dating ginagawa. Kapag maaga siyang nagigising, siya na ang nagluluto para sa mag-ama niya. Hindi muna siya pinabalik sa shop para makapagpahinga siya nang maayos. “Zein, what are you doing?” Pinaglapat ni Zein ang mga labi nang kinuha sa kaniya ni Amos ang sandok na hawak. “Gusto ko lang namang magluto, Amos.” “Pero hindi pa masyadong magaling ang sugat mo. Isa pa, buntis ka. Huwag kang magkikilos. Baka mapaano kayo ni baby.” Nagsalubong ang mga kilay ni Zein. “Hindi naman nakakapagod ang pagluluto.” Tiningnan siya ni Amos ng masama. Napanguso si Zein at naglambing. Niyakap niya ito mula sa tagiliran. Naramdaman niyang natigilan ito saglit pero muli namang nagpatuloy sa pagluluto. “I… love you.” Bumuntong-hininga si Amos. “S-sige na, umupo ka na. Ako na rito. Dadaan pa tayo sa obgyne mo. Titingnan natin ang health ng baby.” Mas hinigpitan ni Zein ang yakap. Ayaw niyang komp
“Sir, your private investigator wants to talk to you.” Tumikhim si Amos at tumayo mula sa kaniyang swivel chair. Nang makapasok ang private investigator niya, mabilis niya itong pinaupo sa couch. Ito ang inutusan niya para mag-imbestiga sa nangyari kay Zein noon. Mukhang sa pagpunta pa lang nito, alam niya nang may impormasyon na itong dala. “Someone tried to kill your fiancée, sir.” Kumunot ang noo ni Amos. “What?” Ibinigay sa kaniya ng private investigator ang isang envelope. Bumilis ang paghinga niya. Namuo ang galit sa mukha niya nang makita ang isang larawan na kuha mula sa CCTV footage. Kuha iyon nina Zein at Thea. Nakatutok ang baril nitong hawak sa fiancée niya. “Thea…” Nanginig ang mga kamay niya sa galit. Halos mapunit ang picture na hawak niya. Ang babae pala ang rason kung bakit nawala sa kaniya si Zein. Hindi niya inasahang aabot sa ganoon si Thea. Hinding-hindi niya talaga ito mapapatawad at ipakukulong niya ito. “On CCTV, the girl everyone thought was Miss Zein wa
Panay ang pagsusuka ni Zein. Hindi niya maintindihan kung anong nangyari sa kaniya. Ang alam niya, gusto niya lang matulog kahit wala naman siyang ginawang nakakapagod. Sigurado rin siyang wala siyang nakaing panis. “Ma'am, ayos lang po ba kayo?” tanong sa kaniya ng maid pagkalabas niya ng banyo. Tumango na lang si Zein at tinanggap ang baso ng tubig na binigay nito. Nasa kalagitnaan kasi siya ng pagluluto nang bigla na lang niyang naramdamang nasusuka siya. Ito na lang ang nagpatuloy sa pagluluto niya. “Gusto ninyo po bang tawagan ko po si Sir Amos?” Agad siyang umiling. “No need. Hindi naman malala ’to. Ipapahinga ko lang. Alam mo naman ’yang si Amos, laging O.A.” Natawa ang maid nila sa sinabi niya. Talaga namang overreacting si Amos sa lahat ng bagay lalo na pagdating sa kanila ni Pita. Kulang na lang, ikulong sila palagi sa bisig nito para maprotektahan. Kumain muna siya bago umalis ng bahay. Pupuntahan niya kasi ang photoshop niya para tingnan ang nangyayari sa negosyo niy
Katatapos lang ng mainit na tagpo sa pagitan nina Amos at Zein nang magtanong sa kaniya ang dalaga nang saglit niyang ikina-estatwa. Sa daming maaalala nito, bakit iyon pa? Ayaw niyang maalala nito iyon. Malaki ang naging kasalanan niya sa babae noon. Humigpit ang hawak ni Zein sa kumot na nakatakip sa katawan niya. “Amos, I r-remember something. We had… s*x but you were… rough with me. I was crying because you… hurt me. H-hindi malinaw sa akin lahat pero… p-pakiramdam ko, you m-mistreated me.” Mabilis niyang sinapo ang mukha ng dalaga. “Z-zein…” “Tama ako, ’di ba? Nangyari sa atin iyon. You didn’t make love to me that time? I didn't remember love in your kisses and touches. You were mad.” Hinawakan ni Amos ang mga kamay ni Zein at hinalikan nang paulit-ulit. Nakatihaya ang dalaga sa kama, nakatulala sa kisame ng silid nila habang siya, panay ang paghingi ng tawad dito. Pinalambing niya ang boses sa pinakamalambing na magagawa niya. Ayaw niyang makahanap na naman ito ng rason para
Natawa si Zein nang itinapat ni Sammy ang kamay sa sumisirit na fountain. Mabilis niya itong hinila mula roon at hinampas sa balikat. Alam niyang probinsiyano ang lalaki pero alam niya rin na hindi naman ito ignorante sa mga ganoong bagay. Trip lang talaga nitong patawanin siya, kahit mapahiya pa ito sa harap ng maraming tao. “Kapag nahuli tayo ng guard, paaalisin tayo sa mall.” Ngumuso si Sammy at inayos ang bag sa balikat. “Aysus, ipabili mo ’to sa asawa mo. Mayaman naman ’yon, e.” Napailing na lang si Zein at hinila si Sammy sa loob ng isang Japanese restaurant. Ini-order niya ang lahat ng klase ng pagkain. Natutuwa siyang makita ang curiosity sa mukha ni Sammy sa mga pagkaing bago sa mga mata nito. Kumakain sila ng tanghalian pero nagsalubong ang mga kilay ni Zein nang makita ang isang lamesa malapit sa kanila. May grupo ng mga lalaki kasi doon at lahat naka-hoodie at naka-shades. Tinanaw niya ang isang lalaki dahil pamilyar sa kaniya ang porma ng katawan nito pero sabay-sabay
Pangarap lang ni Amos noong magkaroon ng masayang pamilya—katulad ng pamilyang pinaranas sa kaniya ng mga magulang niya. Ang kaso, hindi niya inakalang pagdadaanan niya ang lahat ng iyon. Nang minahal niya si Zein, nasira lahat ng plano niya sa buhay. Kung tutuusin, hindi maganda ang dulot ni Zein sa kaniya. Palagi na lang siya nasasaktan. Muntik na siyang mabaliw. Muntik na niyang bawiin ang sariling buhay para lang makasama itong muli. Palagi siyang nagmamakaawang huwag siya nitong iwan. Palagi na lang siya ang talo pero wala. Mahal na mahal talaga ni Amos si Zein. Kahit anong mangyari, hindi na magbabago ang pagtingin niya para sa babae. “I love you so much, Zein.” Mas hinigpitan niya ang yakap sa babae at hinalikan ito sa noo. Payapa ang kalooban ni Amos kapag nakikitang mahimbing na natutulog ito sa kaniyang tabi. Hindi siya nakatulog nang maayos kagabi. Pakiramdam niya kasi, aalis na naman si Zein. Baka iwan na naman siya ng babae. Nang imulat ni Amos kahapon ang mga mata ni