Inilabas ni Zein ang kaniyang kamay mula sa bukas na bintana ng sasakyan ni Amos. Nabawasan ang bigat na naramdaman niya nang tumama sa kaniyang mukha at kamay ang hangin. Napangiti siya at napapikit.Papunta sila sa bahay-bakasyunan na pag-aari ng binata sa Mabini, Batangas. Wala silang dalang mga damit. Tanging pagkain lang na niluto niya ang dala nila. Akala niya ay sa bahay na lang sila mananatili o kaya ay dadalhin lang siya ng nobyo sa isang park.“Your beauty is incomparable, Zein.” Lumingon si Zein kay Amos at parang tinunaw ang puso niya nang makita ang ngiti nito. Naka-shades ito pero alam niyang puno ng emosyon ang mga mata nito.“Kanina mo pa ’yang sinasabi.” Ipinasok niyang muli ang kamay at sumandal.“I’m just stating the fact. My girlfriend is beyond gorgeous.” Inabot nito ang kamay niya at marahang hinaplos ang mga daliri habang diretso ang tingin sa daan. Hindi niya maalis ang tingin sa binata lalo nang dalhin nito sa mga labi ang kaniyang kamay at ginawaran iyon ng
Patuloy lang sa pag-inom ng red wine si Amos habang pumapalakpak ang mga bisita bilang pagbati sa bagong kasal. Nasa reception siya ng pinsan niyang si Alliah na kinasal kay Justin. Katulad noon, mapait pa rin siyang napangiti subalit hindi dahil bitter na naman siya sa bride at groom kundi dahil sa puso niyang winasak ni Zein halos apat na taon na ang nakararaan. Gusto lang naman ni Amos bumuo ng isang masayang pamilya katulad ng ibang tao pero dalawang beses na iyong pinagkait sa kaniya. Kung kailan sigurado na siya kay Zein, saka naman ito umalis. Pagkatapos ng proposal niyang hindi tinanggap ng dalaga, hindi muna siya umuwi ng Maynila. Nanatili siya sa kaniyang rest house sa Batangas para indahin ang lahat ng sakit. Gusto niya munang mapag-isa noong mga panahong iyon dahil hindi niya alam kung paanong aayusin ang puso niyang dinurog ng dalaga. Gusto niyang habulin ito ngunit masyado siyang nasaktan at baka kung ano pang magawa niya. Baka hindi niya mapigilang magmakaawa muli r
Nagising ang diwa ni Zein sa ringtone ng kaniyang cellphone. Nakapikit ang mga matang kinapa niya iyon sa side table. Napapalatak na lang siya nang makitang alas dos pa lang ng umaga at ang pangalan ni Lester ang nasa screen. “Ano bang sasabihin ng lalaking ito?” bulong niya sa sarili. “Mommy?” Lumingon si Zein sa tatlong taong gulang niyang anak na si Pita. Kinusot nito ang mga mata at bumangon para yumakap sa baywang niya. Hinaplos niya naman ang buhok nito. “Sleep ka ulit, Pita. Maaga pa.” Sinagot niya ang tawag at tinapat sa tainga niya. “Zein!” Nailayo niya sa tainga niya ang cellphone dahil sa lakas ng boses ng kaibigan. “Sira ang ulo mo! Hindi mo ako kailangang sigawan, Lester.” pasigaw niyang reklamo. “Pardon me but you should know this, Zein.” Ginulo ni Zein ang buhok niya at dumapa. “I’m worn out. Hindi ba puwedeng bukas na lang?” “Hindi puwede. Nakasalalay ang love life ko kay doktora kapag hindi ka pumunta rito. Your man is here. Ayaw niyang magpaasikaso sa akin
Kanina pang naiirita si Amos sa mga kaibigan niyang nasa sala ng bahay niya. Akala niya ay bumisita ang mga ito dahil nag-alala ang mga ito sa kaniya pero pumunta lang pala ang mga ito para kumpirmahing naaksidente talaga siya. Natanggal na ang cast sa braso niya noong isang linggo kaya ang nasa binti naman ang tatanggalin mamaya. “Zein is my only baby. Zein is my peace of mind—” Hindi na natuloy ni Huge ang pagbabasa sa mga nakasulat sa cast ng binti niya nang binato niya rito ang unan sa likod niya. “Leave my house!” Tumawa lang ang mga kaibigan ni Amos sa pagsigaw niya. Umupo sa tabi niya si Corn at tinapik ang balikat niya. “Halatang hindi ka patay na patay sa ex mo.” Napasandal si Amos at kinamot ang isang kilay. Hindi siya makapasok sa bakeshop dahil sa kondisyon niya. Wala siyang magawa kaya ang binti niya ang pinagdiskitahan niya. Si Zein ang nakasulat doon dahil ang dalaga naman ang laman ng kaniyang isip simula nang makita niya ito sa reception ng kasal ng kaniyang pins
Nakahinga nang maluwag si Zein nang makaalis si Amos pero parang may sumugat pa rin sa puso niya sa naging reaksiyon nito sa mga sinabi niya. Aware naman siyang nakalagpas sa linya ang mga sinabi niya rito. Basta na lang umalis si Amos sa apartment na puno ng hinanakit ang mga mata. Gusto niya itong sundan para magpaliwanag subalit bakit pa? Tama lang naman siya. Alaala na lang ang album na nakita nitong dapat regalo niya sa binata noon kung hindi lang sinabi ni Zelda na gusto nitong bumalik ang lalaki. Ang mga alaala, maaaring balikan pero hindi na puwedeng baguhin. Kaya kung sakit o saya man ang dulot ng bawat alaala, hindi na iyon mababago. Hindi niya alam kung anong palusot ang gagawin kaya nasabi niya iyon. Paano pa kaya kapag nakita nito ang kuwarto niyang puno ng masasayang alaala nila? Paano pa kaya kung nakita ng binata ang anak nila? Mahal niya ito ngunit hindi na nito kailangang malaman dahil masaya na ito pero masaya nga ba talaga? Taliwas ang mga pinakita ng lalaki sa k
Binigyan ng suntok ni Amos si Lester nang lumabas ito mula sa apartment nito. Hindi nakailag ang binata dahil hindi naman nito alam na ang sasalubong dito ay ang kaniyang galit. Umayos ng tayo ang binata nang makabawi at hinawakan siya sa kuwelyo ng kaniyang damit. “What’s your problem?!” galit na galit na tanong ni Lester sa kaniya at sinuntok din siya sa kaniyang pisngi. Sinapo ni Amos ang kaniyang pisngi at masamang tumingin sa lalaki. “You’re the problem here! Ginawa mo talaga ang lahat para maging sa’yo si Zein. Are you happy? Talagang pinatira mo pa sa apartment mo. Masaya ka na bang nakuha mo na siya nang buo?!” Nakatanggap na naman si Amos ng isang malakas na suntok mula sa binata. Parang umikot ang paligid niya dahil sa sobrang kalasingan. Gusto man niyang saktan nang labis si Lester, hindi niya magawa dahil wala sa kondisyon ang katawan niya. Hindi na alam ni Amos kung ilang tadyak at suntok ang natanggap niya kay Lester. May dugo na siyang nalasahan sa bibig niya. Gusto
“Ayusin mo ang sarili mo. Susunduin mo pa si Pita.” Inabutan ni Lester ng panyo si Zein. Hindi matigil sa pag-iyak si Zein habang nasa sala ng apartment nila. Paulit-ulit sa pandinig niya ang mga sinabi ni Amos kanina. Alam niyang nasaktan niya nang sobra ang binata pero hindi niya inasahang tuluyang susuko na ito sa kaniya. Sabagay, sino ba namang magtatagal sa tulad niya? Palagi siyang tumatakas kapag may problema. Hindi niya kayang magtiwala. Higit sa lahat, makasarili siya dahil damdamin lang niya ang iniisip niya. “He doesn’t want to talk to me anymore, Lester. What should I do now? Paano ko sasabihin sa kaniya ang tungkol kay Pita? Umaasa 'yong anak kong makilala siya.” Umupo sa tabi niya si Lester at niyakap siya. Umiyak na lang siya ulit sa dibdib nito. Katulad lang ng dati, ito lagi ang tagapakinig niya kapag masama ang loob niya sa lahat ng hindi magagandang nangyayari sa buhay niya. “Pakalmahin mo muna ang sarili mo. Pita can wait. Ikaw muna, ha? Kahit hindi mo sabihin,
“Let’s all welcome, the successor of Reolonda Group of Companies, a successful entrepreneur and a pastry chef, Mr. Amostacio Reolonda,” anunsiyo ng main host na si Thea. Huminga nang malalim si Amos bago umakyat sa stage. Nagpalakpakan ang audience sa studio habang tinatahak niya ang daan papunta sa mini kitchen na sinet ng staff ng show. Ngumiti siya sa harap ng camera katulad ng sinabi sa kaniya kanina. “Good day, I am Chef Amos. Makakasama ninyo ako tuwing umaga. Dito, I'll teach you anything about baking. Halina at samahan ninyo ako.” Mas lalo niya pang nilawakan ang ngiti at pinaglaruan ang rolling pin. “For today, tuturuan ko kayo kung paano mag-bake ng simple muffin.” Nagsimula na si Amos mag-bake. Hindi siya celebrity pero ang dami palaging pumupunta sa show kung saan siya kabilang. Palaging sinisigaw ang pangalan niya kaya nalaman niyang siya ang sinusuportahan ng mga ito. Ayaw ni Amos sa atensiyon ng mga tao. Matagal na may nag-offer sa kaniya na maging celebrity chef pe
Nakatayo si Amos sa mini stage sa event hall ng hotel. Kasal na sila ni Zein at reception na nila pero kinakabahan pa rin siya habang hinihintay ang asawa. Nagpalit kasi ang babae nang mas maayos na dress. “Let’s all welcome Mrs. Reolonda. Nakapagbihis na po ang ating bride,” anunsiyo ng emcee. Parang nahulog ang puso ni Amos habang pinapanood si Zein na maglakad palapit sa kaniya. Nakasuot lang ito ng simpleng infinity dress at nakalugay na ang buhok na nakatali lang kanina. Nagtagpo na naman ang mga paningin nila sa isang wedding reception katulad nang unang dumapo ang paningin ni Amos kay Zein. Sa pagkakataong iyon, sila na ang kinasal. Sa pagkakataong iyon, ang makasama ito hanggang pagtanda ang kaniyang plano. Sa pagkakataong iyon, labis na pagmamahal na ang dating atraksiyon lamang na naramdaman niya noon. “You’re so beautiful, Zein.” Hindi niya napigilang sabihin ang nilalaman ng isip nang makalapit na ito sa kaniya. Tumawa lang si Zein pero alam na alam niya ang kislap s
“I will leave you for your own good.” Nagsalubong ang mga kilay ni Zein sa sinabi ni Amos. Wala siyang kaalam-alam na may balak palang umalis ang binata. Wala siyang kaalam-alam na iiwan siya nito at ang mga anak nila. “What did you s-say?” Nawalan ng ekspresiyon ang mukha ni Amos at kinuha sa kaniya ang plane ticket at ang titulo ng bahay na nakapangalan na sa kaniya. Natulala lang si Zein habang pinagpatuloy naman ng lalaki ang pag-aayos ng mga gamit nito. Naguguluhan siya. Hindi niya agad maproseso sa utak niya ang mga nangyayari. “Y-you’re leaving. B-bakit ka aalis?” lakas-loob niyang tanong. “Please, not now…” Nagpanting ang mga tainga ni Zein. Gusto niya ng paliwanag pero hindi kayang ibigay sa kaniya ni Amos. Gusto niya itong maintindihan pero parang wala itong naririnig sa mga tanong niya. “Not now? Kailan pa? Kapag aalis ka na? One week from now, aalis ka na! Anong balak mo?! Bakit mo binigay sa akin ang bahay na ito?! Why you’ll leave us for good?!” “Zein, p-please, d
Dahan-dahang bumangon si Amos sa higaan niya. Ayaw niyang magising si Zein sa mahimbing nitong pagkakatulog. Napangiti siya at marahang hinalikan sa noo ang babae bago tumayo at lumabas ng kuwarto. Kahit gustong makasama ni Amos si Zein, kailangan niyang pigilin ang sarili. Kailangan niyang sanayin ang sarili na wala lagi ito sa tabi niya. Kaya ang mga panahong dapat katabi niya ito sa kama, ginugol niya sa pagtatrabaho sa study room. Kailangan niyang masanay para hindi sobrang hirap sa kaniyang iwan ang mag-iina niya. Hindi niya naman tatakasan ang responsibilidad niya sa mga anak niya. Sisiguraduhin niya pa rin na may magandang kinabukasan ang mga ito. Iyon nga lang, hindi niya kayang manatili hanggang ginugulo siya ng konsensiya niya. Para bang nag-set na sa utak niyang kapahamakan lang ang dulot niya sa pamilya niya sa dami ng pagkukulang at pagkakamali niya. Abala si Amos sa trabaho nang bigla na lang may kumatok sa pinto ng study room niya. “Come in.” Natigilan siya nang pum
Hindi na gaanong masakit ang sugat ni Zein. Nakakakilos na rin siya nang maayos kaya bumalik siya sa mga dating ginagawa. Kapag maaga siyang nagigising, siya na ang nagluluto para sa mag-ama niya. Hindi muna siya pinabalik sa shop para makapagpahinga siya nang maayos. “Zein, what are you doing?” Pinaglapat ni Zein ang mga labi nang kinuha sa kaniya ni Amos ang sandok na hawak. “Gusto ko lang namang magluto, Amos.” “Pero hindi pa masyadong magaling ang sugat mo. Isa pa, buntis ka. Huwag kang magkikilos. Baka mapaano kayo ni baby.” Nagsalubong ang mga kilay ni Zein. “Hindi naman nakakapagod ang pagluluto.” Tiningnan siya ni Amos ng masama. Napanguso si Zein at naglambing. Niyakap niya ito mula sa tagiliran. Naramdaman niyang natigilan ito saglit pero muli namang nagpatuloy sa pagluluto. “I… love you.” Bumuntong-hininga si Amos. “S-sige na, umupo ka na. Ako na rito. Dadaan pa tayo sa obgyne mo. Titingnan natin ang health ng baby.” Mas hinigpitan ni Zein ang yakap. Ayaw niyang komp
“Sir, your private investigator wants to talk to you.” Tumikhim si Amos at tumayo mula sa kaniyang swivel chair. Nang makapasok ang private investigator niya, mabilis niya itong pinaupo sa couch. Ito ang inutusan niya para mag-imbestiga sa nangyari kay Zein noon. Mukhang sa pagpunta pa lang nito, alam niya nang may impormasyon na itong dala. “Someone tried to kill your fiancée, sir.” Kumunot ang noo ni Amos. “What?” Ibinigay sa kaniya ng private investigator ang isang envelope. Bumilis ang paghinga niya. Namuo ang galit sa mukha niya nang makita ang isang larawan na kuha mula sa CCTV footage. Kuha iyon nina Zein at Thea. Nakatutok ang baril nitong hawak sa fiancée niya. “Thea…” Nanginig ang mga kamay niya sa galit. Halos mapunit ang picture na hawak niya. Ang babae pala ang rason kung bakit nawala sa kaniya si Zein. Hindi niya inasahang aabot sa ganoon si Thea. Hinding-hindi niya talaga ito mapapatawad at ipakukulong niya ito. “On CCTV, the girl everyone thought was Miss Zein wa
Panay ang pagsusuka ni Zein. Hindi niya maintindihan kung anong nangyari sa kaniya. Ang alam niya, gusto niya lang matulog kahit wala naman siyang ginawang nakakapagod. Sigurado rin siyang wala siyang nakaing panis. “Ma'am, ayos lang po ba kayo?” tanong sa kaniya ng maid pagkalabas niya ng banyo. Tumango na lang si Zein at tinanggap ang baso ng tubig na binigay nito. Nasa kalagitnaan kasi siya ng pagluluto nang bigla na lang niyang naramdamang nasusuka siya. Ito na lang ang nagpatuloy sa pagluluto niya. “Gusto ninyo po bang tawagan ko po si Sir Amos?” Agad siyang umiling. “No need. Hindi naman malala ’to. Ipapahinga ko lang. Alam mo naman ’yang si Amos, laging O.A.” Natawa ang maid nila sa sinabi niya. Talaga namang overreacting si Amos sa lahat ng bagay lalo na pagdating sa kanila ni Pita. Kulang na lang, ikulong sila palagi sa bisig nito para maprotektahan. Kumain muna siya bago umalis ng bahay. Pupuntahan niya kasi ang photoshop niya para tingnan ang nangyayari sa negosyo niy
Katatapos lang ng mainit na tagpo sa pagitan nina Amos at Zein nang magtanong sa kaniya ang dalaga nang saglit niyang ikina-estatwa. Sa daming maaalala nito, bakit iyon pa? Ayaw niyang maalala nito iyon. Malaki ang naging kasalanan niya sa babae noon. Humigpit ang hawak ni Zein sa kumot na nakatakip sa katawan niya. “Amos, I r-remember something. We had… s*x but you were… rough with me. I was crying because you… hurt me. H-hindi malinaw sa akin lahat pero… p-pakiramdam ko, you m-mistreated me.” Mabilis niyang sinapo ang mukha ng dalaga. “Z-zein…” “Tama ako, ’di ba? Nangyari sa atin iyon. You didn’t make love to me that time? I didn't remember love in your kisses and touches. You were mad.” Hinawakan ni Amos ang mga kamay ni Zein at hinalikan nang paulit-ulit. Nakatihaya ang dalaga sa kama, nakatulala sa kisame ng silid nila habang siya, panay ang paghingi ng tawad dito. Pinalambing niya ang boses sa pinakamalambing na magagawa niya. Ayaw niyang makahanap na naman ito ng rason para
Natawa si Zein nang itinapat ni Sammy ang kamay sa sumisirit na fountain. Mabilis niya itong hinila mula roon at hinampas sa balikat. Alam niyang probinsiyano ang lalaki pero alam niya rin na hindi naman ito ignorante sa mga ganoong bagay. Trip lang talaga nitong patawanin siya, kahit mapahiya pa ito sa harap ng maraming tao. “Kapag nahuli tayo ng guard, paaalisin tayo sa mall.” Ngumuso si Sammy at inayos ang bag sa balikat. “Aysus, ipabili mo ’to sa asawa mo. Mayaman naman ’yon, e.” Napailing na lang si Zein at hinila si Sammy sa loob ng isang Japanese restaurant. Ini-order niya ang lahat ng klase ng pagkain. Natutuwa siyang makita ang curiosity sa mukha ni Sammy sa mga pagkaing bago sa mga mata nito. Kumakain sila ng tanghalian pero nagsalubong ang mga kilay ni Zein nang makita ang isang lamesa malapit sa kanila. May grupo ng mga lalaki kasi doon at lahat naka-hoodie at naka-shades. Tinanaw niya ang isang lalaki dahil pamilyar sa kaniya ang porma ng katawan nito pero sabay-sabay
Pangarap lang ni Amos noong magkaroon ng masayang pamilya—katulad ng pamilyang pinaranas sa kaniya ng mga magulang niya. Ang kaso, hindi niya inakalang pagdadaanan niya ang lahat ng iyon. Nang minahal niya si Zein, nasira lahat ng plano niya sa buhay. Kung tutuusin, hindi maganda ang dulot ni Zein sa kaniya. Palagi na lang siya nasasaktan. Muntik na siyang mabaliw. Muntik na niyang bawiin ang sariling buhay para lang makasama itong muli. Palagi siyang nagmamakaawang huwag siya nitong iwan. Palagi na lang siya ang talo pero wala. Mahal na mahal talaga ni Amos si Zein. Kahit anong mangyari, hindi na magbabago ang pagtingin niya para sa babae. “I love you so much, Zein.” Mas hinigpitan niya ang yakap sa babae at hinalikan ito sa noo. Payapa ang kalooban ni Amos kapag nakikitang mahimbing na natutulog ito sa kaniyang tabi. Hindi siya nakatulog nang maayos kagabi. Pakiramdam niya kasi, aalis na naman si Zein. Baka iwan na naman siya ng babae. Nang imulat ni Amos kahapon ang mga mata ni