chapter 3

Warning!

Violence

Readers discretion is advised.

—

"Welcome back, Sir Keegan."

Yumuko ang matandang kasambahay kasama ang iilan na kasama nito. Keegan raised his hand and signed me to follow him.

Sumunod naman ako sakanya, dala nito ang dalawang mabibigat na maleta ko habang ang backpack ay suot nito sa kanyang likuran.

"Hindi ka ba talaga magpapatulong? Mabigat pa naman yan." Nakarating na kami sa second floor ng walang problema.

"I told you earlier, I can do it." Naglakad kami patungo sa kanang direksyon at sinundan ko lang ito.

"We'll sleep together." He tilted his head and looked at me. "Ito ang kwarto natin."

"Akala ko magkaiba ang gagamitin natin na kwarto." Inosenteng tinignan ko ito at binuksan ang kwarto.

Manghang tinignan ko ang kabuoan ng kwarto, mas malaki pa ito kaysa sa kwarto ko doon sa apartment at minimal ang design nito kaya hindi masakit sa mata.

Umupo ako sa kama, napakalambot nito at malaki rin. Kasya yata ang limang tao dito or higit pa.

"We have two other doors here. The dark one is the bathroom, the light one is the dressing room. That means diyan ilalagay ang mga gamitin nating dalawa. I also got you a vanity mirror with make ups and different scent of perfume, so pick your choice."

Nagniningning ang mga mata ko habang nakatingin ako sa mga vanity table at at vanity mirror. This is too good to be true, ang mamahal ng mga make up na 'to, lalo na itong perfume!

"I will call Emily to arrange your stuffs. Now, grab your laptop, kakain tayo sa garden ngayon." Aniya at kinuha niya ang lagayan ng eye glasses niya. May kinuha din siyang mga papel at laptop nito.

Kinuha ko na rin ang laptop ko at sinundan siya. Masyadong malaki ang bahay ni Keegan at malaki rin ang espasyo ng hardin nito. Kapag nakikita ng mga kasambahay si Keegan ay agad itong napapayuko at kapag nakalampas na ito ay kaagad naman silang bumabalik sa kanilang ginagawa.

"Emily." Tawag ni Keegan sa babaeng kasama ng matandang kasambahay.

"Yes, Sir?" Magalang nitong sabi.

"Sort my wife's things in our bedroom."

"Yes, Sir." Tumingin ito sa akin. "Goodnoon, Ma'am, ako po pala si Emily."

"Hello, Emily. I'm Soletta, ikinagagalak kong makilala ka." Nakangiting sabi ko at tinignan ang matandang kasambahay.

"Kay gandang bata." Aniya. "Ako si Cecelia, ikinagagalak kong makilala ka, Ma'am."

"H-Hello po, tawagin mo nalang akong Soletta. Hindi ako sanay na tinatawag ng Ma'am ng mas matanda sa akin." I scratch my nape and looked at Keegan who's looking at me intently.

"Let's go, serve the lunch at the garden."

Naunang maglakad si Keegan habang nagpaalam muna ako kay Nay Cecelia at sumunod sa kanya. Umingos ako sakanya at siniko ang kanyang gilid.

"Grumpy mo naman."

"I'm just hungry, Soletta."

I snorted at him. Hindi mapirme ang mga mata ko dahil puno ng magagandang bulaklak ang hardin ni Keegan.

"Mahilig ka pala sa bulaklak?" Tanong ko, mas namangha ako ng makitang may tulips itong tanim dito.

"No."

May cottage pala si Keegan dito at pumasok siya doon. Sinundan ko ito at inilagay ang laptop ko sa lamesa tapos ay bumalik sa pwesto ng tulips.

"Do you like flowers?" Balik nitong tanong sa akin.

I gently touched the petal of the flower with my index finger. "Medyo? Plantita kase ang mama ko. Mostly orchids yung tanim niya at magaganda ang variety non."

I tilted my head and look at him. "Bakit ang laki ng garden mo kung hindi ka naman pala mahilig sa bulaklak? Design lang ba 'to?"

He nodded. "Yeah, sabi ng mama ko para daw magmukhang bahay itong bahay ko."

Mahina kong natawa sa kanyang sinabi. "May point naman ang mama mo. Kung walang bulaklak dito, aakalain ko talagang haunted house 'to, ang lalaki kase ng mga puno."

"Yeah, yeah."

Dumating na ang ibang kasambahay at inilagay ang mga pagkain bago umalis. May iilan na nakastambay sa hindi kalayuan.

"Let's eat." Pag-aya sa akin ni Keegan kaya naman ay tumayo na ako at pumasok sa cottage.

Iba't ibang klase ng putahe ang nasa lamesa at umupo na ako sa upuan. Naglagay ako ng pagkain sa pinggan at nagsign of the cross muna bago kumain.

Keegan looked at me with curiosity. "Do you pray?"

"Oo, silent prayers." Nagsimula na akong kumain at ang sarap ng lutong ito!

"I don't pray." Aniya at nagsimula na rin sumubo ng pagkain.

"Why? Atheist ka ba?" Umiling siya.

"Roman Catholic."

"Bakit hindi? You should pray wherever and whatever you're doing. Dapat before eating nagdadasal ka or before you sleep at night. Malay mo, hindi ka na magising." Sumubo ulit ako at ngumuya.

"I just don't feel like praying at all."

"May nangyari ba na ikinadahilan niyan?" He shake his head.

"Nothing."

Hindi na ako nagtanong pa dahil napapansin ko ang pag-iba ng expression nito. I eat my food in silence, munching it carefully to avoid choking on my own.

Pagkatapos kong kumain ay agad kong kinuha ang laptop ko at nagsimula ng magtype. Tinawag ni Keegan ang ibang kasambahay para kunin ang mga pinagkainan namin.

"Would you like to drink refreshments?" Tanong nito sa akin.

"May coke kayo?" Tumango ito.

"Coke nalang, hindi ako mahilig sa juice."

He instructed the maid to get it and sumunod naman ito sa kanya.

I tied my hair into a messy bun and continue to type the ideas that my brain is producing. Ano ba ang magandang itwist sa ganitong istorya?

An idea popped inside my head at yun ang isinulat ko. I could sense Keegan's eyes on me and he has a lot of papers scattered on the clean table.

***

"" Kian grabbed Charlotte's arms as he felt the anger in his system towards her. Charlotte smiled sweetly as if she can't the pain in Kian's tightly gripped hands wrapping on her wrist.

"Kian, do you think you'll be happy with her? Remember this Kian, I am your first love." She caressed his cheek using her left hand.

"You were my first love, Charlotte." Inalis nito ang kamay ni Charlotte sa kanyang pisngi. "That's in the past, I have forgotten about your presence. Sa tingin mo ba, babalik pa ako sa'yo after years?"

"Yes, Kian. I expect you to come back to me." Lumingon ito kay Serena na nasa likod ni Kian. "Your job is done, dear Serena. You need to wake up, I payed you to keep an eye on him."

"Kian..." Serena's eyes tainted with horror.

She could see his veins popping out and her eyes glaring at Charlotte. Marahas na binitawan nito ang kamay ni Charlotte at hinila ang bewang niya.

Nagulat si Charlotte sa ginawa ni Kian. She looked at Kian's hand, wrapping around Serena's waist.

"Kian? What's the meaning of this?" She looked angrily at Serena. "I told you, your job is done."

"Job? You've got to be kidding me, Charlotte." He sighed. "Serena confessed everything before. You must have been fooled."

"What?!" Mas lalong nag-iinit ang ulo ni Charlotte. "You opportunist! Niloko mo ako, I told you to do your job!"

"Hindi ko kaya, Charlotte. Haven't I told you before? I don't do job that could take me to risk."

"Risk? What risk? Falling for him? Ha! You freaking b—"

"That's enough, take her away Frost." He commanded his assistant to take Charlotte away.

"No, let me g— Kian!" Galit na sigaw nito at nagpupumiglas sa pagkakahawak ni Frost.

"Sa labas ba ng building?" Bored na tanong nito.

Tumango si Kian at tinignan ang galit na mukha ni Charlotte. ""

***

I stretched my arms as I can feel the numbness of my finger tips. Keegan left for something earlier at nandito pa rin ang laptop at mga documents niya.

Tumayo ako at sininghap ang preskong hangin. It's a good thing talaga na may tanim dito. Aside na malamig ang hangin, maganda rin ang view.

Nasa kalagitnaan ako ng pagtingin sa paligid nang makarinig ako ng sigaw galing sa entrada ng bahay. Naglakad ako palapit ron at palakas ng palakas ang sigaw ng babae? Boses ng babae yon.

"Keegan, hindi kita pinalaki para magmatigas sa akin!" Isang malakas na sampal ang narinig ko at nakita ko si Keegan na namumula ang kanyang pisngi.

"Cancel that marriage contract right now, wala kang karapatan na magpakasal ng hindi namin nalalaman Keegan Alequer!" Galit na usal ng ginang.

Nakatingin lang ang mga kasambahay na animo'y wala silang magagawa para sa boss nila. Hindi ko 'to kayang tignan, namamaga na ang pisngi ni Keegan.

"No, I won't cancel the marriage contract." Matigas na sabi nito.

"At ano?! Magpapakasal ka sa babaeng walang magandang background? For what? Money? Wala kang utak! You ditch Mr. Lim's daughter few times tapos ipapalit mo lang sa babaeng pob—"

"I suggest you to stop insulting my wife right now." Malamig na sabi nito at napatawa ang ginang at pinukol ng nakakainsultong tingin si Keegan.

"Then what if I won't? You'll sue me? Go ahead, Keegan my son! I don't even know if you can protect that woman, lalo na kapag nalaman ni Mr. Lim kung anong klaseng babae ang asawa m—"

"That's very insulting, old woman." Pinagkrus ko ang aking braso.

Tinignan ako nito mula ulo hanggang paa. "What an indecent woman you are."

"Oh, I'm sorry. I couldn't change my clothes and see you wearing a formal one since I saw you slapped my husband."

Lumapit ako kay Keegan at hinaplos ang namamagang pisngi nito. "Masakit ba?"

His eyes were looking at me, observing my movements carefully. Napatingin ulit ako sa mama nito.

"Who is she, Keegan?" Tanong ko.

"Step mother." I sighed at lumapit sa ginang.

"What are you doing? Ang lakas ng loob mo, babae. I like how confident you are." I stopped and looked at her intently in her eyes.

"Magsorry ka kay Keegan." Seryosong sabi ko at tinawanan lang ako nito.

"Sorry? He deserves more than that!" Bulyaw nito.

"No, he doesn't. Besides, you're just her step mother. Apparently... you're around 45 years old, which means younger than his father." Madiin ko itong tinignan.

"I've been working to a company and recently signed a leave on vacation letter. I've also recognized you, Ms. Martinez, isn't it?"

Gulat itong tumingin sa akin. "Oh, I'll explain why I know you. I worked at the Vaselco Group of Companies as CIO. Which means I've encountered different businessmen and you're not exempted at all."

"Ha! You're acting like a total literate person, don't act like a smart woman because yo—"

"I graduated Magna Cumlaude at my alma mater and you can confirm that if that's the case, Madam." Nakangiting sabi ko.

"Now, insult my husband again, I am just a mere novelist you see, pero sa tingin mo ba papayag ako na basta-basta mo nalang tatapakan ang pagkatao namin dahil lang sa ikaw ang kinakasama ni Chairman Forbes ngayon? Nah-uh. You pray that he'll not get tired of someone like you. Mabilis pa naman magsawa ang mga katulad no'n sa mga babaeng puro sakit sa ulo ang ibinigay."

Halata sa mukha nito ang inis at pagpapahiya. That's right, you should he ashame of what you've done. Hindi ka naman pala totoong mama ni Keegan, edi wala kang karapatan na sampalin siya!

I smugly smirked at her and sticked my tongue out. "Emily, you should send her home now. I bet she's tired."

"Yes, Ma'am." Magalang na sabi nito at tinignan ko ulit ang mukha ni Keegan

"Namamaga na ng sobra." Pag-aalala ko.

He looked at me with serious eyes. "You kicked her out."

"Oh, yun ba? Hindi naman, pagod yata siya." Hinila ko ito papasok sa bahay niya. "Let's get your cheek treated."

Sumunod ito sa akin na parang masunurin na bata. "Yes."