Naramdaman kong paghawak niya sa akin.Tinanggal ko ang kamay niya sa aking balikat.Tumabi siya sa akin. Inilapat niya ang hubad niyang katawan sa hubad kong katawan.Umusog ako palayo.Muli siyang lumapit at niyakap niya ako nang mahigpit. Hinahalikan ako sa aking batok. “Magaling ba akong umarte mahal ko?” tanong niya sa akin. Malambing na malambing ang kanyang boses. “Bitiwan mo nga ako. Gano’n pala ang tingin mo sa akin. Ganoon pala ang tingin mo sa pamilya ko. Linta?” humihikbi kong sinabi. “Oh, wait, are you crying?” “Hindi! Nasasaktan lang ako sa mga sinabi mo sa akin. Ang baba ng tingin mo.” “Oh my poor little girl. She’s crying nga.” Tumatawa pa siya. “Bitiwan mo nga ako!” singhal ko. “Sorry na. Sinusubukan lang kita.”“Sinubukan na naman? Hindi na ako naniniwala.”“Look mahal ko. Darating ang panahon, you will hear much worst remarks that what I’ve said. Not from
Ibinagsak niya ang kanyang katawan sa kama. Tumitig siya sa aking mga mata habang umiiyak ako. Gusto ko siyang pagsampal-sampalin ngunit pakiramdam ko wala akong lakas na gawin iyon sa kanya. Para akong nanghina sa pambababoy niya at habang nakangisi siyang nakatitig sa akin, alam kong hindi na siya si Jason na nasa aking pangarap. Hindi na siya yung Jason na mahal na mahal at pinagsisilbihan ako. Ibang Jason na ang nakikita ko sa kanya. At doon, doon na nagsimula ang aking kalbaryo sa buhay. Doon ko na itinuring ang sarili ko bilang… battered wife. Nauna siyang nakatulog kaysa sa akin ng gabing iyon. Dinig ko na ang kanyang paghilik. Mabilis kong kinuha ang aking cellphone at pumasok ako sa CR. Gustro kong sabihin kina Nanang at Tatang ang nangyaring ito sa akin. Kailangan nilang malaman ang lahat. Hindi pwedeng masadlak ako sa ganitong kalagayan. Habang kaya ko pa at wala pa kaming anak, babalik na lang ako sa aking mga magulang at tanggapin na nagkamali ako ng des
“Ow! Sandali! Gano’n kagaling ang utak mong mag-imbento? Gano’n ka kadaling manghusga?” “Dalhin mo ako sa Manila ngayon din. Gusto kong malaman kung may nauna kang naging asawa sa bahay mo roon. Gusto kong malaman kung ano nga ba talaga ang papel ko sa’yo.” “Penthouse lang ang naroon na bahay ko. Pahingaan kapag napapagod akong umakyat at umuwi dito sa Tagaytay. Walang tao. Walang kahit sino. Alaala lang ng nakaraan ang naroon.” “Sinungaling!” singhal ko pero kinontrol ko ang lakas ng aking boses. Nakita ko ang panginginig ng kamao niya. Alam kong gusto niya akong saktan pero may utak pa rin naman ako. Alam kong hindi niya ako sasaktan sa harap ng maraming tao lalo pa’t naroon lang ang mga kamag-anak niya. Isa pa, may pangalan siyang kailangan protektahan dahil partner siya sa may-ari ng Mall na ito. Hindi na niya ako maloloko. Oo, maaring bata pa lang ako. Maaring walang alam gaano sa mundo ngunit nakalimutan yata
“I’m sorry. Hindi ko alam. Hindi mo kasi sa akin pinagtapat ang tungkol dito.” “Gusto ko lang makalimot. Ayaw ko na kasing pag-usapan pa siya kasi nandito ka na. Ikaw na ang buhay ko. But sorry, you found out this way. At ang nakakahiya, hindi ko maitapon ang mga ito dahil itong mga ito na lang ang naiiwang alaala niya sa akin. Now, do you want us to fly to Cebu to check if I still have other woman in there?” “Hindi na. Hindi mo na kailangang gawin iyon, Jack. Naniniwala na ako sa’yo at patawarin mo ako kung bakit ko naisip iyon.” “I understand and I am sorry too dahil hindi ko agad sinabi sa’yo na may nauna na akong asawa bago ka dumating sa buhay ko.” Niyakap ko siya. Hinalikan ko sa kanyang labi. Naramdaman kong binitiwan niya ang litrato. Mabilis niya akong binuhat. Dinala sa kama sa master bedroom at doon, muling pinagsaluhan ang sarap ng madalas at halos araw-araw naming ginagawa. Nagsimula iyon sa kaniyang pa
“Nadine! Aling Pacing!” boses iyon ni Jason. Mabilis na umalis si Aling Pacing sa harap ko at kinuha ang walis tingting. Ako naman ay sandaling napatda doon. Nagsimula siyang magwalis sa silong ng malaking puno at hinarap ko naman si Jason. “Anong ginagawa ninyo rito? Bakit nandito ka?” sunud-sunod na tanong niya sa akin habang pinagpalipat-lipat niya ang tingin niya sa amin. “Wala. Pinuntahan ko lang si Aling Pacing dito para na samahan akong magmiryenda.” Kinakabahang sagot ko kay Jason ngunit kailangan kong ipakita sa kanya na hindi ganoon ang nararamdaman ko. Ayaw kong may mahalata siyang kakaiba. “Ako ba ang pinag-uusapan ninyo? Aling Pacing, ano ‘to?” tanong niya sa noon ay namumutla nang matanda kaya kailangan ako na ang sasagot. “Hindi. Bakit ka naming pag-uusapan? Kadarating ko nga lang dito oh. Kakausapin ko pa lang sana siya at yayain. Ayaw ko kasing magmiryenda na ako lang.”
Naramdaman kong paghawak niya sa akin.Tinanggal ko ang kamay niya sa aking balikat.Tumabi siya sa akin. Inilapat niya ang hubad niyang katawan sa hubad kong katawan.Umusog ako palayo.Muli siyang lumapit at niyakap niya ako nang mahigpit. Hinahalikan ako sa aking batok. “Magaling ba akong umarte mahal ko?” tanong niya sa akin. Malambing na malambing ang kanyang boses. “Bitiwan mo nga ako. Gano’n pala ang tingin mo sa akin. Ganoon pala ang tingin mo sa pamilya ko. Linta?” humihikbi kong sinabi. “Oh, wait, are you crying?” “Hindi! Nasasaktan lang ako sa mga sinabi mo sa akin. Ang baba ng tingin mo.” “Oh my poor little girl. She’s crying nga.” Tumatawa pa siya. “Bitiwan mo nga ako!” singhal ko. “Sorry na. Sinusubukan lang kita.”“Sinubukan na naman? Hindi na ako naniniwala.”“Look mahal ko. Darating ang panahon, you will hear much worst remarks that what I’ve said. Not from
Ang lampshade na iyon ay ang inihampas ko sa kanyang katawan. Pasalamat siya at ayaw kong makapatay kaya hindi ang ulo niya ang pinuntirya ko. Lumuwang kahit papaano ang pagkakasakal niya sa akin pero pinagsusuntok niya ang sikmura ko. Hindi pa man ako nakaka-recover sa paghinga ay sinabayan pa ng paninigas ng aking sikmura. Noon ay nanghina na ako. Mabilis niya akong pinadapa. Malaya niyang ibinaba ang aking panty. Naramdaman ko na lamang ang pagpasok ng kanyang ari sa aking likod. Hindi siya sa mismong lagusan ko pumasok kundi sa aking puwit. Doon niya ako tinitira kaya ramdam ko ang kakaibang sakit na hindi ko maipaliwanag. Parang napunit pa iyon. Nagwawala ako. Pilit kong iginalaw ang aking balakang para hindi niya ako tuluyang mapagsamantalahan pero anong magagawa ng magdidisiotso anyos lang na babae? Anong lakas ko laban sa kanyang lakas. Umiyak ako. Humahagulgol habang panay ang kadyot niya sa likod ko. Sumisigaw ako sa sakit. Humihingi ng tulong ngunit sinong sa
“May nauna ka na palang asawa? Ibig sabihin ikinasal ka na?” agad kong tanong pagkaalis ng Tita niya. Hinawakan ko ang steak knife at gumilit ako ng maliit na bahagi saka ako sumubo. Huminga siya ng malalim. Uminom muna ng tubig bago niya ako sinagot. “Dito, dito mo talaga gustong malaman ang lahat?” mabigat ang pagkakabigkas niya ng bawat salita ngunit nakangiti ang kanyang mukha. Halatang gusto niyang kontrolin ang kanyang sarili. “Ano ngang totoo.? Sabihin mo sa akin. Pang-ilan ba akong asawa mo? Pang-ilan ako sa buhay mo!”“Hindi ko alam kung pang-ilan ka sa buhay ko. Pero kung asawa, pangalawa kang pinakasalan ko.”“IBig bang sabihin kabit ako? Pinaniwalang asawa ngunit hindi pala? Kaya ba hindi mo ako madala sa bahay mo sa Manila o sa Cebu kasi may mga ibinibahay kang iba mo ring asawa roon?” “Ow! Sandali! Gano’n kagaling ang utak mong mag-imbento? Gano’n ka kadaling manghusga?” “Dalhin mo ako sa Manila ngayon
FINAL CHAPTER"Nadine, gusto kong lumaban ka para sa akin ha? Ipangako mo sa akin na tuloy lang buhay. Masamahan man kita o hindi, kailangan mong manatili para sa pamilya mo at kay Ivan.”"Hindi. Magkasama tayo. Asawa moa ko. Nangako tayo sa isa’t isa. Kung nasaan ako, dapat nandoon ka rin. Hindi ako papaya na maghihiwalay tayo kahit anong mangyari.""Iba ito Nadine.""Paanong iba? Anong ipinagkaiba sa nagiging laban natin?" tanong ko."Yakapin mo ako. Pumikit tayong dalawa. Sabi ni Mommy sa akin, kailangan nating magtiwalang kaya pa at sa ngayon, alam kong ikaw ang may kakayahan pa para lumaban.""Oh my God. Hindi ko gusto ang naiisip ko. Nakausap mo ang Mommy mo? Ibig sabihin, hindi! Hindi pwede!”"Relax at hayaan nating dalhin tayo ng ating mga isip sa kung saan tayo dapat naroon sa mga panahong ito. Please do it for me now bago mahuli ang lahat.""What do you mean?""Just please do it. Huminahon ka muna. Pumikit ka lang at yakapin mo ako nang mahigpit. Tulad ng pagyakap ko sa'yo,
Chapter 82NADINE’S POINT OF VIEW Nagising ako sa isang pamilyar na lugar. Sandali akong nagtaka kung bakit ako naroon pero bumalik sa akin ang lahat. Nakaupo ako sa bakal na upuan kung saan nakaposas ang aking kamay at nakakadena ang aking paa. Iyon ang upuang bakal na ginamit ni Jason kina Joana, Emma at Tatang. Ibig sabihin ako na ba ang isusunod ni Jason? Nakita kong nakatalikod siya at naninigarilyo. Kita ko sa kanyang mga kamay ang panginginig. Ninenerbiyos. “Alam kong ikaw ‘yan, Jason! Ginamit mo lang ang mukha ni Russel na maskara ngunit ikaw ‘yan.” Sigaw ko. Nagulat pa siya at lumingon sa akin. “Mahusay! Ito naman ang gusto ninyong laro hindi ba? Ang mangopya ng mukha para makapanlinlang? Hindi kayo humaharap ng kayo. Hindi ninyo kayang ayusin ang gusot na kayo mismo ang magpapakita. Ganito pala ang pakiramdam nang hindi mo gamit ang sarili mong mukha ano? Malayang makagawa ng kahit anong gusto mong gawin.” Ngumiti siya. Naiinis ako n
CHAPTER 81Nang nakaburol na siya at nasa loob na siya ng kabaong, bago siya tuluyang ilibing ay nakumpirma ko na patay na nga siya. Ito ang gusto kong mangyari noon sa kanya. Ang makitang bangkay na siya ngunit bakit ganoon? Bakit parang angsakit pa rin pala sa akin. Inaamin kong abot-langit ang galit ko sa kanya noon pero nang dumating si Russel sa buhay ko at ipinaunawa sa akin ang kahalagahan ng pagpapatawad at ngayon na nakita ko nang malamig nang bangkay ang lalaking unang nagparamdam sa akin ng pagmamahal, naiintindihan ko na ang patuloy niya sa aking ipinaglalaban na huwag patayin si Jason. Nang sandaling pinagmamasdan ko ang bangkay niya, naalala ko ang lahat lahat. Hindi ang mga pangit na nakaraan kundi ang mga nakaraan kung saan niya ako unang pinahanga.“ Siya nga pala, si sir Jason. Boss ko. Pangalawang beses na siyang kasama ko ritong umuwi at dalawang beses na rin niya akong kinukulit na ipakilala raw kita sa kanya dahil may pagkasuplada ka raw.”“Hi, Nadine,” inilahad
CHAPTER 79 Hindi na pumayag pa si Russel na umuwi kami sa probinsiya. Tinawagan na lang ni Tatang ang mga kapitbahay naming walang sariling lupa na sila na ang magsaka sa aming lupa roon at magbigay na lang sila ng aming porsyento. Sa ganoong paraan, nakatulong din si Tatang sa hirap naming mga kamag-anak. Papasyal-pasyal pa rin naman kami sa probinsiya tuwing anihan o summer. Mula sa aking pinanalunan sa sugal namin ni Jason, doon ko kinuha ang pinambili ko sa farm at bahay ni Jason na tinirhan ko noong nag-training ako sa kanya. Hindi siya pumapayag, ayaw niyang tanggapin nang una ang bayad ko ngunit gusto kong magkaroon ng pride ang mga magulang ko. Gusto kong isipin nila na hindi na lang sila ngayon nakikitira. Na may sarili na kaming magandang bahay, may taniman ng gulay at pag-aalagaan ng hayop. “Masaya ka na ba?” tanong ni Russel sa akin habang nakasandal ako sa kanya sa silong ng isang mayabong na puno kung saan niya ako kinantahan. Palubog na noon a
CHAPTER 79 Hindi na pumayag pa si Russel na umuwi kami sa probinsiya. Tinawagan na lang ni Tatang ang mga kapitbahay naming walang sariling lupa na sila na ang magsaka sa aming lupa roon at magbigay na lang sila ng aming porsyento. Sa ganoong paraan, nakatulong din si Tatang sa hirap naming mga kamag-anak. Papasyal-pasyal pa rin naman kami sa probinsiya tuwing anihan o summer. Mula sa aking pinanalunan sa sugal namin ni Jason, doon ko kinuha ang pinambili ko sa farm at bahay ni Jason na tinirhan ko noong nag-training ako sa kanya. Hindi siya pumapayag, ayaw niyang tanggapin nang una ang bayad ko ngunit gusto kong magkaroon ng pride ang mga magulang ko. Gusto kong isipin nila na hindi na lang sila ngayon nakikitira. Na may sarili na kaming magandang bahay, may taniman ng gulay at pag-aalagaan ng hayop. “Masaya ka na ba?” tanong ni Russel sa akin habang nakasandal ako sa kanya sa silong ng isang mayabong na puno kung saan niya ako kinantahan. Palubog na noon a
CHAPTER 77 “Simple lang. Mahal kita, pare. Nakapangako ako sa mga magulang mo na I’ll do everything, para tumino ka.” namumula ang mukha ni Russel na puno ng luha. Lumapit siya kay Jason. Umupo siya katabi nito. Inakbayan. “Hindi kita isusuko eh. Hindi kita kayang pabayaan kasi alam ko, biktima ka ng maling pagpapalaki. Mali ang kinagisnan mong pagpapalaki and your parents knew that. Sila mismo aminadong may mali sila and here you are now, just totally lost but not hopeless. Hindi kita pwedeng iwan at isuko eh, hindi ako dapat mawala. Hindi ito dapat matapos lang ng ganito. Ako na lang pare, ako na lang ang meron ka. Ang naniniwala na kaya mo. Your son might hate you too kung manatili kang ganyan pero ako, nakita kita nang mabuti ka pang tao. Nasiksihan ko na kaya mo. Na pwede pa. Please prove them wrong. You can do better than this. Please!” niyakap niya si Jason. Mahigpit na mahigpit. “No! You don’t really care. Nang mawala si Lizzie, nawala ka rin. Nagpa
CHAPTER 76 “Alam ko, kahit luluha ako ng dugo…”“Oo, kahit luluha ka pa ng dugo,” hindi ko na siya pinatapos pa, “Hindi na babalik pa sa’yo, hindi mo na rin makikita pa ang babaeng gusto mong ipalit sa akin, ang babaeng sasamahan mo sa ibang bansa kasama ang anak ko, ang babaeng dahilan kung bakit ka mahirap na ngayon, kung bakit wala ka nang maipagmamayabang pang kayamanan.”“Anong ibig mong sabihin? Anong alam mo kay Margie? Anong wala na akong kayamanan? Anong kinalaman mo sa kanya?” sunud-sunod niyang mga tanong sa akin.Gusto mo bang malaman? Gusto mong marinig kung anong totoo? Kung bakit ko alam lahat lahat?” “Hindi ako tanga. Hindi ako bobo. May naramdaman ako, may pakiwari ngunit ayaw kong pangunahan. Gusto ko pa ring marinig. Kailangan ko pa ring malaman mula sa’yo ang katotohanan.” Humawak siya sa aking balikat. Tinanggal ko iyon. Hinarap ko siya. Malapit na malapit ang mukha ko sa kanya. Tinignan ko siiya sa kanyang mga mata para mabasa ko laha
CHAPTER 74 Hindi man iyon ang gusto kong mangyari kay Jason pero nakikita ko yung punto ni Russel at sa pagdaan ng mga oras. Hindi na ako tumutol pa.Nang nakita naman ng Doktor na pwedeng outpatient na lang si Tatang at may mga nareseta naman nang gamot sa kanya ay dineretso na lang naming siya sa bahay ni Russel. Doon na lang siya tuluyang magpagaling.Nang dumating kami sa bahay, nakita ko ang saya sa mukha ni Nanang at aking mga kapatid. Pinatunayan ko ang kakayanan ko. Natupad ko ang pangako kong ligtas kong maiuuwi si Tatang sa kanila at iyon nga ang nangyari. Ang problema lang, naiwan pa rin ang anak ko at natatakot ako na ngayong wala siyang panghahawakan sa akin, maisip niyang gamitin ang anak ko. Ngunit planado na ang lahat. Hindi ko hahayaang mangyari iyon. Mababawi ko ang anak ko na hindi malalagay ang buhay nito sa alanganin. Kailangang hindi papalya ang huling misyon namin ni Russel. Oras na ako naman ang mangibabaw at magwagi pagkatapos ng kanyang pananaki
CHAPTER 73“Nasa sa akin ang lahat ng simtomas Nadine. Nang sinasabi ng Psychiatrist ko ang mga simtomas ay alam kong akong ako ang kanyang binabanggit. I disregard for right and wrong, I persistent lying or deceit to exploit others kasi may pera ako. May kapangyarihan akong gamitin ang ibang tao. Binabalewala ko ang damdamin ng iba, inuuyam, minamaliit at hindi ko iginagalang ang kanilang mga karapatan. Alam kong alam mo na ginagamit ko rin ang aking charm or wit to manipulate others for personal gain or personal pleasure. I am arrogant, superior and being extremely opinionated. I have repeatedly violated the rights of others through intimidation and dishonesty. I am abusive in our relationship. I showed lack of empathy for others and lack of remorse about harming others. Inaamin ko, masama akong tao ngunit sana maintindihan mong may kondisyon akong pinagdadaanan. Ngunit sa kabila ng pagkakaroon ko nang ganoon, I am traying my best para maging mabuting tao mula nang alam kong mahal k