Prologue

Narrator

"Hi Klio," nakangiting bati ni Bria ng dumaan sa harap niya to. Tumango lang si Klio at nagpatuloy sa kanyang upuan malapit kay Bria.

"Ahm Klio pwede ba kitang makausap after class? May gusto lang akong sabihin." paliwanag nito. Bahagya pang naiilang.

"Oh sige.." tipid na sagot ni Klio ng hindi man lang tumitingin rito.

[BRIA POV]

It's been month ng gumugulo sakin kung sasabihin ko na ba kay Klio ang nararamdaman ko. Siya lang ang unang taong kumausap sakin at tumanggap sa pagkatao ko.

Narrator

" Siya nga pala nagawa mo na ba yung project natin? Sensya na ah kasi medyo nabusy lang lately pero okay lang naman kung hindi mo ako isama sa list." ang mga mata ni Klio ay nangungusap sa kanyang mga salita.

"No! it's fine. I will include you still. Kailangan ko lang iexplain sayo kaya madali na lang yon Klio. Ikaw pa ba pababayaan ko." nakangiting sagot ni Bria.

"Oh thanks. Ikaw talaga saviour ko." malawak na ngiti ang iginanti ni Klio sabay h*****k sa pisngi ni Bria na siyang ikinamula naman nito.

Natapos ang klase nila at inaantay ni Bria si Klio sa gate malapit sa malaking puno kung saan sila madalas na tumambay. 

"Andito ka na Klio." nakalabas ang dalawang dimple ni Bria sa pagngiti. 

"Ano ba yung sasabihin mo Bria? May problema ka ba?" seryoso ang mukha ni Klio na nag aantay ng sagot nito. 

"Actually, matagal ko na tong gustong sabihin sayo kaya lang lagi akong pinangungunahan ng kaba pero is now or never. I will tell you everything inside me that I desperately hide for a month now." alangang pahayag ni Bria. Nakatuon lang ang kanyang mga mata kay Klio at ganun din naman ito sa kanya. 

"Ano yun?" tipid na tugon ni Klio. Matyagang nag aantay sa sasabihin niya. 

"Gusto kita Klio.."! mahinang sambit ni Bria. Kasabay nun ang pag asang parehas sila ng nararamdaman. Halong kaba at excitement ang nasa dibdib ni Bria. Dalawang segundo na ang lumipas at hindi pa din nagsasalita si Klio. Kumakabog na ang kanyang dibdib at bahagyang nahihiya sa kanyang pinagtapat pero nasabi niya na ang dapat sabihin kaya wala ng atrasan pang magaganap. 

"Really? You like me?" ismid na sambit ni Klio. Naging malamlam ang mukha ni Bria at panandaliang hindi nakapagsalita. Pinagmasdan lang niya ang tila kakaibang reaksyon ni Klio. Did they not feel the same way? Ito ang tumagos sa puso ni Bria. 

"Sorry ah pero may misunderstanding ata sa pagitan natin Bria. I know I'm friendly, good a-and sweet, sayo but i-it doesn't mean anything, Bria. How on this earth came up into your mind na may chance tayo?  I'm not into a girl, Bria.."  

Parang isang kutsilyo ang tumarak sa dibdib ni Bria. Hindi niya inaasahan ito pero kinalma niya ang sarili at naging malawak ang isip. 

"Oh! My bad, Klio.. I-I thought we-we are the same.. I- I didn't mean to.. Ahmm I'm sorry. Forget about it, Klio. We-we can still be friends right?" nangingilid ang mga luha sa gilid ng mga mata ni Bria pero nagpapakatatag siya. Para sa kanya at least nailabas niya na ang totoong nararamdaman sa dalaga at kung busted man siya ay okay lang. She can still save their friendship atleast sa bagay na yun magtatagal sila.. 

Muling umismid si Klio, pumaywang at tumingin ng matalim kay Bria. "You know what.. better now para hindi ka na umasa even in the future.. I don't like you, Bria even as a friend. Naniniwala ka ba talagang masaya ako sa company mo? Do you really believe na I care for you? You are the most naive person I have ever met in this school..Naawa lang naman ako sayo nung una kasi lagi kang mag isa but damn it doesn't mean we are the same." taas kilay na pahayag ni Klio. 

Hindi na napigilan ni Bria ang kanyang mga luha na tumulo. Parang isang bomba na sumabog sa harapan niya si Klio. Hindi niya to lahat naisip na lalabas sa bibig ni Klio. Ang taong una niyang pinagkatiwalaan at binuksan ang buong pagkatao ay isa palang mapagpanggap. 

Napapailing siya, napapaatras ang kanyang mga paa ng kusa. Mas masakit pa ito kaysa sa panunukso ng lahat ng tao sa campus nila. Ito na ata ang pinaka worst na araw sa buong buhay niya. 

"Ku-kung dahil ito sa pinagtapat ko kaya ka nagkakaganyan, klio... please do-don't.. I..." 

"No! Hindi talaga kita gusto Bria. Tignan mo naman yang itsura mo.. Tsk tsk.. From now on tigilan muna ako and better layuan, Bria."  tahasang pinutol ni Klio ang dapat ay sasabihin pa ni Bria ng mga salitang ito. 

Gumuho ang mundo ni Bria. Ang unang pag ibig niya ay unang heartbreak din pala niya. Hindi pa man ito nauumpisahan ay nagtatapos na agad. Mabilis na tumakbo palayo si Bria kay Klio. Sa kanyang pagtakbo bumalik ang mga araw na masaya silang magkaibigan. Ang mga oras na palaging pinagtatanggol siya ni Klio sa mga bully nilang classmate. 

Ang mga paulit ulit na pagpapalakas ni Klio sa kanyang kalooban. Ang pagdadala nito ng sandwich para sa kanya. Ang pagbisita nito sa bahay niya kapag may sakit siya. Ang pagtawag nito sa kanya every morning at tuwing nakauwi na sila.. 

Lahat ba ng yun ay dahil sa awa?? Awa lang ba ang nararamdaman ni Klio para sa kanya?? Awa na naging dahilan para linlangin siya ng ganito?? Para magmukhang tanga sa sariling damdamin? Niloko siya ni Klio pero ang masakit bakit?? Anong dahilan nito para gawin iyon? Pwede namang hindi na lang siya nilapitan ni Klio una pa lang.. Kung walang emosyong ipinakita hindi sana siya masasaktan ng ganito kahit ano pang sabihin ni Klio sa kanya. 

Galit siyang ibinagsak ang bag niya sa kanyang kama at inilabas lahat ng mga bagay na nagmula kay Klio. Napatigil siya ng makita niyang halos hindi na pala niya mabilang ang mga naibigay nito sa kanyang regalo. Nung birthday niya, nung valentines day, xmas at pati new year. Isama pa rito ang friendship monthsary nilang dalawa. 

Nang maisip niyang muli ang katagang naawa mula sa mga salita ni Klio ay marahas niyang pinaggugupit lahat, sinira ang lahat ng ito hanggang wala ng pagkakakilanlan. Pinangako niya sa sariling hindi na siya muling maiisahan ng sino man.