“I’ll drive you home,” sambit ni Evander pagkatapos naming kumain na nagpagulat sa akin. “Huwag na, Sir! Masyado na akong nakakaabala. Magta-tricycle na lang ako.” Sa katunayan ay nilalakad ko lang naman talaga ang hotel at bahay dahil bukod sa nagtitipid ako, malapit lang din naman talaga. Pero dahil gabi na at pagod na ako ay magta-tricycle na ako. “Sinong nagsabing naabala mo ako?” His brows furrowed. “It’s already dark. I don’t think you will immediately get home. Wala nang masyadong tricycle na dumadaan sa ganitong oras.” “May trabaho ka pa, Sir. Kaya ko naman umuwing mag-isa…” tanggi ko. “I’m already done with my work today. Besides, there’s no guarantee that you will get home safely. Huwag ka nang umangal,” matiim niyang sinabi. Napakamot ako sa pisngi ko at napahugot ng hininga. “O-okay.” Tumango ako dahil mukhang hindi niya ako tatantanan. Nauna na siyang maglakad papunta sa parking lot ng resort. Tahimik lang ulit akong nakasunod sa kanya. Binuksan niya ang pinto ng
Katulad na nga ng sinabi ko ay pabago-bago ang ugali ni Evander at kung kailan lang niya ako papansinin.Hahayaan ko na lang sana siya pero napansin ko kasing kakaiba na ito. Kung noon ay masungit na siya, naging times three na ngayon.Pagkatapos niya akong utusan ay hindi na niya ako pinalagi sa kanyang opisina. Wala na muna raw siyang iuutos kaya sa locker room ng mga empleyado na muna raw ako at tatawagin na lang kapag mayroon na.Mabuti na rin dahil mapapanisan ako ng laway sa kanya. Nakipag-chismisan na lang ako kina Jepoy at mga dating kasamahan na housekeeper tuwing bakanteng oras nila.Inintriga nila ako sa mga nangyari. Kung bakit daw ako nasibak at kung bakit ibinalik lang din. Sinabi ko sa kanila ang totoo, maliban sa pumunta ako sa suite niya para bawiin ang kwintas ko. Naglaglagan ang mga panga nila.Naiinggit pa ang iba dahil ang swerte ko raw dahil palagi kong nasisilayan si Evander. Umirap ako. Sino matutuwang silayan ang ganoon kasungit na lalaki? Oo, gwapo siya at hal
Linggo at day-off ko ngayon. Gaya ng araw-araw na ginagawa sa umaga ay namulot ako ng mga basura sa dalampasigan at pagkatapos ay naglinis sa bahay. Pati sina Tita Melinda at Jaime ay pahinga rin sa pagtitinda ng isda sa araw na ito. Nang bandang hapon na ay naglagi ako sa sala at nagbasa ng reviewer. Syempre ay may entrance exam sa college kaya kailangan kong paghandaan. Pati na rin sa mga aapplyan kong scholarships ay may exam din. Huminto pa naman ako ng isang taon kaya hindi na fresh sa utak ko ang mga napag-aralan noon. Refresher lang. Nandito rin si Jaime at pa chill-chill lang na nanonood ng TV. Nakapatong pa ang mga braso sa sandalan ng sofa na parang hari habang nanonood ng NBA. “Hindi ka ba mag-aaral, Jaime? Balita ko kay Arman ay mahirap daw ang entrance exam sa engineering ng BSC,” sabi ko sa kanya pagkatapos isarado ang libro. Si Arman ay ang dati naming kaklase na kumukuha na ng course na iyon sa BSC. Top performing school din kasi ang Buenavista State College lalo n
“Ayaw ko na sa kanya!” Tinapik-tapik ko ang balikat ni Ernie habang inaakbayan. Tumungga siya ng beer at marahas na inilapag ang bote sa lamesa. “Ang sakit-sakit na makita ang mahal mo na may ibang kasama! Bwisit na puso ‘to!” umiiyak niyang sambit. “Noong isang araw lang ay crush mo lang ‘yong Eric ah?” sabi ko. It was only less than five days ago when he mentioned Eric as a mere crush. “Iyon din ang akala ko pero hindi ko lang pala siya basta crush. Hindi naman ako ganito nasaktan kapag nakikita ko ‘yong mga dati kong crush kapag may kasamang babae. Hindi naman ako nagselos nang ganito…ngayon lang kay Eric…” He openly admitted, his voice showing a mix of emotions. Listening to Ernie's words, I understood just how deeply he felt and how much pain he was experiencing. “Natural lang naman ang magselos at masaktan kapag nagmamahal. Nakausap mo na ba si Eric tungkol sa nararamdaman mo para sa kanya?” tanong ko kay Ernie. Umiling siya. “Para saan pa? Hinding-hindi ako aamin sa kanya
Nagising ako na may masakit na ulo.Ilang sandali muna akong nahiga sa kama, inaalala ang nangyari kagabi.Ayaw mong maging crush ko. Ikaw na lang mag-crush sa akin! Oh, ano?Bigla akong napabangon.Shit.You will regret this tomorrow.AAAAAHHHHH!Sinabunutan ko ang sarili. Hayup ka, Lia, anong pinagsasabi mo kagabi, ha?!Kilala ko ang lalaking naghatid kagabi sa amin ni Ernie. Paano niya kami natagpuan ni Ernie kagabi?Impit akong napatili sa inis dahil tinawagan nga pala namin siya dahil sa laro namin. Mas lalo ko lang sinabunutan ang sarili nang unti-unting naalala ang ibang sinabi ko kay Evander kagabi.Sinabi ko sa kanya na kamukha niya ang crush ko! Hindi ko naman siguro sinabi kung sino iyong crush ko, ‘di ba?Kinakaltukan ko ang ulo ko nang may kumatok sa pinto. Bumangon na ako para pagbuksan iyon. Bumungad sa akin si Jaime na mukhang badtrip.“Umagang-umaga naka busangot ka diyan?” tanong ko at lumabas na sa kwarto para mag-almusal.Mabuti na lang ay sakto lang ang paggising
Hindi ulit pumasok si Evander kinabukasan.Dapat ay panatag na ang loob ko dahil nasiguro ko namang hindi naman siya napahamak ngunit hindi. Nalulumbay ako. Siguro dahil hindi lang ako sanay na walang ginagawa.Pagkatapos ko kasing maglinis ay tambay na lang ako buong araw. Kung pwede nga lang na maglinis na lang ako ng mga suite kahit na hindi naman na ako housekeeper para may magawa lang na trabaho. Hindi naman kasi ako pwedeng umuwi na lang porke wala si Evander.“Ano kaya ang dahilan bakit wala pa rin si Sir Evander?” tanong ni Mabel.“Oo nga. Baka may importanteng pinuntahan? Alam mo na, mga business meeting. Di ba ganon naman talaga?” si Roda.“Totoo ba ‘yong sinabi ni Roda, Lia?” tanong sa akin ni Tonet.“Hindi ko alam. Wala naman sa schedule niya…”Wala siyang business meeting na pinuntahan. Alam ko, malamang assistant niya ako kaya alam ko ang mga gagawin niya. Maliban na lang kung emergency meeting iyon. Hindi naman pala kwento ang lalaking iyon para sabihan ako habang nagmam
Nanlaki ang mga mata ko.Natuod na ako at siya lang ang yumayakap sa akin. Hindi mahigpit ang yakap niya ngunit sapat na iyon para mag-init ang mukha ko. Ang bilis ng tibok ng puso ko at nahihiya ako dahil baka nararamdaman niya iyon sa sobrang lapit namin.Totoo ba ito? Baka tulog at nananaginip lang ako, ha?“Sir, nandito ka na ba talaga?” tanong ko at tumingala. Muntik na akong himatayin nang magsalubong ang tingin namin.Medyo na disappoint ako nang pakawalan na niya ako.“Yes…” His voice was hoarse. Kumunot na naman ang noo niya. Ay, balik sa suplado mode na siya. Pero ang mahalaga ay nakabalik na siya!Lumabas na siya sa kwarto niya kaya sinundan ko siya.“Saan ka ba nagpunta dahil nawala ka nang tatlong araw, Sir? At saka sorry pala kung natulog ako sa kama mo…sa pagod ko ay hindi ko napigilang maidlip. Baka sabihin mo ay mapansamantala ako dahil wala ka. Hindi ko sinasadya, promise!” Kinagat ko ang ibabang labi ko.Well, sinadya ko naman talagang mahiga sa kama niya kasi wala
Mag-iisang buwan na akong assistant ni Evander at tuluyan na nga siyang nagbago. Hindi na niya ako sinusungitan at nakakausap ko na rin siya, though tipid pa rin naman siya magsalita at hindi naman talaga palakwento pero ang mahalaga ay nakakausap ko na siya nang matino.Sabay na rin kami mag lunch palagi, kung hindi siya nagluluto ay sa resto kami. Nakainan na namin ang tatlong resto ng resort na akala ko ay hindi ko ma-e-experience dahil ang mamahal ng mga pagkain.Hinahatid niya rin ako pauwi ngunit minsan lang dahil tinatanggihan ko siya lalo na kung maliwanag pa. Hanggang sa kanto lang din ng street namin ako nagpapahatid. Kahit na ang bait niya ay ayaw ko naman abusuhin.Right now, I'm sitting alone on the sun lounger. The wind gently blows through my long black flowing hair, swaying it in the air. I'm wearing an off-white flowy dress that reaches beyond my knees, paired with pink doll shoes, perfectly suited for t
Our lips moved with aggression. His hands rested on my waist, caressing my skin through the fabric. He urged me to open my mouth, and I did, welcoming his tongue. His mouth was warm and intoxicating. Ipinatong ko ang aking mga kamay sa kanyang balikat at ginantihan ang malalalim niyang halik.My eyes shut as his lips traveled from my mouth to my jawline, then down to the sensitive skin of my neck. I tilted my head back, giving him better access. Kasabay ng kanyang halik ay ang pagpasok ng kanyang kamay sa loob ng aking uniporme. I gasped at the heat of his touch as his fingers traced patterns on my back.Bawat dampi ng kanyang labi sa aking leeg ay nagbibigay ng bolta-boltaheng sensasyon sa aking katawan. I was so engulfed in the sensation that it was already too late for me to notice that he had already unclasped my bra. Wala na siyang sinayang na segundo. His large hands immediately found their way to cup my breasts. His lips never left mine as he kneaded them. I moaned against hi
I waved cutely at Evander as I saw him patiently waiting for me while leaning on his car. Sa loob na siya ng eskwelahan naghihintay sa akin magmula noong araw na pinagtulungan ako.Kapag nakakasalubong ko ang tatlong iyon ay todo yuko o iwas ng tingin sa akin. Sa takot na patalsikin na sila nang tuluyan sa eskwelahan, they never dared to come near me again. Pasalamat sila dahil hindi ko na pinagkalat pa ang ginawa nila sa akin.Pinagbuksan ako ni Evander ng pintuan ng kanyang sasakyan. As he sat in his seat, he leaned closer and claimed my lips for a long, sweet kiss. “I missed you,” napapaos niyang sinabi pagkatapos.“Hmn…I missed you too,” I answered in a whisper.“How was your school?” tanong niya habang minamaniobra ang manibela gamit ang isang kamay. His other hand rested on my thigh as he drove out of the school grounds.“You taught me the concept so well kaya nag highest ako sa quiz namin!” maligaya kong sinabi sa kanya. His lips curved into a small smile. Inangat niya ang is
“You eat first,” sambit ni Evander pagkaalis ng bell boy na dinalhan kami ng inorder niyang pagkain sa restaurant. Nakahain na ang mga iyon sa lamesa. Hitsura at amoy pa lang ng mga ito ay masarap na, mas lalo tuloy nagwala ang tiyan ko.“Hindi na tayo magsasabay?” tanong ko sa kanya sa pagtataka dahil akmang papasok siya sa kanyang kwarto.“I will…shower first.”“Okay!” ani ko at napanguso, pinipigilan ang ngiti. The bulge in his pants was too obvious for me to not notice. “Damn it, Lia!”“Ano na namang ginawa ko?!” maang-maangan ko, kunwari ay walang masamang iniisip.“Eat. Now!” he ordered with frustration and slammed the door shut as he entered his room.Mahina akong natawa at sumubo ng pagkain. Hindi naman ako inosente para hindi malaman ang gagawin niya.Ang dami ng pagkain na inorder niya. Hindi ko alam kung anu-ano ang mga pangalan niyon. Basta ang alam ko ay mamahalin ang mga iyon. Nanginginig pa ang mga kamay ko sa bawat subo ko sa sobrang gutom. Mabuti na lang ay wala si
R-18Nang makalayo na kami sa opisina ng school president ay saka ko binitiwan ang kamay ni Evander. He stayed quiet, probably trying to gauge my reaction. Hindi ko siya kinibo hanggang sa makarating na kami sa kanyang kotse.Humalukipkip ako. “Hindi dahil ginawa mo ‘yon ay okay ka na sa ‘kin.”"Let's go to the resort," he said and started the engine.Naalarma ako sa sinabi niya. "Ha? Bakit mo ako dadalhin doon? Dito na lang tayo mag-usap sa loob ng sasakyan mo!"Pero wala na akong nagawa dahil pinaandar na niya ang sasakyan at ni-lock pa ang pinto kaya hindi ko mabuksan.“The owner of the eatery told me that you didn’t eat lunch when I went there to investigate what happened,” he said, ignoring my protests. “You will eat there. I will explain to you what happened earlier.”Sumuko na ako at sumandal na lang sa upuan, tinitingnan ang labas ng bintana sa buong biyahe. We entered the resort gate, and the memories flooded back as we drove through the lush surroundings. Ilang buwan na simu
Mabuti na lang ay lumabas ang istrikto naming propesor kaya nakapasok ako sa room nang hindi nahuhuli. Umupo ako sa tabing upuan ni Pearl. “You're late. Mabuti na lang ay kapag matatapos na ang klase nag-a-attendance si Sir. Akala ko ay hindi ka na papa— bakit ka may mga kakalmutan?” gulat na bulalas ni Pearl nang makita ang kamay ko. Hindi ko iyon maitatago lalo na’t magkatabi lang kami. Mamaya pag-uwi sa bahay ay tiyak na hindi rin ito makakalagpas sa mga mata ni Tita Melinda. Tiyak na magagalit iyon lalo na pag nalaman niyang pinagtulungan ako. Kahit na nauuto-uto ko siya minsan sa mga palusot ko, pagdating sa kapakanan ko ay hinding-hindi ko siya maloloko. Ikinwento ko kay Pearl ang nangyari kanina. Napupuyos siya sa galit at kung hindi lang bumalik ang propesor namin ay sumugod na siya sa buildin
Pinapasok niya ako sa kanyang itim na Mercedes-Benz. Pumunta siya sa likod at binuksan ang trunk at may kinuha roon. Nalaman kong first aid kit iyon pagkabalik niya.“Good thing I have this in my car,” he said as he sat on the driver's seat.I didn't say anything. I just stared at him with a blank expression. Marahan niyang inangat ang isang braso ko dahil hindi ako gumagalaw. Hinayaan ko na lang siyang gamutin iyon. I felt a surge of anger and pain in my chest, but I suppressed it.Mahapdi nang kaunti ang sugat pero parang hindi ko na iyon maramdaman nang maalala ang natuklasan ko kanina. Hanggang sa matapos na siya sa kabilang braso ko ay wala akong kakibo-kibo. “Tell me what happened, Lia.” He looked at me with concern and worry in his eyes. “Who did this to you?” mariing tanong niya. Sa halip na sagutin siya ay binawi ko ang braso kong katatapos lang niyang gamutin. I clenched my fist.“Male-late na ako, Evander,” malamig kong sinabi nang hindi siya tinitingnan.Bumuntong hin
Allison.Siya ang sumagot ng tawag ko. Nasa kanya ang cellphone ni Evander. Nasa resort siya. Magkasama silang dalawa. Kaya hindi ako sinipot ng boyfriend ko dahil may iba na pala siyang kasamang kumain.Hindi ba ang sabi niya noon sa akin ay ayaw niya roon? Pero bakit si Allison ang kasama niyang kumain? Bakit niya ako kinalimutan?Naguguluhan na ako."Ineng, paubos na ang ulam namin. Itong bistek na lang at ginisang pechay ang may natira. Pang isahang tao na lang ito. Hindi na ito kakasya sa inyo n'ong…kasama mo," sambit ng tindera.Kilala na niya ako bilang suki rito, o baka nakilala lang ako dahil si Evander ang kasama ko rito palagi. "Magaala-una na kasi. Sa 'yo na lang ito. Mukhang…hindi na rin naman kasi dadating iyong hinihintay mo," nahimigan ko ng concern ang boses niya."Salamat po. Hindi na po ako kakain. Bibili na lang po ako ng tinapay sa iny
Medyo marami ang nakakakilala sa akin sa Marinae, pero mas dumami simula nang araw na nabunyag ang tungkol sa amin ni Evander. Kung hindi ko naririnig na pinag-uusapan nila ako, wala namang araw na hindi dumadako ang mga mata ng mga babaeng estudyante sa akinNakakailang lang kapag naririnig ko na bukambibig nila na naiinggit sila sa akin...dahil girlfriend ako ni Evander. Madalas ang nagsasabi niyon ay sincere talaga. Iyong iba kasi, mas gustong husgahan ako. Siguradong kung anu-ano nang panghuhusga ang naisip nila sa akin.Isipin nila kung ano ang gusto nilang isipin. Wala akong pakialam.Pagkalabas ko ng kwarto ay inabutan ako ni Tita Melinda ng baon ko. "Wala pa ba si Jaime, Tita?" tanong ko nang mapansing wala pa rin ang maingay na unggoy."Wala pa. Isang linggo nang hindi kayo nagsasabay ah? Baka mamaya ay hindi na pumapasok ang batang iyon. Malilintikan talaga iyon sa akin!""Baka naman po late lang o baka mas maagang pumupunta sa BSC. Nakita ko naman po siya noong isang araw
Nakakunot na naman ang noo ni Jaime sa akin pagkalabas ko ng bahay. "Anyare naman sa 'yo ngayon, babaita?" tanong niya sa nagtatakang ekspresyon. "Noong isang araw mukha kang pinagsakluban ng langit at lupa. Tapos ngayon mukha ka namang naka jackpot sa lotto. Balato naman diyan, para naman akong others!" "Sorry, kuripot ako."Nginisihan ko lang si Jaime. Para nga akong naka jackpot sa lotto. Sobra pa nga.Excited na akong pumasok dahil magkikita kami ni Evander katulad ng napagkasunduan namin. Nag text siya sa akin kani-kanina lang na nasa airport na siya para sa flight pabalik ng Buenavista."Tsk. Ngayon pa lang nagkakaalaman nang hindi ka pwedeng mautangan pag yumaman ka na. Tandaan mo, kahit sincong duling ay wala kang mahihita sa akin kapag naging engineer na ako," pagdadrama niya."FYI, 'di kita uutangan dahil alam ko namang wala ka ring ipapautang sa akin," banat ko pabalik at umirap."Ha!" singhal niya. "Kung gusto mo nga ay bigyan na lang kita ng pera e. Huwag kang mag-alala