Write talk: เออเนส .. ไอ้ผู้ชายนิสัยเสีย ทำน้องร้องไห้อีกแล้ว สงสารน้อนนน
ปฏิญญาล้มตัวลงบนที่นอนทันทีที่ถึงห้องนอนของตัวเอง ในสมองคิดวนเวียนถึงแต่เรื่องของเออเนสอย่างหาคำตอบไม่ได้ จนบางทีเธอก็นึกโมโหในความด้อยประสบการณ์ของตัวเอง ครั้นจะไปปรึกษาใครก็ไม่ได้อีก"บางทีพี่ก็ทำเหมือนรัก บางทีพี่ก็ทำเหมือนไม่สนใจกันเลย พี่คิดยังไงกับน้องญากันแน่" เธอได้แต่เอ่ยถามกับตัวเองตลอดมา กับคำถามที่เธอต้องการคำตอบแต่กลับไม่กล้าถามกับเขาตรงๆ"น้องญาเจ็บรู้ไหมคะ ถ้าพี่ไม่รัก น้องญาจะได้ตัดใจจากพี่เสียที" ปฏิญญารำพันออกมาพร้อมกับน้ำตาที่ร่วงรินเช้าวันใหม่อากาศสดใส แต่ปฏิญญากลับไม่สดใสเอาเสียเลย เพราะเมื่อคืนนี้เธอเฝ้าคิดถึงแต่เรื่องเออเนสเกือบทั้งคืน กว่าจะหลับก็เกือบตีสามแล้ว"น้องญาเป็นอะไรลูก ดูหน้าตาไม่สดใสเลยนะ" มัมมาริสาเอ่ยถามขึ้น ในขณะที่เด็กสาวกำลังตักข้าวต้มกุ้งเข้าปาก"นอนหลับไม่ค่อยดีค่ะมัม หลับๆ ตื่นๆ ทั้งคืน แล้วนี่คนอื่นไปไหนหมดคะ ทำไมเหลือแค่หนูกับมัมแค่สองคน" ปฏิญญาเอ่ยถามด้วยความสงสัย"แด๊ดออกไปกับพี่เซนส์ตั้งแต่เช้าแล้วลูก วันนี้มีนัดดูที่ดินที่จะสร้างคอนโดใหม่ ส่วนพี่เออเนสพอหายไข้แล้วก็ขยันเชียว ออกไปทำงานแต่เช้าแล้วล่ะ""เออ..น้องญาลูก หนูตัดสินใจได้หรือย
ปฏิญญาเดินมานั่งลงที่โซฟาสีดำกลางห้องโถงด้วยหัวใจที่วูบโหวงพิกล ภาพที่เธอเห็นยังติดตาทำให้เธอรู้สึกเจ็บปวดซ้ำๆ ที่เห็นภาพนั้นฉายวนไปวนมา เด็กสาวเอามือปาดน้ำตาที่ไหลออกมา แล้วพยายามสั่งตัวเองให้หยุดอาการน่าสมเพชนี้เสียที ความเป็นจริงเธออยากจะเดินออกไปจากที่นี่ แต่มาคิดอีกทีเธอก็อยากจะเคลียร์ให้มันจบสักที กับความสัมพันธ์ที่ไม่มีสถานะแบบนี้เออเนสเดินออกมาด้วยสีหน้าเรียบเฉย พร้อมกับผู้หญิงของเขาที่เดินตามหลังออกมาด้วยสีหน้าที่ดูไม่สบอารมณ์นัก คงจะหงุดหงิดที่ถูกขัดจังหวะ เออเนสนั่งลงที่โซฟาฝั่งตรงข้ามกับเธอ ส่วนผู้หญิงคนนั้นก็ยืนอยู่ใกล้ๆ กับเออเนส"ฉันทำขนมมาให้ค่ะ"ปฏิญญาเอ่ยสั้นๆ พร้อมกับส่งถุงขนมอาลัวสีสวยให้เขา เออเนสรับถุงขนมแล้ววางไว้บนโต๊ะกระจกใสตรงหน้า หญิงสาวที่ยืนอยู่ด้านหลังของเออเนสเดินมานั่งใกล้ๆ กับเขา แล้วมองหน้าของปฏิญญาแว่บหนึ่ง หล่อนเอ่ยถามเออเนสด้วยน้ำเสียงที่มีจริต"เด็กคนนี้คือใครคะเออเนส ทำไมมาหาคุณถึงที่นี่ได้ ปกติคุณไม่เคยพาใครมานอกจากมินนี่นิคะ" เธอเอ่ยถามชายหนุ่มในขณะที่ยังมองใบหน้าของเด็กสาวเขม็งอยู่"แค่เด็กในบ้านน่ะ เขาเอาขนมไทยมาให้" คำตอบของเออเนสทำให้หัวใจด
ขณะที่ปฏิญญากำลังนั่งดื่มคนเดียวเงียบๆ อยู่นั้นเธอสังเกตุเห็นชายหนุ่มรูปหล่อคนหนึ่ง ซึ่งคะเนจากอายุน่าจะมากกว่าเธอราวๆ สี่ห้าปี เขามองมาที่เธออยู่สักพักหนึ่งแล้ว ปฏิญญาเห็นเขาส่งยิ้มมาให้เธอจึงยิ้มตอบกลับไปอย่างมีมิตรไมตรีร่างสูงลุกขึ้นยืนแล้วถือแก้วเครื่องดื่มของเขาเดินตรงมายังบาร์ที่เธอนั่งอยู่"สวัสดีครับ ผมขออนุญาตนั่งด้วยได้ไหมครับ" ชายหนุ่มรูปหล่อเอ่ยถามปฏิญญาเห็นท่าทีที่ไม่น่ามีพิษมีภัยของชายหนุ่มเธอจึงยอมตกลง"เชิญค่ะ" ปฏิญญายิ้มหวานให้ ในขณะที่เขารู้สึกประทับใจในรอยยิ้มของเธอเหลือเกิน"น่ารักจัง" ชายหนุ่มคิดในใจ"ผมชื่อ พอลครับ" เขาแนะนำตัว"ฉันชื่อปฏิญญาค่ะ" หญิงสาวแนะนำตัวเองกลับไปพร้อมกับรอยยิ้ม"ปฏิญญา .. ชื่อนี้เป็นชื่อภาษาไทย คุณเป็นคนไทยใช่ไหมครับ" พอลถามเธอกลับมาเป็นภาษาไทยด้วยน้ำเสียงที่ตื่นเต้น"ใช่ค่ะ น้องญาเป็นคนไทย คุณเป็นคนไทยเหรอคะ โชคดีจังเลยค่ะที่ได้เจอคนไทยด้วยกัน" ปฏิญญายิ้มอย่างดีใจ เพราะตั้งแต่มาที่นี่เธอยังไม่รู้จักใครเลย พอมาเจอคนแรกก็เป็นคนไทย เป็นโชคดีของเธอจริงๆ"ผมชื่อนิพิฐพนธ์ครับ แต่คนที่นี่บอกว่าชื่อเรียกยากมาก เขาเลยเรียกว่าพอล จนกลายเป็นชื่อขอ
ปฏิญญาและเพื่อนใหม่นั่งดื่มกินและพูดคุยกันอย่างถูกคอ ยกเว้นเซนส์คนเดียวที่ไม่ยอมแตะต้องเครื่องดื่มแอลฮอลล์เลย เพราะเขาต้องการดูแลปฏิญญาให้ดีที่สุด หลังจากเวลาผ่านไปนานหลายชั่วโมง พอลกับน้ำฟ้าก็ขอตัวกลับก่อนเพราะวันพรุ่งนี้พอลมีนัดประชุมตอนเช้า"แล้วน้องญาจะกลับหรือยังครับ" เซนส์เอ่ยถามในขณะที่คนถูกถามส่ายหัวช้าๆ"ไม่ค่ะ น้องญาขออนุญาตมัมแล้วนะคะว่าจะมาดื่ม มัมบอกว่าดื่มได้เต็มที่ แล้วจะให้พี่เซนส์มารับกลับบ้าน"เด็กสาวตอบ เซนส์จึงได้แต่ปล่อยให้เธอดื่มได้ตามใจ เพียงแต่นึกสงสัยว่าเพราะอะไรเด็กสาวที่ไม่เคยเที่ยวมาก่อนถึงได้อยากมาดื่มในสถานที่อโคจรแบบนี้ได้ระหว่างที่กำลังนั่งดื่มอยู่นั้นปฏิญญาก็สังเกตุเห็นหนุ่มหล่อรูปร่างสูงคนหนึ่งที่เธอรู้จักเป็นอย่างดี เขากำลังเดินเข้ามายังโซนวีไอพีพร้อมกับหญิงสาวสวยคนหนึ่ง โดยทั้งสองคนนั่งห่างจากโต๊ะที่เธอนั่งไปไม่เท่าไหร่"โลกมันกลมจังเลยเนอะ ยิ่งเกลียดก็ยิ่งเจอ"ปฏิญญาบ่นพึมพำแล้วทำหน้าเหม็นเบื่อใส่อีกฝ่ายที่กำลังมองมาที่เธอ ทำให้เซนส์หันไปมองตามสายตาของเด็กสาว เขาจึงเดาได้ทันทีว่าเหตุผลที่เธอมานั่งดื่มอยู่นี้ต้องมีความเกี่ยวข้องกับเจ้านายของเขาไม่มา
ปฏิญญาเดินออกจากห้องนอนแล้วตรงมาทางห้องโถงใหญ่เพื่อที่จะออกจากเพนท์เฮาส์ หมับ ฝ่ามือหนาของเออเนสจับแขนเรียวเล็กไว้แล้วดึงเข้าหาตัวเองทันที จนคนตัวเล็กเซถลามาปะทะที่อกแกร่งเต็มแรง ลำแขนแข็งแรงของชายหนุ่มโอบกอดคนตัวเล็กไว้ ร่างเล็กไม่พูดอะไรแต่จ้องมองชายหนุ่มด้วยแววตาที่แข็งกร้าว"ทำไมถึงไม่ยอมรับการดูแลจากฉัน" เออเนสถามห้วนๆ"ฉันคิดว่าเมื่อวานฉันบอกคุณชัดเจนแล้วนะคะคุณเออเนส" ปฏิญญาตอบกลับห้วนๆ พอกัน เออเนสรู้สึกได้ถึงการเปลี่ยนแปลงหลายๆ อย่างในตัวของเธอนับตั้งแต่เกิดเรื่องเมื่อวานนี้"เธอโกรธฉันเรื่องเมื่อวาน?" เขาเอ่ยถามทั้งๆ ที่ยังกอดเธออยู่"ฉันจะโกรธคุณทำไม ในเมื่อคุณพูดความจริง ชีวิตคุณมันเป็นของคุณคุณมีสิทธิ์เลือก ฉันก็มีสิทธิ์ในชีวิตของฉันเหมือนกัน กรุณาปล่อยฉันด้วยค่ะ" ปฏิญญาเอ่ยด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าว แววตาของเธอดุดัน จนเออเนสต้องยอมคลายอ้อมกอดจากเธอ"หวังว่าครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้ายที่เราจะคุยกันเรื่องนี้นะคะ ฉันขอตัวก่อน" ปฏิญญากล่าวพร้อมกับเดินออกจากเพนท์เฮาส์หรูไป"น้องญาจะไปสมัครสอบชิงทุนเหรอลูก"เสียงมัมมาริสาเอ่ยถามในขณะที่กำลังช่วยปฏิญญาจัดเตรียมอาหารเย็น เพราะตั้งแต่
หลังจากผลประกาศการสอบสัมภาษณ์ในรอบแรก ปรากฏว่าทั้งปฏิญญาและน้ำฟ้าต่างก็สอบผ่านกันทั้งคู่ หลังจากนี้ก็เหลือเพียงแค่ไปสอบเพื่อวัดผลจากคะแนนสอบอีกครั้งหนึ่งในอาทิตย์หน้า@ คฤหาสน์โนแอล 15.00 น."กลับมาแล้วค่ะมัม"ปฏิญญากล่าวทักทายพร้อมกับยกมือไหว้มัมมาริสาที่กำลังนั่งดื่มน้ำชาอยู่ที่โต๊ะใหญ่ในห้องนั่งเล่น โดยเซนส์เดินตามมาห่างๆ มัมมาริสากางแขนออกเพื่อสวมกอดเด็กสาว หลังจากได้รับข่าวดีว่าเธอสอบสัมภาษณ์รอบแรกผ่าน ตอนที่มัมโทรไปหาในระหว่างเดินทางกลับคฤหาสน์"เก่งจังเลยน้องญา ระหว่างนี้หนูเตรียมตัวทบทวนตำรับตำรานะ อาทิตย์หน้าก็ต้องสอบแล้ว กลับมาเหนื่อยๆ ไปพักผ่อนอาบน้ำอาบท่าก่อนนะลูก เดี๋ยววันนี้มัมลงครัวเอง" มัมมาริสาบอกเด็กสาวพร้อมกับรุนหลังให้เธอรีบไปที่ชั้นบนทันที"โทรหาแม่หน่อยดีกว่า" เด็กสาวยิ้ม พร้อมกับหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาวิดิโอคอลหามาลารินทร์ทันที เพราะแม่ของเธอไม่ชอบพกโทรศัพท์ ตอนนี้เมืองไทยน่าจะเวลาประมาณสองทุ่มครึ่ง ซึ่งก็ถือว่ายังไม่ดึกมากนัก"น้ามาศคะ น้องญาโทรมาค่ะ" เสียงมาลารินทร์บอกกับนางปทุมมาศซึ่งกำลังนั่งเล่นกับฟาเบียนอยู่ พร้อมกับรีบสาวเท้าเดินไปยังน้าสาวของตนเองทันที"สวัสด
"เป็นไงบ้างญาญ่า ทำข้อสอบได้ไหม?" น้ำฟ้ารีบเอ่ยถามปฏิญญาทันทีที่ออกมาจากห้องสอบ"ก็พอทำได้นะ ฟ้าล่ะเป็นไงบ้าง""ก็พอทำได้เหมือนกัน ทีเหลือเราก็มาลุ้นประกาศผลสอบในสัปดาห์หน้ากันเนอะ" สองสาวพากันจูงมือเดินออกมาจากสนามสอบ"ญาญ่ากลับยังไง ให้เราไปส่งไหม" น้ำฟ้าเอ่ยถาม"ไม่เป็นไรหรอกฟ้า เรารอคนที่บ้านมารับน่ะ""ใครอะ พี่เซนส์เหรอ""เอ่อ..คือ.." ยังไม่ทันที่ปฏิญญาจะพูดจบร่างสูงของเออเนสก็เดินเข้ามายังที่ที่สองสาวยืนคุยกันอยู่"สะ..สวัสดีค่ะพี่เออเนส" น้ำฟ้ายกมือไหว้ตามมารยาทคนไทยที่เธอคุ้นชิน เพราะถึงแม้จะอยู่ที่ฝรั่งเศสแต่เธอก็ยังทำอยู่เป็นประจำไม่ต่างจากตอนอยู่เมืองไทย"สวัสดีครับ" เออเนสตอบกลับสั้นๆ"ถ้าอย่างนั้นเรากลับก่อนนะฟ้า แล้วไว้ค่อยไลน์คุยกันนะ" ปฏิญญากล่าวลาเพื่อนแล้วรีบเดินตามร่างสูงไปยังรถสปอตคันหรูทันที"วันนี้ที่บ้านไม่มีใครอยู่ เดี๋ยวเราแวะทานข้าวนอกบ้านกันดีไหม" เออเนสเอ่ยถามเด็กสาวที่นั่งเงียบมาตลอดทาง"ไม่ดีกว่าค่ะ เดี๋ยวฉันทำกินเองดีกว่า" ปฏิญญาตอบ"ถ้าอย่างนั้นเธอทำเผื่อฉันด้วยแล้วกัน ตกลงไหม?""..."ปฏิญญาเงียบ ไม่ตอบอะไรกลับไป รถสปอตหรูเลี้ยวเข้าไปจอดยังซุปเปอร์มาร์เก
ร่างเล็กพยายามดิ้นเพื่อให้หลุดพ้นจากการกอดรัดของชายหนุ่มแต่ไม่เป็นผล ร่างแกร่งพลิกตัวหมุนกลับทำให้ร่างเล็กตกเป็นฝ่ายอยู่ด้านล่างโดยร่างแกร่งคร่อมด้านบนแทน จมูกโด่งซุกไซร้ที่ไปที่ซอกคอระหงพร้อมกับขบเม้มเบาๆ แต่คนใต้ร่างก็ยังไม่หยุดที่จะดิ้นรนต่อต้านจนเขาเองเริ่มจะหงุดหงิด"ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ" ปฏิญญาเอ่ยเสียงแข็ง"ไม่ปล่อย เธอเป็นอะไรถึงได้ขัดขืนฉันนักหนา ทำอย่างกับเราไม่เคยมีอะไรกันอย่างนั้นแหละ หรือว่าลืมไปแล้ว จะได้รื้อฟื้นความจำให้" เออเนสบอกกับเด็กสาวในขณะที่ใบหน้าอยู่ห่างกันไม่ถึงคืบ"ก็เพราะว่าฉันไม่เคยลืมไง ฉันจำได้ดีทุกคำพูดและทุกการกระทำที่คุณทำกับฉัน ก็คงจะมีแต่คุณนั่นแหละที่ประสาทเสื่อม หื่นจนหน้ามืด" ปฏิญญาแค่นเสียงต่อว่าพร้อมกับมองเขาตาขวาง"ถ้าคุณอยากมากนัก ก็ไปทำกับผู้หญิงในสต๊อคของคุณค่ะ อย่ามายุ่งกับเด็กในบ้านอย่างฉัน" ปฏิญญาพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเจ็บปวดพอๆ กับแววตาไหวระริกที่เธอจ้องมองเขา เออเนสจ้องมองดวงตาคู่สวยที่รื้นไปด้วยน้ำตาแต่เจ้าของดวงตานั้นกลับเสมองไปทางอื่นปฏิญญาพยายามเต็มที่ ที่จะไม่ยอมให้น้ำตามันไหลออกมา เธอไม่อยากนึกถึงวันที่ผ่านมาอีก วันนั้นเขามองเธอเหมือ
เซนส์อาสาช่วยปฏิญญาพาเออเนสขึ้นมายังห้องนอนชั้นบนของคฤหาสน์ ซึ่งกว่าจะพาขึ้นมาได้ก็ต้องหิ้วปีกกันขึ้นมาอย่างทุลักทุเลเต็มทน ร่างแกร่งของเออเนสทิ้งตัวลงบนที่นอนทันที"ขอบคุณพี่เซนส์มากเลยนะคะ ดูท่าทางพี่เออเนสจะเป็นเยอะมากเลยนะเนี่ย" ปฏิญญากล่าวขอบคุณเซนส์ก่อนที่เขาจะขอตัวลงไปข้างล่าง ปฏิญญาพลิกตัวเออเนสให้นอนหงายและหนุนหมอนให้สูงขึ้น แต่เออเนสขอขยับตัวลุกขึ้นนั่งพิงหัวเตียง เขาบอกว่านั่งแบบนี้แล้วไม่เวียนหัว ปฏิญญาก็เลยตามใจเขา เธอเอื้อมมือไปปลดกระดุมเสื้อและคลายเข็มขัดให้เขา จะได้ไม่อึดอัด เออเนสมองแฟนสาวตรงหน้าพร้อมกับเอามือลูบศรีษะเล็กๆ ของเธอเบาๆ"พี่ไม่เป็นอะไรมากหรอก หนูไม่ต้องเป็นห่วง ดูสิ หน้าจ๋อยเลย" เออเนสเอามือเกาคางปฏิญญาเพื่อหยอกล้อเธอให้คลายกังวล"อาการเป็นยังไงบ้างคะ ดีขึ้นบ้างไหม""ก็ดีขึ้นนิดหน่อย ไม่เวียนหัวแล้ว แต่ยังมีคลื่นไส้อยู่บ้างครับ นึกถึงกุ้งเผาแล้วพี่นี่ขนหัวลุกเลย"ปฏิญญาขึ้นไปนั่งบนเตียงแล้วโอบกอดคนรักไว้ เออเนสซุกใบหน้าลงที่ซอกคอของเธอ เขารู้สึกดีขึ้นมากเมื่อได้กลิ่นหอมอ่อนๆ จากร่างกายของแฟนสาว"อดทนหน่อยนะคะ..มัมบอกว่าแพ้แป๊บเดียว เดี๋ยวก็หายค่ะ" ปฏิญญ
สองปีต่อมา วันนี้เป็นวันรับปริญญาของปฏิญญา ทุกคนต่างมาร่วมแสดงความยินดี ทั้งมัมมาริสา แด๊ดโนแอล เซนส์ที่มาร่วมยินดีทั้งกับน้องสาวสุดที่รักและน้ำฟ้าแฟนสาวของเขาที่รับปริญญาพร้อมกัน แม่ปทุมมาศและป้าวิมาลาแม่ของมาลารินทร์ ที่เดินทางมาจากเมืองไทยด้วยเครื่องบินส่วนตัวของมาร์ตินกรุ๊ปพร้อมกับเซดริกและมาลารินทร์ที่ตอนนี้เธอกำลังตั้งท้องลูกคนที่สาม อายุครรภ์ได้ห้าเดือนแล้ว ฟาเบียนลูกชายคนโตอายุหกขวบ ส่วนฟาบริซน้องชาย อายุได้ ห้าขวบหลังจากงานพิธีรับปริญญาเสร็จสิ้น ทุกคนก็มีนัดเลี้ยงฉลองกันที่คฤหาสน์มาร์ตินในช่วงเย็นโดยมีน้ำฟ้ามาร่วมเลี้ยงฉลองด้วย เพราะคุณพอลพี่ชายของเธอกับคุณแม่ติดงานเซ็นสัญญากับลูกค้าที่แอลเอ จึงจะกลับมาเลี้ยงฉลองย้อนหลังให้ในอาทิตย์หน้าบรรยากาศเต็มไปด้วยความสุข ฟาเบียนกับฟาบริซวิ่งเล่นกันอย่างสนุกสนาน พวกผู้ใหญ่ต่างก็พูดคุยถามไถ่สารทุกข์สุขดิบกันตามประสา"พี่รินทร์ท้องใหญ่มากเลยค่ะ ห้าเดือนจริงเหรอคะเนี่ย" ปฏิญญาค่อยๆ เอามือลูบท้องของพี่สาว มันแข็งมากๆ จังหวะหนึ่งเธอรู้สึกเหมือนมีอะไรดุ๊กดิ๊กตุงๆ ออกมาจากท้องของพี่สาวจนเธอรู้สึกได้"อุ๊ย!! น้องเซลีนดิ้นทักทายน้าเหรอคะเนี่ย
เออเนสวางปฏิญญาลงบนเตียงอ่อนนุ่มแล้วคลานขึ้นไปครอมร่างเล็กนั้นไว้ ทั้งสองจ้องมองตากันด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความปรารถนาอย่างเต็มเปี่ยม เออเนสไล้ปลายนิ้วไปยังกลีบปากเต็มอิ่มของเธอเบาๆ เขาก้มลงประทับริมฝีปากหนาลงไปยังริมฝีปากอวบอิ่ม แล้วขบเม้มกลีบปากสวยอย่างแผ่วเบา ลิ้นร้อนค่อยๆ สอดแทรกเข้าไปในโพรงปากเล็กแล้วจูบอย่างดูดดื่ม ปฏิญญายกมือขึ้นคล้องรอบลำคอของเขาพร้อมกับสอดแทรกนิ้วมือเข้าไปในกลุ่มผมดกหนาเบาๆ"อืมมม"เสียงครางทุ้มต่ำของเออเนสดังขึ้นเมื่อความรู้สึกของเขากำลังดำดิ่งสู่ห้วงปรารถนาอย่างลึกซึ้ง ฝ่ามือหนาสอดเข้าไปยังเสื้อชุดนอนแบบกระโปรงของคนใต้ร่างแล้วถอดออกอย่างง่ายดาย เออเนสลากไล้จมูกโด่งดอมดมยังซอกคอหอมกรุ่นแล้วขบเม้มจนเกิดสีดอกกุหลาบ ทุกที่ที่ริมฝีปากหนาลากผ่านทำให้ปฏิญญาร้อนๆ หนาวๆ อย่างบอกไม่ถูก ไรขนอ่อนตามตัวของเธอลุกชัน"อ๊ะ~อ๊าาา"ปฏิญญาร้องครางอย่างเสียดเสียวเมื่อยอดอกสีชมพูระเรื่อนั้นถูกครอบครองและดูดดุนอย่างหนักหน่วงจนเกิดเสียงดังจ๊วบๆ ตลอดเวลา ฝ่ามือหนาของเขาลูบไล้ไปทั่วและหยุดตรงเนินเนื้ออวบอูมเกลี้ยงเกลา นิ้วแกร่งหมุนวนบริเวณยอดเกสรที่ตอนนี้มีน้ำหวานสีใสหล่อเลี้ยงจนเปี
สองเดือนผ่านไป "วันนี้เลิกเรียนเร็ว ไปเดินห้างกันมั้ย?" ปฏิญญาเอ่ยชวนน้ำฟ้า เพราะวันนีอาจารย์ยกคลาสช่วงบ่ายเลยทำให้มีเวลาว่างเพิ่มขึ้น"ก็ดีเหมือนกันนะ วันนี้วันศุกร์ เดี๋ยวขากลับฉันจะได้แวะซื้อของสดไปทำอาหารให้พี่เออเนสเลย""โอเค งั้นเราไปกัน" สองสาวเดินจับมือกันลงมาจากอาคารเรียนเพื่อจะไปยังลานจอดรถ แต่ยังไม่ทันได้เดินออกไปก็ได้ยินเสียงคนเรียกเสียก่อน"ปฏิญญา น้ำฟ้า" สองสาวหันหน้าไปยังเสียงเรียกพร้อมๆ กัน เธอสองคนคุ้นเคยกับเสียงนั้นเป็นอย่างดี"อมารี" ปฏิญญาเอ่ยเสียงเรียกชื่ออย่างแผ่วเบา ตั้งแต่วันนั้นที่เธอไปคุยกับคุณน้าเรื่องค่าใช้จ่ายในการผ่าตัดและรักษาพยาบาลให้กับอมารีแล้ว เธอก็ไม่เคยติดต่อกลับไปอีกเลย"ฉันอยากขอเวลาคุยด้วยสักหน่อย ขอเวลาให้ฉันสักสิบนาทีได้ไหม?""อืม.. ได้สิ ถ้าอย่างนั้นไปคุยที่คาเฟ่ในมหาลัยก็แล้วกัน"ทั้งสามคนก้าวเข้ามาในคาเฟ่ เลือกที่นั่งตรงมุมสงบเพื่อสะดวกในการพูดคุยกัน หลังจากพนักงานนำเครื่องดื่มมาเสริฟแล้วอมารีก็เป็นฝ่ายเริ่มต้นบทสนทนาทันที"ฉันอยากจะมาขอบคุณที่เธอช่วยชีวิตฉันไว้ ถ้าไม่ได้เธอช่วยเรื่องค่าผ่าตัดป่านนี้ฉันคงตายไปแล้ว" อมารีพูดด้วยเสียงสั่นเครื
ปฏิญญาซุกใบหน้าเล็กเข้ากับแผงอกแน่นๆ ของเออเนส กลิ่นหอมอ่อนๆ ของเขาและสัมผัสอบอุ่นที่คุ้นเคยนั้นทำให้เธอรู้สึกมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก นานหลายนาทีกว่าใบหน้าสวยจะขยับออกจากอกแกร่งนั้น แต่เออเนสยังคงกอดร่างเล็กไม่ยอมปล่อย"น้องญาไม่โกรธที่อมารีทำกับเราเหรอครับ" เขาถามเธอพร้อมกับเช็ดน้ำตาให้"ตอนแรกก็โกรธนะคะ เพราะคิดว่าทำไมเธอต้องหักหลังน้องญาด้วยทั้งๆ ที่เราเป็นเพื่อนกัน แต่สิ่งที่เธอเจอมามันคงจะทำให้เธอเจ็บปวดและแค้นมากเลยตัดสินใจทำแบบนั้น ยิ่งตอนนี้เธออยู่ในอันตรายเป็นตายเท่ากัน น้องญาเลยอยากให้พี่เออเนสช่วย อย่างน้อยก็ถือเป็นการไถ่โทษที่พี่เคยทำให้เธอเสียใจ อีกอย่างหนึ่งน้องญาสงสารพ่อแม่ของเธอค่ะ ถ้าเธอเป็นอะไรไปท่านคงเสียใจมาก น้องญาเคยสูญเสียพ่อมาก่อน น้องญาเข้าใจความรู้สึกนั้นดีค่ะ"เออเนสจ้องมองไปที่ดวงหน้าสวยจิ้มลิ้มตรงหน้า ปฏิญญาเป็นผู้หญิงที่จิตใจดีคนหนึ่ง จะมีสักกี่คนที่จะคิดเห็นใจคนที่ตั้งใจทำร้ายเพื่อนแบบเปิดเผยอย่างอมารี"ได้ครับ ถ้าหนูอยากให้พี่ช่วย พี่ก็จะตามใจหนู แล้วต้องใช้เงินเท่าไหร่" เออเนสเอ่ยถามพร้อมกับใช้นิ้วเกลี่ยผมนุ่มของเธอทัดที่ใบหู ปฏิญญาส่งใบแจ้งค่าใช้จ่ายให
"ขอโทษนะครับ คุณใช่ญาติของคุณอมารีหรือเปล่าครับ" เสียงคุณหมอเอ่ยถามขึ้นทำให้ทุกคนหันกลับไปมองยังคุณหมอทันที"ใช่ค่ะ ฉันเป็นแม่ของอมารีค่ะ""เมื่อตอนเช้ามืดคนไข้มีอาการชัก อาเจียน แล้วก็หมดสติ มีอาการหัวใจหยุดเต้นซึ่งทางทีมแพทย์ได้ปั๊มหัวใจคนไข้ จนหัวใจกลับมาเต้นเป็นปกติ แพทย์จึงให้ตรวจเอ็กซเรย์สมองพบว่ามีเส้นเลือดฝอยในสมองผิดปกติครับ ซึ่งเส้นเลือดฝอยนั้นเกิดแตกขึ้นทำให้มีเลือดออกมากดทับเนื้อสมอง" คุณหมออธิบายในขณะที่แม่ของอมารีเริ่มจะร้องไห้"แล้วแบบนี้จะทำยังไงดีคะคุณหมอ" แม่ของอมารีเอ่ยถามทั้งน้ำตา"เราต้องผ่าตัดเพื่อเอาก้อนเลือดที่กดทับตรงเนื้อสมองออก วิธีนี้จะทำให้ผู้ป่วยพ้นขีดอันตรายได้ แต่ถ้าไม่ผ่าตัดก็อาจทำให้อาการทรุดลงหรืออาจเสียชีวิตได้ครับ" คุณหมออธิบายจบแม่ของอมารีก็ทรุดตัวลงนั่งแล้วร้องไห้ออกมาทันที"เสียค่าใช้จ่ายประมาณเท่าไรคะหมอ" แม่ของอมารีเอ่ยถามทั้งที่น้ำตายังนองหน้า ในขณะที่คุณหมอส่งใบรายละเอียดค่าใช้จ่ายคร่าวๆ ในการผ่าตัดมาให้ นางก็เอื้อมมือไปรับด้วยฝ่ามือที่สั่นเทา"ถ้าญาติคนไข้พร้อมเมื่อไรแจ้งหมอได้ทันทีนะครับ หมอขอตัวก่อนนะครับ" หลังจากคุณหมอเดินจากไป แม่ของอมาร
ปฏิญญาก้าวเดินออกมาโดยมีเออเนสวิ่งตามมาติดๆ ปากก็ยังคงร้องเรียกชื่อเธออยู่ตลอดเวลา ไม่ใช่ว่าเธอจะไม่เจ็บหรือไม่รู้สึกอะไร แต่เธอกลัว กลัวความเสียใจที่จะเกิดขึ้นซ้ำๆ เหมือนกับครั้งก่อนๆ ที่เธอเคยให้โอกาสเขามาตลอด แต่มันก็ยังต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ ทั้งหมดทั้งมวลไม่เคยพ้นเรื่องผู้หญิงสักที เธอเหนื่อย อยากพัก อยากให้เวลาทั้งหมดกับการเรียนที่เหลือ อีกแค่สองปีเธอก็จะเรียนจบแล้ว และถ้าตามสัญญาของการหมั้นนั้นคือ เมื่อเธอเรียนจบเธอจะต้องแต่งงานกับเออเนส"น้องญา" เสียงมัมมาริสาร้องเรียกทำให้ร่างเล็กชะงักเท้าทันที"มาหามัมกับแด๊ดหน่อยค่ะลูก" ปฏิญญาจำต้องเดินไปยังชุดรับแขกกลางห้องโถงที่มัมมาริสาและแด๊ดโนแอลนั่งอยู่โดยมีเออเนสเดินซึมตามหลังมา"หนูเห็นสิ่งที่พี่เขาให้ดูแล้วใช่ไหมลูก" มัมมาริสาเอ่ยถาม"ค่ะ" ปฏิญญาพยักหน้าตอบ"หนูจะตัดสินใจอย่างไรกับเรื่องนี้ลูก ตอนนี้เราอยู่กันพร้อมหน้าแล้ว มาเปิดอกคุยกันดีกว่านะ หนูคิดเห็นยังไงก็บอกได้เลยค่ะ มัมเคารพการตัดสินใจของหนู" มัมมาริสาถามพร้อมกับเอื้อมมือไปจับมือเล็กอย่างให้กำลังใจ"......"ปฏิญญาก้มหน้านิ่ง เม้มริมฝีปากเป็นเส้นตรง"บอกแด๊ดมาเถอะน้องญา แด๊ดเ
หลังจากจัดการธุระเสร็จเรียบร้อยแล้ววันรุ่งขึ้นมัมมาริสาก็รีบบินกลับทันทีเพราะแด๊ดโนแอลโทรตามไม่หยุด งอแงเป็นเด็กจนมัมมาริสาหัวจะปวดเออเนสกับเซนส์อาบน้ำแต่งตัวลงมานั่งดื่มกาแฟที่ห้องอาหารแต่เช้า วันนี้เขาสองคนต้องรีบจัดการธุระให้เรียบร้อย เผื่อมัมมาริสาส่งข่าวมาให้ไปเคลียร์กับสองสาวจะได้เดินทางได้ทันที"เช้านี้มึงไปประชุมแทนกูด้วยนะไอ้เซนส์" เออเนสออกคำสั่ง"แล้วมึงจะไปไหน?" เซนส์จิบกาแฟแล้วมองหน้าเพื่อนรัก"กูจะไปโรงพยาบาล นี่เพิ่งผ่านมาสามวัน น่าจะยังตรวจสารในร่างกายได้ กูจะใช้เป็นหลักฐานยืนยันกับเมียกูว่ากูโดนวางยา มึงสั่งคนของเราดึงคลิปวงจรปิดช่วงเวลานั้นให้กูด้วย ช่วงเวลาที่กูอยู่ในห้องมันไม่น่าเกินห้านาที เป็นไปไม่ได้ที่เวลาแค่นั้นกูจะมีเซ็กส์กับยัยมารี" " เออเนสยิ้มอย่างมีความหวัง"ถ้างั้นตอนบ่ายมึงอยู่คุยกับคู่ค้าของแด๊ดที่นัดไว้แทนกูด้วย กูจะไปคุยกับอามิยาให้รู้เรื่องสักที"สามวันที่ผ่านมานี้เซนส์กับเออเนสโทรหามัมมาริสาทุกวัน เพื่อเร่งเร้าให้มัมคุยกับสองสาวให้ยอมเคลียร์ใจกับพวกเขาเสียที เพราะพวกเขาคิดถึงสองสาวจนแทบไม่เป็นอันหลับอันนอน"เป็นงัยบ้างคะเด็กๆ อยู่เที่ยวที่นี่มาสี่ห
"แล้วน้ำฟ้าล่ะลูก มีปัญหาอะไรหรือเปล่า มัมเห็นร้องไห้ไม่หยุดเลย" มัมมาริสาหันมาถามน้ำฟ้าที่ผ่านการร้องไห้มาจนตาบวมช้ำ"ไม่มีอะไรหรอกค่ะคุณน้า" น้ำฟ้ากล่าวปฏิเสธ"น้ำฟ้าเป็นแฟนของพี่เซนส์ค่ะมัม เขาสองคนคบกันมานานเป็นปีแล้วค่ะ" ปฏิญญาเป็นฝ่ายพูดขึ้นเอง เธออยากให้มัมมาริสาได้รับรู้สถานะของเพื่อนรักของเธอ และตัวเธอเองก็อยากรู้เรื่องของเซนส์จากปากของมัมมาริสาด้วย"จริงเหรอลูก มัมดีใจจังเลยที่พี่เซนส์ผู้เย็นชาของมัมมีแฟนกับเขาสักที ถ้าอย่างนั้นเราก็ไม่ใช่คนอื่นคนไกลกันแล้วนะ เพราะพี่เซนส์ก็ถือว่าเป็นลูกคนนึงของมัมเหมือนกัน แบบนี้มัมก็จะได้สะใภ้ทีเดียวสองคนเลยสิ โชคดีจัง" มัมมาริสายิ้มพร้อมกับลูบศรีษะเล็กของน้ำฟ้าด้วยความเอ็นดู"เอ่อ.. คือ.. หนูจะเลิกกับพี่เซนส์แล้วค่ะ" น้ำฟ้าพูดเสียงสั่นเครือ"อ้าว.. ทำไมเป็นแบบนั้นล่ะลูก พี่เซนส์ไปทำอะไรไม่ดีกับหนูน้ำฟ้าคะ" น้ำฟ้าเงียบไม่กล้าตอบออกไป ได้แต่ก้มหน้านิ่งๆ"น้ำฟ้าไปเห็นพี่เซนส์อยู่กับผู้หญิงคนอื่นในห้องพักของพี่เซนส์ที่ Max Martin ค่ะ เธอชื่อ อามิยา" ปฏิญญาเป็นฝ่ายตอบคำถามนี้แทนน้ำฟ้า"อามิยาเหรอ? ... อ้อ.. ผู้หญิงคนนี้เคยเป็นแฟนกับเซนส์ตอนเรีย