Kabanata 2: Coffee

I heard that he’s currently working under their own company. Hindi ko alam kung bakit niya pa pinapahirapan ang sarili niya dahil pwedeng pwede naman siyang sa pinakataas na agad.

Hindi ko iniisip na makikita agad si Hunter sa isa sa workfield pero nakapagtatakang bukambibig siya nang lahat. 

Del Riontes Steel Corporation is one of the major producers and suppliers of steel in the Philippines. Marco Del Riontes, great grandfather of Chandler and Hunter took advantage of steels in the Philippines. Imbes na Tsina ang nakikinabang sa bakal ng pilipinas nang libre, bumuo ng sariling kompanya ang matanda na ipinamana naman kay Marco Del Riontes Jr., dahil hindi nagkaroon ng anak na lalaki si Marco ay pinag-iisipang ipasa ang kompanya kay Hunter.

“He’s been there since earlier this morning. Di kaya siya nagugutom?” tanong ng isang babaeng engineer. She’s tall and pretty. Her lips are plump, her nose is narrow and her jet-black hair swayed as she looked at Hunter who’s busy with backhoes.

 “I don’t know. Dalhan mo,” sagot naman ng foreman.

Chandler had his own way para makapasok ako sa kompanya nila… Sa lugar kung saan pwede akong mas mapalapit kay Hunter. 

“Hindi ko maintindihan kung bakit niya pa pinipiling magtrabaho bilang heavy equipment operator kung pwede namang siya na mismo ang mag may-a*i ng kompanyang ito.”

“Well, Miss Engineer. Just so you know, he’s striving his way on the top. Gusto niyang paghirapan ang makukuha niya.”

“That’s noble… pero estupido. Baka maungusan pa siya ng pinsan niyang si Chandler.”

Pinagmasdan ko si Hunter na tahimik at mariin ang tingin sa mga buton. Hindi umaandar ang backhoe dahil may sira daw. I think he’s trying to figure out what went wrong.

“Hey, you…” Nilingon ko ang babaeng engineer nang tawagin ako. “Can you get me some coffee? Ibibigay ko lang kay Hunter,” she said straight. She didn’t blush or stutter… As if she was really confident.

Bilang isang engineering secretary ay sinunod ko ang gusto niya. Ipinagtimpla ko siya ng kape at siniguradong sobrang pait noon. Baka siya pa ang magustuhan ni Hunter imbes na ako, e. Hindi naman sa gusto ko siyang isabotahe pero parang gano’n na nga.

Iniabot ko sa kanya ang isang barakong kapeng nasisiguro kong sobrang pait. Tatlong kutsara yata ng instant black coffee ang inilagay ko roon.

Nang tuluyan akong makalapit sa engineer ay marahan niya itong kinuha. 

Pinagmasdan ko lang kung anong gagawin niya. I know that I should observe first. Bago ako makipag-interact sa kanya ay dapat ko munang masigurado kung ano ang ugali niya. 

I suddenly remembered Chandler… I think the feels is a little lighter when I’m with Chandler… Para bang easy going at chill lang siya. Kabaligtaran nitong si Hunter na seryoso lang iisang bagay. Para bang mahirap siyang pakisamahan o mahirap kunin ang loob.

The engineer’s head was high as if she was really confident about something. Dahil siguro alam niyang maganda siya o dahil alam niyang mataas ang estado niya sa kompanyang ito. Samantalang ako ay secretary… Paano niya ako mapapansin kung isa lamang akong hamak na Engineering secretary? Alam ko naman na sa mababa ako dapat mag-umpisa pero ang katotohanan na kaya lang ako narito ay dahil kay Hunter… Na pagtapos nang lahat nang ito ay hindi na ako maaaring bumalik sa lugar na ito.

Sure, my name won’t be the same anymore. But does that matter, anyway? Ang mahalaga lang kasi sa akin ay ang anak ko. Ang kapakanan niya… Ang kaligtasan niya. Kaya kahit siguro pumangit ang tingin sa akin ng lahat, ayos na lang siguro para lang sa anak ko.

She was about to enter where Hunter was but then we were interrupted by someone. Ipinapatawag raw ang engineer para sa isang emergency meeting! Halata sa mga mata niya ang bahagyang iritasyon at pagkadismaya pero mabilis na bumawi nang ma-realize na wala naman siyang magagawa dahil alam niyang kailangan niyang unahin ang trabaho kay sa sa pagbibigay ng kape kay Hunter.

“Webber!” she motioned her hands so I could come near her and I was immediately astounded. I don’t like where it is going!

My legs trembled while I was walking towards her! Paano kung ako ang pagbitbitin niya nitong kape patungo kay Hunter?

Agad niyang ibinigay sa akin ang baso ng nangingitim na kape.

Nasa labas na kami ng pintong gawa sa salamin at nakikita na kami ni Hunter sa labas. Tinapunan niya ako ng malamig na tingin pero agad rin namang lumipat sa inhinyera.

“Ikaw na lang ang mag-abot. May gagawin pa ako.”

My lips parted at her command. Hindi agad ako nakagalaw kahit tinalikuran niya na ako. Naestatwa ako nang tuluyan nang lingunin niya ako nang may pagtataka sa mukha.

“What are you waiting for? Ibigay mo na kay Mr. del Riontes ‘yan!” Her voice was soft but commanding.

Nilingon ko ang pinto at nang makitang palapit na sa akin si Hunter ay dali-daling humangos ang d****b ko sa kaba.

Damn it! I put three tablespoons of coffee grounds in this small mug of coffee! Hindi ko maaaring ipasa sa inhinyera ang sisi sakaling magreklamo siya dahil ako nga naman ang nagtimpla.

“What?” even his voice was hoarse. Mapungay ang mga mata niya pero tingin ko ay ganoon na talaga iyon palagi. 

“C-Coffee…” Hindi ko alam kung bakit ako nautal. Parang kusa kong nalunok ang sariling dila sa pagbanggit pa lamang noon.

Tiningnan niya muna ito bago hablutin nang marahan.

“Thanks.” 

Labis-labis na ang kaba ko nang muli niyang isara ang pinto para inumin na ang kape. Agad ko naman siyang tinalikuran dahil sa kabang nararamdaman. Will I be fired on my first day? Alam kong heavy equipment operator siya pero alam ko rin na napakadali lang para sa kanya na ipatanggal ako kung gugustuhin niya! 

Napakatanga ko! Sana ay nagkunwari na lang ako na tumapon ang kape! But then… I was caught off guard dahil pagtalikod ko pa lang ay naroon na siya!

Nang nakarating na ako sa malayo ay doon ko lang siya tuluyang nilingon nang maayos at nang pagtingin kong iyon sa kanya ay nakatingin na rin pala siya sa akin! Dahan-dahan niyang hinigop ang kape at gusto ko na agad lamunin na lang ako nang lupa nang makita na agad niyang ibinuga ang ininom na kape sa machine na nasa harap. 

Halata ang matindi niyang gulat dahil siguro sa sobrang pait ng kape! Pero mas halata pa rin ang matinding galit sa akin! I’m so dead!