Novels by Glonkie

Dan. Meow-Meow. Carrot. Bolt. Huwanie. Zyrah. This story is for you. --- After three years of hardwork, we finally reached the end. I would like to thank all of those people who supported me. It took me a lot of time to finish this because deep inside myself, I never want this story to end. I want to cherish every moment with my very first story. I want to cherish all the lessons that I've learned throughout this journey. I would like to thank you for reaching this part. You made it. I hope I made an impact with your life. I hope that you've learned something from Collier and her friends. If ever you feel like there's no hope for you, always remember that living is really hard... Life is really unfair... Live through it and be happy. I love you so much.

They said that dying is easier than living. I used to think before that I never wanted to die too early. Everyone count on me and I am their only hope.Reminiscing those memories of the past... Those people that I lost... I think that dying for them could be peace.Yumuko ako para tingnan ang puntod niya. It’s been four years but the wounds are still fresh. I learned to forgive myself but I don’t think I’ll ever forgive fully.“Bago pa man magsimula ang lahat, kinaiinisan ko na siya... Hindi ko gusto ang aura niya.” Cedrick was beside me while holding a bouquet of flower. He is smiling but his eyes were never happy. “Makaka-move on kaya tayo?”I chuckled a little. “Hindi na yata.”

Tinuloy ko ang paglalakad. Every step I take feels so nostalgic. It’s as if I was back to the nightmare I entered... Just like before, I was the one who enter it to my doom.Nakarinig ako ng pag-uusap sa gitnang parte ng arena. Naaalala ko pang ito ‘yong parte ng arena na madamo. Tiningnan ko ang inaapakan at tuyong damo lang ang mga natatapakan ko. This place is a mess.“Aalis na ako, Sir. Nagawa ko na ang trabaho ko.” Mababa ang boses ng lalaki pero nakapaninindig ng balahibo.“Walang aalis! Sama-sama tayo rito! You entered Fascist and there’s no turning back!”“Hindi ko pa ho gustong mamatay, kung gusto niyo pong mamatay, hindi ako ang tamang tao na dapat niyong idamay.”

“We have no time for this...” Napaupo ako kahit na nanghihina. “Sabi niya ay pasasabugin niya ang buong bansa! We know his capabilities!”Kunot ang noo ni Apollo habang malalim na nag-iisip.“Matagal nang inihinto ang land bomb project dahil self-destruct ang plano na iyon kaya paanong-” Nanlaki ang mga mata niya sa iniisip na posibilidad.“He’s purposely doing it to self-destruct. Na kung mamatay man siya ay damay ang buong Coventry,” wika ni Nate sa isang malalim na boses.“We have to stop him, Harem.” Puno nang pag-aalala ang boses ko. Ang mga taong umaasa sa pag-uwi namin ay hindi ko maaaring biguin.Sumakay kami sa sasakyan namin upang ihanda na ang

I really don’t know what gotten into him but after that realization, he helped us... He probably thinks that he doesn’t want Celine to really die in vain.He told us all the possible places. Nakakagulat na sobrang dami niyang alam na kahit pasikot-sikot ay alam niya. Of course, it’s his job!There are three possible hideouts. First, his unit just near La Serpienta. His oil company on Sky Town, and the last one is their vacation mansion on the Isla Corvientos. Some of our men headed to his unit and some went to Sky Town. Kaming lima ay nagpasyang magtungo sa Isla Corvientos dahil iyon ang pinakamalayo.“Hindi kagaya sa Coventry, dito sa Naion ay may signal. Tawagan niyo kami sa kung anong balita. Ganoon din ang gagawin namin,” paalala ni Harem. Sila ang team na pupunta sa unit. Sina Apol

“He’s two cities away from Azteria. Ayaw niya rin talagang bumibisita ako dahil may naaalala raw siya. Kaya tinanong ko rin kayo kung sure ba talaga kayo... Lalo na si Collier...” Malapit na kami sa probinsiya ng La Serpienta at mas nadadagdagan lang talaga ang kaba ko sa tuwing maaalala kung kanino kami patungo.“Sigurado naman akong alam niya ang buong Naion dahil mahilig daw mamasyal ang mga amo niya,” dugtong pa ni Nate.Nagkabati rin sila ng fiancée niya kagabi. Nagselos lang daw dahil akala yata ay kinausap ako para sabihing mahal pa ako. Na kaya raw ako umiyak ay dahil mahal ko rin talaga si Nate kaso lang ay hindi na kami pwede. Gusto kong maiyak lalo sa katatawa pero alam ko ang pakiramdam ng nagseselos kaya hindi ko na ginawa pa.Kaya rin busangot kagabi si

I was astounded by his rude remarks but that didn’t stop me from bugging him. After that lunch incident, it was noticeable that he’s really irritated with me. That’s better than no reaction at all, I guess? Kung siguro ay maganda ang naging unang engkwentro namin, hindi siguro ako mahihirapan na pakisamahan siya! Bakit ba kasi baluktot ang utak ko nang mga panahon na iyon? To be honest, I didn’t expect this kind of treatment from him. Kung sana lang ay mabilis na nakapag-function ang utak ko na itapon ang kape imbes na ibigay sa kanya ay nakalusot pa siguro ako. Mabuti na lang at nae-enjoy ko ang trabaho ko kaahit papaano. Ang makapagtrabaho sa Del Riontes Steel Incorporation ay isang malaking karangalan at sigurado talaga akong gaganda ang curriculum vitae ko kapag nilagay kong nagtrabaho ako rito bilang engineering secretary. Biruin mo, kinaya kong pagsabayin ang pag-aaral at pag-aalaga kay Rhia noong mga panahon na’ yon? Modular ako dahil sa sitwasyon pero

Kada naaalala ko ang lahat ng engkwentro namin ni Hunter ay hindi ko maiwasang mahiya. What was I thinking when I thought that he’s interested with me, too? Agad ko bang nalimutan na nilagyan ko ng tatlong kutsarang instant coffee ang inumin niya?Napapapikit talaga ako sa tuwing naaaalala ang mga sinabi niya sa parking lot at halos gusto ko na lang iuntog ang ulo ko sa pader.“Chandler del Riontes is really out of his mind. Sinong abnormal ang makaka-isip ng ganyang plano?” halos mapa-facepalm si Stacey habang ikinukwento ko sa kanya ang lahat ng nangyari. Matapos niya akong tawanan dahil sa nangyari sa amin ni Hunter ay kuryoso naman siya ngayon sa pakay ni Chandler.Mas magkakilala sila ni Chandler kaya malamang ay mas alam niya ang motibo ni Chandler.

That day didn’t turn well. Hindi niya nabanggit kahit kanino ang nangyari pero mariin lang ang tingin niya sa akin kada napapalingon siya sa akin. Every time he would send death stare, I would always look somewhere else. Of course! Hindi ko kayang makipagtitigan sa kanya dahil sa bukod sa mabigat ang aura niya para sa akin, ay may atraso pa ako sa kanya!Great, Rassia! Imbes na may magandang impresyon siya sa iyo, bakit ganito pa ang iiwan mo?“Damn, Chandler! You didn’t tell me that your cousin is as scary as a demon! Grabe ‘yong tingin, para akong papatayin!” Ikinwento ko sa kanya ang nangyari sa araw na iyon. Humalakhak naman siya nang mahina.“He’s always like that. Too uptight. Pero madali lang ‘yan. Ikaw pa ba?” biro niya.

I heard that he’s currently working under their own company. Hindi ko alam kung bakit niya pa pinapahirapan ang sarili niya dahil pwedeng pwede naman siyang sa pinakataas na agad.Hindi ko iniisip na makikita agad si Hunter sa isa sa workfield pero nakapagtatakang bukambibig siya nang lahat.Del Riontes Steel Corporation is one of the major producers and suppliers of steel in the Philippines. Marco Del Riontes, great grandfather of Chandler and Hunter took advantage of steels in the Philippines. Imbes na Tsina ang nakikinabang sa bakal ng pilipinas nang libre, bumuo ng sariling kompanya ang matanda na ipinamana naman kay Marco Del Riontes Jr., dahil hindi nagkaroon ng anak na lalaki si Marco ay pinag-iisipang ipasa ang kompanya kay Hunter.“He’s been there since earlier this morning. Di kaya

“Yes, Vito! Magbabayad ako!”I tried to lower my voice so Rhiannon wouldn’t hear me. Alam kong sa oras na malaman niyang namomroblema na naman ako sa pera ay papatigilin niya na naman ako.I am her mother and she’s oblivious to the fact that I just can’t stop. Hindi ako tumitigil sa pag-asang gumaling siya nang tuluyan.“Damn, Webber. I already saw it coming… Bakit pa nga ba ako nagpaloko sa’yo?”“I-I didn’t fool you… Nagipit lang talaga ako-”“Do you think I care, Rassia? Ibalik mo ang perang inutang mo sa akin kung ayaw mong malintikan!” Halos manginig ako dahil sa matinding panghihina. Nagbara ang lalamunan ko at unti-unting p