Chapter 57

Habang pinagmamasdan ang kanyang mag-ina. Hindi niya maiwasang mapansin kung gaano kaligaya si Evelyn sa mga sandaling ito. Parang lahat ng hirap at sakripisyo nila ay nagbunga ng ganitong mga simpleng, pero makabuluhang sandali.

Lumapit si Sebastian at dahan-dahang hinawakan ang balikat ni Evelyn. "Ang ganda mo, Evelyn," sabi niya, puno ng pagmamahal sa boses.

Ngumiti si Evelyn at tumingin kay Sebastian. "Salamat. At ikaw din, napaka-handsome mo."

Sabay silang tumingin sa kanilang anak na tahimik na nakangiti sa kanilang harapan. Ramdam nila ang pagmamahal at kasiyahan, na para bang sa kabila ng lahat ng pinagdaanan, natagpuan nila ang kanilang lugar ng kapayapaan sa isa’t isa.

"Ito na siguro ang simula ng bagong yugto para sa ating pamilya," sabi ni Evelyn, puno ng pag-asa at saya sa kanyang tinig.

Tumango si Sebastian, na may halong ngiti at determinasyon sa kanyang mukha. "Oo, Evelyn. Isang yugto na puno ng pagmamahal, pagsuporta, at pagkakaisa. Hindi tayo susuko, dahil magkasama