"Si Stefano! Si Stefano baka kung napaano na siya, Bryce." wika ni Derie May kay Bryce habang yakap siya nito. Tumigil na ang palitan ng putukan at nanginginig pa rin ang buong katawan ni Derie sa takot. "later i will check them. For now, i-relax mo lang ang katawan mo. Sa tingin ko ay umalis na ang mga kalaban. Ayos ka lang ba?" inalalayan ni Bryce si Derie na makatayo. Nangangatog ang tuhod nito at hindi makatayo ng diretso kaya naman binuhat siya ni Bryce at inupo sa safe na lugar. Speaking of Stefano, unang naisip ni Stefano na hanapin ang kaniyang asawa pagkatapos ng putukan. Maging si Stefano ay nanginginig rin sa takot. kamuntik na siya. Kamuntik na siyang tamaan ng bala. Sa kasamaang palad din ay sa Gobernador ito tumama. Hindi malinaw kay Stefano kung ano na ang kalagayan ni Uno Vicente dahil mas inuna niyang atupagin ang puntahan at hanapin sa loob ang kaniyang asawa. Nakita niyang buhat buhat ito ni Bryce. Muli siyang nakaramdam ng kakaibang selos sa katawan pero da
STEFANO AVEDAÑO POINT OF VIEW Napabuga na lang ako ng hangin matapos kong magdesisyon na huwag nang sagutin ang tawag ni Cassandra. Nakapag-decide na ako na sa pag-alis ko rito ay tinatapos ko na rin ang relasyon namin dahil si Derie na ang pinipili ko. Ayoko mang saktan si Cassandra pero mas nasasaktan ko siya sa tuwing nagkukunwari akong mahal ko pa rin siya gaya ng dati. Nasasaktan ko siya sa tuwing ginagamit ko siya sa kama para lang sa sarili kong kasiyahan. Makalipat lang kami ni Derie at maisaayos lang ang lahat ay saka ko pupuntahan si Cassandra at sasabihin ko na sa kaniya ang totoo. Sa ngayon ay kailangan ko munang intindihin ang asawa ko at ang paglilipat namin. Sa Maynila ko napiling itira siya dahil mayroon din akong mga negosyo doon. Hindi naman kasi p'wedeng ihinto ko ang paghahanap buhay dahil lang sa banta ng aking buhay. "Finally, were here! you like the house?" mabilis man ang naging paglipat namin ay hindi naman kami nahirapan dahil may bahay na talaga
Bryce Vicente Point of View. Isang linggo na ang nakalipas buhat nang mailibing ang aking ama at hanggang ngayon ay hindi ko pa rin nakukuha ang hustisya. Hindi ko alam kung sino ang nasa likod nito at hindi ako titigil sa paghahanap sa mga pangahas na gumawa ng karumal-dumal na pamamaril. Hindi ako Diyos na marunong magpatawad. Hindi rin ako kasing sama ng Demonyo para pumatay ng mga walang kalaban-laban. Ang akin lang hindi p'wedeng basta na lamang tanggapin ang pagkamatay ng aking ama. Isang gabi, sa hindi ko inaasahan na pagkakataon ay bigla kong nakita si Stefano. Noong gabi din ba 'yon ay lasing na lasing ako at wala sa matinong pag-iisip. Tila ba may nag-uudyok sa akin na patayin na lang siya para makuha ko ang hustisya tutal naman kako ay siya naman ang may kasalanan kung bakit namatay ang Papa. I used to protect her wife at hindi man lang ako nakakuha ng kahit katiting na pasalamat. Namatay si papa because of him also at hindi man lang niya nakuhang makiramay. Mula noon
CASSANDRA POINT OF VIEW. IT WAS POSSITIVE. I'M PREGNANT. BUNTIS AKO AT SI STEFANO ANG AMA. Nagbunga ang pagmamahalan namin kaya kailangan ko siyang makausap. Kailangan kong malaman kung anong nangyayari sa kaniya at bakit na lang basta na lang niya ako iniwan. Sa kabila ng magandang balita na magiging ganap na akong isang ano ay naroon din ang matindi kong kalungkutan. Another week passes by at wala pa rin akong balita kay Stefano. It saddened me that day passed by at natitiis niya akong hindi makita. Hinanap ko siya kung saan-saan. Kung saan ay baka sakaling naroon siya. Sa kung sino man ang Sa tingin ko ay nakakaalam ng kinaroroonan niya. Buntis ako at maselan ang kondisyon ko at still ay gumagawa pa rin ako ng paraan para magkita kami muli. Hanggang isang gabi, katatapos ko lang maglinis ng katawan at papasok na sana sa kwarto nang biglang may kumatok. Wala akong inaasahan na darating ngayong bisita. hinihiling na darating meron. Tamad kong binuksan ang pinto. Hind
Masaya si Derie na makita na mukhang okay naman na si Bryce pagkatapos ng masakit na pagkawala ng ama nito. Gusto niya sana itong papasukin sa loob kaya lang ay iniisip niya ang kaniyang asawa. Minsan nang sinabi ni Stefano na ayaw niyang nagiging malapit siya ss iba Specially kay Bryce. "g-ganon ba? kaya lang bryce hindi kita mapapapasok sa loob ngayon, eh. w-wala kasi ang asawa ko ngayon." pagtatapat ni Derie. "I know." Biglang nadulas si Bryce. "Hindi naman magagalit siguro ang asawa mo. Wala naman tayong gagawin na masama. Ewan ko lang siya," sarkastikong sabi ni Bryce. Walang pahintulot na pumasok siya sa loob. Wala nang nagawa si Derie kung hindi ang sundan ito. "O know what you're feeling. Relax! hindi magagalit ang asawa mo." Dahil may nalalaman si Bryce ay lumakas ang loob niya na lumapit kay Derie. Bryce is secretly obsessed to Derie. Noong una pa lang niya itong nakita at agad na siyang nabighani sa kakaibang ganda ng dalaga. Ang paglapit ni Bryce at pagtulong ay si
STEFANO POINT OF VIEW I felt a mix of joy and sadness when I found out that Cassandra is pregnant. The nights we spent together have borne fruit, and I'm not surprised. I am happy to become a father, but the problem is why now? Why now when I have already decided to break up with her? Kung kailan ko napagtanto na hindi ko na siya mahal ay saka naman ako nagkaroon ng obligasyon sa kaniya. Rason para manatili. Sa lagay ni Cassandra ngayon ay hindi ko siya pwedeng basta na lang na iwanan. Dinadala niya ang batang magiging anak ko at naniniwala siya na makikipaghiwalay din ako kay Derie. And she is challenging me to break up with my wife. ASAP! lalo lang akong naguluhan. Lalong himirap ang sitwasyon para sa akin. Nasa Bulacan ako ngayon at ayaw akong paalisin ni Cassandra at doon sa Maynila ay naroon ay may nag-aantay sa akin. Ayaw akong paalisin ni Cassandra at Alam kong inaantay naman ako ng aking asawa. Ang gulo! sumasakit ang ulo ko. Hindi ko na malaman ang gagawin. The mome
Biglang nagbagong muli ang mood ni Stefano. Muling tumaas ang kaninang namatay ng pagseselos na naramdaman niya matapos na makitang tumatawag si Bryce. Bago niya ito sagutin ay kung anu-ano ng masasakit na salitang pamimintang ang nasabi niya kay Derie. "Wala kaming relasyon Stefano. Ibinigay ko yung number ko sa kaniya oo pero walang ibig sabihin yon. Magkaibigan lang kami." "Ah, talagang hindi ka aaminin? talagang gusto mo akong gawing mangmang? Huh?!" Derie kepts on deniying kaya lalong tumaas ang emosyon ni Stefano. Sa unang pagkakataon ay ngayon lang nakita ni Derie na magalit ang asawa. Para itong Leon na lalapain na ang biktima. Sa una ring pagkakataon ay napagbuhatan ni Stefano ng kamay si Derie. "SINUNGALING! HINDI MO AKO MALOLOKO!" isang malakas na sampal ang iginawad ni Stefano sa kaniyang asawa. Sa lakas ng sampal niya ay halos bumakat ang palad niya sa mukha ni Derie May. Wala siyang awa na maramdaman kahit na nakita niyang namula ang pisngi ng asawa. Puro galit an
BRYCE VICENTE POINT OF VIEW I didn't know but there is this certain sadness that comes Along from nowhere. Its not the kind of sadness that can be fixed with good sleep or rest; it runs so deep that it makes me feel tired waking up each morning. Im drowning in my own thoughts. And im trying to get rid of this feeling because I still want to know where this life will take me. Lumaki ako na naibibigay lahat ng gusto. Mayroon akong nagmamahalan na mga magulang at sa paningin ko ay perpekto na ang buhay namin. Yes, aware ako sa negosyong meron kami at alam kong ilegal pero hindi nito nabago ang pagtingin ko sa aking ama. Para sa akin mabuti siyang tao kahit na leader siya ng sindikato. May puso siya para sa mahihirap. Tapos ngayon malalaman ko lang na siya pala ang may pakana ng pagkasunog ng sitio Santa Ines? Siya na umarteng malinis sa nangyari? Siya na nagpatunay na ang dating gobernador na si Louise ang may pakana ng pagkasunog? Siya pala ang dapat na kinamuhian ng tao. Nas
- "The hardest thing about loving someone from afar is knowing that they are close enough to touch, but far enough to never feel." Nakahiga na sa ngayon niyang tutulugan si Dianne habang Yakap-yakap ang picture frame kung saan ay naroon ang larawan nila ng asawang si Andrei. Masaya siya na malungkot. Masaya dahil mabuti na ang kalagayan ni Andrei at the same time ay nalulungkot din siya dahil narito lang nga ang kaniyang asawa ngunit hindi naman niya ito o mayakap o maiparamdam man lang ang labis niyang pagmamahal dito. Ang hindi alam ni Dianne ay naroon lang si Andrei sa may pinto, nakatayo, at tahimik siyang pinanonood na umiiyak. Naguguluhan si Andrei sa mga nalaman mula sa mayordoma. Ang babae kasing nagpakilala na kaibigan 'daw' niya ay siya pala niyang asawa at nagdadalang tao sa kaniyang anak. Hindi malaman ni Andrei ang dahilan nito kung bakit inililihim pa sa kaniya nito ang tunay na katauhan. (biglang lumangitngit ang pinto) Biglang napapahid ng luha si Dia
ANDREI AVENDAÑO POINT OF VIEW. ITS GOOD TO BE BACK. Sa wakas ay nakauwi na rin ako sa mansyon. Iba pa rin talaga kapag bahay mo na ang inuwian mo. Maraming gumugulo at katanungan sa isipan ko pero iba pa rin sa pakiramdam na makita at makauwi sa bahay mo. Maswerte akong nakaligtas mula sa isang malagim na aksidente. Ayaw ng mga Doktor ko na pag-usapan pa ang nangyari noong araw na iyon dahil makakasama daw sa mental health ko. Pero paano kaya yon? Paano ko malalaman ang rason kung paano kami naaksidente. Hindi ko kasi maalala kung paano kami nabangga. Ang tanging naaalala ko lang ay yung si Alfa. Si Alfa na mahal na mahal ko. Hindi ko na lubos na maalala kung ano ba ang mga nangyari noong araw bago ako naaksidente basta ang naaalala ko lang ay kumain kami ng Lunch ni Alfa at the rest is blangko na. Naaalala ko naman ang lahat. Itong bahay na ito, ang pangalan ko, at kung sino ako. Ako si Andrei Avendaño known as a youngest billionaire in the country. Naaalala ko pa kung anong k
Araw, linggo, buwan ang lumipas at naghihintay pa rin si Dianne sa hudyat ng Doktor kung kailan siya ulit p-pwedeng makadalaw sa kaniyang asawa. Matatandaan na nagising nga si Andrei pero hindi naman siya nito matandaan. Ang pangalang binabanggit nito ay iba. Anong sakit iyon para kay Dianne. Nagising na nga at lahat-lahat ang asawa niya pero hindi siya nakikilala nito. Ngunit dahil sa dami na ng pagsubok na kanilang pinagdaanan, hindi na para sumuko pa si Dianne. Kahit Miss na Miss na niya ang asawa at para bang nakukulangan na siya ng pag-asa, naniniwala pa rin siya na hindi sa pangalan o mukha , ang pusong nagmamahal ay hindi nakakalimot sa taong tunay na tinitibok nito. Kaya naman laking tuwa n> Dianne ng tawagan siya ng Doktor ni Andrei at sinasabing okay na ito at pwede nang ilabas ng ospital. Sobrang saya ni Dianne sa magandang balita na iyon. Excited siyang nagtungo sa ospital kahit na walang ligo. Bago niya pwedeng ilabas si Andrei ay pinatawag muna siya ng Doktor para ka
Grabe ang takot ko matapos akong maalarma sa pagtunog ng mga aparato na nakakabit sa asawa ko. Hindi pwede! hindi siya pwedeng mamatay. Hindi ko kaya. Nagmadali akong tumawag ng mga Doktor. Halos mahulog ang puso ko. Hindi ako alam kung paano ang gagawin kong takbo mapuntahan lamang ang Doktor ng asawa ko. Sakto naman din at nakasalubong ko siya. Papunta rin pala siya sa asawa ko para tignan. Hindi ko na kayang kumalma sa mga oras na ito kaya hinila ko na siya patungo sa ICU kung saan nandoon ang asawa ko. "Dok ano pong nagyayari?" nag-aalala kong tanong. Patuloy pa rin sa pagtunog ang Machine at diretso pa rin ang linya. Gusto ko nang umiyak ng malakas. "misis relax." Ito lang ang sagot sa akin ng Doktor. kalmado niyang tinignan ang pasyente. "Paano po akong magrerelax? nasa peligro na po ang buhay ng asawa ko." sabi ko naman habang nakasunod sa kaniya. Hindi ko maintindihan kung paano niya nasasabi na irelax ko ang sarili ko. "Hindi po misis. Ang aparato po na tumutunog
Mas lalong nagkaroon ng rason si Dianne para tatagan ang loob. Hindi lang siya ang nag-aantay ngayon kay Andrei kung hindi dalawa na sila. Hindi madali sa kalagayan niya pero lumalaban siya. Kailangan niyang ilaban ang pananampalataya niya na magkakaroon ng himala. Ngunit talagang sinusubukan siya ng Diyos. Ayon sa mga Doktor ay hindi nila masasabi kung kailan magigising si Andrei o kung may tsansa pa ba ito na gumaling. Tinapat na siya ng Doktor na 50/50 na si Andrei at himala na lamang kung babalik pa ito sa dati. Bilang asawa ay napakahirap nitong tanggapin. Ngayon pa na magkakaanak na sila. Kahit anong utos ni Dianne sa kaniyang utak na tatagan ang loob ay hindi niya rin masunod dahil hindi biro ang sitwasyon na mayroon sila ngayon. Ang malamig at puting pader ng silid ng ospital ay tila sumasakal sa kanya, pinipigilan siya ng kanilang malamig at matigas na presensya. Ang kanyang mga daliri, payat na dahil sa pag-aalala, ay mahigpit na nakahawak sa mga rosaryo, ang makini
Lalo lang nadagdagan ang pag-aalala ni Dianne. Buong araw hanggang gabi siya iyak nang iyak. Halos walong oras ginamot si Andrei sa loob ng Emergency room bago ito inilipat sa ICU. Hindi pa niya pwedeng lapitan ang asawa dahil ayon sa mga doktor ay maselan ang kalagayan pa nito at under observation pa ito. Inilabas ito sa Emergency room ng walang malay. Samantala ang babaeng tinutukoy ng mga pulis na kasama nito ay inilabas ng E.R. na nakatalukbong na ng kumot. Dalawa lang naman ang nasa ER kaya naisip ni Dianne na tignan kung ito nga ang sinasabing babaeng kasamang naaksidente ng kaniyang asawa. "Saglit po, kilala ko po siya, maaari ko po bang sulyapan ang aking pinsan kahit na sa huling sandali?" pagsisinungaling ni Dianne sa mga nurse. "Okay pero saglit na saglit lang, ha?" sagot naman sa kaniya ng mga ito bilang pagpayag. "Hindi ba kinaya ng pasyente. Kung ikaw pala ang pinsan niya, ikaw na lang din ang pumirma para sa release paper niya para mamaya." Dahil inakala ng mga
MRS. DIANNE AVENDAÑO POINT OF VIEW. Hindi pa man din ay parang matutumba na ako. Yung tipong sana, sana panaginip na lang ito. Itong nangyari. Hindi ko kasi lubos na maisip na ngayon pa ito mangyayari. Bakit? bakit? bakit kung kailan maayos na ang lahat sa amin? bakit kung kailan nakamit na namin ang inaasam namin na kaligayahan? bakit? Masaya pa kaming nagtanghalian kanina. Sobrang saya niya at panay pa nga ang sabi niya ng "Mahal kita!" hinatid niya pa ako sa bahay namin at nangakong maaga uuwi para sabay kaming maghapunan. Ang sabi niya ss akin ay babalik siya sa office, bakit? ano ang nangyari? Sobrang nablablanko ang isipan ko ngayon at hindi malaman kung paano ko kakayanin na makita ang asawa ko na nasa kritikal na kalagayan. Panay ang hagod sa aking likod ng kasam bahay na isinama ko para alalayan ako. "Señorita, lakasan niyo po ang loob niyo. May awa po ang Diyos. Huwag po sana kayong panghinaan ng loob. Ang importante po ay buhay si Sir at magkakasama pa kayo." paulit-u
Baliw sa pag-ibig na nararamdaman at nilamon na ng matinding pagnanasa si Xander to the point na malaki na ang kaniyang pinagbago. Hindi ganito si Xander pero dahil nga sa labis na pagmamahal niya sa dalagang si Alfa ay tuluyan na siyang nag-iba. Talagang inabangan ni Xander ang opisina ni Andrei dahil malakas ang hinala niya na dito ito pupunta pagkatapos na tumakas mula sa kamay niya. Nang makita niya na nagtungo si Alfa sa opisina nito ay labis siyang nanggalaiti sa galit. Gumawa siya ng paraan para sirain ang pagsasama ng dalawa. Iniisip ni Xander na poprotektahan ito ni Andrei mula sa kaniya kaya inunahan na niya ito. Pinasok niya ang kotse nito nang walang nakakakita. Nagtago sa likod at nag-antay ng tamang pagkakataon bago umatake. Isang oras mahigit din siya nag-antay sa loob ng nasabing kotse. nagtiis sa init at kulang na bentilasyon ss loob. Hindi iyon ininda ni Xander bagkus ang tanging nasa isip niya ay mabawi si Alfa at patayin si Andrei. Oo. umabot na talaga siya
ANDREI AVENDAÑO POINT OF VIEW. Hindi ko alam na darating pala ang araw na ito, ang kamumuhian ko ang mukhang ito. Ang mukha ni Alfa na buong buhay kong minahal. Wala na itong dating sa akin ngayon dahil hindi naman talaga ang mukha niya ang minahal ko kung hindi ang pagkatao ni Alfa na siyang si Dianne na ngayon. At itong kayakap ko ngayon, isa siyang impostor. Ang akala niya siguro ay mapapaniwala niya ako. Huwag niya ako itulad sa iba. Hindi ako tanga. Alam kong peke siya dahil asawa ko na ngayon ang taong may ari ng mukha na iyan. Gusto ko siyang itulak at sitahin. Gusto ko siyang takutin hanggang sa mapaamin. Alam kong hindi naman mangyayari yon dahil hindi siya aamin. Nagawa niya ngang gumaya ng mukha na siyang nakababahala sa tahimik namin na pagsasama ni Dianne. Alam kong paghihiganti ang motibo ng taong ito at kung totoo ang hinala ko, hindi ko siya mapapayagan. "Andrei... Andrei, I Miss you so much! "I'm sorry, Andrei. I'm sorry kung bakit ngayon lang ako dumating. Ma