BRYCE VICENTE POINT OF VIEW. "Bryce, buntis a-ata ako..." Derie said after niyang magsusuka sa lababo. Bigla na lang siyang sinamaan ng sikmura. Alam kong may mali sa kaniya kanina pa lang pero hindi ko naman naisip na baka buntis siya. I don't know why or how she said that pero malaki ang naging impact noon sa akin. "H-ha? p-paano mo naman nasabi iyan? hindi ba p'wedeng sinamaan ka lang ng pakiramdam." I comforted her. Inalalayan ko siyang maglakad at pagkatapos ay pinaupo muli sa upuan. "B-baka b-buntis kako ako kasi lately, hindi maganda ang pakiramdam ko. At first akala ko ay dahil kang sa stress pero Bryce... Hindi pa ako dinadatnan ng Monthly period ko. 2 weeks na akong delayed." Parang nahati ang puso ko sa malilit na piraso sa aking narinig. This can't be! Hindi pwede! Kung kailan marami na akong pinaplano para sa amin ni Derie. "Hindi nga? You mean may posibilidad nga? Paano kung buntis ka nga? Ipapaalam mo ba ito kay Stefano?" ito agad ang una kong tinanong. Naloko
"Cassandra!!! matagal ka pa ba? Iintayin kita sa baba," wika ni Stefano sa labas ng banyo kung saan naroon si Cassandra. "Just 10 minutes...." Sagot naman nito habang inaayos ang kunwaring umbok niya sa tiyan. Hindi siya mapakali. Isip siya nang isip kung anong palusot ang pwede niyang gawin ngayon. Nais ni Stefano na ma-check up siya nang sa ganoon ay malaman nito ang lagay ng bata sa loob ng sinapupunan ni Cassandra. Nais rin nitong malaman na ang Gender ng baby. As a first time dad, excited si Stefano. Sa mga oras kasi na nakakaramdam ng lungkot si Stefano at namimiss niya si Derie, isang bagay na lang ang iniisip niya na nagbunga ng tama sa lahat ng pagkakamali na nagawa niya at yun nga ay yung magkakaanak na siya. Hindi nga lang sa babaeng minamahal niya ngayon kung hindi sa babaeng minamahal niya noon. As of now, umaasa pa rin si Stefano na isang araw ay magbabalik so Derie at magkakaayos sila. Pero naiintindihan din ni Stefano kung hindi na darating ang araw na iyon da
Sa kabila ng kalasingan ay malinaw sa paningin ni Stefano ang hubad at perpekto na katawan ni Cassandra. Napangiti pa nga siya hindi dahil nasisiyahan siya sa nakikita o may kung ano siya naiisip na gawin kay Cassandra. Nakangiti siya dahil nakikita niyang hindi talaga buntis si Cassandra. "Hindi ka buntis?! hindi ka buntis!" wika niya habang pinipilit na mabalanse ang pagkakatayo. Lasing na lasing kasi siya pero sa isip niya ay hindi ilusyon ang kaniyang nakikita. Hindi kumikibo sa kaniya si Cassandra. Sa halip ay nagbihis ito kaagad ng damit at tumalikod. Pinilit ni Stefano na makalakad palapit sa kaniya. Paulit-ulit niyang tinatanong si Cassandra. "Sumagot ka! Ipaliwanag mo ito! Ano ang ibig sabihin nito?" Dahil wala siyang sagot na nakukuha kay Cassandra ay hinila niya ito at pinaharap. Hinawakan sa magkabilang braso ng mahigpit at muling tinanong. "Ginagago mo ba ako? ano ang ibig sabihin nito? all these days niloloko mo ako?" galit at nanlilisik ang mga tingin na ibinibigay
BRYCE VICENTE POINT OF VIEW My thoughts about my love for Derie are not good right now. I can't focus. It's affecting my works pero ganu'n pala talaga kapag tunay ka nang tinamaan. Nakakalungkot lang dahil ang hirap pa lang hingin ang pagmamahal. Pwede mong ibigay pero hindi ka pwedeng umasa na makatatanggap ka pabalik. Yung pwede kang mag-care pero hindi mo siya pwedeng hawakan. Yung limitado lang ang mga pwede mong gawin. Sa araw-araw na kasama ko siya ay napakahirap para sa akin na magpigil sa totoo lang. Everything about her is amazingly perfect. Though, buntis siya, hindi nakaapekto yon sa kagandahan na mayroon siya. Mas lalo pa siyang nagiging kaakit-akit sa paningin ko. And, it pains me everytime I see her sad and crying. I knew what the reason is. Sa puntong iyon, hindi ko na kasalanan kung masyadong mahina ang taong pinili niyang mahalin. Isang duwag na lalaki si Stefano. Hindi niya kayang mag-handle ng sitwasyon. Takot siyang harapin ang mga consequence ng mga bagay bag
Maraming pagkakataon si Bryce na makatakas ngunit pinili niyang daanan si Derie sa kaniyang bahay. Kasamaang palad ay wala na siyang inabutan doon. Dahil sa sinabi ni manang Celia. Lumakas ang paniniwala ni Bryce na nalaman na ni Derie ang totoo. Na natawagan na ito ni Kim at naipaalam na ang mga bagay na iniiwasan niyang malaman ni Derie. Bryce is out of his self. Alam na niyang nasa panganib ang buhay niya at batid niya na sa pagpunta niya kila Derie sa may flowershop ay malalagay sa panganib ang buhay niya, tumuloy pa rin siya. Malaki talaga ang pagkagusto niya kay Derie kaya nais niya itong isama sa pagtakas niya. Pumunta siya sa Flower shop gamit ang walang plakang sasakyan na. kung helikopter kasi ay masyadong eskandaloso ang tunog. "Sinasabi na nga ba nandito ka lang kim!" napangiti ng mala demonyo si Bryce nang makita niya si Kim. Hindi muna niya ito inatake bagkus ay inintay niya ang pagdating ni Derie. Malakas ang kutob niya na magkikita ang dalawa. Siguro nga nasa l
DERIE MAY VEGAZ POINT OF VIEW Sadyang tunay ngang nakakapanghina. Hindi ko na alam kung sino ang totoo sa paligid ko. I always getting played ny people whom I thought that they were True to me. Yung pakiramdam na kung kailan mo naibigay ang tiwala ay saka ka naman madidisappoint sa mga bago mong malalaman. I think masyado nga akong mahina dahil napakabilis kong maniwala at magtiwala. Si Bryce, wala siya sa aking ipinakitang mali. Wala siyang ipinakita na masama. Palagi siyang dumarating sa tuwing kailangan ko ng kakampi o taong sasagip sa akin mula sa kabiguan. Nakakagulat. Halos ayoko talagang paniwalaan na ganoon siya pero... ganoon nga pala talaga siya. I don't know why, I don't know why? bakit si Kim? Pinatay niya ang kaisa-isang kaibigan ko sa takot na malaman ko ang totoo. Sa totoo lang, hindi ang pagiging lider ng sindikato niya ang magpapabago ng tingin ko sa kaniya. Ako kasi yung tao na nakahanda kong tanggapin kung ano ka basta nagsasabi ka lang ng totoo. Ako yung t
I am very lucky to be given a second chance. A second opportunity to make amends and show Derie how much I love her and prove to her that I have learned and will change from my mistakes. Alam kong hindi lahat ay nabibigyan ng pangalawang pagkakataon at ipinapangako ko sa sarili ko na magiging matapang na akong harapin ang lahat ng hamon na darating. In a shory period of time ay marami nang nangyari. I am thankful dahil nasa tabi ako ni Derie ngayong panahon na kailangan na niya ako. Masasabi kong napasaya ko siya. Hindi lang sa sex kung hindi napasaya ko siya dahil nasabi ko sa kaniya na mag-asawa pa rin kami. Na kahit may Cassandra ay hindi ko tinalikuran ang sinumpaan naming pangako sa harap ng Diyos. Samantala, Nandito kami ngayon sa mansyon. She's back here. Nagkasundo kami na dumito muna at magpahinga. At mamaya na lang pumunta sa morgue. Nakangiti siya ngayon, oo. Dahil sa pagbabalikan namin pero deep Inside alam kong iniinda niya pa rin ang pagkawala ng dalawang matalik
DERIE MAY VEGAZ POINT OF VIEW Lately, hindi ko naiintindihan ang sarili ko. Ang dalas kong moody at para bang tamad na tamad. My Ob says na normal lang daw iyon sa isang buntis. Ang importante daw ay naiintindihan ng asawa ko ang biglang pabago-bago ng mood ko. Wala daw magiging problema. Napansin ko rin na hindi ako sa pagkain nag-cracrave kung hindi sa asawa ko. Ecery hour and every minute gusto ko siyang nakikita or nakakausap. Lagi kong hinahanap-hanap ang pabango niya pati na rin ang mga ngiti niya. Minsan naaawa na ako sa kaniya kasi madalas ko siyang inaaway ng walang dahilan. Alam kong iniintindi na lang niya ako. Kagaya ngayon, naglaan talaga siya ng buong araw para sa akin. Hindi siya pumasok para sa date namin na ito. Baka daw buryong lang ako sa bahay kaya madalas akong masungit sa kaniya at hanga rin ako dahil tinatandaan niya pala ang mga payo ng Ob ko sa akin. Malaki na amg tiyan ko at kailangan kong magtatag o maglakad lakad para hindi ako mahirapan sa pangang
- "The hardest thing about loving someone from afar is knowing that they are close enough to touch, but far enough to never feel." Nakahiga na sa ngayon niyang tutulugan si Dianne habang Yakap-yakap ang picture frame kung saan ay naroon ang larawan nila ng asawang si Andrei. Masaya siya na malungkot. Masaya dahil mabuti na ang kalagayan ni Andrei at the same time ay nalulungkot din siya dahil narito lang nga ang kaniyang asawa ngunit hindi naman niya ito o mayakap o maiparamdam man lang ang labis niyang pagmamahal dito. Ang hindi alam ni Dianne ay naroon lang si Andrei sa may pinto, nakatayo, at tahimik siyang pinanonood na umiiyak. Naguguluhan si Andrei sa mga nalaman mula sa mayordoma. Ang babae kasing nagpakilala na kaibigan 'daw' niya ay siya pala niyang asawa at nagdadalang tao sa kaniyang anak. Hindi malaman ni Andrei ang dahilan nito kung bakit inililihim pa sa kaniya nito ang tunay na katauhan. (biglang lumangitngit ang pinto) Biglang napapahid ng luha si Dia
ANDREI AVENDAÑO POINT OF VIEW. ITS GOOD TO BE BACK. Sa wakas ay nakauwi na rin ako sa mansyon. Iba pa rin talaga kapag bahay mo na ang inuwian mo. Maraming gumugulo at katanungan sa isipan ko pero iba pa rin sa pakiramdam na makita at makauwi sa bahay mo. Maswerte akong nakaligtas mula sa isang malagim na aksidente. Ayaw ng mga Doktor ko na pag-usapan pa ang nangyari noong araw na iyon dahil makakasama daw sa mental health ko. Pero paano kaya yon? Paano ko malalaman ang rason kung paano kami naaksidente. Hindi ko kasi maalala kung paano kami nabangga. Ang tanging naaalala ko lang ay yung si Alfa. Si Alfa na mahal na mahal ko. Hindi ko na lubos na maalala kung ano ba ang mga nangyari noong araw bago ako naaksidente basta ang naaalala ko lang ay kumain kami ng Lunch ni Alfa at the rest is blangko na. Naaalala ko naman ang lahat. Itong bahay na ito, ang pangalan ko, at kung sino ako. Ako si Andrei Avendaño known as a youngest billionaire in the country. Naaalala ko pa kung anong k
Araw, linggo, buwan ang lumipas at naghihintay pa rin si Dianne sa hudyat ng Doktor kung kailan siya ulit p-pwedeng makadalaw sa kaniyang asawa. Matatandaan na nagising nga si Andrei pero hindi naman siya nito matandaan. Ang pangalang binabanggit nito ay iba. Anong sakit iyon para kay Dianne. Nagising na nga at lahat-lahat ang asawa niya pero hindi siya nakikilala nito. Ngunit dahil sa dami na ng pagsubok na kanilang pinagdaanan, hindi na para sumuko pa si Dianne. Kahit Miss na Miss na niya ang asawa at para bang nakukulangan na siya ng pag-asa, naniniwala pa rin siya na hindi sa pangalan o mukha , ang pusong nagmamahal ay hindi nakakalimot sa taong tunay na tinitibok nito. Kaya naman laking tuwa n> Dianne ng tawagan siya ng Doktor ni Andrei at sinasabing okay na ito at pwede nang ilabas ng ospital. Sobrang saya ni Dianne sa magandang balita na iyon. Excited siyang nagtungo sa ospital kahit na walang ligo. Bago niya pwedeng ilabas si Andrei ay pinatawag muna siya ng Doktor para ka
Grabe ang takot ko matapos akong maalarma sa pagtunog ng mga aparato na nakakabit sa asawa ko. Hindi pwede! hindi siya pwedeng mamatay. Hindi ko kaya. Nagmadali akong tumawag ng mga Doktor. Halos mahulog ang puso ko. Hindi ako alam kung paano ang gagawin kong takbo mapuntahan lamang ang Doktor ng asawa ko. Sakto naman din at nakasalubong ko siya. Papunta rin pala siya sa asawa ko para tignan. Hindi ko na kayang kumalma sa mga oras na ito kaya hinila ko na siya patungo sa ICU kung saan nandoon ang asawa ko. "Dok ano pong nagyayari?" nag-aalala kong tanong. Patuloy pa rin sa pagtunog ang Machine at diretso pa rin ang linya. Gusto ko nang umiyak ng malakas. "misis relax." Ito lang ang sagot sa akin ng Doktor. kalmado niyang tinignan ang pasyente. "Paano po akong magrerelax? nasa peligro na po ang buhay ng asawa ko." sabi ko naman habang nakasunod sa kaniya. Hindi ko maintindihan kung paano niya nasasabi na irelax ko ang sarili ko. "Hindi po misis. Ang aparato po na tumutunog
Mas lalong nagkaroon ng rason si Dianne para tatagan ang loob. Hindi lang siya ang nag-aantay ngayon kay Andrei kung hindi dalawa na sila. Hindi madali sa kalagayan niya pero lumalaban siya. Kailangan niyang ilaban ang pananampalataya niya na magkakaroon ng himala. Ngunit talagang sinusubukan siya ng Diyos. Ayon sa mga Doktor ay hindi nila masasabi kung kailan magigising si Andrei o kung may tsansa pa ba ito na gumaling. Tinapat na siya ng Doktor na 50/50 na si Andrei at himala na lamang kung babalik pa ito sa dati. Bilang asawa ay napakahirap nitong tanggapin. Ngayon pa na magkakaanak na sila. Kahit anong utos ni Dianne sa kaniyang utak na tatagan ang loob ay hindi niya rin masunod dahil hindi biro ang sitwasyon na mayroon sila ngayon. Ang malamig at puting pader ng silid ng ospital ay tila sumasakal sa kanya, pinipigilan siya ng kanilang malamig at matigas na presensya. Ang kanyang mga daliri, payat na dahil sa pag-aalala, ay mahigpit na nakahawak sa mga rosaryo, ang makini
Lalo lang nadagdagan ang pag-aalala ni Dianne. Buong araw hanggang gabi siya iyak nang iyak. Halos walong oras ginamot si Andrei sa loob ng Emergency room bago ito inilipat sa ICU. Hindi pa niya pwedeng lapitan ang asawa dahil ayon sa mga doktor ay maselan ang kalagayan pa nito at under observation pa ito. Inilabas ito sa Emergency room ng walang malay. Samantala ang babaeng tinutukoy ng mga pulis na kasama nito ay inilabas ng E.R. na nakatalukbong na ng kumot. Dalawa lang naman ang nasa ER kaya naisip ni Dianne na tignan kung ito nga ang sinasabing babaeng kasamang naaksidente ng kaniyang asawa. "Saglit po, kilala ko po siya, maaari ko po bang sulyapan ang aking pinsan kahit na sa huling sandali?" pagsisinungaling ni Dianne sa mga nurse. "Okay pero saglit na saglit lang, ha?" sagot naman sa kaniya ng mga ito bilang pagpayag. "Hindi ba kinaya ng pasyente. Kung ikaw pala ang pinsan niya, ikaw na lang din ang pumirma para sa release paper niya para mamaya." Dahil inakala ng mga
MRS. DIANNE AVENDAÑO POINT OF VIEW. Hindi pa man din ay parang matutumba na ako. Yung tipong sana, sana panaginip na lang ito. Itong nangyari. Hindi ko kasi lubos na maisip na ngayon pa ito mangyayari. Bakit? bakit? bakit kung kailan maayos na ang lahat sa amin? bakit kung kailan nakamit na namin ang inaasam namin na kaligayahan? bakit? Masaya pa kaming nagtanghalian kanina. Sobrang saya niya at panay pa nga ang sabi niya ng "Mahal kita!" hinatid niya pa ako sa bahay namin at nangakong maaga uuwi para sabay kaming maghapunan. Ang sabi niya ss akin ay babalik siya sa office, bakit? ano ang nangyari? Sobrang nablablanko ang isipan ko ngayon at hindi malaman kung paano ko kakayanin na makita ang asawa ko na nasa kritikal na kalagayan. Panay ang hagod sa aking likod ng kasam bahay na isinama ko para alalayan ako. "Señorita, lakasan niyo po ang loob niyo. May awa po ang Diyos. Huwag po sana kayong panghinaan ng loob. Ang importante po ay buhay si Sir at magkakasama pa kayo." paulit-u
Baliw sa pag-ibig na nararamdaman at nilamon na ng matinding pagnanasa si Xander to the point na malaki na ang kaniyang pinagbago. Hindi ganito si Xander pero dahil nga sa labis na pagmamahal niya sa dalagang si Alfa ay tuluyan na siyang nag-iba. Talagang inabangan ni Xander ang opisina ni Andrei dahil malakas ang hinala niya na dito ito pupunta pagkatapos na tumakas mula sa kamay niya. Nang makita niya na nagtungo si Alfa sa opisina nito ay labis siyang nanggalaiti sa galit. Gumawa siya ng paraan para sirain ang pagsasama ng dalawa. Iniisip ni Xander na poprotektahan ito ni Andrei mula sa kaniya kaya inunahan na niya ito. Pinasok niya ang kotse nito nang walang nakakakita. Nagtago sa likod at nag-antay ng tamang pagkakataon bago umatake. Isang oras mahigit din siya nag-antay sa loob ng nasabing kotse. nagtiis sa init at kulang na bentilasyon ss loob. Hindi iyon ininda ni Xander bagkus ang tanging nasa isip niya ay mabawi si Alfa at patayin si Andrei. Oo. umabot na talaga siya
ANDREI AVENDAÑO POINT OF VIEW. Hindi ko alam na darating pala ang araw na ito, ang kamumuhian ko ang mukhang ito. Ang mukha ni Alfa na buong buhay kong minahal. Wala na itong dating sa akin ngayon dahil hindi naman talaga ang mukha niya ang minahal ko kung hindi ang pagkatao ni Alfa na siyang si Dianne na ngayon. At itong kayakap ko ngayon, isa siyang impostor. Ang akala niya siguro ay mapapaniwala niya ako. Huwag niya ako itulad sa iba. Hindi ako tanga. Alam kong peke siya dahil asawa ko na ngayon ang taong may ari ng mukha na iyan. Gusto ko siyang itulak at sitahin. Gusto ko siyang takutin hanggang sa mapaamin. Alam kong hindi naman mangyayari yon dahil hindi siya aamin. Nagawa niya ngang gumaya ng mukha na siyang nakababahala sa tahimik namin na pagsasama ni Dianne. Alam kong paghihiganti ang motibo ng taong ito at kung totoo ang hinala ko, hindi ko siya mapapayagan. "Andrei... Andrei, I Miss you so much! "I'm sorry, Andrei. I'm sorry kung bakit ngayon lang ako dumating. Ma