LOGINShare
kabanata 094
Last Updated:
2024-12-05 16:39:13Related chapters
Play Me, I’m Yours Kabanata 095
EDWARD POV Pagpasok ko sa event hall, inaasahan ko na ang mangyayari. Nakita ko si Lexie na galit na galit sa akin, ang mga mata niya ay punong-puno ng apoy habang sumisigaw sa ilang staff. Nang makita niya ako, mabilis siyang lumapit sa akin at halos sumabog sa galit. “Edward! Ano ba?!” sigaw niya sa akin, halos sumabog ang boses niya sa buong hall. “Ano’ng pinaggagagawa mo?! Saan ka ba nagpupupunta?! Alam mo bang malaking deal ito?! At ikaw? Wala kang pakialam?! Because of that stupid bitch nawala ka na naman sa sarili mo” Hinayaan ko siyang magsalita, pero ramdam ko ang panginginig ng kamao ko. Pilit kong nilalabanan ang galit na namumuo sa dibdib ko dahil ayokong maghinala siya sa kahit na ano. "ano? wala ka man lang sasabihin. Tapos na ang event bumalik ka pa!" iritable niyang sabi sa akin. “Lexie, pwede ba, huwag ka ng gumawa ng eksena?” malamig kong sagot, pero halata ang pagkapundi sa boses ko. “Eksena?!” Tumawa siya nang mapait. “Edward, hindi ito eksena! Malaking deal
Last Updated : 2024-12-05Play Me, I’m Yours Kabanata 096
EDWARD POV Pagdating sa sasakyan ay agad na naupo si Lexie sa passenger seat. Ang galit sa mukha niya kanina ay mabilis na napalitan ng pilit na ngiti. Pero kahit anong lambing niya ay kita sa mga mata niya ang naiwang selos at pagkainis kay Claire. “Edward…” malambing niyang bungad habang hinihimas ang braso ko. “Sorry na, ha? Alam kong medyo nag-overreact ako kanina. Pero alam mo naman kung gaano kaimportante sa akin ’to, ’di ba? kasi mahalaga ang deal na to. so anong gagawin natin ngayon?” Napakapit ako nang mahigpit sa manibela pilit na nilulunok ang matinding inis ko. Tumingin ako saglit sa kanya, pilit na pinapakalma ang sarili ko. “Tapos na, Lexie. Ayoko nang balikan pa ’yun. Tungkol naman sa deal don't worry mag-se-set na lang ako ng panibagong meetings kay Paolo. I will handle everything” Ngumiti siya nang pilit at inilapit ang sarili sa akin. “Ayoko kasi ng away, babe. Mahal kita, kaya siguro nagseselos talaga ako sa pagbabalik ng Claire na yan. Pero alam mo namang mag
Last Updated : 2024-12-06Play Me, I’m Yours Kabanata 097
CLAIRE POV Pagpasok namin sa bahay, biglang nanikip ang dibdib ko. Parang hindi pa rin nagbago ang lahat—ang pamilyar na ayos ng sala, ang luma ngunit maayos na kurtina, at ang mesa kung saan ko iniwang nakapatong ang mga larawan namin noon. Pakiramdam ko ay binalik ako ng lugar na ito sa panahong hindi ko na kayang balikan. Hindi ko namalayang huminto na ako sa gitna ng pinto. At si Edward ay nasa likod ko , tahimik lang na nakatitig sa akin pero nakangisi . Ang gwapo pa rin ni Edward. Hindi pa rin siya nagbabago. At ang paborito kong pabango ay naamoy ko pa rin sa kaniya. “Hindi mo binago…” mahina kong tanong na halos pabulong na lang. Hindi ko din maiwasang mapangiti sa mga nakita ko. “Bakit ko babaguhin?” sagot niya ng may kalmadong boses, nagikot-ikot ako at hinahawakan ang mga bagay bagay. Nakatalikod ako sa kaniya habang siya ay tuloy tuloy sa pagsasalita “Dahil kung babaguhin ko to… para ko na ding iniwan ang masasayang ala-ala natin, parang tinanggap kong wala ka na sak
Last Updated : 2024-12-06Play Me, I’m Yours Kabanata 098
CLAIRE POV “P-Pasensya na, Edward,” sabi ko, pilit na tinutulak ang dibdib niya. “Hindi pa ako ready…” Ngunit sa bawat pagtulak ko, mas lalo niyang hinihila ako palapit. Ang mga mata niya ay puno ng init at nararamdaman kong parang siya’y isang apoy na hindi ko kayang iwasan. “Claire,” sabi niya ng mahina “Hindi mo ba nararamdaman ’to? Ang init ng nararamdaman ko?” Nakita ko ang mga mata niyang naglalagablab, puno ng damdaming hindi kayang itago. Nanginginig ang mga labi ko, hindi ko na kayang magsalita ngunit nag-aatubili pa rin ako. “A-Edward, please…” iniiwas ko ang mata ko sa kanya, hindi ko kayang tignan siya ng diretso. “Baka… baka may mga bagay tayong hindi pa dapat na gawin.” “Claire,” dahan-dahang itinulak niya ang aking buhok sa likod ng tainga ko, ang mga daliri niya ay dumampi sa aking leeg. “Walang kailang
Last Updated : 2024-12-07Play Me, I’m Yours Kabanata 099
"ahghhhh.... ummmmm....Claire ang galing galing mo talaga! Hindi ka pa rin nagbabago." napapaungol niyang sabi. Pinaikot ikot ko ang aking mga dila sa ulo ng kaniyang talong habang sakal ng aking kamay ang leeg nito. Taas baba ko itong kinain, Naririnig ko ang malakas na pag ungol ni Edward. Hindi na nakatiis si Edward at mahigpit niyang hinapit ang aking balakang papalapit sa kaniyang katawan.Kinapitan ng isa niyang kamay ang aking batok at tila hayop sa laman na siniil niya ng halik ang aking mga labi. Hindi ko maiwasang hindi mapaungol habang walang tigil ang paglalaro ng dila ng aking asawa sa loob ng aking bibig. Bawat paghaplos ng mga palad niya sa aking katawan ay nagdudulot ng kakaibang sensasyon. Mapang akit niya akong tinititigan hanggang sa muli niyang inangat ang kaniyang mukha , muling naglapat ang aming mga labi pero sa pagkakataong ito mas intense, mas mariin at mas mapusok ang . Ang kaniyang mga kamay ay mas lalong nagin
Last Updated : 2024-12-07Play Me, I’m Yours Kabanata 100
CLAIRE POV Pagkatapos ng gabing iyon, nagpaalam kami ni Edward sa isa’t isa. Mahirap, pero pareho naming alam na kailangan naming maghiwalay ulit. Hindi pwedeng magpatuloy ang damdamin namin, lalo na’t mas magiging magulo lang kung malalaman ito kaagad nila Lexie. Kinabukasan, tinawagan ako ni Paolo. Nagulat ako dahil humingi siya ng tawad sa akin. “Claire,” bungad niya, mahina ang boses. “Sorry sa naging ugali ko noong nakaraan gabi. Alam kong mali ako, pero hindi ko na napigilan ang sarili ko.” Napabuntong-hininga ako. “Paolo, nasaktan ako sa ginawa mo, pero naiintindihan ko. Selos ang nagtulak sa’yo. Kaya lang sana sa susunod, matuto ka ding magtimpi. At makipag usap ka ng maayos” “Oo, Claire. Pangako, hindi na mauulit. Hindi kita gustong saktan,” sagot niya. Ramdam ko ang pagsisisi sa boses niya, kaya pilit kong kinalma ang sarili ko. Kaya medyo na guilty ako sa pagpunta ko kay Edward pero hindi ko iyon pinagsisihan. Matagal na panahon mula ng maging masaya ako kagaya n
Last Updated : 2024-12-08Play Me, I’m Yours Kabanata 101
Napairap ako kahit na napapangiti na. Alam kong sinasadya niya akong kiligin. Me: Tama na ‘yan, Edward. Focus muna tayo sa plano. Tuloy tayo kahit nasa US na ako, di ba? Edward: Of course. Hindi kita iiwan sa ere. Pero… mamimiss kita. Simula ng ngyari satin last night hindi ka na maalis sa isip ko. Me: Edward, stop. Edward: What? I’m just saying. Hindi mo ba ako mamimiss?! Huminga ako nang malalim, pero hindi ko maitago ang ngiti ko. Alam kong tinutukso niya ako. Me: Fine. Pero hindi ibig sabihin na babalik tayo dun, ha. Edward: Sino bang nagsabing babalik tayo? Pero kung ikaw ang magyaya, Claire, hindi ako tatanggi. Napahagalpak ako ng tawa. Napakaloko talaga niya. Me: Ang kapal mo talaga! Pero mamimiss din kita Edward. Biglang tumigil ang tawa ko. Sa simpleng mensahe niya, parang bumalik lahat ng alaala ng sandaling magkasama kami. Me: Edward… mag-focus ka na lang sa trabaho, ha. Mahirap na. Baka mahalata tayo. Edward: Fine, fine. Pero tandaan mo, Claire, kah
Last Updated : 2024-12-08Play Me, I’m Yours Kabanata 102
CLAIRE POV Isang linggo matapos naging pagtawag sakin ni Paolo, tumawag naman ang mommy niya. Nag-imbita siya ng dinner sa bahay nila. Sa totoo lang, nahihiya talaga ako dahil hindi naman kami officially couple at isa pa pagkatapos ng insidente sa Pinas parang mas lalong nawalan ng chance sakin si Paolo pero bilang respeto kay Tita, um-oo ako sa kaniya. Napabuntong hininga na lang ako pagkababa ko ng pag-uusap namin. Hindi nakauwi si Paolo dahil sabi niya ay nasa labas siya ng bansa ngayon . Hindi naman ito malaking isyu para sa akin. Ayos lang kahit wala siya. Saka, matagal ko nang gustong makipagkwentuhan kay Tita, kaya nagpasya pa rin akong dumaan. Pagdating ko sa bahay nila, medyo maaga pa, kaya habang naghihintay ako kay tita ay nakikipag kwentuhan na din ako sa kaniya. "naku tita pasensya na po at medyo na napaaga ako, dumaan na po kasi ako after work." sagot ko sa kaniya. "it's okay iha, patapos na din naman to" sagot niya sa akin "you need extra hand po?" "no need na
Last Updated : 2024-12-09
Latest chapter
Play Me, I’m Yours Kabanata 160
Habang abala si Arthur sa pagpili ng bagong sapatos na treat sa kaniya ng kaniyang ama, napatingin ako sa kabilang boutique. Sa gitna ng mga tao, may isang babae na agad kong napansin. Naka-sumbrero siya, at tila naka-wig. Kahit na may kalayuan, parang kilala ko siya. May kakaiba sa paraan ng pagtayo niya, sa tindig ng katawan, at sa paraan ng pagtitig niya sa amin. Napakabigat ng pakiramdam ng pagtama ng mga mata namin. Para siyang multo ng nakaraan na biglang sumulpot sa harapan ko.Hindi ko napigilan ang sariling mapahawak sa braso ni Enrique. “Enrique,” mahinang tawag ko, halos hindi ko marinig ang boses ko dahil sa kaba. “Parang si Tara.”Napalingon siya sa akin, halatang nagulat. “Si Tara? Saan?”Tinuro ko ang botique kung saan ko siya nakita, pero nang balingan namin ito, wala na siya roon. Parang nawala siyang parang bula. Agad kong naramdaman ang kaba sa dibdib ko. Bumilis ang tibok ng puso ko, hindi dahil sa takot, kundi dahil sa bigat ng alaala.“Sigurado ka ba?” tanong ni
Play Me, I’m Yours Kabanata 159
AT THE MALLKERRY POVHabang abala si Arthur sa pagpili ng bagong sapatos na treat sa kaniya ng kaniyang ama, napatingin ako sa kabilang boutique. Sa gitna ng mga tao, may isang babae na agad kong napansin. Naka-sumbrero siya, at tila naka-wig. Kahit na may kalayuan, parang kilala ko siya. May kakaiba sa paraan ng pagtayo niya, sa tindig ng katawan, at sa paraan ng pagtitig niya sa amin. Napakabigat ng pakiramdam ng pagtama ng mga mata namin. Para siyang multo ng nakaraan na biglang sumulpot sa harapan ko.Hindi ko napigilan ang sariling mapahawak sa braso ni Enrique. “Enrique,” mahinang tawag ko, halos hindi ko marinig ang boses ko dahil sa kaba. “Parang si Tara.”Napalingon siya sa akin, halatang nagulat. “Si Tara? Saan?”Tinuro ko ang botique kung saan ko siya nakita, pero nang balingan namin ito, wala na siya roon. Parang nawala siyang parang bula. Agad kong naramdaman ang kaba sa dibdib ko. Bumilis ang tibok ng puso ko, hindi dahil sa takot, kundi dahil sa bigat ng alaala.“Sigur
Play Me, I’m Yours Kabanata 158
ARTHUR POVKinabukasan, nagising ako nang mabigat ang pakiramdam. Naiisip ko pa rin ang nangyari kagabi sa hapag-kainan. Nasagot ko si Mommy, at alam kong hindi iyon tama. Nagmukhang masama ang ugali ko sa harap nila Lola Claire, na palagi akong pinapaalalahanan na maging marespeto sa mga magulang ko.Pero hindi ko mapigilan ang pagtatampo ko. Dahil mahalaga sakin ang larong iyon. Pinakamalaking araw iyon sa buhay ko, at wala man lang kahit na isa sa kanilang lahat. Ako na nga ang nag-champion, pero hindi nila nakita. Parang hindi mahalaga ang pagkapanalo ko. Gayunpaman alam kong hindi iyon excuse.Kaya ngayong umaga, nagpasya akong bumawi kay Lola Claire. Pagdating ko sa bahay nila Lola Claire, nandoon siya sa hardin, nagdidilig ng mga halaman. Tahimik lang siya at halos hindi ako iniimik noong una. Ramdam ko pa rin ang bigat ng kahapon.Lumapit ako ng dahan-dahan, pero hindi ko alam kung paano sisimulan.“La...”Napalingon siya sa akin. Ang mga mata niya ay hindi galit, pero halata
Play Me, I’m Yours Kabanata 157
Pagkatapos naming maghapunan ay kinausap ko si Arthur ng makita ko siyang kumukuha ng tubig.Tumayo ako at lumapit kay Arthur, pero umatras siya.“Anak, hindi mo kailangang maramdaman na hindi ka mahalaga,” sabi ko, halos pabulong. “Alam kong nasaktan ka. Mali ako. Dapat nandun kami kanina.”Pero umiling siya. “Hindi lang ito tungkol sa laro, Mom. Parang sa lahat ng bagay, si Leo na lang ang iniintindi niyo.”Hindi ko alam kung paano siya papakalmahin. Ramdam ko ang kirot ng kanyang mga salita, dahil totoo ito hindi ko man sinasadya, napabayaan ko si Arthur.“Arthur,” sabi ni Enrique, mas kalmado ngayon, “mali ang ginawa namin. Pero hindi ibig sabihin noon na hindi ka mahalaga. Tanggap namin si Leo dahil pamilya natin siya ngayon, pero hindi ibig sabihin na nawala ka sa amin.”Tumahimik si Arthur. Kita kong naguguluhan siya, pero halatang pagod na rin siyang makipagtalo.“Arthur, anak,” dagdag ko, halos pabulong, “gagawin namin ang lahat para maitama ito. Bigyan mo kami ng pagkakataon
Play Me, I’m Yours Kabanata 156
AFTER A WEEKPagkarating ni Arthur, ramdam ko agad ang pagbabago sa enerhiya ng paligid. Malambing siyang bumati sa kaniyang lolo at lola pero halatang may bigat sa kanyang tinig, napansin ko ang pag-iwas ng kaniyang mata sa amin ng kaniyang Daddy. Nang imbitahan siyang sumali sa aming pagsasalo-salo, agad siyang nagdahilan na pagod siya.“Arthur, apo, halika na,” sabi ni Mommy Claire, may lambing sa boses. “Kahit saglit lang. Ngayon na nga lang kami ulit nakapunta ng lolo mo. Tatanggihan mo pa ba ang pag-aayan ni Mamila mo?”Napatingin siya kay Mommy Claire, at matapos ang maikling pag-aalinlangan, tumango siya. Pero alam kong wala talaga siyang gana.Habang nagkakainan at nagkukuwentuhan, ramdam ko ang tensyon na dala ni Arthur. Nang tanungin siya ni Mommy Claire kung kamusta na siya, tumigil siya sa pagkain at tumingin sa kanya, halatang hindi nagpipigil.“Okay lang, Lola,” sagot niya, pero puno ng sarcasm ang boses. “Katatapos lang namin ng final game kanina. Ang saya kasi ako lan
Play Me, I’m Yours Kabanata 155
KERRY POVLumipas ang ilang araw at pinatawag na din kami ng korte . Kabado kami na naghihintay ni Kerry. Pagkalabas namin ng korte, dala-dala na namin ang pinal na desisyon, legal na sa amin si Leo. Parang natanggal ang bigat ng mundo sa balikat ko. Hinawakan ko ang kamay ni Enrique habang buhat niya si Leo. Kitang-kita sa mukha niya ang saya at pagmamalaki.“Sa wakas, love,” bulong niya.Habang pauwi kami, hindi ko mapigilang mapaluha. Hindi lang dahil sa saya, kundi dahil sa lahat ng pinagdaanan namin para makarating dito.Pagdating sa bahay, nagbigay agad si Enrique ng pagkatuwa kay Leo habang nakahiga ito sa kanyang crib. Ay Magiliw niya itong kinausap“Leo, anak, legal ka na naming anak. Walang sinuman ang pwedeng kumuha sa’yo mula sa amin. Pangako namin, palalakihin ka naming puno ng pagmamahal.” napapangiti ako dahil sa reaksyong iyon ni Enrique. Noong una ay tutol siya sa gusto kong mangyari, marahil natatakot siya sa maaring mangyari.Tahimik akong nakamasid sa kanila, ramd
Play Me, I’m Yours Kabanata 154
ENRIQUE POVIlang linggo matapos naming makuha ang pansamantalang kustodiya ni Leo, akala ko ay maayos na ang lahat. Ginawa namin ang lahat ng hinihingi ng social services. pinirmahan ang mga dokumento, nakipag-ugnayan sa social workers, at inasikaso ang pag-file ng Petition for Adoption. Pero sa likod ng lahat ng ito, may bagay na hindi namin inasahan ang komplikasyon ng sistema at mga taong gusto kaming pigilan.Isang araw, habang pauwi ako mula sa trabaho, tumawag ang abogado namin, si Attorney Velasco.“Enrique,” bungad niya, halata ang bigat sa boses, “may problema tayo. May nag-file ng reklamo laban sa inyo.”“Reklamo?!” halos sigaw kong tanong. “Ano ang ibig mong sabihin Atty.?”“May taong nagke-claim na sila raw ang magulang ni Leo. Hindi pa malinaw ang detalye, pero posibleng maantala ang proseso ng adoption dahil dito.”Nanlambot ako. Sa isip ko, Paano kung totoo ngang magulang ni Leo ang naghahabol na yun? Paano kung mawala siya sa amin? Alam kong hindi ito kakayanin ni Ker
Play Me, I’m Yours Kabanata 153
Isang gabi, habang tahimik kong pinapatulog si Leo sa kanyang crib, narinig ko ang tunog ng pinto. Excited ako dahil nakabalik ng ligtas ang aking asawa mula sa kaniyang business trip. Sa pagkakarinig ko pa lang sa bigat ng kanyang mga hakbang, alam kong pagod siya, pero sigurado rin akong mapapansin niya ang crib sa sala.Pagpasok niya, hinila niya ang kanyang maleta papasok, ngunit biglang napatigil. Nakita niya si Leo na mahimbing na natutulog, balot sa malambot na kumot. Napatingin siya sa akin at nanlaki ang mga mata niya.“Love…,” mahina niyang sabi, pero puno ng tensyon ang boses niya. “Sino ’yan? Bakit may baby dito?”Tumayo ako , kinarga si Leo, at tumingin sa kanya. Hindi ko alam kung paano sisimulan ang paliwanag. “Iniwan siya dito, Enrique. Mamamalengke na sana si Yaya pagbukas niya ng gate nakita niya ang basket kung saan naruruon si Leo. Nasa tapat siya ng gate, iniwan ng hindi namin kilalang tao. May sulat na nagsasabing hindi na raw niya kayang alagaan ang sanggol kaya
Play Me, I’m Yours Kabanata 152
NATALIE POVMabilis na bumalik ang sigla ng katawan ko matapos ang ilang buwan ng matinding pakikibaka sa sakit. Sa tulong ng pamilya at mga kaibigan ay nalampasan ko Pakiramdam ko, muling nabuhay ang dati kong sarili—buo, malakas, handa sa kahit anong hamon ng buhay. Ngunit hindi ko inakala na ang isang simple umagang iyon, bago pa man pumutok ang bukang liwayway ay magdadala ng isang balitang gugulantang sa aming lahat, balitang mukhang magpapabago sa aming buhay .Habang umiinom ako ng kape sa veranda, biglang bumulusok ng takbo patungo sa akin si Yaya mula sa likod-bahay, takot na takot, halos masamid sa kanyang pag-sigaw.“Ma’am Natalie! Ma’am!.... Naku Mam bilisan mo at pumamarini ka….” nanginginig ang boses niya habang tinuturo ang gate. Tumayo ako at parang bigla din akong kinabahan sa kaniyang itsura. “Bakit? Anong nangyari?... huminahon ka yaya… anong nangyayari?” tanong ko sa kaniyang sobra na ding natataranta.“Ma’am, may sanggol po sa labas! Iniwan! Iniwan po sa tapat ng
