TARA POVNararamdaman ko ang bigat ng bawat salitang binibigkas ni Mama. Ang pag-aalala sa kaniyang boses, ang nanginginig niyang kamay na pilit kong hinahawakan—lahat ng iyon ay nagbigay sa akin ng pakiramdam na parang pinipilas ang puso ko. Alam kong takot siya, at mas takot ako. Pero hindi ko siya kayang iwan.“Maya,” muling bulong ni Mama, may bahid ng awa at kaba. “Anak, hindi mo dapat sinusugal ang buhay mo para lang sa akin. Bata ka pa, marami ka pang pwedeng gawin. Baka oras na para balikan mo ang pamilya mo.”Napalunok ako. Gusto kong sumigaw, gusto kong sabihin sa kaniya na siya ang totoong pamilya ko, pero ang bigat sa dibdib ko ay parang isang dambuhalang pader na humaharang sa mga salita ko. Sa halip, pinisil ko ang kamay niya, mahigpit na mahigpit, parang ayokong pakawalan.“Mama,” mahina kong sagot, halos pabulong. “Hindi mo ba naiintindihan? Ikaw lang ang tumanggap sa akin nung wala na akong ibang malapitan. Ikaw ang nagligtas sa akin, ikaw ang nagtiyaga kahit na ang d
Drake SOBELHabang tahimik akong nakaupo sa loob ng aking opisina, napansin kong napapahigpit ang pagkakakapit ko sa gilid ng aking computer table. Halos hindi ko namalayan na ang bawat tibok ng puso ko ay mas tumitindi habang iniisip ko si Maya. Hindi ko na kayang hintayin ang araw na tuluyan na siyang mapasakin, ngunit malinaw sa akin ang naging kapalit ng kaniyang pagsang-ayon na magpakasal.Naputol ang aking pag-iisip nang biglang bumukas ang pinto ng opisina. Pumasok si Raymond, at magalang siyang bumati, “Boss.”Tiningnan ko siya nang malamig. “Raymond, siguraduhin mong mamayang gabi ay nasa bahay na si Maya,” madiin kong sabi. Ramdam ko ang bahagyang pag-aalinlangan sa kilos niya, ngunit batid kong alam ni Raymond na seryoso ako. Alam niya ang ugali ko—ang bawat utos ko ay kailangang magawa nang walang tanong.“Gusto ko, pagdating ko roon, nandoon na siya. Huwag mo nang alalahanin ang mga gamit niya. Ako na ang nag-asikaso niyan. Inutusan ko na ang sekretarya ko na maghanda ng
Nang matapos ang tawag, binalingan ako ni Raymond. “Boss, aalis na muna ako para ibalita kay Maya ang tungkol sa schedule ng session ng Mama niya. Hindi ko pa siya nasasabihan na nakahanap na tayo para sa Mama niya.”Tumango ako at ngumiti nang bahagya. Ang ideya na makikita ko na si Maya mamaya ay nagdulot ng kakaibang kasiyahan sa akin. “Sige, puntahan mo na siya at sabihin mo ang balita. At huwag mong kalimutan—mamaya, idiretso mo si Maya sa shop ni Erika. May schedule akong kinuha para sa kanya sa ganap na alas-kwatro ng hapon. Gusto kong siguraduhin na nandun na siya bago pa mag-umpisa ang appointment.”"Noted, Boss," sagot niya bago tuluyang lumabas ng opisina.Habang papalayo ang tunog ng kanyang mga hakbang, kinuha ko ang telepono at agad na tumawag sa isang kaibigan.“Hello, Drake. Matagal na rin mula nang huli kang tumawag. Anong meron?” bati ni Erika, ang matalik kong kaibigang fashion designer, sa kabilang linya.“Erika, gusto kong ayusan mo si Maya ngayong gabi. Simple pe
Lumabas ako ng kwarto, ngunit ang puso ko ay bumabayo sa dibdib ko, puno ng magkahalong saya at pangamba. Habang naglalakad, ang mga tanong ay patuloy na bumabalot sa isip ko. Ano ang maaaring itinatago ni Raymond? Ano na naman kayang pina-palano nitong si Drake. Habang naglalakad kami sa mahabang hallway ng ospital, damang-dama ko ang malakas na pintig ng puso ko sa takot. “Raymond spill it, wag ka ng magpa tumpik tumpik pa. Anong kapalit ng lahat ng ito? ” tanong ko sa kaniya, sinubukan kong pigilin ang takot na bumabalot sa akin. "Maya, pinag-utos sa akin ni boss na sunduin kita mamayang 4pm para sa isang lugar na pupuntahan natin" panimulang sabi ni Raymond Napalunok ako. “Anong ipinag-utos niya?” alam ko na din naman na lahat ng gagawin niya ay may kapalit bakit pa ba ako nagugulat, “Sinabi ni Boss na susunduin kita mamayang hapon para ma-ayusan ka. May appointment ka mamaya para ma meet ang lola ni Drake,” sabi ni Raymond, “Meet-up? Bakit? Ano ang gagawin namin doon?”
Makalipas ang ilang minuto, tumawag si Drake kay Raymond.“Raymond, nakaalis na ba kayo ng ospital? Dumeretso na kayo kay Erika. Siguraduhin mong aabot kayo sa oras ng appointment niya. Siya na ang bahala sa inyong dalawa,” utos ni Drake sa kanyang matigas na tono.“Oo, Boss, nakaalis na kami. Pero medyo alanganin kami sa oras. Traffic dito sa daan,” sagot ni Raymond na halatang nag-aalangan.“Pwes, gawan mo ng paraan. Hindi pwedeng mahuli kami sa okasyon mamaya,” tugon ni Drake, punong-puno ng otoridad. Alam ni Raymond na mabigat ang magiging kahihinatnan kung hindi niya masusunod ang utos.“Wag kang mag-alala Boss, gagawan ko ng paraan. Aabot kami sa schedule namin,” sagot ni Raymond nang may kaba ngunit pinilit ang boses na matatag.“Sige. Basta pagdating niyo kay Erika, sabihin mo lang na pinapunta ko kayo. Siya na bahala sa fitting at sa lahat,” ang huling bilin ni Drake bago ibaba ang tawag.Habang tumatakbo ang sasakyan, tahimik lamang si Maya sa tabi ni Raymond. Nakatitig siya
MAYA POVNang huminto ang sasakyan na minamaneho ni Raymond sa tapat ng isang boutique, isang malalim na buntong-hininga ang pinakawalan ko bago bumaba at pumasok sa loob. Sumalubong sa amin ang isang babae na ngumiti agad, ngunit halata sa tingin niya na sinusuri niya ako mula ulo hanggang paa. Nakaramdam ako ng kakaibang pagka-ilang.“So, ikaw pala si Maya. I’ve heard so much about you. Now, let’s see what we’re working with,” sabi niya, nakangiti ngunit may tono sa boses na tila may ibang ibig iparating.Hindi ako agad nakasagot. Habang iniikutan niya ako na parang tinitignan gamit ang X-ray machine, ramdam ko ang lamig ng kanyang mga titig. Ilang minuto lamang ang lumipas, ngunit para sa akin ay parang isang dekada na ang nagdaan sa ilalim ng kanyang masusing pagsusuri. Napakunot siya ng noo habang tinitingnan ako mula ulo hanggang paa. Napabuga ako ng hininga at lihim na napa-irap sa nangyayari sa buhay ko.“Okay, you have good posture and a graceful build, pero may ilang bagay n
Ngumiti si Erika at tila nagbubulong sa sarili, “Minsan, Drake, hindi sa tagal ng pagkakakilala niyo sa isang tao, kundi kung paano niyo sila tingnan.”Maya-maya, bumukas ang kurtina ng dressing room. Dahan-dahang lumabas si Maya, suot ang simpleng gown na pinili ni Erika. Walang sobrang detalye, ngunit elegante ito at tila likha lamang para sa kanya. Napahinto ang paligid—at napahinto rin ako. Hindi ko mapigilan ang ngiti na sumilay sa labi ko. Parang sa unang pagkakataon, nakita ko ang tunay na Maya.Napakaganda niyang pagmasdan. Parang isang obra maestra ang kanyang anyo. Suot niya ang isang strapless gown na gawa sa malambot na chiffon at satin na umaagos sa kanyang katawan. Sa bawat galaw niya, dala nito ang isang eleganteng aura.Ang kanyang buhok ay inayos sa isang simple ngunit classy na bun, na may maliliit na alon na bumabagsak sa gilid ng kanyang mukha. Ang perlas at kristal na hairpin ay nagbigay ng understated na alindog. Ang kanyang make-up ay natural—mascara na nagbigay
DRAKE SOBEL POV Confident akong pumasok sa loob ng bahay ni Lola. Pagpasok namin ni Maya, agad kong naramdaman ang bigat ng mga alaala at mga matang nakatingin sa amin. Sa gitna ng sala, nakaupo si Lola, nakangiti, pero bakas sa kanyang mukha ang pananabik. “Drake, apo, mabuti naman at nakadalo ka. Akala ko makakalimutan mo na naman ang kaarawan ko,” sabi niya na may halong pagtatampo. “Siyempre hindi na this time, Lola,” sagot ko habang yumuko para humalik sa kanya. Napansin ko si Stephanie, biglang tumayo mula sa kanyang pagkakaupo. May ngiti siyang ibinungad sa akin, pero sa likod nito ay may lungkot na hindi niya maitatago. Ang taong minsan kong minahal nang sobra, heto at muling kaharap ko. Parang bumagal ang oras, at biglang sumikip ang dibdib ko. Hindi ko inasahan na magiging ganito kabigat ang unang pagkikita namin pagkatapos ng ilang taon. Lumapit siya sa akin at nag-beso, sabay bati, “Drake… it’s nice to see you again. It’s been, what, around four years?” Tumingi
Nilapitan ko si General at hinawakan ito sa kaniyang pisngi. "hayop ka!, kung sino sino pa ang pinagbintangan kong kasabwat ni Jorge, ikaw lang pala! Hudas!" malakas kong sigaw sa kaniyang mukha.Naglakad ako papunta ng silya at naupo sa harapan niya habang naka dikwatro. Hinayaan ko sila Benie sa ginagawa nila pero hindi ako papayag na matapos lang ang buhay nito ng wala akong nakukuhang impormasyon . “Tama na muna,” utos ko sa kanila na may malamig na boses. Agad silang tumigil sa kanilang pagsuntok at parehong hingal na hingal. Tumingin ako kay General, na halos hindi makatingin pabalik sa akin.“General,” panimula ko, habang nakatingin nang diretso sa kanyang namamagang mukha. “Sinabi ko na sa’yo, di ba? Huwag na huwag mo akong ta-traydurin. Pero ano’ng ginawa mo? Hindi ka marunong makanig sa mga babala ko."Tahimik lang siya at pilit na iniiwasan ang tignan ako ng diretso sa aking mga mata. Tumayo ako at tumingin kay Benie. “Bitawan mo siya saglit.” Lumapit akong muli kay
BENIE POV2 HOURS EARLIER Kagaya ng pinag utos sa akin ni Boss Drake, sinimulan kong sundan si Stephanie mula sa bahay niya. Mula pa lang sa labas, kitang-kita ko na ang ngiti niya pagktapos pumutok ang balita tungkol sa pagkakasabog ng convoy ni Jorge. Parang abot hanggang langit ang saya niya habang naglalakad papunta sa sasakyan niya. Bago pa siya sumakay, napansin kong tumigil siya saglit. May kausap siya sa telepono. Malakas siyang tumawa, rinig ko iyon dahil naka park ang sasakyan ko sa tapat lang ng bahay niya sa di kalayuan. Sinadya kong buksan ang kabilang side ng bintana para mas marinig ko ang paligid. “Oo, Boss Ermac. Hindi ako sumablay. Siguradong wala silang makukuhang ebidensya” sabi niya bago pumasok sa sasakyan. Sinundan ko ang kotseng minamaneho niya kahit saan siya magpunta. Pagkatapos ng ilang minuto, huminto siya sa isang sikat na restaurant. Nag-park siya malapit sa entrance, habang ako naman ay naghanap ng puwesto sa kabilang parte ng parking lot. Mula
Tumalikod ako, tumingin sa labas ng bintana. Sa kabila ng galit ko, nararamdaman ko rin ang bigat ng responsibilidad. Pero isa lang ang malinaw sa akin—hindi matatapos ang laban na ’to hangga’t hindi ko nakukuha ang hustisya para kay Tara at sa Mama niya. “Tandaan niyo,” dagdag ko, “kapag sinimulan nila ’to, ako ang tatapos.”Pagkaalis ng mga tauhan ay mabilis na din akong umuwi sa bahay. Pagbukas ko ng pintuan, agad kong napansin si Tara na nakaupo sa sofa, hawak ang isang basang panyo. Puno ng luha ang kaniyang mga mata, at kahit pinilit niyang punasan ang mga ito, huli na, alam kong umiiyak siya. Lumapit ako sa kaniya nang marahan. Hindi ko inasahang malalaman niya agad ang tungkol sa ambush, pero sa isang iglap, naunahan na ako ng balita sa telebisyon. Sa screen ay paulit-ulit na ipinapakita ang footage ng nasunog na convoy, ang mga pulis na abala sa crime scene, at ang balitang wala nang natirang buhay. “Tara…” tawag ko, pero hindi siya sumagot. Hinaplos ko ang balikat
DRAKE POVSabay kaming napahiga sa aming kama. Habang nakahilig ako sa kaniyang mga braso ay biglang nag ring ang telepono ni Tara , nang tignan ko iyon ay pangalan ni General ang rumehistro. Tumango siya hudyat para sagutin niya ang tawag. Mabilis kong sinagot ang tawag ni General, halata sa boses niya ang pag-aalala habang binabalita ang bagong plano na gagawin ng mga kapulisan. “Sir, ililipat na si Jorge bukas ng tanghali sa pinakamalaking piitan. Ito na ang pagkakataon natin para mapadali ang imbestigasyon,” sabi niya nang direkta. "kapit din natin ang mga matataas na lider sa loob kaya naman dito siguradong aamin na siya. Masyadong malaki ang tao sa likod nito dahil hindi talaga siya mapaamin sa maliit na piitan. Handa siyang isakripisyo ang buhay niya kapalit nito" sagot ni General sa akin Napangiti ako ng bahagya, pero ramdam ko ang tensyon sa likod ng balita. “Magandang balita ’yan, General. Kailangang siguruhin nating maayos ang paglilipat. Ayoko ng kahit anong sablay.”
"yess...." halos pabulong kong pag ungol. Hanggang sa pumadausdos ang kaniyang bibig sa aking pechay . Pinaikot ikot niya ang kaniyang dila sa loob ng aking pechay. At ang kaniyang hinlalaki ay pinanlaro niya sa aking tinggil. “Oh Drake… ummmm i love you!”Inangat niya ang kaniyang ulo at matamis na ngumiti sa akin. “I love you more Maya” at muli niyang kinain ang aking hiyas. Ang kaniyang isang daliri ay mabagal niyang nilabas pasok sa loob ko. Halos mabali na ang aking ulo sa sarap ng kaniyang ginagawa.Tila nananadya niyang tinitigilan ang kaniyang ginagawa nang maramdaman niyang sarap na sarap na ako. “Oh baby, come on. Please wag kang tumigil…” mahina kong sabi sa kaniya ng tigilan niya ang kaniyang paglalaro sa aking pechay. Napangisi siya na tila nasisiyahan sa ginagawa niya. “Libog na libog ka na ba, Tara?!” Bulong niya sa aking tainga. Ramdam ko ang pang aakit ng kaniyang hininga sa bawat pagdampi nito sa aking balat. Bago pa ako makasagot ay siniil na niya akong muli n
Lumapit pa ako at niyakap siya nang mahigpit. Ramdam ko ang tibok ng puso niya habang nakasandal ang ulo ko sa dibdib niya. “Drake,” sabi ko habang nakatingala sa kanya, “wag ka ng masyadong mag alala, napaka misteryoso mo, wala naman akong pakielam kahit isa ka pang mafia o lider ng matataas na gangster dito sa pinas. Ang mahalaga kapag tayo ang magkasama ay isang normal na Drake ang kaharap ko at masaya ako” Hinawakan niya ang baba ko at dahan-dahang inilapit ang mukha niya sa akin. “I love you Maya” bulong niya bago niya inilapat ang mga labi niya sa akin.“Please Drake, call me Tara… TARA MURPHY, yan ang totoo kong pangalan. From now on .no more lies , no hidding from my past.” Nakita ko ang pagka gitla ng kaniyang mukha sa aking sinabi. Pero hindi ko na iyon pinansin.Ako na mismo ang sumunggab ng halik sa kaniya. At sa halik na iyon, naramdaman ko ang lahat ng emosyon niya , ang pagmamahal, ang pangako niyang hindi ako pababayaan, at ang lahat ng mga bagay na hindi niya kaya
Malakas na naghalakhakan ang mga ito “Ano ka ngayon? Hah?!” sigaw ng lider, galit na galit.Hindi ko na sinagot. Sa halip, itinaas ko ang kamay ko isang simpleng senyales.Mula sa iba’t ibang bahagi ng park, naglabasan si Benie at ang ibang mga tauhan ko na nakapalibot sa amin. Lahat sila ay armado, tahimik na tumayo sa likuran ko. Ang dating malakas na yabang ng grupo ay napalitan ng matinding takot.“Putang ina, sino ’to?” tanong ng isa sa kanila, nanginginig ang boses.Biglang dumating ang founder ng kanilang grupo, isang matandang lalaki. Agad itong sumigaw samga bagong tubong miyembro. “Mga gago! Hindi niyo ba nakilala kung sino ang tinarget niyo?!”“Pasensya na, founder,” sabi ng isa, nanginginig. “Sino ba siya?”“Istupido!” Sigaw ng founder nila, sabay suntok sa isa sa mga tauhan niya. Lumapit siya sa akin, yumuko, at halatang takot na takot.“boss Drake, patawarin mo na ang mga tangang ’to. Ako na ang bahalang kumastigo sa kanila,” sabi niya, halos hindi makatingin sa akin. S
SA PARKDRAKE POVMasaya akong makita si Maya na muling nakangiti. Ang bigat ng mga nakaraang linggo ay unti-unting gumagaan habang pinagmamasdan ko siyang masaya at kumportable.Sa gitna ng park, sinenyasan ko ang mga tauhan ko na manatiling nasa di kalayuan. Ayokong maramdaman ni Maya na may nagbabantay sa amin; gusto ko siyang bigyan ng normal na araw. Minessage ko rin si Benie na huwag kaming lalapitan kahit anong mangyari, maliban na lang kung may seryosong problema.Pagdating namin sa puwesto, inilabas ni Maya ang mga pagkaing inihanda niya. Habang inaayos niya ito, panay ang tukso niya sa akin, tipikal niyang paraan para pagaanin ang mood.“Drake, thank you for today?! Salamat sa lahat ng ginagawa mo para sakin. Bukod kay Mama Selya , ikaw lang ang pangalawang taong tumanggap sakin sa kabila ng madilim kong nakaraan “ malambing niyang sabi. Tila naman na touch ako sa sinabi niya.“Maya, diba napagkasunduan na natin to. Mas mag focus na lang muna tayo sa kaso ng mama mo.” Sabi k
“Okay, next guess,” sabi niya, tumatawa pa rin habang pinupunasan ang gilid ng mata niya. “Baka naman mafia ka? Tipong boss ng isang malaking grupo.” Halos hindi siya makahinga sa kakatawa. “Mafia? Maya, kung mafia ako, dapat may tattoo ako dito sa braso,” sabi niya, itinuro ang sariling braso na malinaw namang walang kahit anong marka. Natawa na rin ako. “O sige, seryoso na. Baka naman may koneksyon ka sa gobyerno? Tipong mataas na opisyal o may mataas na ranggo.” “Hmmm,” sabi niya, kunwaring nag-iisip habang hawak ang baba. “Malay mo, malapit-lapit ka na diyan.” Bigla akong natigilan at napatingin nang seryoso sa kanya. “Drake, seryoso ba ’yan? May koneksyon ka talaga sa gobyerno?” Nakangiti pa rin siya, pero halatang hindi niya sasagutin nang direkta ang tanong. “Ang mahalaga lang, kaya kong gawin ang mga kailangan kong gawin para sa’yo. ’Yun ang dapat mong tandaan.” “Drake, bakit parang ang hirap mong intindihin minsan?” sabi ko, naiiling habang natatawa nang bahagya.