MAYA POVNang huminto ang sasakyan na minamaneho ni Raymond sa tapat ng isang boutique, isang malalim na buntong-hininga ang pinakawalan ko bago bumaba at pumasok sa loob. Sumalubong sa amin ang isang babae na ngumiti agad, ngunit halata sa tingin niya na sinusuri niya ako mula ulo hanggang paa. Nakaramdam ako ng kakaibang pagka-ilang.“So, ikaw pala si Maya. I’ve heard so much about you. Now, let’s see what we’re working with,” sabi niya, nakangiti ngunit may tono sa boses na tila may ibang ibig iparating.Hindi ako agad nakasagot. Habang iniikutan niya ako na parang tinitignan gamit ang X-ray machine, ramdam ko ang lamig ng kanyang mga titig. Ilang minuto lamang ang lumipas, ngunit para sa akin ay parang isang dekada na ang nagdaan sa ilalim ng kanyang masusing pagsusuri. Napakunot siya ng noo habang tinitingnan ako mula ulo hanggang paa. Napabuga ako ng hininga at lihim na napa-irap sa nangyayari sa buhay ko.“Okay, you have good posture and a graceful build, pero may ilang bagay n
Ngumiti si Erika at tila nagbubulong sa sarili, “Minsan, Drake, hindi sa tagal ng pagkakakilala niyo sa isang tao, kundi kung paano niyo sila tingnan.”Maya-maya, bumukas ang kurtina ng dressing room. Dahan-dahang lumabas si Maya, suot ang simpleng gown na pinili ni Erika. Walang sobrang detalye, ngunit elegante ito at tila likha lamang para sa kanya. Napahinto ang paligid—at napahinto rin ako. Hindi ko mapigilan ang ngiti na sumilay sa labi ko. Parang sa unang pagkakataon, nakita ko ang tunay na Maya.Napakaganda niyang pagmasdan. Parang isang obra maestra ang kanyang anyo. Suot niya ang isang strapless gown na gawa sa malambot na chiffon at satin na umaagos sa kanyang katawan. Sa bawat galaw niya, dala nito ang isang eleganteng aura.Ang kanyang buhok ay inayos sa isang simple ngunit classy na bun, na may maliliit na alon na bumabagsak sa gilid ng kanyang mukha. Ang perlas at kristal na hairpin ay nagbigay ng understated na alindog. Ang kanyang make-up ay natural—mascara na nagbigay
DRAKE SOBEL POV Confident akong pumasok sa loob ng bahay ni Lola. Pagpasok namin ni Maya, agad kong naramdaman ang bigat ng mga alaala at mga matang nakatingin sa amin. Sa gitna ng sala, nakaupo si Lola, nakangiti, pero bakas sa kanyang mukha ang pananabik. “Drake, apo, mabuti naman at nakadalo ka. Akala ko makakalimutan mo na naman ang kaarawan ko,” sabi niya na may halong pagtatampo. “Siyempre hindi na this time, Lola,” sagot ko habang yumuko para humalik sa kanya. Napansin ko si Stephanie, biglang tumayo mula sa kanyang pagkakaupo. May ngiti siyang ibinungad sa akin, pero sa likod nito ay may lungkot na hindi niya maitatago. Ang taong minsan kong minahal nang sobra, heto at muling kaharap ko. Parang bumagal ang oras, at biglang sumikip ang dibdib ko. Hindi ko inasahan na magiging ganito kabigat ang unang pagkikita namin pagkatapos ng ilang taon. Lumapit siya sa akin at nag-beso, sabay bati, “Drake… it’s nice to see you again. It’s been, what, around four years?” Tumingi
“Wala kang karapatang pumunta dito. Isa kang outsider, Maya. Hindi ka bagay kay Drake. Akala mo lang may lugar ka rito dahil pinili ka niya, pero darating ang araw, magigising din siya. Makikita niya kung gaano kababa ang babaeng pinili niya.” Napatingin ako kay Stephanie, pilit na pinapatatag ang sarili ko. Ngunit kahit anong tapang ang ipakita ko, naramdaman kong hindi ko na mapipigilan ang pamumuo ng luha sa mga mata ko. Aalis na sana ako, ngunit hinigpitan niya ang hawak niya sa braso ko. “Ano? Wala kang sasabihin? Maya, ang ilusyon mo ang nagpapatawa sa akin. Hindi kayang iwan ni Drake ang isang tulad ko. Ikaw? Kinuha ka lang niya para gawing panselos sa akin. Alam niyang dadating ako ngayong araw kaya naman, goodbye ba Maya… Hindi mo deserve si Drake, at alam mo iyon.” Sa sobrang sakit ng mga sinabi niya, tuluyan nang bumagsak ang luha ko. Pilit kong iniwasang magmukhang mahina, pero ramdam kong winasak niya ang natitira kong lakas at tiwala sa sarili. “Stephanie,” bulong
"FVCK! Nasaan ka ba, Maya?!" Pasigaw kong tanong habang muling tinatawagan ang numero niya. Pero wala pa ring suma-sagot. Ang bawat segundong lumilipas nang hindi ko siya nakikita ay parang kutsilyong unti-unting tumatarak sa dibdib ko.Galit akong prumeno sa gilid ng kalsada, agad kong pinindot ang speed dial, at binigyan ng istriktong utos ang mga tauhan ko."Raymond!" Sigaw ko sa telepono, halos mabasag ito sa higpit ng hawak ko. "Hanapin niyo si Maya. Ngayon din! Ikutin niyo ang buong lugar. Huwag kayong titigil hangga’t hindi niyo siya nakikita. Halughugin ninyo ang buong paligid. Kahit baliin niyo ang lahat ng pinto sa siyudad, gawin niyo! Huwag kayong babalik sa akin nang wala siya! Sabihan mo si Dave at lahat ng mga tao. Ikukwento ko na rin kung bakit siya umalis sa bahay nila Mommy."Tahimik si Raymond sa kabilang linya, pero dama ko ang kaba ng bawat isa. Alam nilang hindi ako basta nagagalit. Alam nila kung ano ang kaya kong gawin sa ganitong sitwasyon.Makalipas ang ilang
“Please, Maya... magpakita ka na. Hindi ko alam kung anong gagawin ko kung may masama kang nangyari,” pabulong kong dasal habang nagpapatuloy sa pagmamaneho. Binabaybay ko ang madidilim na kalsada, ang isip ko’y puno ng imahe ni Maya at ang galit ko kay Stephanie. Sigurado akong may kinalaman siya rito—kung ano man ang sinabi niya, ito ang dahilan kung bakit umalis si Maya.Pilit kong pina-kalma ang sarili, pero ang galit ko’y nananatiling buhay. Hindi ako titigil. Hindi ako susuko. Kahit na maubos ang lakas ko, hahanapin ko siya. Tumatagal ang gabi, ngunit wala pa ring tawag o balita mula sa mga tauhan ko. Kaya ako na mismo ang tumawag.“Raymond, nasaan na kayo?!” tanong ko nang may matinding diin sa telepono.“Nasa harap na kami ng isa pang eskinita, boss. Sinusuyod namin ang bawat sulok dito. Medyo magulo lang ang lugar dahil maraming tao,” sagot niya, nanginginig ang boses.“Hindi ko kailangan ang mga paumanhin mo, Raymond,” malamig kong sagot. “Kapag hindi siya nakita sa oras na
“Maya, hayaan mo akong ipakita sa’yo na walang sinuman, kahit si Stephanie ang kayang sirain ang meron tayo.”Tumango siya, ngunit sa mga mata niya ay bakas pa rin ang kaba. Alam ko, mahaba pa ang laban namin para maibalik ang tiwala niyang nawala. Pero handa akong gawin ang lahat para sa kanya, kahit na ang galit ko kay Stephanie ay tila sumasabog.“Siya ang sumira sa’yo, Maya,” bulong ko, puno ng determinasyon. “At ako ang tatapos sa kanya.”Habang tinutulungan ko si Maya papasok ng kotse, naramdaman ko ang presensya ng mga tauhan ko sa paligid namin. Tahimik silang nakamasid, parang naghihintay kung may ipag-uutos pa ako. Nakita ko ang pagod sa mga mukha nila sa halos magdamag na paghahanap kay Maya, ang bigat ng responsibilidad na dala nila buong gabi.Nang makaupo na si Maya sa kotse, bumaling ako sa mga tauhan ko. Tinignan ko silang isa-isa, at ramdam kong naghihintay sila ng huling utos mula sa akin. Isang senyas ang aking binigay at nagsi-uwian na sila.“Magpahinga na kayo,” m
MAYA POVHabang nakaupo kami ni Drake sa sofa, lumapit siya sa akin. Nagtagpo ang aming mga mata, at tila isang hindi maipaliwanag na koneksyon ang bumalot sa amin. Walang salitang kailangang bitawan; sa aming mga tingin pa lang, parang alam na namin ang nais naming mangyari.Dahan-dahan, unti-unting naglalapit ang aming mga mukha. Ramdam ko ang init na bumabalot sa aming dalawa, isang kakaibang sensasyon na hindi na namin kayang pigilan. Sa sandaling iyon, nawala ang lahat ng kaba at alinlangan, at ang natira na lamang ay ang tindi ng damdaming nag-uugnay sa amin.Nakatitig si Drake sa akin, puno ng sinseridad ang kanyang mga mata. “I love you, Maya. Lahat ng ipinapakita ko sa’yo, lahat ng sinasabi ko, totoo. Wala kang kailangang ipagduda o ikatakot.”Ang mga salitang iyon ay tila bumura ng lahat ng natitira kong pag-aalinlangan. Tumugon ako, ang boses ko’y puno ng damdamin. “I love you too, Drake. Hindi ko na kailangang hanapin ang dahilan, dahil mahal na kita.”Hindi ko inaasahan
"At kung hindi kami umalis, anong gagawin mo?” mabagal na kinuha ni Aljur at sinindihan ang kaniyang sigarilyo at direstong binuga ang usok sa pwesto ni Frances na may mayabang na asal. "Hindi lang kami ang aalis, hindi ka rin makakaalis. Kung hindi ka hihingi ng tawad ngayon, pauli ulit kong sasabihin sayo na kailangan mong humingi ng tawad . At kailangan mo akong pagsilbihan ng mabuti sa harap ng talunan mong asawa at pakalmahin ako. Saka lang kita paalisin.” Pagkasabi ni Aljur ay tumingin siya sa kaniyang mga bodyguard , na animo’y nakalamang na siya. Iritable namang nakatingin si Frances at wala ng hiyang nagtanong sa lalaking ito. “Napakawalang hiya mo talaga Aljur, hindi ka ba natatakot na tumawag ako ng pulis?”“Ikaw tatawag ng pulis?”Natawa si Aljur .“Ano namang ikakaso mo sa akin? Kakasuhan mo ako na gusto kitang maka sex ? na may nag send sa akin ng location ng kwarto mo. Pwede kong sabihin sa mga pulis na inimbitahan mo ako sa bahay niyo. At ang magulang mo at step-br
THIRD PERSON POV[Nakita ko ang satisfaction sa ngiti ni Aljur. Lalo itong natuwa nang maisip niyang mahahawakan niya ang maliit na dilag sa kanyang kandungan at mahalikan ito sa harap ng asawa ni Frances. Maya-maya, dumating na ang ilang bodyguards at sumugod papunta sa box na tinutuluyan nina Frances at Arthur. Sa isang iglap, marahas na itinulak ng mga ito ang pinto ng kahon, dahilan para manginig ang puso ni Frances.]Naunang sumugod si Ethan, at ng makita niya sa Frances na naka-subsob ang ulo sa lalaking kasama nito, ay agad siyang sumigaw. “Anong ginagawa mo Frances, halika dito at humingi ka ng tawad kay Aljur!” Sa sandaling nawala ang boses, yumuko si Ethan na parang isang aliping tao at tinanggap si Aljur. Pagkatapos, sumunod ang tatlong bodyguard at hinawakan ang pinto nang nakatalikod. Nang makita ito, pinigilan ni Arthur ang sarili at itinukod ang kanyang salamin sa tungki ng kanyang ilong upang ipaalala sa kanyang sarili ang kanyang pagkatao sa sandaling ito, ngunit
Pagkasabi ni Ethan ay magalang niyang inalalayan si Aljur "Please." sabay latag ng kamay ni Ethan na animo’y asong takot sa kaniyang amo. Naglakad si Aljur papunta sa restaurant sa ikalawang palapag ng Hotel, at halatang masama ang timpla ng mukha niya."Sabihin mo nga sa akin, Ethan, ano kalokohan ito? Ang sinabi ko sayo papuntahin mo dito si Frances para humingi ng tawad sa akin, pero hindi mo ginawa.""Ay, paano ko naman hindi gagawin iyon!" Napabuntong-hininga si Ethan. "Hindi kasi nakikinig ang suwail na iyon sa akin. Nabugbog na nga siya n Daddy, at ikinulong pagkabalik niya mula sa last flight niya. Kaya ayun namaga ang mukha niya. Hindi siya makalabas ng bahay para humarap sa tao. Naisip ko na lang na kapag gumaling na ang mukha niya, saka ko siya dadalhin para humingi ng tawad sa'yo."Sinulyapan siya ni Aljur. "Totoo ba ang sinasabi mo?""Oo naman totoo ang sinasabi ko! Hindi ko kaagad sinabi sayo kasi baka ma-mis-interpret mo ako. Saka ano ka ba kakampi mo kami dito. Huwa
KinabukasanFRANCES POVMatapos ang isang nakakakilig na gabi sa pagitan namin ni Arthur ay back to normal na naman ako. Kailangan ko na namang pumasok sa opisina. Puro pagbati, halakhakan, mga bulungan ang sumalubong sa akin.Ilang minuto lang ang nakalipas ng pagpyestahan ako ng mga kasamahan ko, ilang minuto lang ya dumating na ang boss namin. Kapag wala kaming flight sa office ako nagta trabaho. Kaya sa isang iglap kami na lang ng best friend kong si Sa isang iglap, dalawa na lang kami ni Mia ang naiwan sa buong opisina, nakahinga na ako ng maluwag , sa wakas naka-ligtas na din ako sa kahihiyan. Nang makita ni Mia na wala ng tao sa paligid namin, mabilis niya akong hinila sa balkonahe “Ano ang nangyayari! Paano ka nakasal sa iba?! The last time i check ay napapag-usapan na ninyo ni ANdrew ang tungkol sa kasal niyo?!"Napabuntong hininga ako saka ko sinabi kay Mia ang buong istorya. Galit na galit si Mia at napa-irap, itinaas niya ang kaniyang sleeves na animo’y makikipag suntuk
“Kasal ka na?” hindi makapaniwalang tanong ni Ethan. Biglang tumaas na naman ang boses niya at nakakarindi itong nagreklamo sa akin. “Nag-hahalucinate ka ba? Paano ka nakasal? Kay Andrew ba? Paano na si Leonor!”Putsa! Si Leonor na naman? Pakiramdam ko ay mawawalan na talaga ako sa sariling katinuan ng dahil sa pamilya ito .sigurado akong nasa business trip si Andrew, at hindi siya makakabalik sa loob ng dalawa o tatlong buwan!”“So plinano niyo pala lahat ng ito?” natatawa kong sabi na naiiyak. “Sino-sino pa nakaka-alam Ethan? Ikaw pala ang nagplano ng lahat! Ang Mommy mo ba?, Si Leonor pati na ang kapatid ni Andrew?! Ang gagaling ninyo pero thank you!” gigil kong sabi. Kulang ang salita sa galit sa nararamdaman ko, kundi nasusuklam ako sa pamilya ko. “Hindi ko sinabi yan Frances…” mariiing pagtanggi ni Kuya Ethan sa akin. Sa sobrang galit ko gusto kong maghiganti sa kanila! Sa oras na magkaroon ako ng pagkakataon sa hinaharap, ipararanas ko sa kanila ang sakit na idinulot nila sa
Sandaling natigilan si Ethan, at matapos ang mahabang sandali ay nagsalita din siya“Hoy ito ang tandaan mo Frances! Leonor deserves better! Tumigil ka na sa kahibangan mo. Hindi ko na uulitin sayo ito puntahan mo ngayon si Aljur at suyuin mo siya. Kung hindi, sinasabi ko sayo, mananagot ka samin ni Daddy.”“Bakit ako pupunta sa isang hayop na katulad niya! Wala akong ginagawang masama sa kaniya, mabuti nga at sinikatan pa siya ng araw.!” nanindigan ako sa galit ko sa lalaking gustong gumahasa sa akin, at ngayon pati ang 2nd family ko didiktahan na naman ako na lapitan ko ang taong gustong gumahasa sa akin at ako pa ang hihingi ng paumanhin?WOW na wow. Kung nakasuporta lang sana sila sa akin at hindi nila ako babaliktarin, nung araw din nayun sana nagpunta ako sa pulis para maghabla ng kaso! Pero imbis na sumuko ay lalong naging masigasig si Ethan sa kabilang linya ng telepono: "Frances, ano ka ba, tinutulungan na nga kita! Kung hindi mo ito maayos ngayong gabi, hindi lang sa hind
FRANCES POV“Ako ng bahala dito Arthur. Magpahinga ka na din. Alam kong pagod ka din sa byahe natin. Tatapusin ko lang to” mahina at nahihiya kong sabi kay Arthur.“Hindi pa muna sa office ko muna ako, may mga kailangan pa kong asikasuhin. “ “Okay sige” tinulungan ko siyang dalhin ang mga gamit niya sa office room niya at bumalik na din sa kusina, nang matapos akong maglinis ay dumiretso na ako sa master bedroom namin. Pero pagdating ko ay nakahiga na din pala doon si Arthur at nakapaligo na. Dahil sa parang ayokong tumabi kaagad kay Arthur ay dumiretso lang ako sa computer table at ginawang busy ang aking sarili. Pagkasarado ko ng laptop, biglang tumunog ang cellphone ko. Nang makita ko kung sino ang tumatawag ay nawala na naman ako sa mood. Napabuntong hininga ako saka ko sinagot ang tawag.“O bakit na naman ba Ethan?” pagkasagot na pagkasagot ko sa tawag, isang nakakarinding bulyaw ng step-brother ko ang umalingawngaw mula sa kabilang linya. “Baliw ka ba talaga Frances?,ano g
THIRD PERSON POV ilang minutong nagtagal sila Arthur at Atty. Joey sa loob ng study room. At gaya ng inaasahan mabilis siya nagpaalam kay Frances at umalis na. Habang si Frances ay nagtungo sa kanilang kitchen at tumingin sa mga platong hinanda niya sa lamesa, tumingin siya kay Arthur at nagtanong, “kumain ka na ba?” “Hindi pa…” sagot nito sa asawa “Ipagsasandok na kita ng kanin, sabay na tayong kumain” “Okay” Masayang nakamasid si Arthur sa asawa habang nakatalikod ito sa kaniya at nagsasandok ng pagkain. Hindi niya maiwasan ang pasimpleng mapangiti sa kilig sa lalong pagkahumaling na kaniyang nararamdaman. Pagharap nito ay isang simple ngiti ang kaniyang ibinigay habang nilalapag ni Frances ang isang mangkok ng sinigang na kaniyang niluto. Nang magsimula na silang kumain ay naglakas loob na mag suggest si Frances. “um.. Arthur ano kaya kung i save natin ang number ng isa’t isa sa whats*pp para kung may mga importante tayong kailangan sa isa’t-isa ay madali tayong magka-kontak
FRANCES POV Nang makarating ako sa unit na binigay sakin ni Arthur sa Ayala Subd., nakita ko ang kagandahan ng buong paligid. Kaya napag-desisyunan kong libutin ang mga buong lugar at nakita ko ang luntiang paligid ng komunidad. Parang lahat ng mga halaman ay inayos ng mga land scaper sa perpektong pagkakahubog. Nang marating ko na ang 30th floor. Hindi ako makapaniwalang ganito kalaki ang unit na binigay ni Arthur para sa akin, isang unit para sa buong floor!? Para sa isang piloto nabili niya ito sa murang edad niya? Wala akong kahit na isang kapitbahay. Pagbukas ng elevator ay diretso na ito kaagad sa aking unit, maganda ito lalo na sa mga kagaya kong hindi mahilig sa social life. Dahil sa may card key ang elevator hindi naman ito basta-basta mapapasok ng kahit na sino. Pagbukas ko sa malaking pintuan gamit ang electronic card, ay bumungad sa akin ang isang malaking floor-to-ceiling na bintana na tanaw ang ilog, kung saan makikita ang malawak na tubig sa paligid ng penthouse na i