Si Grace ay talagang nakaramdam ng kawalan ng pag-asa. Pero, pakiramdam ni Grace ay para bang may isang mangkok ng sopas ang binuhos sa dibdib niya nang marinig niya ang isang tao na tinawag siya bilang 'mahal na anak’ niya. Kasabay nito, ang luha niya ay tumulo sa mukha niya na parang mga perlas."Mahal na anak, mahal na anak, wag kang umiyak, anong problema, anong nangyari, sabihin mo sa akin." Ang tono ng lalaking medyo may edad na ay lalo pang naging mas malumanay.Napaos ang boses niya galing sa pagkakaiyak, at tinanong niya, "Pwede ko bang tanungin, sino ka?"Kahit kailan ay hindi niya pa nakikita ang lalaking ito sa isla dati. Nararamdaman niya na hindi lang siya basta ordinaryong matanda. Naglabas siya ng awra ng pagiging dominante sa pagitan ng mga mata niya, na parang isang mandirigma na bumalik galing sa labanan.Ang hula niya ay tama. Ang lalaking nakasalubong niya ay si Old Master Shaw nung kalakasan niya pa. Si Old Master Shaw nasa mga limampung taong gulang nung oras
"Ano? Ikaw...ay isang inapo ng Summer family?" Si Old Master Shaw ay tumingin kay Grace at hindi makapaniwala. "Mahal na anak, ang tatay mo ay si Joseph Summer, ang dating lider ng isla?"Tumingin si Grace kay Old Master Shaw. "Dapat kilala mo ang tatay ko, siya ang dating lider ng islang ito."Si Old Master Shaw ay natigilan. Kilala niya si Joseph Summer hindi dahil siya ay dating pinuno ng Star Island. Kakarating niya lang din kasi dito. Kilala niya si Joseph Summer dahil dati nung siya ay binatilyo pa, nag-aral siya sa pinakamagandang paaralang pangmilitar sa ibang bansa, at doon siya tumanggap ng tulong pinansyal kay Joseph. Hindi naman ito malaking halaga, mga isang daang dolyar lang. Pero naniniwala siya na ang kaunting kabaitan ay dapat maibalik nang sampung ulit o higit pa.Kumirot ang puso ni Old Master Shaw sa malungkot na pagkikitang ito. "Mahal na anak ko! Wag kang mag-alala, iwan mo na ito sa akin! Gugulpihin ko siya hanggang sa hiwalayan niya ang asawa niya at opisyal
Nang makita niya si Sean at ang asawa niya, sinabi na ni Old Master Shaw ang mga salita sa bibig niya at sinabi sa kanila ang intensyon niya sa pagbisita sa bahay nila.Bago pa lumabas ang mga salita sa bibig niya, nagsimula nang umiyak nang malakas si Rose. At hindi lang yun, lumuhod pa siya sa harap nito. "Uncle Shaw, na...nakita niyo akong lumaki, nakita niyo rin ang paglaki ni Sean. Alam mo na magkaibigan kami ni Sean simula pagkabata. Pumasok kami nang sabay sa parehong kolehiyo, nag-aral kami nang magkasama sa ibang bansa, lumaban kami nang husto, at tinayo ang Ford Group nang magkasama. Meron na kaming tatlong anak na lalaki. Gusto mo bang makita na bumagsak ang perpekto kong pamilya nang ganun na lang?"Nang makita siyang umiiyak at humahagulgol nang ganito, si Old Master Shaw ay talagang nagalit.Galit niya itong tinanong, "Kung alam mo ang importansya ng pamilya mo, bakit mo plinano ang lahat sa sarili mo lang at hinanapan mo ng kabit si Sean?"Habang sinasabi niya ito, n
"Sa oras na ito, kahit na anong mangyari, may isa dapat tayong ialay, atanong mayroon kung iaalay natin si Grace Summer? Ginawa ko na ang lahatpara mabawasan ang mga nawala natin hangga't sa aking makakaya. Tama, angbagay na ito ay hindi patas para kay Grace. Pero walang patas sa mundong'to. Bilang nag-iisang asawa ng direktor ng Ford Group, kailangan kongmaging malupit!"Biniyayaan si Rose sa kanyang pananalumpati, tunog malungkot at kaawa awasiya, pero tapat at tama. Ang matandang punong Shaw ay walang masabi bilangbawi. Sa huli, iniwan ng matanda si Sean at ang bahay ni Rose nang maybuntot na nakatali sa pagitan ng kanyang mga paa. Pero, paano niyaipapaliwanag ang sarili niya kay Grace kapag nakauwi siya?Sa gabing iyon, lumibot ang matandang punong Shaw sa kalsada ng Star Islandhanggang sa pagsapit ng umaga. Kinaumagahan, tinahak niya ang bahay nangmay mabibigat na yapak. Sa oras na tumapak siya sa sala, nakita niya siGrace na nakaupo sa sofa kasama ang kanyang malaki
Agad agad na tumungo ang matandang punong Shaw sa ospital nang marinig nanawalan ng malay mag-isa si Grace roon.Walang malay si Grace sa sahig, dugo at amniotic fluid ang dumaloy mula sakanya. Kumapit siya sa paa ng matanda. "Tito, iligtas mo po ako, ayokongmamatay, ayokong mamatay ang mga anak ko. Pakiusap, nagmamakaawa po ako,iligtas mo ako..."Hindi alam ng matandang punong Shaw ang gagawin siya sa oras na iyon.Pagkatapos ng ilang saglit, sumigaw siya, "Doktor! Dalhin niyo agad siya sasurgical room ngayon!"Tapos ay lumingon siya at sinabi sa bantay niya, "Kung pupunta si Mrs. Fordat gumawa ng eksena, pigilan niyo agad siya. Kahit na anong mangyari,kailangan nating siguraduhin ang kaligtasan ni Grace at ng dalawang anakniya. Inosente ang mga bata...""Opo!" Sumunod ang mga gwardiya.Habang tinutulak si Grace papunta sa surgical room, ang asawa ng pinuno ngStar Island ay tumungo sa panganakan. Labis na humahagulgol ang kanyangasawa sa sakit, binalot ng pawis ang noo
At tsaka inosente naman talaga ang mga sanggol."Tito Shaw, anong gusto mo pong gawin! Huwag mo pong sabihin sa akin napapayagan mo ang babaeng ito na lumipat sa pamilyang residente kasama angmga anak niya, at hintayin sila na habulin ako sa hinaharap?" tanong niRose sa kanya ng may nagngangalit na ngipin.Sagot sa kanya ng matandang punong Shaw ng walang ilang sandaling pag-aalangan. "Kuhain mo siya bilang katulong at siguraduhin na hindi mamamanang mga anak niya ang kahit na anong parte ng Lynch Group. Kapag lumaki nasila bilang mga binata at kaya nang tumayo sa sariling mga paa, ipapadalanatin silang tatlo sa ibang bansa, at iiwan sila roon. Sapat na ito parakumalma ang isip mo sa mga potensyal na problema ng pamilya, hindi ba?"Hindi nakapagsalita si Rose. Bumaling siya kay Sean at bumuntong hininga sakawalan ng pag-asa.Tapos ay binaling niya ang kanyang mga mata sa matandang punong Shaw. "TitoShaw, mangako ka po!"Tumango ang matandang punong Shaw. "Pangako! Hangg
Nagtaka ang matandang punong Shaw. "Grace, bakit...bakit mo biglangnabanggit ang mga Payne?"Naghihinagpis na ngumiti si Grace. "Tsaka, ang pamilya Payne ay mga lokalng Star Island, at galing din ako sa Star Island. Nanirahan ang pamilya korito ng halos higit ilang siglo, at ngayon na ako na lang ang natitira.Kaya...kaya kong siguraduhin ang sarili kong kaligtasan, kaya gusto kopong...gusto ko pong iwan ang isa sa mga anak ko sa pamilya Payne. Peromalamang ay hindi nila gusto ang anak ko, kaya pwede mo po bang ilagay samagandang salita ito para sa akin? Na dalhin ang maliit kong anak na halosmababa pa sa isang kilo ang bigat?"Hindi alam ng matandang punong Shaw ang kanyang sasabihin."Hangga't... hangga't kaya ko siyang buhayin, ang mahalaga ay iniingatan koang parte ng dugo ng pamilya Summer. Hindi ko rin alam kung ang tatlo saamin ay papatayin sa oras na makarating kami sa South City, pero kahit nahindi po kami patayin, ang batang ito na halos mababa pa sa isang kilo a
Sa katunayan, alam na alam niyang balak ni Sean iwan ang isla. Binawi niyarin lahat ng mga imprastraktura, mga pabrika, at iba pa pabalik sa SouthCity. Pero hindi gusto ni Sean sirain ang isla. Hindi niya rin gustongisipin na putulin ang ugnayan niya nang tuluyan kay Ben Payne. Siguro sapaglipas ng panahon, maaring magkaroon sila ng pagkakataon na magkasundo.Hindi tanga si Sean, hindi niya sisirain ang mga oportunidad para sakaayusan gamit ang kanyang dalawang mga kamay. Gustong makita ni Sean angmatanda hindi lang para sugpuin siya, pero gusto niya ring pagaanin angloob nito.Sa pagkakataong iyon, buo ang loob na tiningnan ng matandang punong Shaw siBen Payne."Sige!" Diretsong sumang-ayon si Ben.Bumuga ng hangin ang matandang punong Shaw. Bumalik siya sa silid ni Graceat sinabi sa kanya. "Pamangkin ko, sumang ayon ang bagay na ito. Mulangayon, kailangan mong ibigay ang isa sa mga anak mo sa mga Payne."Dumaloy ang luha sa kanyang mukha habang tumatango siya. "Alam ko
"Lahat kayo ay inakusahan ako! Ako, at si Ryan Poole, at iiyak na lang dito!"Sa sandaling iyon, wala kang mapapansing bahid ng pagkapiyok sa tinig ni Ryan. Alam ni Sabrina na nagmamalaki lang siya. Siya'y lubos na nagmamalaki."Dalhin mo kami agad kay Ruth! Kung hindi mo kami ipapakita ang daan, bubugbugin kita ng husto!" sabi ni Sabrina na puno ng inis."Sige ba! Aunt Sabrina!" Tumalikod si Ryan at tumungo papunta sa ward."Sandali, Ryan. Sandali!" Tawag muli ni Sabrina. Lumingon si Ryan at tumingin kay Sabrina. "Anong mayroon?""Sabihin mo muna sa akin, mayroon ka bang mga lalaki, babae, o kambal?""Hindi ko sasabihin! Hindi ko muna sasabihin! Hindi ko lang sasabihin sa iyo!" Sinabi ni Ryan na may walang katulad na bastos na ekspresyon.Napakayabang ni Ryan na nagawa pa niyang humini sa tono. Nainis doon si Sabrina at kahit ang grupo ng tao sa likod niya ay sobra rin nakaramdam ng galit at gulat. Gayunpaman, nang makitang naging ama lang si Ryan noong araw na iyon, hindi ni
Nakatayo mag-isa si Ryan sa labas ng delivery room at kakaiba ang kanyang ekspresyon. Takot na takot si Sabrina at sobra ang kalabog ng kanyang puso. Hinawakan niya si Ryan at nagtanong, "Nasaan si Ruth? Bakit hindi ko naririnig ang sigaw niya? Sabihin mo sa akin, kumusta si Ruth?"Tinaas ni Ryan ang mga kilay niya at tumingin kay Sabrina. "Alam mo ba, Aunt Sabrina?""Ano?" tanong ni Sabrina. "Si Ruth... pagkatapos niyang madala sa delivery room, inabot ng hindi aabot... hindi aabot ng isang oras at pinanganak niya ang dalawang bata!"Hindi nakapagsalita si Sabrina. Napatigil din si Sebastian."Walang sakit na naramdaman si Ruth, alam mo ba 'yon? Hindi pa ako kailanman nakakita nang ganoong kabilis na pagpapanganak, Aunt Sabrina. Talagang nirerespeto ko noon noong ikaw, si Aunt Jane, at ang asawa ni Zayn na si Hana, noong nanganak, lahat kayo ang pineke ang mahirap na proseso. Hahaha..."Walang masabi si Sabrina. Pagkatapos ng mahabang panahon, tinaas niya ang kanyang kamay at
Bago pa malaman ng kahit na sina, agad binuhat ni Ryan ang asawa niya at nagmadali palabas nang nagmamadali. Ang lahat sa kasal at masasabi na agad kung anong nangyayari. Tumabi sila nang sa dalawang grupo kasama ang isang grupo na umatras sa kasal ni Yvonne at ang iba ay sinundan si Ryan sa kasal. Doble ang saya ni Yvonne sa araw na iyon. Hindi dahil sa kasal niya lang, pero pati na rin dahil manganganak na ang kaibigan niya. Nadala pa rin ang kasal sa isang sobrang buhay kasiyahan. Pagkatapos matapos ang kasal at hinatid na nila si Yvonne at Marcus paalis para matapos na nila ang kasal pagkatapos ay si Sabrina at ang iba pang mga tao ay pumunta sa hospital. Hindi maikukumpara ang pag-alala ni Sabrina sa buong biyahe niya papuntang hospital. Dahil iyon din ang unang pagkakataon na manganganak si Ruth at kambal pa ito, hindi lang alam ni Sabrina kung magiging maayos ang magiging delivery ito at kung cesarean na seksyon ba ang kailangan. Sa buong paglalakbay, pinipilit ni Sabrina si
Hindi makapaniwalang tumingin si Old Master Shaw kay Yvonne. "Anak ko, pinag-isipan mo na ba ito nang mabuti? Hindi ka na ba... natatakot sa akin? Hindi ka na ba... galit sa akin?"Nakaramdam ng hiya si Yvonne. "Alam mo po 'yon?""Siyamnapung taon na ako. Magiging matandang halimaw na ako. Ano pa ba ang hindi ko malalaman? Inisip ko na ito. Kung ayaw mo sa akin, pupunta ako sa nursing na pabahay pagkatapos niyang makasal ni Marcus..." sabi ni Old Master Shaw. "Hindi..." Hindi ganoo'ng kawalang puso si Yvonne. "Pasensya na. Malapit ako kay Sabrina at natuklasan ko ang maraming tao na abusuhin at pahiyain siya. Mula nung mga impostora mo pong mga apo na patuloy siyang sini-set up para paulit-ulit na abusuhin si Sabrina. Talagang galit ako sayo nang sobra mula noon. Hindi mo maiisip kung paano tumakas si Sabrina at ang kanyang ina nang may ngipin sa mga balat nila. Sobrang nakakaawa sila. Kaya, sa mahabang panahon, natatakot po ako sa'yo dahil...""Simula ngayon, nag-iba na ang opinyon
Kahit na takot si Yvonne magpakasal, siya ang pinakamasaya sa lahat ng mga babae. Simula pagkabata, Parehas na minahal si Yvonne ng kanyang mama at papa, at kahit ang kanyang tito, tita, at pinsan ay minahal din siya ng sobra. Hindi kailanman nagdusa ng kahit anong paghihirap at pagdurusa si Yvonne sa paglaki niya. Lumaki siyang malambing na babae sa pamilya.Ang relasyon niya kay Marcus ang tanging nagparamdam sa kanya ng pagkagipit. Tulad ng naramdaman niya mula kay Old Master Shaw. Ito ay dahil nasaksihan niya kung paano malupit na tratuhin ni Old Master Shaw si Sabrina na siyang sobrang nakaramdam ng takot si Yvonne kay Old Master Shaw. Habang lumilipas ang panahon, kahit si Old Master Shaw ay naramdaman ang takot niya sa kanya. Sa isang pagkakataon, kumuha na ng inisyatibo si Old Master Shaw na tanungin si Yvonne, "Anak ko, para kang isang takot na maliit na uwak. Bakit sa tuwing nakikita mo ako ay lilingon ka sa iba at hindi makapagsalita kahit na isang katiting na salita sa a
Nagulat ang lahat sa sinabi ni Ryan.“Sa kasalukyan, buntis ang aking pinakamamahal na asawa ng kambal! Isipin niyo yun! Nabuo ang kambal namin habang sobrang abala siya sa pagdadraft ng architectural design! Ang galing ng asawa ko diba?” Masayang sabi ni Ryan. Dahil dito, biglang namula si Ruth. Siya ang bride kaya kung siya ang papapiliin, ayaw niya muna sanang iaannounce na buntis siya! Pero huli na ang lahat dahil saktong sakto ang sinabi ni Ryan para sindakin ang mga mayayabang na babaeng pinagtatawanan siya kanina. Sobrang laki ng benepisyo ng ginawa ni Ryan dahil may tradisyon sa KIdon City na sa araw ng kasal, ipapahiya ng mga bisita ang bride. Pero ngayong sinabi na ni Ryan na buntis siya, wala ng naglakas ng loob na gawin yun!Sobrang engrande ng kasal nina Ruth at Ryan, kaya sobrang nakatulong ito sa confidence ni Ruth. Alam niya na kumpara sa asawa nina Jane at Sabrina, hindi hamak na mas mababa si Ryan, pero dahil hindi naman nagkaroon ng engrandeng kasal ang mga ito
”Tamaaa! Pero ano pa nga bang magagawa natin. Siya ang type ng young prince kaya kahit na sumalampak pa tayo dito, wala na tayong magagawa.” “May naisip ako! Bakit kaya hindi natin batiin ng bagong kasal ng Spanish mamaya? Tignan natin kung anong magiging reaksyon niya.” “Uy, gusto ko yang ideya na yan.”“Haha! Gusto ko siyang makita na mamula sa kahihiyan.” “Eto nga… balita ko napaka baba daw ng self esteem niya.”“Haha! Tara batiin na natin siya..”Galing sa mga prominenteng pamilya ang grupo ng mga babae. Hindi sila maawat sa paguusap at pagtatawanan habang naglalakad papunta sa direksyon ni Ruth. Nang oras na yun, kasalukuyang nakikipag usap si Ruth sa mga Poole. Hindi naman siya nakakaramndam ng anumang kaba at takot dahil kagaya nga ng sinabi ni Sabrina, wedding niya yun at siya ang host kaya tama lang na kausapin niya ang mga bisita nila.Noong malapit na ang grupo ng mga magagandang babae kay Ruth, sakto namang may dumating na isang napaka gwapong foreigner na nakas
Ika-labing-apat ng Pebrero noon at malamig ang panahon. Subalit para sa Grand Enigma Hotel, ito ay tila nasa kalagitnaan ng tagsibol. Maraming magagandang babae at mga marilag na babae mula sa iba't ibang panig ng bansa ang nagtipon sa marilag na hotel na iyon. Ngunit ang pinakamagandang babae sa araw na iyon ay ang bungang-bisig na si Ruth.Normal na sobrang lamig tuwing February 14, pero pinainit ng mga nagagandahan at eleganteng kababaihan ang Grand Enigma Hotel. Siyempre, ang pinaka maganda sa lahat ay walang iba kundi ang bride na si Ruth. Ang wedding dress na suot niya ay nagkakahalaga ng mahigit one million dollar na personal na dinesign at pinatahi ni Sabrina sa ibang bansa. Sahill hindi nakasuot ng magandang wedding dress, gusto niyang maranasan ito ni Ruth. Habang nakaupo sa dressing room, hindi napigilan ni Ruth na humagulgol. “Sabrina, sobrang swerte ko talaga na nkilala ko kayo. Maaga akong nawalan ng mga magulang at pamilya kaya kung hindi dahil sainyo ni Yvonne, bak
Noong nine years old ako, sobrang hirap ng pamilya namin na hindi kami makabili ng sapatos. Nagkataon, isang araw nakita ko nag nagtapon ka ng sapatos sa basurahan. Hinintay kitang umalis bago ako lumapit, pero bumalik ka at kinuha mo sa akin yung sapatos. Ginawa mo akong katatawanan. Ang sabi mo sa akin, kumahol ako na parang aso, pagkatapos, naaliw ka at marami ka pang ibang pinagawa sa akin. Siyempre, bata pa ako nun at gustong gusto ko na magkaroon ng bagong sapatos kaya ginawa ko lahat ng mga pinagawa mo.”Hindi nakapag salita si Lily. Naalala niya yun. Noong mga panahon na yun, bilang anak ng isang mayamang pamilya, hindi niya naman kailangang personal na magtapon sa basurahan, pero nang makita niyang may nagkakalkal ng basura na kaedaran niya, naisip niya na mukhang masayang pag tripan ito kaya kumuha siya ng isang pares ng luma niyang sapatos bilang pain. Hindi naman ikinakaila ni Lily na sobrang natuwa siya sa ginawa niya at para sakanya wala lang yun. Sa totoo lang, ang bu