Kabanata 941

"Hahaha, hehehe..." Habang nakaupo sa gitna ng mga magulang niya, tumawa si Aino hanggang sa hindi niya na napigilan ang sarili niya at muntik na siyang mahulog sa sahig.

Ang tunog ng mga tawa nila ay walang pakundangang nagpagising kay Nigel, na nagpapahinga sa kadikit na ward ng ospital.

Ang purong puting kisame ay pumasok sa mga mata niya nung oras na minulat niya ang mga ito. Tumingin siya sa paligid niya, at ito ay puno ng parehong puro, at klinikal na puti. Tumingin naman siya sa baba at nakita ng kobre kama. Ang mga ito ay klinikal na puti rin ang kulay. Isang masamang pakiramdam ang bumalot sa dibdib niya. Nung oras na yun, pakiramdam pa nga ni Nigel ay para bang tumigil siya sa paghinga.

Tumigil ba siya sa paghinga?

Umupo siya sa katahimikan at tahimik na nakinig sa mga boses na nanggagaling sa kwarto na nasa tabi niya.

Ito ay isang boses na malinis, at parang bata ang tinis.

"Daddy, Mommy, kailan po tayo uuwi, Na...namimiss ko na ang mga kaibigan ko sa eskwelahan. Tatlo