"Ang pang-apat na young master ng Payne family ay umaaligid na dyan sa South City. Ikaw... ikaw at ang anak mo ay dapat mag-ingat sa lahat ng oras! Narinig mo ba yun?" Bilin ni Nigel.Sabi ni Sabrina, "Oo, nakuha ko. Mag-iingat ako.""Wag kang lalabas nang mag-isa. Kapag kailangan mong lumabas, magpasama ka sa pinsan ko o kaya isama mo si Kingston. Siguro nga mukhang ordinaryong driver lang si Kingston, pero kaya niyang labanan ang dalawampung lalaki nang mag-isa! Narinig mo yun?" Nagbilin ulit si Nigel.Malakas at mahinahong sinabi ni Sabrina, "Oo, narinig ko yan!"Sa bandang huli, si Sabrina ay medyo nasakal, at sinabi niya, "Salamat, Nigel, salamat. Ako...Ngayon, Ang hiling ko na lang ay makabalik ka nang ligtas. Ang mga magulang mo, mas kailangan ka nila, naiintindihan mo ba? Talagang hindi sulit na itaya ang buhay mo para sakin. Hindi ito sulit, Nigel!"Sa bagay na yun, napangiti si Nigel at gumaan ang loob, "Alam ko. Paalam, Sabrina."Walang nasabi si Sabrina.Sa buong ara
Napayuko si Sabrina at napabuntong hininga. Tumingala siya at tumingin kay Sebastian. ”Sebastian, sorry. Hindi ko inaasahan na seseryosohin pala ito Nigel, at talagang pupuslit siya sa Star Island nang mag-isa.”Pagkatapos niya sabihin ito, napakagat labi siya at hindi na tumingin kay Sebastian ulit.Hindi rin to inakala ni Sebastian.Nung hinanap siya ng aunt at uncle niya sa company, naagulat siya.Hindi siya nashock sa ginawa ni Nigel.Nashock siya sa pagmamahal ni Nigel para kay Sabrina.Anim na taon na ang lumipas at hindi pa rin nagbabago si Nigel. Tsaka, ang pagmamahal na nasa puso ni Nigel ay hindi na possessive. Ito ay pagbibigay na walang hinihinging kapalit.Nung mga sandaling yun, nakaramdam siya ng panganib sa puso niya.May galit din siyang naramdaman.Okay lang na mawalan siya ng pera. Kahit nga na mawala sa kanya ang buong Ford family, hindi siya makakaramdam ng sorry.Pero, hindi niya kayang mamuhay ng wala si Sabrina.Nung nakaramdam si Sabrina ng sobrang
Tumawa si Sebastian. “Hindi ko sinasabing pumatay ka! Huwag kang mag-alala!”Sobrang nagalit si Sabrina na halos itaas niya ang kamay niya para sapakin ito. “Halos patayin mo ako sa takot. Pero, okay naman ang mga bagay-bagay, kaya bakit mo akong gustong dalhin sa lugar na yan?”“Para turuan ka ng self defense,” sabi ni Sebastian.“Paano pag balang araw ay maisip mo na sundan ako sa Star Island? Hindi ka ba natatakot?”“Syempre, hindi ako natatakot!” Tumingala si Sabrina at tumingin kay Sebastian ng may sobrang determinasyon sa mga mata niya. “Sa buhay na ito, kahit na gaano kahirap at kapanganib ng lugar, kahit na mapunta pa tayo sa dead end, sasama ako sayo at sa anak natin. Magsasama-sama tayo sa buhay at kamatayan bilang pamilya. Basta’t magkakasama tayo, hindi ako matatakot! Baka nga sagipin pa kita. Matapang ako, at hindi ako yung taong magtatago sa mga bisig mo para umiyak at umakto na spoiled child kapag nahihirapan ako.”Pagkakita sa tingin nito, bigla niyang naaalala nun
Kahit na isa itong lugar sa kailaliman ng bundok, sobrang ganda dito.Kasal na si Sabrina kay Sebastian ng mahigit sa kalahating taon, pero kailanman ay hindi pa niya naririnig ang tungkol sa lugar na ito dati.Ang lugar din na ito medyo lively.Nakita niya si Alex na nakasuot ng smart sportswear at kasama nito si Jane, na kakalabas lang ng kotse.“Hello, Mrs. Ford, nagkita tayo ulit,” Si Jane ang nauna na bumati.May magandang impression si Sabrina kay Jane.Parehas na tahimik sila Sabrina at Jane.Pero, hindi sila magkaparehas.Si Sabrina yung tipo na kalmado lagi, pero may pagkachildish siya sa loob. Lagi siyang kalmado at tahimik dahil sa kinalakihan niya. Pwede rin siya maging makulit at mapang-asar kapag nasa relax at safe siya na atmosphere. Pero, si Jane ay iba.Mas mukha itong mature kaysa kay Sabrina, sa isang tingin. Siya yung klase ng babae na may feminine charm. Dagdag pa dito, halos hindi nagtrabaho si Jane, kaya ang main identity niya ay girlfriend ni Alex.Pin
Ang nanay ni Marcus ay namuhay din ng sheltered na buhay. Kaya naman, naiintindihan ni Sabrina na si Jane din ay ganito, at sobrang kaunti lang ng nakakausap nito araw-araw. Ngayong kasama na niya si Sabrina, mas dumaldal ito.“Thank you, Jane, para sa pagtrato sakin bilang kaibigan. Sa totoo lang, wala akong masyadong friends. Lagi akong malungkot simula pagkabata. Kinalaunan naman, nung nagsimula ako magtrabaho, doon ko nakilala sila Yvonne at Ruth. Speaking of Ruth, halos magkaparehas kayo ng fate, Jane,” nakangiting sabi ni Sabrina.“Ganun ba?” Halatang nagniningning ang tingin ni Jane. Hinawakan niya ang kamay ni Sabrina at sinabi, “Para maging kaibigan mo siya, paniguradong mabait siya. SInabi mo na kaming dalawa ay itinadhana. Anong fate ito? Kilala ko ba siya? Sino siya?”“Siya ang girlfriend ng pamangkin ng boyfriend mo. Siya ang girlfriend ni Ryan, si Ruth Mann. Sa hinaharap, kayong dalwa ay magkikita at magkakausap sa lugar ng Poole family sa Kidon City. Maliban sa pagigi
Kaagad na tumingin si Jane kay Sabrina. “Wala lang ito, Sabrina. Okay lang ito.”Sa mga mata ni Sabrina, ang ngiti ni Jane ay isang clear spring at malalim na lake. Binibigyan niya si Sabrina ng feeling na para ba siyang isang gentle big sister. Mas gusto niya tuloy ito protektahan. Pero pagkakita niya na ayaw magsalita nito, walang choice si Sabrina kung hindi hayaan nalang ito. Ang lalaki niya ay nasa harap niya at dahil hindi naman ito umimik, wala din masabi si Sabrina.Mabuti nalang at saglit lang na may cold expression si Alex, at kaagad itong kalmado ulit. Umakbay siya kay Jane at malambing na tinanong, “Masama ba ang pakiramdam mo?”Umiling si Jane. “Hindi Alex, medyo okay na ako. Nakita ko kasi si Sabrina na nakasuot ng loose-fitting na style at gusto ko rin iro suotin. Pero, iba ako kay Sabrina, kaya baka hindi naman ako maganda tingnan sa mga ito. Maliban pa dito, lagi akong may trust sa mga taste mo. Ang style na pinili mo sakin ang pinakabagay sakin. Gusto ko ito.”Mas
Kinomfort ni Jane si Sabrina na parang isang big sister, kaya naman natouch si Sabrina.“Jane, hindi ka rin ganun katanda,” sabi ni Sabrina.“Ako? Matanda na ako.” Tumaas ang kilay ni Jane at nakangiting sinabi, “Mukha ba akong bata?”Ngumiti si Sabrina. “Twenty-seven lang ako this year pero mukhang isang taon lang ang pagitan natin? At best, mga two years? Akala ko nga mas bata ka sa akin kaya tinatawag kita sa pangalan mo.”“Little Sister, ang cute mo talaga. Simula nung nakita kita, naisip ko na sobrang cute mo. Proud ka rin at hindi papatinag kaya naiingit ako sayo, at hinahangaan din kita. Ako ay… mas matanda sayo ng seven years. Thirty-four na ako sa taon na ito. Kalahating taon ang tanda ko kay Alex.”Walang masabi si Sabrina. Napablink siya. “Jane… anong sinabi mo?”“Five years na simula ng maging kami ni Alex. Naging kami, mga one year nalang bago ako magthirty,” nakangiting sabi ni Jane.Kahit na hindi niya alam ang rason, nakaramdam ng lungkot si Sabrina sa puso niya.
Nag-aalalang tumingin si Sabrina kay Sebastian. “Sebastian, mapanganib para sayo ang pumunta ng Star Island, tama? Nag-iisip ka na ng paraan para sa amin ni Aino. Sebastian, ayokong maging ganito ka… Alam kong wala akong karapatan na pigilan ko na pumunta sa Star Island para maghiganti. Pero, pwede naman kami sumama ni Aino, Sebastian. Kaya natin kaharapin ang lahat ng magkakasama. Pwede bang harapin natin ito ng magkakasama? Kailanman ay hindi ako namuhay sa karangyaan at kapangyarihan. Ang lahat ng yaman, honor at powers, ayoko ang lahat ng ito. Kapag nawala ang mga ito, mabubuhay ako. Sa loob ng anim na taon na namuhay ako sa kawalan, sobrang hirap ng buhay. Habang kasama ko si Aino at ang kapatid ko, nakasurvive ako kahit na pulubi ako. Kapag nawala kayo ni Aino sa lifetime na ito, ang kapagyarihan na ito ay wala ring saysay para sakin.”Tumingin si Sabrina kay Sebastian ng may nakakaawang tingin. Ang mga subordinates din sa gilid ay nagpipigil. Ito kasi ang unang beses na nakilal
"Lahat kayo ay inakusahan ako! Ako, at si Ryan Poole, at iiyak na lang dito!"Sa sandaling iyon, wala kang mapapansing bahid ng pagkapiyok sa tinig ni Ryan. Alam ni Sabrina na nagmamalaki lang siya. Siya'y lubos na nagmamalaki."Dalhin mo kami agad kay Ruth! Kung hindi mo kami ipapakita ang daan, bubugbugin kita ng husto!" sabi ni Sabrina na puno ng inis."Sige ba! Aunt Sabrina!" Tumalikod si Ryan at tumungo papunta sa ward."Sandali, Ryan. Sandali!" Tawag muli ni Sabrina. Lumingon si Ryan at tumingin kay Sabrina. "Anong mayroon?""Sabihin mo muna sa akin, mayroon ka bang mga lalaki, babae, o kambal?""Hindi ko sasabihin! Hindi ko muna sasabihin! Hindi ko lang sasabihin sa iyo!" Sinabi ni Ryan na may walang katulad na bastos na ekspresyon.Napakayabang ni Ryan na nagawa pa niyang humini sa tono. Nainis doon si Sabrina at kahit ang grupo ng tao sa likod niya ay sobra rin nakaramdam ng galit at gulat. Gayunpaman, nang makitang naging ama lang si Ryan noong araw na iyon, hindi ni
Nakatayo mag-isa si Ryan sa labas ng delivery room at kakaiba ang kanyang ekspresyon. Takot na takot si Sabrina at sobra ang kalabog ng kanyang puso. Hinawakan niya si Ryan at nagtanong, "Nasaan si Ruth? Bakit hindi ko naririnig ang sigaw niya? Sabihin mo sa akin, kumusta si Ruth?"Tinaas ni Ryan ang mga kilay niya at tumingin kay Sabrina. "Alam mo ba, Aunt Sabrina?""Ano?" tanong ni Sabrina. "Si Ruth... pagkatapos niyang madala sa delivery room, inabot ng hindi aabot... hindi aabot ng isang oras at pinanganak niya ang dalawang bata!"Hindi nakapagsalita si Sabrina. Napatigil din si Sebastian."Walang sakit na naramdaman si Ruth, alam mo ba 'yon? Hindi pa ako kailanman nakakita nang ganoong kabilis na pagpapanganak, Aunt Sabrina. Talagang nirerespeto ko noon noong ikaw, si Aunt Jane, at ang asawa ni Zayn na si Hana, noong nanganak, lahat kayo ang pineke ang mahirap na proseso. Hahaha..."Walang masabi si Sabrina. Pagkatapos ng mahabang panahon, tinaas niya ang kanyang kamay at
Bago pa malaman ng kahit na sina, agad binuhat ni Ryan ang asawa niya at nagmadali palabas nang nagmamadali. Ang lahat sa kasal at masasabi na agad kung anong nangyayari. Tumabi sila nang sa dalawang grupo kasama ang isang grupo na umatras sa kasal ni Yvonne at ang iba ay sinundan si Ryan sa kasal. Doble ang saya ni Yvonne sa araw na iyon. Hindi dahil sa kasal niya lang, pero pati na rin dahil manganganak na ang kaibigan niya. Nadala pa rin ang kasal sa isang sobrang buhay kasiyahan. Pagkatapos matapos ang kasal at hinatid na nila si Yvonne at Marcus paalis para matapos na nila ang kasal pagkatapos ay si Sabrina at ang iba pang mga tao ay pumunta sa hospital. Hindi maikukumpara ang pag-alala ni Sabrina sa buong biyahe niya papuntang hospital. Dahil iyon din ang unang pagkakataon na manganganak si Ruth at kambal pa ito, hindi lang alam ni Sabrina kung magiging maayos ang magiging delivery ito at kung cesarean na seksyon ba ang kailangan. Sa buong paglalakbay, pinipilit ni Sabrina si
Hindi makapaniwalang tumingin si Old Master Shaw kay Yvonne. "Anak ko, pinag-isipan mo na ba ito nang mabuti? Hindi ka na ba... natatakot sa akin? Hindi ka na ba... galit sa akin?"Nakaramdam ng hiya si Yvonne. "Alam mo po 'yon?""Siyamnapung taon na ako. Magiging matandang halimaw na ako. Ano pa ba ang hindi ko malalaman? Inisip ko na ito. Kung ayaw mo sa akin, pupunta ako sa nursing na pabahay pagkatapos niyang makasal ni Marcus..." sabi ni Old Master Shaw. "Hindi..." Hindi ganoo'ng kawalang puso si Yvonne. "Pasensya na. Malapit ako kay Sabrina at natuklasan ko ang maraming tao na abusuhin at pahiyain siya. Mula nung mga impostora mo pong mga apo na patuloy siyang sini-set up para paulit-ulit na abusuhin si Sabrina. Talagang galit ako sayo nang sobra mula noon. Hindi mo maiisip kung paano tumakas si Sabrina at ang kanyang ina nang may ngipin sa mga balat nila. Sobrang nakakaawa sila. Kaya, sa mahabang panahon, natatakot po ako sa'yo dahil...""Simula ngayon, nag-iba na ang opinyon
Kahit na takot si Yvonne magpakasal, siya ang pinakamasaya sa lahat ng mga babae. Simula pagkabata, Parehas na minahal si Yvonne ng kanyang mama at papa, at kahit ang kanyang tito, tita, at pinsan ay minahal din siya ng sobra. Hindi kailanman nagdusa ng kahit anong paghihirap at pagdurusa si Yvonne sa paglaki niya. Lumaki siyang malambing na babae sa pamilya.Ang relasyon niya kay Marcus ang tanging nagparamdam sa kanya ng pagkagipit. Tulad ng naramdaman niya mula kay Old Master Shaw. Ito ay dahil nasaksihan niya kung paano malupit na tratuhin ni Old Master Shaw si Sabrina na siyang sobrang nakaramdam ng takot si Yvonne kay Old Master Shaw. Habang lumilipas ang panahon, kahit si Old Master Shaw ay naramdaman ang takot niya sa kanya. Sa isang pagkakataon, kumuha na ng inisyatibo si Old Master Shaw na tanungin si Yvonne, "Anak ko, para kang isang takot na maliit na uwak. Bakit sa tuwing nakikita mo ako ay lilingon ka sa iba at hindi makapagsalita kahit na isang katiting na salita sa a
Nagulat ang lahat sa sinabi ni Ryan.“Sa kasalukyan, buntis ang aking pinakamamahal na asawa ng kambal! Isipin niyo yun! Nabuo ang kambal namin habang sobrang abala siya sa pagdadraft ng architectural design! Ang galing ng asawa ko diba?” Masayang sabi ni Ryan. Dahil dito, biglang namula si Ruth. Siya ang bride kaya kung siya ang papapiliin, ayaw niya muna sanang iaannounce na buntis siya! Pero huli na ang lahat dahil saktong sakto ang sinabi ni Ryan para sindakin ang mga mayayabang na babaeng pinagtatawanan siya kanina. Sobrang laki ng benepisyo ng ginawa ni Ryan dahil may tradisyon sa KIdon City na sa araw ng kasal, ipapahiya ng mga bisita ang bride. Pero ngayong sinabi na ni Ryan na buntis siya, wala ng naglakas ng loob na gawin yun!Sobrang engrande ng kasal nina Ruth at Ryan, kaya sobrang nakatulong ito sa confidence ni Ruth. Alam niya na kumpara sa asawa nina Jane at Sabrina, hindi hamak na mas mababa si Ryan, pero dahil hindi naman nagkaroon ng engrandeng kasal ang mga ito
”Tamaaa! Pero ano pa nga bang magagawa natin. Siya ang type ng young prince kaya kahit na sumalampak pa tayo dito, wala na tayong magagawa.” “May naisip ako! Bakit kaya hindi natin batiin ng bagong kasal ng Spanish mamaya? Tignan natin kung anong magiging reaksyon niya.” “Uy, gusto ko yang ideya na yan.”“Haha! Gusto ko siyang makita na mamula sa kahihiyan.” “Eto nga… balita ko napaka baba daw ng self esteem niya.”“Haha! Tara batiin na natin siya..”Galing sa mga prominenteng pamilya ang grupo ng mga babae. Hindi sila maawat sa paguusap at pagtatawanan habang naglalakad papunta sa direksyon ni Ruth. Nang oras na yun, kasalukuyang nakikipag usap si Ruth sa mga Poole. Hindi naman siya nakakaramndam ng anumang kaba at takot dahil kagaya nga ng sinabi ni Sabrina, wedding niya yun at siya ang host kaya tama lang na kausapin niya ang mga bisita nila.Noong malapit na ang grupo ng mga magagandang babae kay Ruth, sakto namang may dumating na isang napaka gwapong foreigner na nakas
Ika-labing-apat ng Pebrero noon at malamig ang panahon. Subalit para sa Grand Enigma Hotel, ito ay tila nasa kalagitnaan ng tagsibol. Maraming magagandang babae at mga marilag na babae mula sa iba't ibang panig ng bansa ang nagtipon sa marilag na hotel na iyon. Ngunit ang pinakamagandang babae sa araw na iyon ay ang bungang-bisig na si Ruth.Normal na sobrang lamig tuwing February 14, pero pinainit ng mga nagagandahan at eleganteng kababaihan ang Grand Enigma Hotel. Siyempre, ang pinaka maganda sa lahat ay walang iba kundi ang bride na si Ruth. Ang wedding dress na suot niya ay nagkakahalaga ng mahigit one million dollar na personal na dinesign at pinatahi ni Sabrina sa ibang bansa. Sahill hindi nakasuot ng magandang wedding dress, gusto niyang maranasan ito ni Ruth. Habang nakaupo sa dressing room, hindi napigilan ni Ruth na humagulgol. “Sabrina, sobrang swerte ko talaga na nkilala ko kayo. Maaga akong nawalan ng mga magulang at pamilya kaya kung hindi dahil sainyo ni Yvonne, bak
Noong nine years old ako, sobrang hirap ng pamilya namin na hindi kami makabili ng sapatos. Nagkataon, isang araw nakita ko nag nagtapon ka ng sapatos sa basurahan. Hinintay kitang umalis bago ako lumapit, pero bumalik ka at kinuha mo sa akin yung sapatos. Ginawa mo akong katatawanan. Ang sabi mo sa akin, kumahol ako na parang aso, pagkatapos, naaliw ka at marami ka pang ibang pinagawa sa akin. Siyempre, bata pa ako nun at gustong gusto ko na magkaroon ng bagong sapatos kaya ginawa ko lahat ng mga pinagawa mo.”Hindi nakapag salita si Lily. Naalala niya yun. Noong mga panahon na yun, bilang anak ng isang mayamang pamilya, hindi niya naman kailangang personal na magtapon sa basurahan, pero nang makita niyang may nagkakalkal ng basura na kaedaran niya, naisip niya na mukhang masayang pag tripan ito kaya kumuha siya ng isang pares ng luma niyang sapatos bilang pain. Hindi naman ikinakaila ni Lily na sobrang natuwa siya sa ginawa niya at para sakanya wala lang yun. Sa totoo lang, ang bu