Nag-aalalang tumingin si Sabrina kay Sebastian. “Sebastian, mapanganib para sayo ang pumunta ng Star Island, tama? Nag-iisip ka na ng paraan para sa amin ni Aino. Sebastian, ayokong maging ganito ka… Alam kong wala akong karapatan na pigilan ko na pumunta sa Star Island para maghiganti. Pero, pwede naman kami sumama ni Aino, Sebastian. Kaya natin kaharapin ang lahat ng magkakasama. Pwede bang harapin natin ito ng magkakasama? Kailanman ay hindi ako namuhay sa karangyaan at kapangyarihan. Ang lahat ng yaman, honor at powers, ayoko ang lahat ng ito. Kapag nawala ang mga ito, mabubuhay ako. Sa loob ng anim na taon na namuhay ako sa kawalan, sobrang hirap ng buhay. Habang kasama ko si Aino at ang kapatid ko, nakasurvive ako kahit na pulubi ako. Kapag nawala kayo ni Aino sa lifetime na ito, ang kapagyarihan na ito ay wala ring saysay para sakin.”Tumingin si Sabrina kay Sebastian ng may nakakaawang tingin. Ang mga subordinates din sa gilid ay nagpipigil. Ito kasi ang unang beses na nakilal
‘Ako ay… hindi talaga madalas umiyak, tama? Kailanman ay hindi pa ako umiiyak ng ganito kalala at katagal simula nung bata ako! Ang sama niya!’ Iniisip ni Sabrina pero hindi siya nagsalita.Tumahimik siya at tumingin sa mga tao ng may proper manners. “I’m sorry kung kailangan niyo pang makita yun.”Pagkatapos niya sabihin ito, nagbow siya sa mga executives. Siya ay sobrang well-mannered. Kahit na umiiyak siya, namaintain pa rin nito ang pagiging sensible niya. Mas lalo tuloy nilang nagustuhan si Sabrina at lahat sila ay sincere na ngumiti.Ang mga ngiti nila at nagparelax kay Sabrina. Tumingin siya kay Sebastian. “Sebastian, huwag kang magsinungaling sa akin… talaga bang magiging okay ka lang sa pagpunta mo sa Star Island this time?”Ngumisi si Sebastian. “Ano bang iniisip mo? Minamaliit mo ba ang asawa mo? Ano ang isang Star Islan sa akin? Minsan ko ng isinaalang-alang ang buhay ko, pero fifteen taon ng nakakalipas yun at twenty na ako ngayon. Meron na rin akong asawa at anak. Hin
"Hoy!" Si Sabrina ay tinatawag pa din si Kingston. Naging komportable na siya sa kanya na pakiramdam niya ay hindi na niya kailangan maging pormal dito. "Assistant Yates, magsalita ka nga. Wag mong sabihin sa akin na pati ikaw, ang propesyonal na pribadong bodyguard ni Master Sebastian na kilala sa kasanayan mo sa pagtira, ay hindi kayang makakuha ng resulta na kasing ganda ng sakin. Wag mong sabihin sakin na nakatira ako ng siyam sa sampung yun!"Si Kingston ay nanatiling tahimik."Hindi mo na kailangan mahiya, Assistant Yates. Sinabi ko sayo na magaling ako dito. Talagang biniyayaan lang ako ng talento sa pagtira, ang pagkatalo sakin ay hindi dapat ikinakahiya..."Matagal nang kilala ni Kingston si Mrs. Ford, sa loob ng anim na taon! Noon pa man ay maganda na ang impresyon nito sa kanya simula nung una niya itong nakilala. Para sa kanya, siya ay isang makatotohanang tao na may katahimikan, pero hindi niya napagtanto kung gaano siya kakaiba hanggang ngayon."Mrs. Ford!" sigaw niya
Natuwa si Alex sa kung paano nahihirapan ang babae niya. Ang mga labi niya ay bumaluktot na para bang may masamang pagngisi sa likod niya. Sa kabutihang palad, si Jane ay isa talagang mabait na babae at nagtagumpay siya sa pananatili ng kanyang ngiti habang nakatingin kay Sabrina.Sa kabilang banda naman, si Sabrina ay tumatawa habang ang ulo niya ay nakasubsob sa braso ni Sebastian. Pinadyak niya ang mga paa niya dahil sa hiya. "Paano nangyari ito?? Paano nangyari?? Sobra akong napahiya. Paano... Paanong hindi ko natamaan ang lahat ng mga target? Oh..."Hindi siya nagyabang sa kahit kanino dati. Noon pa man ay isang mature na tao na si Sabrina na kahit kailan ay hindi siya magsasalita tungkol sa isang bagay na hindi siya sigurado. Ngayon, siya ay napuno ng saya dahil nalaman niya kung paano siya pinapahalagahan ni Sebastian, sapat na para ihanda sila ni Aino sa hinaharap at pinapunta niya pa nga ang lahat ng mga taong nasa high management para ipakilala siya sa kanila. Kahit na umiy
Nagdilim ang ekspresyon ni Alex. "Hindi ka pa nga gumagaling pero sobra na ang pagnanasa ko para sayo! Tangina talaga!"Naantig siya at napatawa si Jane. "Okay lang, Alex, mahigit dalawampung araw na naman ang nakalipas. Hindi naman na ito kasing lala tulad ng iniisip mo. At saka, lagi mo akong pinapakain ng ginseng at lahat ng klase ng mga gamot, matagal nang gumaling ang katawan ko bago pa nangyari ito."Nanliit ang mga mata ni Alex. "Kung ganon bakit sinabi mo sakin na hindi ka komportable sa hapit na sportswear ngayon lang?"Biglang napatingin si Jane kayla Sebastian at Sabrina nang hindi sinasadya sa pagbanggit nito sa hapit na sportswear. Ang maluwag na sportswear na suot ni Sabrina ay talagang maganda. Walang kahit anong aksesorya pero nagmukha pa ring maganda si Sabrina dito.Tinikom niya ang bibig niya at nagpaliwanag, "Alex, medyo... medyo naiinggit kasi ako kay Sabrina. May mapagmalaki siyang kaluluwa at nung hindi pa sila maayos ni Master Sebastian, wala siyang pakialam
Matapos na ihinto ang kotse, binuksan ng driver ang pinto at lumabas na, umiwas na siya sa gulo. Wala ni isang tao ang nakita sa malaking mansyon. Lumabas ng kotse si Alex, bago niya nilabas ang trench coat niya at sumandal sa kotse para buhatin ang isang nakahubad na babae na nakabaluktot sa mga braso niya. Tinakpan niya ito ng trench coat niya at naglakad na papunta sa mansyon. Pinigilan ng babae ang hininga niya at sinubsob ang ulo sa suit nito, na para bang walang makakita sa kanya sa ganung lagay. At yun nga, wala nang isa pang kaluluwa sa mansyon, kahit ang dalawang katulong ay umalis ng kwarto nung oras na pumasok sila.Nagpatuloy na siya para dalhin ito sa taas, at sa buong oras ay inaasar niya ito nang may paos na boses. "Tingnan mo lang kung gaano ka kahiya para matakot ng ganito! Bakit mo susubukang maghubad kung matatakot ka lang din sa bandang huli?"Hindi siya sumagot nang diretso sa tanong o tumingin sa kanya, sinuntok niya lang ito sa dibdib at sinabi, "Gago!"Habang
"Hiniling mo 'to diba!" Ngumisi siya at hinalikan ang mga labi niya. Nung gabing yun, natapos si Jane nang may pamamaga sa buong katawan niya. Sa kalagitnaan ng gabi, bumangon siya at nagpunta sa banyo. Sumunod naman ito at hinawakan siya galing sa likod, bago ito bumulong sa tenga niya, "Ikaw babae, magpakabait ka at siguraduhin mong malinis ka. Ayokong dalhin ka na naman sa ospital, hindi yan maganda sa katawan mo."Sumandal si Jane sa dibdib nito nang may pagngiti. "Nakuha ko." Tapos ay tumalikod siya at tinaas ang baba niya para tingnan ito. "Wag kang mag-alala, Alex, magiging maayos ako."Nilagay niya ang mga braso niya sa leeg nito at nagsimulang tumalon ng pataas at pababa ng mga isang daang beses sa limitadong espasyo ng banyo, hanggang siya ay basang basa na ng pawis.Nang makuntento, tinapik ng lalaki ang makurbada niyang bewang. "Tama na yan, hindi mo na kailangan tumalon.""Sige." Tumingin siya nang dahan dahan sa kanya. "Matulog ka na, Alex, maliligo lang ako at babali
Kahit kailan ay hindi nila pinabayaan si Jane pagdating sa mga pangunahing pangangailangan, tulad ng pagkain at mga damit. Pero sa tuwing titingin ang mga magulang niya sa apat na pares ng kambal, noon pa man ay 'mga baby' na ang tawag sa kanila at sinasabi nito sa kanila kung gaano sila kaganda at kagwapo. Pero, kapag tumitingin sila kay Jane, para bang sila ay nakatingin na sa isang estranghero. Hindi siya nakatanggap kahit kailan ng papuri galing sa kanila. Minsan pa nga, si Jane ay kumapit sa paa ng tatay niya at tumingala sa lalaki nang may pag-asa, umaasa na kukunin siya nito, bubuhatin sa mga braso niya at hahalikan siya. Pero ang tatay niya ay sumagot lang nang walang pasensya, "Sige na maglaro ka mag-isa mo!"Si Jane ay madalas na nagtatago sa sulok nang mag-isa at pinapanood ang mga kapatid niya. Bawat isa sa kanila ay may kapartner na nakasuot ng magkaparehong damit. Silang lahat ay maganda at puno ng saya, humihingi ng atensyon sa mga magulang nila kung kailan nila gustuhi
"Lahat kayo ay inakusahan ako! Ako, at si Ryan Poole, at iiyak na lang dito!"Sa sandaling iyon, wala kang mapapansing bahid ng pagkapiyok sa tinig ni Ryan. Alam ni Sabrina na nagmamalaki lang siya. Siya'y lubos na nagmamalaki."Dalhin mo kami agad kay Ruth! Kung hindi mo kami ipapakita ang daan, bubugbugin kita ng husto!" sabi ni Sabrina na puno ng inis."Sige ba! Aunt Sabrina!" Tumalikod si Ryan at tumungo papunta sa ward."Sandali, Ryan. Sandali!" Tawag muli ni Sabrina. Lumingon si Ryan at tumingin kay Sabrina. "Anong mayroon?""Sabihin mo muna sa akin, mayroon ka bang mga lalaki, babae, o kambal?""Hindi ko sasabihin! Hindi ko muna sasabihin! Hindi ko lang sasabihin sa iyo!" Sinabi ni Ryan na may walang katulad na bastos na ekspresyon.Napakayabang ni Ryan na nagawa pa niyang humini sa tono. Nainis doon si Sabrina at kahit ang grupo ng tao sa likod niya ay sobra rin nakaramdam ng galit at gulat. Gayunpaman, nang makitang naging ama lang si Ryan noong araw na iyon, hindi ni
Nakatayo mag-isa si Ryan sa labas ng delivery room at kakaiba ang kanyang ekspresyon. Takot na takot si Sabrina at sobra ang kalabog ng kanyang puso. Hinawakan niya si Ryan at nagtanong, "Nasaan si Ruth? Bakit hindi ko naririnig ang sigaw niya? Sabihin mo sa akin, kumusta si Ruth?"Tinaas ni Ryan ang mga kilay niya at tumingin kay Sabrina. "Alam mo ba, Aunt Sabrina?""Ano?" tanong ni Sabrina. "Si Ruth... pagkatapos niyang madala sa delivery room, inabot ng hindi aabot... hindi aabot ng isang oras at pinanganak niya ang dalawang bata!"Hindi nakapagsalita si Sabrina. Napatigil din si Sebastian."Walang sakit na naramdaman si Ruth, alam mo ba 'yon? Hindi pa ako kailanman nakakita nang ganoong kabilis na pagpapanganak, Aunt Sabrina. Talagang nirerespeto ko noon noong ikaw, si Aunt Jane, at ang asawa ni Zayn na si Hana, noong nanganak, lahat kayo ang pineke ang mahirap na proseso. Hahaha..."Walang masabi si Sabrina. Pagkatapos ng mahabang panahon, tinaas niya ang kanyang kamay at
Bago pa malaman ng kahit na sina, agad binuhat ni Ryan ang asawa niya at nagmadali palabas nang nagmamadali. Ang lahat sa kasal at masasabi na agad kung anong nangyayari. Tumabi sila nang sa dalawang grupo kasama ang isang grupo na umatras sa kasal ni Yvonne at ang iba ay sinundan si Ryan sa kasal. Doble ang saya ni Yvonne sa araw na iyon. Hindi dahil sa kasal niya lang, pero pati na rin dahil manganganak na ang kaibigan niya. Nadala pa rin ang kasal sa isang sobrang buhay kasiyahan. Pagkatapos matapos ang kasal at hinatid na nila si Yvonne at Marcus paalis para matapos na nila ang kasal pagkatapos ay si Sabrina at ang iba pang mga tao ay pumunta sa hospital. Hindi maikukumpara ang pag-alala ni Sabrina sa buong biyahe niya papuntang hospital. Dahil iyon din ang unang pagkakataon na manganganak si Ruth at kambal pa ito, hindi lang alam ni Sabrina kung magiging maayos ang magiging delivery ito at kung cesarean na seksyon ba ang kailangan. Sa buong paglalakbay, pinipilit ni Sabrina si
Hindi makapaniwalang tumingin si Old Master Shaw kay Yvonne. "Anak ko, pinag-isipan mo na ba ito nang mabuti? Hindi ka na ba... natatakot sa akin? Hindi ka na ba... galit sa akin?"Nakaramdam ng hiya si Yvonne. "Alam mo po 'yon?""Siyamnapung taon na ako. Magiging matandang halimaw na ako. Ano pa ba ang hindi ko malalaman? Inisip ko na ito. Kung ayaw mo sa akin, pupunta ako sa nursing na pabahay pagkatapos niyang makasal ni Marcus..." sabi ni Old Master Shaw. "Hindi..." Hindi ganoo'ng kawalang puso si Yvonne. "Pasensya na. Malapit ako kay Sabrina at natuklasan ko ang maraming tao na abusuhin at pahiyain siya. Mula nung mga impostora mo pong mga apo na patuloy siyang sini-set up para paulit-ulit na abusuhin si Sabrina. Talagang galit ako sayo nang sobra mula noon. Hindi mo maiisip kung paano tumakas si Sabrina at ang kanyang ina nang may ngipin sa mga balat nila. Sobrang nakakaawa sila. Kaya, sa mahabang panahon, natatakot po ako sa'yo dahil...""Simula ngayon, nag-iba na ang opinyon
Kahit na takot si Yvonne magpakasal, siya ang pinakamasaya sa lahat ng mga babae. Simula pagkabata, Parehas na minahal si Yvonne ng kanyang mama at papa, at kahit ang kanyang tito, tita, at pinsan ay minahal din siya ng sobra. Hindi kailanman nagdusa ng kahit anong paghihirap at pagdurusa si Yvonne sa paglaki niya. Lumaki siyang malambing na babae sa pamilya.Ang relasyon niya kay Marcus ang tanging nagparamdam sa kanya ng pagkagipit. Tulad ng naramdaman niya mula kay Old Master Shaw. Ito ay dahil nasaksihan niya kung paano malupit na tratuhin ni Old Master Shaw si Sabrina na siyang sobrang nakaramdam ng takot si Yvonne kay Old Master Shaw. Habang lumilipas ang panahon, kahit si Old Master Shaw ay naramdaman ang takot niya sa kanya. Sa isang pagkakataon, kumuha na ng inisyatibo si Old Master Shaw na tanungin si Yvonne, "Anak ko, para kang isang takot na maliit na uwak. Bakit sa tuwing nakikita mo ako ay lilingon ka sa iba at hindi makapagsalita kahit na isang katiting na salita sa a
Nagulat ang lahat sa sinabi ni Ryan.“Sa kasalukyan, buntis ang aking pinakamamahal na asawa ng kambal! Isipin niyo yun! Nabuo ang kambal namin habang sobrang abala siya sa pagdadraft ng architectural design! Ang galing ng asawa ko diba?” Masayang sabi ni Ryan. Dahil dito, biglang namula si Ruth. Siya ang bride kaya kung siya ang papapiliin, ayaw niya muna sanang iaannounce na buntis siya! Pero huli na ang lahat dahil saktong sakto ang sinabi ni Ryan para sindakin ang mga mayayabang na babaeng pinagtatawanan siya kanina. Sobrang laki ng benepisyo ng ginawa ni Ryan dahil may tradisyon sa KIdon City na sa araw ng kasal, ipapahiya ng mga bisita ang bride. Pero ngayong sinabi na ni Ryan na buntis siya, wala ng naglakas ng loob na gawin yun!Sobrang engrande ng kasal nina Ruth at Ryan, kaya sobrang nakatulong ito sa confidence ni Ruth. Alam niya na kumpara sa asawa nina Jane at Sabrina, hindi hamak na mas mababa si Ryan, pero dahil hindi naman nagkaroon ng engrandeng kasal ang mga ito
”Tamaaa! Pero ano pa nga bang magagawa natin. Siya ang type ng young prince kaya kahit na sumalampak pa tayo dito, wala na tayong magagawa.” “May naisip ako! Bakit kaya hindi natin batiin ng bagong kasal ng Spanish mamaya? Tignan natin kung anong magiging reaksyon niya.” “Uy, gusto ko yang ideya na yan.”“Haha! Gusto ko siyang makita na mamula sa kahihiyan.” “Eto nga… balita ko napaka baba daw ng self esteem niya.”“Haha! Tara batiin na natin siya..”Galing sa mga prominenteng pamilya ang grupo ng mga babae. Hindi sila maawat sa paguusap at pagtatawanan habang naglalakad papunta sa direksyon ni Ruth. Nang oras na yun, kasalukuyang nakikipag usap si Ruth sa mga Poole. Hindi naman siya nakakaramndam ng anumang kaba at takot dahil kagaya nga ng sinabi ni Sabrina, wedding niya yun at siya ang host kaya tama lang na kausapin niya ang mga bisita nila.Noong malapit na ang grupo ng mga magagandang babae kay Ruth, sakto namang may dumating na isang napaka gwapong foreigner na nakas
Ika-labing-apat ng Pebrero noon at malamig ang panahon. Subalit para sa Grand Enigma Hotel, ito ay tila nasa kalagitnaan ng tagsibol. Maraming magagandang babae at mga marilag na babae mula sa iba't ibang panig ng bansa ang nagtipon sa marilag na hotel na iyon. Ngunit ang pinakamagandang babae sa araw na iyon ay ang bungang-bisig na si Ruth.Normal na sobrang lamig tuwing February 14, pero pinainit ng mga nagagandahan at eleganteng kababaihan ang Grand Enigma Hotel. Siyempre, ang pinaka maganda sa lahat ay walang iba kundi ang bride na si Ruth. Ang wedding dress na suot niya ay nagkakahalaga ng mahigit one million dollar na personal na dinesign at pinatahi ni Sabrina sa ibang bansa. Sahill hindi nakasuot ng magandang wedding dress, gusto niyang maranasan ito ni Ruth. Habang nakaupo sa dressing room, hindi napigilan ni Ruth na humagulgol. “Sabrina, sobrang swerte ko talaga na nkilala ko kayo. Maaga akong nawalan ng mga magulang at pamilya kaya kung hindi dahil sainyo ni Yvonne, bak
Noong nine years old ako, sobrang hirap ng pamilya namin na hindi kami makabili ng sapatos. Nagkataon, isang araw nakita ko nag nagtapon ka ng sapatos sa basurahan. Hinintay kitang umalis bago ako lumapit, pero bumalik ka at kinuha mo sa akin yung sapatos. Ginawa mo akong katatawanan. Ang sabi mo sa akin, kumahol ako na parang aso, pagkatapos, naaliw ka at marami ka pang ibang pinagawa sa akin. Siyempre, bata pa ako nun at gustong gusto ko na magkaroon ng bagong sapatos kaya ginawa ko lahat ng mga pinagawa mo.”Hindi nakapag salita si Lily. Naalala niya yun. Noong mga panahon na yun, bilang anak ng isang mayamang pamilya, hindi niya naman kailangang personal na magtapon sa basurahan, pero nang makita niyang may nagkakalkal ng basura na kaedaran niya, naisip niya na mukhang masayang pag tripan ito kaya kumuha siya ng isang pares ng luma niyang sapatos bilang pain. Hindi naman ikinakaila ni Lily na sobrang natuwa siya sa ginawa niya at para sakanya wala lang yun. Sa totoo lang, ang bu