Lumingon si Sabrina para hanapin ang isang medyo pamilyar na mukha. Ang babae ay nakadamit ng katangi-tanging at mayabang sa bawat kilos niya.‘Pasensya na..pero pwede ko ba malaman kung sino ka...?’ Tanong ni Sabrina, habang pilit niyang hinahanap sa memorya ang mukha na nasa harapan niya, pero parang hindi niya mawari kung kanino siya nanay.‘Ha! Tumigil ka sa paglalaro! Ilang beses mo na akong kinausap ngayon! Ang iyong anak na babae ay patuloy na kumukuha ng mga laruan mula sa aking anak na babae at ibinabalik mo ito sa bawat pagkakataon, at ngayon ay gusto mong subukan at magpanggap na hindi mo nakikilala. ako?’Sa wakas ay naalala ni Sabrina na ang babaeng nauna sa kanya ay ang ina ni Carol, kaklase ni Aino. Nasiyahan si Carol sa pagbibigay ng kanyang mga laruan kay Aino bilang regalo, kahit na tinanggihan ito ni Aino. Ang kilos ng pagbabahagi ng mga laruan ay walang ibang ibig sabihin kundi ang katotohanan na ang mga bata ay natututong magbahagi, ngunit iginiit ng ina ni Carol n
Parang lalong naguluhan si Aino. ‘Sabado ngayon, hindi magtratrabaho ang tatay mo. At kahit na siya ay magtrabaho, pwedeng makipaglaro sa’kin si mommy, Bakit ka nandito?’‘Workaholic ang daddy mo, pero nagbago siya simula nang bumalik ang mommy mo.’‘Naging mas mabuti ba siya?’ Tanong ni Aino, nakayuko ang ulo sa gilid.Umiling si Kingston. ‘Hindi hindi hindi, naging katulad siya ng isang mayamang lalaking protagonist siya sa mga soap operas’Agad na napukaw ang interes ni Aino sa pagbanggit ng "soap opera" at agad na nakiusap kay Kingston na ipaliwanag kung ano ang ibig sabihin ng termino.‘Well, soap opera kung saan ang mama at papa ko lang ang magandang at mabuting tao sa tv, lalo na si papa, napaka-gwapo niya at spoiled ang mommy mo bulok. Pero marami rin namang masasamang babae, at ano. ginagawa nila buong araw ay subukang pigilan ang mommy mo na pakasalan ang daddy mo. Soap opera yan para sa iyo’ paliwanag ni Kingston, sinusubukang gawing simple ito hangga't maaari.‘Nakuha ko na
Lalo na ang hotel na ito.Nang makarating si Sabrina sa pintuan, makikita niya na ang hotel na ito ay tiyak na hindi sa isang lugar na madalas na madalas na ang mga ordinaryong suweldo, at ang maliit na partido ngayon ay hindi kasing simple ng pagbabayad ng limampung libong dolyar. Maaaring may iba pang mga gastos sa paggasta.Sa kabutihang palad, mayroon siyang limang milyong dolyar na pondo sa kabayaran na ibinigay sa kanya ni Sebastian. Kung sakaling kailangan niyang kumuha ng labis na pera, makakaya pa rin niya.Napalakas si Sabrina at dinala si Aino sa malaking pribadong silid na inayos nang maaga.Maingay ito sa malaking pribadong silid."Ina ni Susan, ang iyong bag ay isang limitadong edisyon, tama? Mukhang mahal ito, "mariing pinuri ng ina ni Carol ang ina ni Susan."Hindi, binili ako ng aking asawa ng bag na ito mula sa Hong Kong. Sobrang mura, bahagyang higit sa siyam na libong dolyar. Sa pamamagitan ng paraan, ang iyong bag ay maganda din, kung ano ang tatak nito? Mukh
"Kumusta, ina ni Aino, sa wakas narito ka na. Akala ko takot kang pumunta."Kinamot ng nanay ni Carol ang bato sa kanyang daliri habang tinitingnan si Sabrina na may isang mapanunuya na ekspresyon.Hindi napagtanto ni Sabrina ang ina ni Carol at ang nalalabi sa nalalapit na paninibugho sa kanya ng mga mayayamang kababaihan.Hindi niya sinagot ang tanong, ngunit tinanong lamang si Aino sa isang banayad na tinig, "Aino, nais mong makipaglaro sa mga batang ito?"Masayang tumango si Aino. "Siyempre, Mommy. Susan, Carol, lahat ng mga bata ay mabait sa akin."Malumanay na ngumiti si Sabrina at sinabi, "Gusto mo ang kindergarten na ito, hindi ba?"Tumango ulit si Aino. "Siyempre Ma, lahat sila ay aking mga kaibigan. Gusto ko ang kindergarten na ito. Pero Ma, kung hindi mo ako gusto dito, hindi ko iniisip ang paglilipat sa ibang paaralan."Nang sabihin niya ang huling pangungusap, ang tono ni Aino ay malinaw na nag-iisa.Inilagay ni Sabrina ang kanyang ulo laban sa ulo ng kanyang anak na
NIlakihan ni Sabrina ang kanyang mga mata sa malambot at kulay berdeng bagay na may black prints sa kamay ng nanay ni Carol. Malinaw na ito ay isang ahas. Sumigaw ang nanay ni Carol, nanginginig ang kanyang mga kamay at tinapon ang ahas sa sahig, ang maliit na ahas ay tumiklop at nahulog sakanyang mga paa. Umiyak nang malakas ang nanay ni Carol, nanginginig ang kanyang mga binti at muntik na siyang maihi sakanyang pantalon. “Hee hee hee, ha ha. Tita, matatakutin ka talaga, tingnan mo ako, tingnan mo ako.” Yumuko si Aino nang nakangiti, kinuha niya ang ahas at pinaglaruan ito sakanyang mga kamay. Sa likod niya ay may grupo ng mga bata na tumatawa rin. Kahit na si Carol ay tinawanan ang sarili niyang nanay. “Ma! Bakit ka takot na takot? Wala tayong kinakatakutan! Hindi naman ‘yan totoong ahas, laruan lang ‘yan! Haha, Ma, tignan mo nga ‘yang sarili mo, nakakatawa ‘yong itsura mo.” Ang nanay ni Carol at ang iba pang mga babae ay natulala. Lahat sila ay takot na takot at naging ku
“Susan, halika na rin dito!” “Sydney, pumunta ka na rito!” “Ken!” Sumunod naman ang ibang mayayamang magulang, binalaan ang kanilang mga anak na wag na makipaglaro kay Aino kahit kailan. Pero, iba ang naiisip ng mga bata. “Mommy, hindi naman si Aino ang may dala ng ahas dito eh. Kay Carol ‘yon.” Sabi ni Mia. Tumango rin si Carol. “Ma, sakin ‘yong laruan na ‘yon. Gustong gusto ko ‘tong laruan na ahas! May nakasalubong akong bata kanina at nakipagpalit ako ng laruan para rito. Lahat ng bata sa klase ko ay nagustuhan din ito. Ang saya!” “Carol Long!” sumigaw nang malakas ang kanyang nanay, gusto niya itong sampalin. “Hindi ka naman ganyan dati! Naging ganyan ka lang matapos mong makipaglaro kay Aino! Itapon mo ‘yang ahas na ‘yan!” Umiyak si Carol. Nakatayo si Aino sa tabi ng nanay niya, tumungo at tumingin kay Sabrina. “Mommy, gusto ko nang umuwi.” Magaling mag obserba si Aino, alam niya kapag ayaw sakanya ng isang tao. “Dahil nandito ka na, hindi ka pwedeng umalis na wala
Mukhang kanina pa sila hinihintay ng lalaki. Tindig palang, halatang malakas na ito kaya hindi naiwasan ni Sabrina na mapataatras. Mabuti nalang, maliit at maliksi si Aino kaya nakaiwas ito kaagad. Sa lakas ng impact, napaatras si Sabina ng mga 170 centimeters at muntik ng mawalan ng balanse. “Madam, ayos lang po ba kayo?” Dali-daling sinalo ng lalaki ang kamay at baywang ni Sabrina kaya imbes na sa sahig ay sa matikas nitong braso siya nalaglag. Pero ang hindi nila alam ay mula sa hindi kalayuan, sunod-sunod ang pag click ng shutter ng isang paparazzi…. “Ang ganda ng anggulong ‘to!” Nang sandali ring yun, tinignan ni Sabrina ang mukha ng lalaking. Hindi siya makapaniwala kasi mukhang peke ang mukha nito dahil sa sobrang kapal ng make up. Nang magtagpo ang kanilang mga mata, bigla siyang nahiya at dali-daling umayos ng tayo. "Pasensya ka na nabangga kita!" "Isang karangalan na mabangga ng isang magandang babaeng kagaya mo." Nakangiting sagot ng lalaki. "Mabuti naman at
Umirap siya na para bang wala siyang respeto sa grupo ng mga manhid na babae sa harap niya, "Wala nang nakikipaglaro nang ganito ngayon. Sa tingin niyo ba talagang bigla na lang kayo naging parte ng mayayaman ngayon dahil lang ilang sampung milyon ang halaga niyo at meron kayong ilang pag-aari? Tumingin nga kayo ulit sa salamin."Walang nasabi ang mga mayayamang babae.Pagpapatuloy ni Emma, "Ang grupo ng mga probinsyanang katulad niyo, gumagawa ng walang katuturan. Nirentahan niyo pa nga ang pinaka malaking kwarto sa hotel na to na pag-aari ng pamilya ko at 600,000 lang ang siningil namin sa inyo para sa lahat, kaya ba naisip niyo na nasa mumurahing motel lang kayo?!"Ang mama ni Carol ang unang sumagot. Sa kabila ng lahat, ang Long family ay nagmamay-ari ng ilang daang milyon na halaga ng ari-arian sa South City. Agad niyang sinubukang ngumiti na para bang humihingi ito ng tawad, "Uhm...Miss Poole, salamat sa payo mo, sa tingin ko... natuto na kami dito.""Natuto? Ano namang natut