Bumaba si Sabrina sa kotse at pinuntahan si Aino na sunduin si Aino mula sa kinder. Sa sandaling iyon, nagpaalam si Aino sa isang batang babae na kasing taas niya at sinabi ‘Bye, Susan.’Ang batang babae, si Susan, ay iniiwan ang kindergarten kasama ang kanyang ina.Nang mapansin ni Aino na nandoon din si Sabrina, mabilis siyang tumakbo sa pagkakayakap, sumisigaw, ‘Kita n'yo, Susan, narito ang aking ina upang sunduin din ako.’Sa ilang hakbang lamang, naabot niya si Sabrina na nagkataon na nakatayo sa tabi mismo ng ina at ni Susan.Magalang na binati sila ni Sabrina. ‘Masaya akong makilala ka.’Tinaas ni Susan ang kanyang ulo at binati ang likod ng may marahang boses. ‘Kumusta tita, mabuting magkaibigan kami ni Aino.’Gayunpaman, katatapos lamang niyang magsalita ay hinila siya ng malakas ng kanyang ina. Pinagalitan niya, ‘Huwag kang makipagkaibigan sa isang tulad niya. Pangit manamit ang kanyang nanay.’Ang kanyang mga komento ay nag-iwan sa parehong Sabrina at Aino sa isang pagkawala
Napansin kaagad ni Sebastian na hindi masyadong pinaghandaan ni Sabrina ang damit nito, kaya nag order kaagad siya ng mga damit na pagpipiliin nito sa sarili niyang clothing stores. Pagkatapos nilang mag lunch, sakto ring dumating ang dalawang sasakyan na punong puno ng mga inorder niyang damit. Sa sobrang dami nito, kinailangan nila ng apat na assistant para maipasok ang mga ito sa loob ng apartment ni Sabrina. Meanwhile, in her excitement, Aino began shrieking happily and sounded much like a bird. After all, she had never seen her mum wearing anything fancy when they were living in Ciarrai County. Now, with so many pretty clothes to choose from, no one will ever make fun of how she looked anymore.Hindi makapaniwala si Sabrina sa nakikita niya, maging si Aino rin ay walang mapaglagyan ang saya dahil ngayon niya lang makikitang magsusuot ang Mommy niya ng mamahaling damit! Palaging nabubully ang Mommy niya noong nakatira pa sila sa Ciarrai County dahil sobrang simple lang nitong
Kasabay nito, gusto ni Sabrina na matuwa.Sa wakas natagpuan na ni Sebastian ang kanyang katapat!“Okay!” biglang sabi ni Sebastian.Masayang tanong ni Aino ng umaasa, "Handa ka bang tulungan ako...?""Hindi!" Sa kanyang pagkadismaya, pinutol siya ni Sebastian sa kalagitnaan ng pangungusap.Nang marinig niya iyon, nawalan ng masabi si Aino."Maaari mo akong tawagin kahit anong gusto mo, ngunit hindi kita tutulungang i-set up ang laruan kahit na ano pang mangyari." Ang tono ni Sebastian ay parang kalmado ngunit matatag sa parehong oras.Tila nabigo nito si Aino. Sumimangot siya at galit na sinabi, "Ayoko nang buuin ang laruan! Ayokong paglaruan ito! Tapos ang problema! Hmph!”Ang mga batang nasa apat hanggang limang taong gulang ay madaling mawalan ng focus. Hindi nila naiintindihan ang konsepto ng tiyaga.Kung tutuusin, napakabata pa ni Aino. Nakasanayan na niyang sumuko palagi, kahit noong nananatili siya sa Ciarrai county.Gayunpaman, palaging humihingi ng tulong si Aino sa kanyang T
Nasiyahan si Sabrina na panoorin kung paano natuwa si Aino sa kanyang sariling gawa.Sobrang nakakaantig na makita ang isang bata na gumagawa ng isang bagay sa kanyang sarili.Higit pa rito, ang karanasan na ito ay tila nag-udyok sa kanya at kay Aino.Matapos mabuo ang kanyang unang robot sa pamamagitan ng dedikasyon at pagpupursige, ang interes ni Aino ay nagsimula ring lumago. Hiniling pa niya na magtayo ng pangalawa.Gayunpaman, nang marinig niya ito, itinaas ni Sebastian ang kanyang kilay at binalaan siya, "Mas mahirap pa ito kaysa sa natapos mo kanina."Hindi niya inaasahan na magtatagumpay si Aino sa pagkakataong ito.Bata pa siya kung tutuusin. Higit pa rito, naniniwala siya na dapat mayroong isang order para sa lahat, at kasama na rin ang paggawa ng mga robot. Ang isa ay kailangang umunlad nang paunti-unti, nagsisimula sa isang bagay na simple bago lumipat sa isang mas mahirap.Gayunpaman, ginawa lamang nitong mas mapagkumpitensya si Aino. Tinaasan niya ng kilay pabalik ang ama
Si Sebastian ang pinuno ng kanyang buong pamilya at halos may kontrol sa buong lungsod. Para siyang hari sa lupaing ito.Gayunpaman, gagawin pa rin niya ang lahat para sa kanyang anak. Ang mga tao ay kakaibang nilalang.Dahil bihirang makita ni Sabrina ang kanyang anak na napakasaya, nagpasya siyang huwag na siyang istorbohin. Nang halos mag-nine thirty na, nagsimulang makaramdam ng pagod si Aino kaya dinala siya ni Sabrina sa banyo para maligo. Pagkatapos, tinulungan niya si Aino na magpalit ng cute set ng pajama na may Pikachu theme. Habang si Aino ay nakahiga sa kama, nagsimula siyang bumulong, "Ma, gusto ko si dad... Stinky Bum na basahan ako ng mga kwento."Nang marinig niya ito, hindi alam ni Sabrina kung paano sasagutin.Bago pa siya makatanggi kay Aino, biglang pumasok si Sebastian mula sa kanyang likuran, na parang sakto ang kanyang pagdating.Iba pala ang mga kwento niya sa karaniwang kinukuwento ni Sabrina.Noon nagbabasa lamang siya ng magaganda at masasayang kwento kay Ai
Dumating ang umaga.Dahil maganda ang panahon, ang ilang sikat ng araw ay nakalusot sa mga kurtina na gumising kay Sabrina.Nang bumangon siya, napagtanto ni Sabrina na walang na siyang katabi sa kama. Inisip niya na malamang na nagising na si Sebastian, dahil napaka-punctual na tao nito.Gayunpaman, hindi pa siya makatayo. Nagpasya siyang manatili sa kama nang mas matagal, dahil pagod pa rin siya sa kagabi.Pagkatapos ng masayang gabi, si Sabrina ay hindi na makalakad ng diretso ngayon. Nanginginig pa rin ang mga paa niya, at kinailangan pa niyang ibalanse ang sarili sa dingding habang ginagawa ang kanyang unang hakbang.Nang lumabas si Sebastian mula sa banyo at makita siya, napansin niyang may mali. Agad siyang nagtanong, "Ano ang nangyayari sa iyo?"Biglang namula ang mukha ni Sabrina.Sumimangot siya at mabilis na sumagot, "Ano ang mali sa akin? Dapat alam mo kung bakit! Hindi mo ba naaalala ang ginawa mo kagabi?"Hindi alam ni Sebastian ang isasagot.Nang sa wakas ay kumalma na s
Nang marinig ni Sabrina ang sinabi ni Sebastian, hindi niya alam kung ano ang sasabihin.Siguradong may mali sa sense of fashion ni Sebastian.Gayunpaman, nagpalit pa rin siya ng ibang damit dahil ayaw niyang masyadong mag-stand out.Sumigaw si Aino bilang pagtutol nang makita niya ang bagong damit, "Mukhang hindi ito maganda!"“Objection denied!” Napatingin si Sebastian kay Aino. “Dahil pareho kaming pumayag ng nanay mo, doon tayo sa karamihan. Your objection is denied!”Nagsimulang mag-pout ang batang babae at inikot ang kanyang mga mata kay Sebastian. “Tatalunin ulit kita kapag gumawa tayo ng mga robot mamayang gabi! Hmph!”Nang marinig ito, hindi napigilan ni Sabrina ang mapangiti.Gayunpaman, agad siyang napatigil sa pagtawa nang mapansin niyang nakatitig sa kanya si Sebastian.Pagkatapos noon, hindi na nagsalita ang tatlo sa isa't isa hanggang sa dumating si Kingston at sinundo sila. Nang sumakay ang pamilya sa kotse, naramdaman ni Kingston ang kakaiba at hindi pamilyar na hangin
Ang mga bata ay madalas na masyadong matapat para sa kanilang sariling kapakanan.Nang marinig niya ang mga salita ni Aino, namula ang mukha ni Sabrina na nagsimula itong magmukhang isang panghinang. Dahil sa kawalan ng pag-asa, mabilis siyang humingi ng tulong kay Sebastian.Agad siyang nag-utos, "Stop the car!"Habang pinipindot niya ang preno, nanginginig ang mga kamay ni Kingston. "Master Sebastian..."‘Ako... hindi pa ako nagbabalita, wala pa akong nabubuhos na sikreto, kaya hindi mo na ako kailangang parusahan dito, di ba? Tsaka kahit parusahan mo ang isang tao, dapat ang munting prinsesa muna, di ba?’ takot na isip niya.Pagkatapos ng lahat, kahit ang royalty ay kailangan sumunod sa batas di ba?Naglalagay ng nakakaawang ekspresyon, sinubukan ni Kingston na makiusap kay Sabrina.Alam niyang makabubuting humingi ng awa sa ginang. Pagkatapos ng lahat, siya ay isang matigas na kendi na may malambot na loob.Tiyak na sabi ni Sabrina na namumula pa rin kay Kingston, "Ayos lang, Assis
"Lahat kayo ay inakusahan ako! Ako, at si Ryan Poole, at iiyak na lang dito!"Sa sandaling iyon, wala kang mapapansing bahid ng pagkapiyok sa tinig ni Ryan. Alam ni Sabrina na nagmamalaki lang siya. Siya'y lubos na nagmamalaki."Dalhin mo kami agad kay Ruth! Kung hindi mo kami ipapakita ang daan, bubugbugin kita ng husto!" sabi ni Sabrina na puno ng inis."Sige ba! Aunt Sabrina!" Tumalikod si Ryan at tumungo papunta sa ward."Sandali, Ryan. Sandali!" Tawag muli ni Sabrina. Lumingon si Ryan at tumingin kay Sabrina. "Anong mayroon?""Sabihin mo muna sa akin, mayroon ka bang mga lalaki, babae, o kambal?""Hindi ko sasabihin! Hindi ko muna sasabihin! Hindi ko lang sasabihin sa iyo!" Sinabi ni Ryan na may walang katulad na bastos na ekspresyon.Napakayabang ni Ryan na nagawa pa niyang humini sa tono. Nainis doon si Sabrina at kahit ang grupo ng tao sa likod niya ay sobra rin nakaramdam ng galit at gulat. Gayunpaman, nang makitang naging ama lang si Ryan noong araw na iyon, hindi ni
Nakatayo mag-isa si Ryan sa labas ng delivery room at kakaiba ang kanyang ekspresyon. Takot na takot si Sabrina at sobra ang kalabog ng kanyang puso. Hinawakan niya si Ryan at nagtanong, "Nasaan si Ruth? Bakit hindi ko naririnig ang sigaw niya? Sabihin mo sa akin, kumusta si Ruth?"Tinaas ni Ryan ang mga kilay niya at tumingin kay Sabrina. "Alam mo ba, Aunt Sabrina?""Ano?" tanong ni Sabrina. "Si Ruth... pagkatapos niyang madala sa delivery room, inabot ng hindi aabot... hindi aabot ng isang oras at pinanganak niya ang dalawang bata!"Hindi nakapagsalita si Sabrina. Napatigil din si Sebastian."Walang sakit na naramdaman si Ruth, alam mo ba 'yon? Hindi pa ako kailanman nakakita nang ganoong kabilis na pagpapanganak, Aunt Sabrina. Talagang nirerespeto ko noon noong ikaw, si Aunt Jane, at ang asawa ni Zayn na si Hana, noong nanganak, lahat kayo ang pineke ang mahirap na proseso. Hahaha..."Walang masabi si Sabrina. Pagkatapos ng mahabang panahon, tinaas niya ang kanyang kamay at
Bago pa malaman ng kahit na sina, agad binuhat ni Ryan ang asawa niya at nagmadali palabas nang nagmamadali. Ang lahat sa kasal at masasabi na agad kung anong nangyayari. Tumabi sila nang sa dalawang grupo kasama ang isang grupo na umatras sa kasal ni Yvonne at ang iba ay sinundan si Ryan sa kasal. Doble ang saya ni Yvonne sa araw na iyon. Hindi dahil sa kasal niya lang, pero pati na rin dahil manganganak na ang kaibigan niya. Nadala pa rin ang kasal sa isang sobrang buhay kasiyahan. Pagkatapos matapos ang kasal at hinatid na nila si Yvonne at Marcus paalis para matapos na nila ang kasal pagkatapos ay si Sabrina at ang iba pang mga tao ay pumunta sa hospital. Hindi maikukumpara ang pag-alala ni Sabrina sa buong biyahe niya papuntang hospital. Dahil iyon din ang unang pagkakataon na manganganak si Ruth at kambal pa ito, hindi lang alam ni Sabrina kung magiging maayos ang magiging delivery ito at kung cesarean na seksyon ba ang kailangan. Sa buong paglalakbay, pinipilit ni Sabrina si
Hindi makapaniwalang tumingin si Old Master Shaw kay Yvonne. "Anak ko, pinag-isipan mo na ba ito nang mabuti? Hindi ka na ba... natatakot sa akin? Hindi ka na ba... galit sa akin?"Nakaramdam ng hiya si Yvonne. "Alam mo po 'yon?""Siyamnapung taon na ako. Magiging matandang halimaw na ako. Ano pa ba ang hindi ko malalaman? Inisip ko na ito. Kung ayaw mo sa akin, pupunta ako sa nursing na pabahay pagkatapos niyang makasal ni Marcus..." sabi ni Old Master Shaw. "Hindi..." Hindi ganoo'ng kawalang puso si Yvonne. "Pasensya na. Malapit ako kay Sabrina at natuklasan ko ang maraming tao na abusuhin at pahiyain siya. Mula nung mga impostora mo pong mga apo na patuloy siyang sini-set up para paulit-ulit na abusuhin si Sabrina. Talagang galit ako sayo nang sobra mula noon. Hindi mo maiisip kung paano tumakas si Sabrina at ang kanyang ina nang may ngipin sa mga balat nila. Sobrang nakakaawa sila. Kaya, sa mahabang panahon, natatakot po ako sa'yo dahil...""Simula ngayon, nag-iba na ang opinyon
Kahit na takot si Yvonne magpakasal, siya ang pinakamasaya sa lahat ng mga babae. Simula pagkabata, Parehas na minahal si Yvonne ng kanyang mama at papa, at kahit ang kanyang tito, tita, at pinsan ay minahal din siya ng sobra. Hindi kailanman nagdusa ng kahit anong paghihirap at pagdurusa si Yvonne sa paglaki niya. Lumaki siyang malambing na babae sa pamilya.Ang relasyon niya kay Marcus ang tanging nagparamdam sa kanya ng pagkagipit. Tulad ng naramdaman niya mula kay Old Master Shaw. Ito ay dahil nasaksihan niya kung paano malupit na tratuhin ni Old Master Shaw si Sabrina na siyang sobrang nakaramdam ng takot si Yvonne kay Old Master Shaw. Habang lumilipas ang panahon, kahit si Old Master Shaw ay naramdaman ang takot niya sa kanya. Sa isang pagkakataon, kumuha na ng inisyatibo si Old Master Shaw na tanungin si Yvonne, "Anak ko, para kang isang takot na maliit na uwak. Bakit sa tuwing nakikita mo ako ay lilingon ka sa iba at hindi makapagsalita kahit na isang katiting na salita sa a
Nagulat ang lahat sa sinabi ni Ryan.“Sa kasalukyan, buntis ang aking pinakamamahal na asawa ng kambal! Isipin niyo yun! Nabuo ang kambal namin habang sobrang abala siya sa pagdadraft ng architectural design! Ang galing ng asawa ko diba?” Masayang sabi ni Ryan. Dahil dito, biglang namula si Ruth. Siya ang bride kaya kung siya ang papapiliin, ayaw niya muna sanang iaannounce na buntis siya! Pero huli na ang lahat dahil saktong sakto ang sinabi ni Ryan para sindakin ang mga mayayabang na babaeng pinagtatawanan siya kanina. Sobrang laki ng benepisyo ng ginawa ni Ryan dahil may tradisyon sa KIdon City na sa araw ng kasal, ipapahiya ng mga bisita ang bride. Pero ngayong sinabi na ni Ryan na buntis siya, wala ng naglakas ng loob na gawin yun!Sobrang engrande ng kasal nina Ruth at Ryan, kaya sobrang nakatulong ito sa confidence ni Ruth. Alam niya na kumpara sa asawa nina Jane at Sabrina, hindi hamak na mas mababa si Ryan, pero dahil hindi naman nagkaroon ng engrandeng kasal ang mga ito
”Tamaaa! Pero ano pa nga bang magagawa natin. Siya ang type ng young prince kaya kahit na sumalampak pa tayo dito, wala na tayong magagawa.” “May naisip ako! Bakit kaya hindi natin batiin ng bagong kasal ng Spanish mamaya? Tignan natin kung anong magiging reaksyon niya.” “Uy, gusto ko yang ideya na yan.”“Haha! Gusto ko siyang makita na mamula sa kahihiyan.” “Eto nga… balita ko napaka baba daw ng self esteem niya.”“Haha! Tara batiin na natin siya..”Galing sa mga prominenteng pamilya ang grupo ng mga babae. Hindi sila maawat sa paguusap at pagtatawanan habang naglalakad papunta sa direksyon ni Ruth. Nang oras na yun, kasalukuyang nakikipag usap si Ruth sa mga Poole. Hindi naman siya nakakaramndam ng anumang kaba at takot dahil kagaya nga ng sinabi ni Sabrina, wedding niya yun at siya ang host kaya tama lang na kausapin niya ang mga bisita nila.Noong malapit na ang grupo ng mga magagandang babae kay Ruth, sakto namang may dumating na isang napaka gwapong foreigner na nakas
Ika-labing-apat ng Pebrero noon at malamig ang panahon. Subalit para sa Grand Enigma Hotel, ito ay tila nasa kalagitnaan ng tagsibol. Maraming magagandang babae at mga marilag na babae mula sa iba't ibang panig ng bansa ang nagtipon sa marilag na hotel na iyon. Ngunit ang pinakamagandang babae sa araw na iyon ay ang bungang-bisig na si Ruth.Normal na sobrang lamig tuwing February 14, pero pinainit ng mga nagagandahan at eleganteng kababaihan ang Grand Enigma Hotel. Siyempre, ang pinaka maganda sa lahat ay walang iba kundi ang bride na si Ruth. Ang wedding dress na suot niya ay nagkakahalaga ng mahigit one million dollar na personal na dinesign at pinatahi ni Sabrina sa ibang bansa. Sahill hindi nakasuot ng magandang wedding dress, gusto niyang maranasan ito ni Ruth. Habang nakaupo sa dressing room, hindi napigilan ni Ruth na humagulgol. “Sabrina, sobrang swerte ko talaga na nkilala ko kayo. Maaga akong nawalan ng mga magulang at pamilya kaya kung hindi dahil sainyo ni Yvonne, bak
Noong nine years old ako, sobrang hirap ng pamilya namin na hindi kami makabili ng sapatos. Nagkataon, isang araw nakita ko nag nagtapon ka ng sapatos sa basurahan. Hinintay kitang umalis bago ako lumapit, pero bumalik ka at kinuha mo sa akin yung sapatos. Ginawa mo akong katatawanan. Ang sabi mo sa akin, kumahol ako na parang aso, pagkatapos, naaliw ka at marami ka pang ibang pinagawa sa akin. Siyempre, bata pa ako nun at gustong gusto ko na magkaroon ng bagong sapatos kaya ginawa ko lahat ng mga pinagawa mo.”Hindi nakapag salita si Lily. Naalala niya yun. Noong mga panahon na yun, bilang anak ng isang mayamang pamilya, hindi niya naman kailangang personal na magtapon sa basurahan, pero nang makita niyang may nagkakalkal ng basura na kaedaran niya, naisip niya na mukhang masayang pag tripan ito kaya kumuha siya ng isang pares ng luma niyang sapatos bilang pain. Hindi naman ikinakaila ni Lily na sobrang natuwa siya sa ginawa niya at para sakanya wala lang yun. Sa totoo lang, ang bu