Lalong kumabog ang puso ni Nigel.Sinuri niya si Sabrina. May nais siyang sabihin ngunit hindi. Pagkatapos ay tiningnan niya ang pito o walong mga sosyalidad na pinamunuan ni Selene at sinabi sa isang medyo nadidismayang tono, ‘Ang pamilya Conor aybumagsak, kaya't ang mga taong tulad mo ay ang baba ng tingin sa akin at ginagawa akong katatawanan. Napahiya lang ako.’ ‘Gayunpaman, may isang bagay na sigurado ako, kahit na ano, pinsan ko pa rin si Sebastian. Hindi mahalaga kung ano, si Sebastian ay hindi makaupo sa akin.’‘Isa pa, Selene Lynn!’Pinagsabihan siya ni Selene ng may tinalas na tono, ‘Nigel Conor, you dared call me by my name!’Ninisinis ni Nigel na may paghamak, ‘Wala akong pakialam kung ikaw ang mapapangasawa ng pinsan kong si Sebastian! Alam ko lang na itong babaeng dinala mo, Sabrina, ay ang babaeng dinakip pabalik ni Sebastian. Ang pinsan ko ay medyo kakaibang tao. Hangga't ang tao ay pag-aari niya, kahit na ito ay isang bilanggo na dinala niya pabalik, hindi niya p
Sinabi ni Nigel, ‘… Sabrina, ang insidente na iyon ay lumipas na sa loob ng maraming taon. Kaya hindi mo pa rin ako mapapatawad ngayon?’Ngumiti si Sabrina. ‘Master Nigel, hindi na ako ang maliit na batang babae anim na taon na ang nakalilipas. Wala akong pinapangarap ngayon. Ang pagpapatawad ay hindi umiiral sa pagitan mo at ko. Hindi kita kinapootan. Gusto ko lang na mas prangka ka, okay?’‘Sabrina! Maniwala ka sa akin, okay? Mula ngayon, ako, si Nigel Conor, ay hindi na ako gagawa ng anumang bagay upang mapahiya ka pa …Ito ay nangyari na sa oras na ito, isang binata ang lumabas mula sa pribadong silid na kinaroroonan ni Nigel. Sa isang kisap mata, nakita niya si Nigel na hinihila ang kamay ni Sabrina. “Nigel, iniisip ko kung ano ang ginagawa mo matapos ang mahabang panahon ng pag-alis. Napalandi mo pala ang mga sisiw dito. Hayaan mong sabihin ko sa iyo, ang sisiw sa pribadong silid ay halos lumuluha na naghihintay sa iyo. Sobra kung hindi ka pumasok!’Walang pasensya ang tono n
Si Sabrina ay naipit sa gitna ng mga tao. Talagang nakakahiya pakinggan ang mga pang-asar nila sakanya.Nadama rin ni Nigel ang pagaalangan.Maaari nilang sabihin o gawin ang anuman ayon sa gusto nila sa harap niya, ngunit naramdaman ni Nigel na ito ay isang uri ng panlalait kapag ito ay nasa harap lang nila si Sabrina. Nangyari lang na sa oras na ito, dalawa sa matangkad at maayos na kalalakihan na nagmula sa harap ang humawak kay Sabrina sa pagitan nila at naglakad papasok.“Tara na, bansot na babae! Nasa labas ka na kanina ng pinto, pero hindi ka pumasok para umupo. Hindi mo talaga alam kung anong batas dito. Mayroong magandang kasabihan tungkol sa, masasamang bagay pero gusto magkaroon ng magandang reputasiyon? Kahit gaano pa kagandang reputasiyon ang gusto mong kunin, hindi mo makukuha iyon dito, tama?“Tara, halika na at samahan mo akong uminom…”Walang nasabi si Sabrina.Halos hindi siya makahinga dahil sa pag-gitgit ng dalawang lalaki.Gusto niyang tulakin ang mg ito, pe
Walang nasabi si Nigel.Pagkalipas ng ilang sandali, sinabi ni Nigel, "Ang pinsan ko ay nagaayos ng mga bagay sa negosyo sa kumpanya sa maghapon."“Sure.”“Hmm?”"Maaari tayong pumunta sa kumpanya," sabi ni Sabrina.Mahinahong bumuntunghininga si Nigel, "Pumasok ka, at ihahatid kita doon."Kalmadong sinundan ni Sabrina si Nigel sa sasakyan. Matapos masimulan ni Nigel ang makina at patakbuhin ang kotse, tinanong niya, "Sabrina, naging mabuti ka na ba kay Zayn nitong nakaraang ilang taon?"Sa sandaling nabanggit si Zayn, agad na napaiyak si Sabrina. Humarap siya kay Nigel. "Master Nigel, Alam ko… Alam kong nais mong pag-laruan ako, ngunit hindi ka nagtagumpay. Maaari mo ba akong tulungan na magtanong tungkol sa kinaroroonan ng aking kapatid ngayon? Patay na ba siya o buhay? At saka, nasaan ang kanyang pamilya ngayon? ""Kung nais mong gawin ang pabor na ito para sa akin, sasang-ayon ako sa kahit anong ipagawa mo sa akin.""Kahit na ang larong nilalaro mo anim na taon na ang naka
“Master Nigel, bakit mo kailangan makipagkaibigan sa akin?”“Hindi! Wag mong sabihan ang sarili mo ng ganyan!”"Ikaw ay mas marangal at malinis kaysa sa sinumang batang babae na nakilala ko!"“Huwag mong pagsalitaan ang sarili mo ng ganyan, Sabrina,” sabi ni Nigel na may sakit sa kanyang puso.“Pero, ganun ang realidad,: sabi ni Sabrina sa isang mapurol na paraan, at kaonting namamalat ang kanyang boses, “Hindi ko pinangarap na makisali sa mayayaman, pero trinato nila ako na parang maliit na laruan at tinatawanan niyo lang ako sa buong dalawang buwan. Isa akong pulubi na kakalabas lang ng kulungan. May dinadala akong bata sa aking sinapupunan. Wala akong kakayahan na labanan kayong lahat.”"Para akong isang payaso na umiikot sa bilog na itinakda ninyong lahat para sa akin.""Matapos akong nahimatay mula sa pagkahilo, sinasabihin niyo ako ng lahat ng uri ng sl * tty at panget na kumento sa akin.""Lahat ng iyon ay hindi mahalaga." “It didn’t matter.”"Gayunpaman, paano ang akin
Matigas na sinabi ni Sabrina, "Ikaw ang magsabi ng daan!"Walang imik ang babaeng receptionist.Nandoon din ang marangal na babae sa kanyang fifties na pinagalitan si Sabrina ngayon lang. Nang marinig niyang nais ni Sebastian na ipasok si Sabrina, agad siyang napatulala."Ikaw si Sabrina?" tanong ng babae habang hinaharangan niya ang daanan ni Sabrina.Biro ni Sabrina, "Parang hindi naman kita kilala, di ba? Isang obligasyon ba na sagutin ka? " Isang kalokohan! Nais ba ng lahat sa mundong ito na utus-utusan lang siya?Mayroon bang utang na loob, si Sabrina, sa lahat ng tao at bagay?Ni wala nga rin siyang utang kay Sebastian!Siya ang nagligtas sa buhay ni Sebastian! Nagbuntis pa nga siya ng anak ni Sebastian.Kung hindi inagaw ni Sebastian si Aino sa kanyang tagiliran upang maging hostage niya, hindi na sana kontrolado si Sabrina.“Ikaw…” sabi ng matandang babaeTumingin si Sabrina sa reception desk, pagkatapos ay agad na sinabi ng receptionist na may tumungo at tumango, "Mis
Nagmamadaling yumuko ang receptionist. "Salamat, Sir Poole." Matapos niyang pasalamatan siya, tumalikod ang receptionist at tumakbo.Napatingin si Alex sa batang babae na nasa harapan niya. Mayroon siyang isang malayo at kalmadong hangin sa paligid niya, ngunit nakita ni Alex ang isang galit na hindi mapigilan. Sinabi ni Alex sa isang malumanay na tono, "Ang aking hipag, sa wakas ay nagpakita ka na. Akala ko itatago ka ng kapatid ko habang buhay. "Bahagyang namula ang mukha ni Sabrina. "Pasensya ka na, hindi mo ako hipag. Narito ako upang hanapin ang aking anak na babae. "Pagkasabi nito, tumingin si Sabrina kay Sebastian, “Sebastian, kakarating lang si Aino sa South City. Hindi siya sanay sa pagkain at lahat ng iba pa rito. Ngayong lumipas na ang hapon, sabihin mo sa akin kung nasaan siya! Sabihin mo sa akin! "Nang matapos niya ang kanyang mga salita, may isa pang pigura na pumunta sa likuran niya."Sebastian, ang taong ito ba ay nagngangalang Sabrina Scott, ang babaeng iyon?"
Si Sabrina ay hindi tumugon sa oras at nagsabi lamang ng, "Ano mga sugat?"Nataranta si Sebastian.Ang babaeng ito ay totoong mabagal ang isip tulad ng isang log ng kahoy!"Hindi kita pinakain sa loob ng anim na taon, tapos bigla kitang pinunan, kahit na ang mga sugat ay natamo mula sa pag-inat! Gumaling ba ang mga sugat mo? " Detalyadong sinabi ni Sebastian."Pfft!" Si Alex, na nakaupo sa couch, ay hindi napigilan ang sarili at humagalpak ng tawa. Matapos siyang tumawa, sinabi niya, “Sebastian, ang tangkad mo at ang ganda ng katawan, at ang aking hipag ay napakaliit. Pwede mo bang kalmahan? "Agad na naging kulay dugo ang mukha ni Sabrina mula sa pamumula."Ikaw ..." Tinakpan niya ang kanyang mukha ng magkabilang kamay niya na para bang pipigilan ang pamumula niya na makita.“Ang mga babaeng madaling mahiyain tulad ng aking hipag ay bihira ngayon. Hindi nakakagulat na hindi mo nais na ilabas siya. Natatakot ka na baka madumhan ng kapaligiran ang kanyang kadalisayan. ""Ngunit
"Lahat kayo ay inakusahan ako! Ako, at si Ryan Poole, at iiyak na lang dito!"Sa sandaling iyon, wala kang mapapansing bahid ng pagkapiyok sa tinig ni Ryan. Alam ni Sabrina na nagmamalaki lang siya. Siya'y lubos na nagmamalaki."Dalhin mo kami agad kay Ruth! Kung hindi mo kami ipapakita ang daan, bubugbugin kita ng husto!" sabi ni Sabrina na puno ng inis."Sige ba! Aunt Sabrina!" Tumalikod si Ryan at tumungo papunta sa ward."Sandali, Ryan. Sandali!" Tawag muli ni Sabrina. Lumingon si Ryan at tumingin kay Sabrina. "Anong mayroon?""Sabihin mo muna sa akin, mayroon ka bang mga lalaki, babae, o kambal?""Hindi ko sasabihin! Hindi ko muna sasabihin! Hindi ko lang sasabihin sa iyo!" Sinabi ni Ryan na may walang katulad na bastos na ekspresyon.Napakayabang ni Ryan na nagawa pa niyang humini sa tono. Nainis doon si Sabrina at kahit ang grupo ng tao sa likod niya ay sobra rin nakaramdam ng galit at gulat. Gayunpaman, nang makitang naging ama lang si Ryan noong araw na iyon, hindi ni
Nakatayo mag-isa si Ryan sa labas ng delivery room at kakaiba ang kanyang ekspresyon. Takot na takot si Sabrina at sobra ang kalabog ng kanyang puso. Hinawakan niya si Ryan at nagtanong, "Nasaan si Ruth? Bakit hindi ko naririnig ang sigaw niya? Sabihin mo sa akin, kumusta si Ruth?"Tinaas ni Ryan ang mga kilay niya at tumingin kay Sabrina. "Alam mo ba, Aunt Sabrina?""Ano?" tanong ni Sabrina. "Si Ruth... pagkatapos niyang madala sa delivery room, inabot ng hindi aabot... hindi aabot ng isang oras at pinanganak niya ang dalawang bata!"Hindi nakapagsalita si Sabrina. Napatigil din si Sebastian."Walang sakit na naramdaman si Ruth, alam mo ba 'yon? Hindi pa ako kailanman nakakita nang ganoong kabilis na pagpapanganak, Aunt Sabrina. Talagang nirerespeto ko noon noong ikaw, si Aunt Jane, at ang asawa ni Zayn na si Hana, noong nanganak, lahat kayo ang pineke ang mahirap na proseso. Hahaha..."Walang masabi si Sabrina. Pagkatapos ng mahabang panahon, tinaas niya ang kanyang kamay at
Bago pa malaman ng kahit na sina, agad binuhat ni Ryan ang asawa niya at nagmadali palabas nang nagmamadali. Ang lahat sa kasal at masasabi na agad kung anong nangyayari. Tumabi sila nang sa dalawang grupo kasama ang isang grupo na umatras sa kasal ni Yvonne at ang iba ay sinundan si Ryan sa kasal. Doble ang saya ni Yvonne sa araw na iyon. Hindi dahil sa kasal niya lang, pero pati na rin dahil manganganak na ang kaibigan niya. Nadala pa rin ang kasal sa isang sobrang buhay kasiyahan. Pagkatapos matapos ang kasal at hinatid na nila si Yvonne at Marcus paalis para matapos na nila ang kasal pagkatapos ay si Sabrina at ang iba pang mga tao ay pumunta sa hospital. Hindi maikukumpara ang pag-alala ni Sabrina sa buong biyahe niya papuntang hospital. Dahil iyon din ang unang pagkakataon na manganganak si Ruth at kambal pa ito, hindi lang alam ni Sabrina kung magiging maayos ang magiging delivery ito at kung cesarean na seksyon ba ang kailangan. Sa buong paglalakbay, pinipilit ni Sabrina si
Hindi makapaniwalang tumingin si Old Master Shaw kay Yvonne. "Anak ko, pinag-isipan mo na ba ito nang mabuti? Hindi ka na ba... natatakot sa akin? Hindi ka na ba... galit sa akin?"Nakaramdam ng hiya si Yvonne. "Alam mo po 'yon?""Siyamnapung taon na ako. Magiging matandang halimaw na ako. Ano pa ba ang hindi ko malalaman? Inisip ko na ito. Kung ayaw mo sa akin, pupunta ako sa nursing na pabahay pagkatapos niyang makasal ni Marcus..." sabi ni Old Master Shaw. "Hindi..." Hindi ganoo'ng kawalang puso si Yvonne. "Pasensya na. Malapit ako kay Sabrina at natuklasan ko ang maraming tao na abusuhin at pahiyain siya. Mula nung mga impostora mo pong mga apo na patuloy siyang sini-set up para paulit-ulit na abusuhin si Sabrina. Talagang galit ako sayo nang sobra mula noon. Hindi mo maiisip kung paano tumakas si Sabrina at ang kanyang ina nang may ngipin sa mga balat nila. Sobrang nakakaawa sila. Kaya, sa mahabang panahon, natatakot po ako sa'yo dahil...""Simula ngayon, nag-iba na ang opinyon
Kahit na takot si Yvonne magpakasal, siya ang pinakamasaya sa lahat ng mga babae. Simula pagkabata, Parehas na minahal si Yvonne ng kanyang mama at papa, at kahit ang kanyang tito, tita, at pinsan ay minahal din siya ng sobra. Hindi kailanman nagdusa ng kahit anong paghihirap at pagdurusa si Yvonne sa paglaki niya. Lumaki siyang malambing na babae sa pamilya.Ang relasyon niya kay Marcus ang tanging nagparamdam sa kanya ng pagkagipit. Tulad ng naramdaman niya mula kay Old Master Shaw. Ito ay dahil nasaksihan niya kung paano malupit na tratuhin ni Old Master Shaw si Sabrina na siyang sobrang nakaramdam ng takot si Yvonne kay Old Master Shaw. Habang lumilipas ang panahon, kahit si Old Master Shaw ay naramdaman ang takot niya sa kanya. Sa isang pagkakataon, kumuha na ng inisyatibo si Old Master Shaw na tanungin si Yvonne, "Anak ko, para kang isang takot na maliit na uwak. Bakit sa tuwing nakikita mo ako ay lilingon ka sa iba at hindi makapagsalita kahit na isang katiting na salita sa a
Nagulat ang lahat sa sinabi ni Ryan.“Sa kasalukyan, buntis ang aking pinakamamahal na asawa ng kambal! Isipin niyo yun! Nabuo ang kambal namin habang sobrang abala siya sa pagdadraft ng architectural design! Ang galing ng asawa ko diba?” Masayang sabi ni Ryan. Dahil dito, biglang namula si Ruth. Siya ang bride kaya kung siya ang papapiliin, ayaw niya muna sanang iaannounce na buntis siya! Pero huli na ang lahat dahil saktong sakto ang sinabi ni Ryan para sindakin ang mga mayayabang na babaeng pinagtatawanan siya kanina. Sobrang laki ng benepisyo ng ginawa ni Ryan dahil may tradisyon sa KIdon City na sa araw ng kasal, ipapahiya ng mga bisita ang bride. Pero ngayong sinabi na ni Ryan na buntis siya, wala ng naglakas ng loob na gawin yun!Sobrang engrande ng kasal nina Ruth at Ryan, kaya sobrang nakatulong ito sa confidence ni Ruth. Alam niya na kumpara sa asawa nina Jane at Sabrina, hindi hamak na mas mababa si Ryan, pero dahil hindi naman nagkaroon ng engrandeng kasal ang mga ito
”Tamaaa! Pero ano pa nga bang magagawa natin. Siya ang type ng young prince kaya kahit na sumalampak pa tayo dito, wala na tayong magagawa.” “May naisip ako! Bakit kaya hindi natin batiin ng bagong kasal ng Spanish mamaya? Tignan natin kung anong magiging reaksyon niya.” “Uy, gusto ko yang ideya na yan.”“Haha! Gusto ko siyang makita na mamula sa kahihiyan.” “Eto nga… balita ko napaka baba daw ng self esteem niya.”“Haha! Tara batiin na natin siya..”Galing sa mga prominenteng pamilya ang grupo ng mga babae. Hindi sila maawat sa paguusap at pagtatawanan habang naglalakad papunta sa direksyon ni Ruth. Nang oras na yun, kasalukuyang nakikipag usap si Ruth sa mga Poole. Hindi naman siya nakakaramndam ng anumang kaba at takot dahil kagaya nga ng sinabi ni Sabrina, wedding niya yun at siya ang host kaya tama lang na kausapin niya ang mga bisita nila.Noong malapit na ang grupo ng mga magagandang babae kay Ruth, sakto namang may dumating na isang napaka gwapong foreigner na nakas
Ika-labing-apat ng Pebrero noon at malamig ang panahon. Subalit para sa Grand Enigma Hotel, ito ay tila nasa kalagitnaan ng tagsibol. Maraming magagandang babae at mga marilag na babae mula sa iba't ibang panig ng bansa ang nagtipon sa marilag na hotel na iyon. Ngunit ang pinakamagandang babae sa araw na iyon ay ang bungang-bisig na si Ruth.Normal na sobrang lamig tuwing February 14, pero pinainit ng mga nagagandahan at eleganteng kababaihan ang Grand Enigma Hotel. Siyempre, ang pinaka maganda sa lahat ay walang iba kundi ang bride na si Ruth. Ang wedding dress na suot niya ay nagkakahalaga ng mahigit one million dollar na personal na dinesign at pinatahi ni Sabrina sa ibang bansa. Sahill hindi nakasuot ng magandang wedding dress, gusto niyang maranasan ito ni Ruth. Habang nakaupo sa dressing room, hindi napigilan ni Ruth na humagulgol. “Sabrina, sobrang swerte ko talaga na nkilala ko kayo. Maaga akong nawalan ng mga magulang at pamilya kaya kung hindi dahil sainyo ni Yvonne, bak
Noong nine years old ako, sobrang hirap ng pamilya namin na hindi kami makabili ng sapatos. Nagkataon, isang araw nakita ko nag nagtapon ka ng sapatos sa basurahan. Hinintay kitang umalis bago ako lumapit, pero bumalik ka at kinuha mo sa akin yung sapatos. Ginawa mo akong katatawanan. Ang sabi mo sa akin, kumahol ako na parang aso, pagkatapos, naaliw ka at marami ka pang ibang pinagawa sa akin. Siyempre, bata pa ako nun at gustong gusto ko na magkaroon ng bagong sapatos kaya ginawa ko lahat ng mga pinagawa mo.”Hindi nakapag salita si Lily. Naalala niya yun. Noong mga panahon na yun, bilang anak ng isang mayamang pamilya, hindi niya naman kailangang personal na magtapon sa basurahan, pero nang makita niyang may nagkakalkal ng basura na kaedaran niya, naisip niya na mukhang masayang pag tripan ito kaya kumuha siya ng isang pares ng luma niyang sapatos bilang pain. Hindi naman ikinakaila ni Lily na sobrang natuwa siya sa ginawa niya at para sakanya wala lang yun. Sa totoo lang, ang bu