Siya ay lubos na malapit sa pagsasama-sama nila ni Sabrina, Aino, pati na rin ang bata sa tiyan ni Sabrina. Maaari silang mabuhay nang maligaya at walang alinlangan. Di ba't maganda 'yon? Habang si Holden ay nawawala sa kanyang mga alaala, tumunog ang kanyang telepono. Agad niyang sinagot ito. "Hello?""Master Holden, nagawa na namin ang masusing imbestigasyon. Walang lalaking nagmamasid sa buong South City. Malaya rin ang daan. Siguradong makakabalik tayo sa isla." Tumigil ang kausap. "Master Holden, eh kasi...""Kung may sasabihin ka, maaari bang diretsuhan na lang?" tanong ni Holden."Master Holden, talaga bang ibibigay mo lang nang libre ang islang 'yun kay Malvolio Yeatman?"Natahimik si Holden saglit. "Hindi ko gusto ang isla at pera na 'yun. Nang makipag-kasundo ako kay Malvolio noon, mayroon na kaming kasunduan. Hindi ako pwedeng bawiin ang aking salita. Gusto ko lang mabuhay kasama sina Sabrina at Aino. 'Yun lang.""Subalit..." Gusto pa sanang magsalita ng kausap ngunit p
Sinubukan ni Holdent na humarap para tingnan kung saan pa maaaring napunta siya. Sa puntong iyon, siya'y lubos na nabigla. Ang mga cotton candies sa kanyang kamay ay nahulog sa sahig."Sir, sir? Hindi ka pa nagbabayad," sigaw ng babae."Alis!" Itinaas ni Holdent ang kanyang paa at sinipa nang malakas ang babae. Sumuka ito ng dugo nang mahulog siya sa lupa. Namangha siya habang tinitingnan ang maayos at guwapong lalaki sa harap niya, na tila mukhang matalino at mabuti. Hindi niya maaring paniwalaan na ang lalaki ay tunay na demonyo.Bigla siyang naalala ang isang pelikulang krimen na napanood niya matagal na panahon na ang nakalipas. May linya doon sa pelikula: “Maaari mo bang masiguro na hinog ang melon nito?" Isa lamang iyon sa linyang iyon. Ang customer sa pelikula na gustong bumili ng melon ay tinanong ang nagbebenta kung maaari niyang masiguradong hinog at sapat ang bigat ng melon. Ang nagbebenta ng melon ay mayabang na nagpakita ng ilang gimik at niloko ang customer. Sa huli, p
Siguro ay maaaring sunduin siya ng kanyang mga magulang sa lalong madaling panahon kung hihiram si Aino ng telepono at tatawag sa kanila. Subalit, maari ring ipaalam ng masasamang tao sa kanyang Tito Holden ang tungkol dito. Hindi pwedeng sumugal si Aino. Tanging sa kanyang sarili lamang siya maaaring magtiwala. Siya ay bata na magaling sa pagtanda ng mga daan. Talino siya. Ang dahilan kung bakit niya pinahinto ang kanyang Tito Holden dito upang bumili ng cotton candy ay hindi dahil masarap ang cotton candy, kundi dahil kilala niya ang rutang ito. Kamakailan lamang, madalas siyang ihatid ng kanyang Tito Kingston sa ospital matapos siyang sunduin mula sa kindergarten. Ito ang daan mula sa kindergarten papuntang ospital. Maaari siyang maglakad pabalik sa kanyang kindergarten kung susundan niya ang kanyang alaala sa rutang ito. Pagkatapos, maaari siyang maglakad pabalik sa kanyang bahay mula sa kindergarten base sa kanyang tanda. Plano ng anim na taong gulang na si Aino na gamitin ang pin
Pagkatapos niyang ibaba ang tawag, tiningnan ni Sabrina si Sebastian ng may kalmado. “Sebastian, ingatan mo ang sarili mo, ha?”Makunot ang noo ni Sebastian. Mayroon pa siyang ilang puting buhok sa kanyang balbas.“Maniwala ka sa akin, Sebastian. Ako’y tiyak na maging maayos. Babalikin ko si Aino, pati na rin ang sanggol sa aking tiyan, nang ligtas. Ang tatlo sa amin ay magiging maayos. Maniwala ka sa akin. Ang anim na taon kong pagka-exile ay patunay na hindi ko papabayaan ang sarili kong mamatay. Tiyak na hindi ko papayagang mangyari ang anumang aksidente sa ating mga anak. Ako ay isang napakalakas na ina.”Yakap na mahigpit ni Sebastian si Sabrina. Hindi pa siya nakaramdam ng ganitong kahinaan sa kanyang buhay. Gusto niyang pagyabungin ang buong siyudad. Gayunpaman, nasa kamay pa rin ng kalaban ang kanyang anak. Wala siyang magawa. Kahit lumitaw si Holden sa harap niya sa oras na iyon at hilingin sa kanya, si Sebastian Ford, na lumuhod at tumahol tulad ng aso, susundin ito ni Seb
Matapos ibaba ang tawag, tiningnan ni Sabrina si Sebastian ng may kalmado. "Sebastian, alagaan mo ang sarili mo, ha?"Makakunot ang noo ni Sebastian. Mayroon pa nga siyang ilang puting buhok sa magkabilang gilid ng kanyang mukha."Maniwala ka sa akin, Sebastian. Ako'y magiging maayos lamang. Babalik ko si Aino, pati na rin ang sanggol sa aking sinapupunan, nang ligtas. Kami'y magiging maayos. Maniwala ka. Ang anim na taon ko sa pagkakataboy ay patunay na hindi ko hayaang ako'y mamatay. Hindi ko hayaang may masamang mangyari sa ating mga anak. Ako'y isang matibay na ina."Niakap ni Sebastian si Sabrina ng mahigpit. Hindi pa niya naramdaman ang ganitong kalungkutan. Gusto niyang gawing baliktad ang buong lungsod. Subalit, nasa kamay pa rin ng kalaban ang kanyang anak. Wala siyang magawa. Kahit lumitaw sa harapan niya si Holden ngayon at utusan siyang lumuhod at tumahol parang aso, susunod si Sebastian. Tulad ng walong taon na ang nakalipas, noong ang ina niya ay nasa kulungan at siya'
“Daddy, matapang ba ako?” Lumukso si Aino sa mga braso ni Sebastian.“Daddy, ang baho ko, natalsikan ako ng tae ng kalapati. Natulog pa ako sa CR kaya may tae din ako roon, at gutom na gutom ako, matapang ako. Hindi ako humingi ng tulong sa iba kasi alam kong maraming sinungaling ngayon.”Sa pagbanggit nito, biglang naging malungkot ang tono ng maruming batang iyon. “Sinungaling din pala si Lolo. Sabi niya siya ang tatay mo at pareho daw ang relasyon niyo tulad ng sa atin. Daddy… hindi ko na siya pagkakatiwalaan ulit. Daddy, bumalik na ako. Natandaan ko ang mga daan, Daddy. Gusto ko sanang bumalik agad, pero alam ko lang kung paano bumalik sa aking kindergarten mula sa pinagtaguan ko. Kaya kailangan ko mahanap muna ang kindergarten ko, at mula doon, alam ko na ang daan pauwi. Daddy, ano'ng nangyari? Bakit parang natulala ka? Natuliro ka ba, Daddy? Huwag mo akong takutin, Daddy…” Umiiyak si Aino.Hinawakan niya ang mukha ng kanyang ama at bahagyang sinampal ito gamit ang kanyang mali
Nanginginig ang kanyang boses habang sumisigaw “Daddy, nasaan si…. Mommy?”Tumitig si Sebastian sa kanyang sariling anak na parang nawawala sa sarili. Paano maaaring maging ganito ka-walang awa ang Diyos sa kanya? Itinutulak ba siya ng Diyos? Pinaparusahan ba siya ng Diyos dahil sa kanyang kalupitan at kawalan ng awa na hindi niya pinakitaan ng habag ang kanyang mga nakatatandang kapatid? Pinaparusahan ba siya ng Diyos dahil hindi niya inalagaan nang maayos ang kanyang ina? O dahil hindi niya inalagaan ang kanyang ama at mga lolo at lola? Ngunit sa lahat ng iyon, alin ang maari niyang sisihin? Kung hindi niya pinatay ang mga kapatid na iyon noon, siya ang magiging biktima. Sila ang unang nanakit sa kanya. Gumanti lamang si Sebastian. Gumanti!Paano tungkol sa kanyang ina? Ginawa na ni Sebastian ang lahat upang alagaan ang kanyang ina. Minahal at inaalagaan ni Sabrina ang kanyang ina, pero ano ang naging kapalit? Buntis na siya ng walong buwan, ngunit dinala siya upang maging bihag! N
Agad na tumigil sa pag-iyak si Sabrina. "Ano ang... sinabi mo, Sebastian? Anong sinabi mo?" Hindi siya makapaniwalang narinig ito. Pakiramdam niya, paano magbibiro ang tadhana sa kanya?"Ang ating anak, bumalik siya sa sarili niyang pasya," sabi ni Sebastian na may lungkot.Natahimik si Sabrina. Matagal siyang nagmuni-muni. Narinig niya ang pag-iyak ni Sebastian sa kabilang linya."Sebastian..." Pagkatapos ng mahabang panahon, nagsalita si Sabrina na may mahinang boses, "Dahil umuwi na si Aino, pakiramdam ko ay mapayapa na ako, Sebastian. Dapat mong alagaan si Aino. Pagkatapos nun...hanapin mo ang ibang babae na may mabuting puso...""Tama na! Huwag mong sabihin 'yan! Sabrina, hihintayin kita bumalik! Babalik ka agad! Hindi mo pwedeng sabihin 'yan!" Biglang nagalit si Sebastian.Narinig ni Holden ang boses ni Sebastian sa tawag, kaya nalaman niyang bumalik na si Aino kay Sebastian. Para kay Holden, parang isang saksak sa kanyang sugat ito. Lumalabas na ang lahat ng pagmamahal ni A
"Lahat kayo ay inakusahan ako! Ako, at si Ryan Poole, at iiyak na lang dito!"Sa sandaling iyon, wala kang mapapansing bahid ng pagkapiyok sa tinig ni Ryan. Alam ni Sabrina na nagmamalaki lang siya. Siya'y lubos na nagmamalaki."Dalhin mo kami agad kay Ruth! Kung hindi mo kami ipapakita ang daan, bubugbugin kita ng husto!" sabi ni Sabrina na puno ng inis."Sige ba! Aunt Sabrina!" Tumalikod si Ryan at tumungo papunta sa ward."Sandali, Ryan. Sandali!" Tawag muli ni Sabrina. Lumingon si Ryan at tumingin kay Sabrina. "Anong mayroon?""Sabihin mo muna sa akin, mayroon ka bang mga lalaki, babae, o kambal?""Hindi ko sasabihin! Hindi ko muna sasabihin! Hindi ko lang sasabihin sa iyo!" Sinabi ni Ryan na may walang katulad na bastos na ekspresyon.Napakayabang ni Ryan na nagawa pa niyang humini sa tono. Nainis doon si Sabrina at kahit ang grupo ng tao sa likod niya ay sobra rin nakaramdam ng galit at gulat. Gayunpaman, nang makitang naging ama lang si Ryan noong araw na iyon, hindi ni
Nakatayo mag-isa si Ryan sa labas ng delivery room at kakaiba ang kanyang ekspresyon. Takot na takot si Sabrina at sobra ang kalabog ng kanyang puso. Hinawakan niya si Ryan at nagtanong, "Nasaan si Ruth? Bakit hindi ko naririnig ang sigaw niya? Sabihin mo sa akin, kumusta si Ruth?"Tinaas ni Ryan ang mga kilay niya at tumingin kay Sabrina. "Alam mo ba, Aunt Sabrina?""Ano?" tanong ni Sabrina. "Si Ruth... pagkatapos niyang madala sa delivery room, inabot ng hindi aabot... hindi aabot ng isang oras at pinanganak niya ang dalawang bata!"Hindi nakapagsalita si Sabrina. Napatigil din si Sebastian."Walang sakit na naramdaman si Ruth, alam mo ba 'yon? Hindi pa ako kailanman nakakita nang ganoong kabilis na pagpapanganak, Aunt Sabrina. Talagang nirerespeto ko noon noong ikaw, si Aunt Jane, at ang asawa ni Zayn na si Hana, noong nanganak, lahat kayo ang pineke ang mahirap na proseso. Hahaha..."Walang masabi si Sabrina. Pagkatapos ng mahabang panahon, tinaas niya ang kanyang kamay at
Bago pa malaman ng kahit na sina, agad binuhat ni Ryan ang asawa niya at nagmadali palabas nang nagmamadali. Ang lahat sa kasal at masasabi na agad kung anong nangyayari. Tumabi sila nang sa dalawang grupo kasama ang isang grupo na umatras sa kasal ni Yvonne at ang iba ay sinundan si Ryan sa kasal. Doble ang saya ni Yvonne sa araw na iyon. Hindi dahil sa kasal niya lang, pero pati na rin dahil manganganak na ang kaibigan niya. Nadala pa rin ang kasal sa isang sobrang buhay kasiyahan. Pagkatapos matapos ang kasal at hinatid na nila si Yvonne at Marcus paalis para matapos na nila ang kasal pagkatapos ay si Sabrina at ang iba pang mga tao ay pumunta sa hospital. Hindi maikukumpara ang pag-alala ni Sabrina sa buong biyahe niya papuntang hospital. Dahil iyon din ang unang pagkakataon na manganganak si Ruth at kambal pa ito, hindi lang alam ni Sabrina kung magiging maayos ang magiging delivery ito at kung cesarean na seksyon ba ang kailangan. Sa buong paglalakbay, pinipilit ni Sabrina si
Hindi makapaniwalang tumingin si Old Master Shaw kay Yvonne. "Anak ko, pinag-isipan mo na ba ito nang mabuti? Hindi ka na ba... natatakot sa akin? Hindi ka na ba... galit sa akin?"Nakaramdam ng hiya si Yvonne. "Alam mo po 'yon?""Siyamnapung taon na ako. Magiging matandang halimaw na ako. Ano pa ba ang hindi ko malalaman? Inisip ko na ito. Kung ayaw mo sa akin, pupunta ako sa nursing na pabahay pagkatapos niyang makasal ni Marcus..." sabi ni Old Master Shaw. "Hindi..." Hindi ganoo'ng kawalang puso si Yvonne. "Pasensya na. Malapit ako kay Sabrina at natuklasan ko ang maraming tao na abusuhin at pahiyain siya. Mula nung mga impostora mo pong mga apo na patuloy siyang sini-set up para paulit-ulit na abusuhin si Sabrina. Talagang galit ako sayo nang sobra mula noon. Hindi mo maiisip kung paano tumakas si Sabrina at ang kanyang ina nang may ngipin sa mga balat nila. Sobrang nakakaawa sila. Kaya, sa mahabang panahon, natatakot po ako sa'yo dahil...""Simula ngayon, nag-iba na ang opinyon
Kahit na takot si Yvonne magpakasal, siya ang pinakamasaya sa lahat ng mga babae. Simula pagkabata, Parehas na minahal si Yvonne ng kanyang mama at papa, at kahit ang kanyang tito, tita, at pinsan ay minahal din siya ng sobra. Hindi kailanman nagdusa ng kahit anong paghihirap at pagdurusa si Yvonne sa paglaki niya. Lumaki siyang malambing na babae sa pamilya.Ang relasyon niya kay Marcus ang tanging nagparamdam sa kanya ng pagkagipit. Tulad ng naramdaman niya mula kay Old Master Shaw. Ito ay dahil nasaksihan niya kung paano malupit na tratuhin ni Old Master Shaw si Sabrina na siyang sobrang nakaramdam ng takot si Yvonne kay Old Master Shaw. Habang lumilipas ang panahon, kahit si Old Master Shaw ay naramdaman ang takot niya sa kanya. Sa isang pagkakataon, kumuha na ng inisyatibo si Old Master Shaw na tanungin si Yvonne, "Anak ko, para kang isang takot na maliit na uwak. Bakit sa tuwing nakikita mo ako ay lilingon ka sa iba at hindi makapagsalita kahit na isang katiting na salita sa a
Nagulat ang lahat sa sinabi ni Ryan.“Sa kasalukyan, buntis ang aking pinakamamahal na asawa ng kambal! Isipin niyo yun! Nabuo ang kambal namin habang sobrang abala siya sa pagdadraft ng architectural design! Ang galing ng asawa ko diba?” Masayang sabi ni Ryan. Dahil dito, biglang namula si Ruth. Siya ang bride kaya kung siya ang papapiliin, ayaw niya muna sanang iaannounce na buntis siya! Pero huli na ang lahat dahil saktong sakto ang sinabi ni Ryan para sindakin ang mga mayayabang na babaeng pinagtatawanan siya kanina. Sobrang laki ng benepisyo ng ginawa ni Ryan dahil may tradisyon sa KIdon City na sa araw ng kasal, ipapahiya ng mga bisita ang bride. Pero ngayong sinabi na ni Ryan na buntis siya, wala ng naglakas ng loob na gawin yun!Sobrang engrande ng kasal nina Ruth at Ryan, kaya sobrang nakatulong ito sa confidence ni Ruth. Alam niya na kumpara sa asawa nina Jane at Sabrina, hindi hamak na mas mababa si Ryan, pero dahil hindi naman nagkaroon ng engrandeng kasal ang mga ito
”Tamaaa! Pero ano pa nga bang magagawa natin. Siya ang type ng young prince kaya kahit na sumalampak pa tayo dito, wala na tayong magagawa.” “May naisip ako! Bakit kaya hindi natin batiin ng bagong kasal ng Spanish mamaya? Tignan natin kung anong magiging reaksyon niya.” “Uy, gusto ko yang ideya na yan.”“Haha! Gusto ko siyang makita na mamula sa kahihiyan.” “Eto nga… balita ko napaka baba daw ng self esteem niya.”“Haha! Tara batiin na natin siya..”Galing sa mga prominenteng pamilya ang grupo ng mga babae. Hindi sila maawat sa paguusap at pagtatawanan habang naglalakad papunta sa direksyon ni Ruth. Nang oras na yun, kasalukuyang nakikipag usap si Ruth sa mga Poole. Hindi naman siya nakakaramndam ng anumang kaba at takot dahil kagaya nga ng sinabi ni Sabrina, wedding niya yun at siya ang host kaya tama lang na kausapin niya ang mga bisita nila.Noong malapit na ang grupo ng mga magagandang babae kay Ruth, sakto namang may dumating na isang napaka gwapong foreigner na nakas
Ika-labing-apat ng Pebrero noon at malamig ang panahon. Subalit para sa Grand Enigma Hotel, ito ay tila nasa kalagitnaan ng tagsibol. Maraming magagandang babae at mga marilag na babae mula sa iba't ibang panig ng bansa ang nagtipon sa marilag na hotel na iyon. Ngunit ang pinakamagandang babae sa araw na iyon ay ang bungang-bisig na si Ruth.Normal na sobrang lamig tuwing February 14, pero pinainit ng mga nagagandahan at eleganteng kababaihan ang Grand Enigma Hotel. Siyempre, ang pinaka maganda sa lahat ay walang iba kundi ang bride na si Ruth. Ang wedding dress na suot niya ay nagkakahalaga ng mahigit one million dollar na personal na dinesign at pinatahi ni Sabrina sa ibang bansa. Sahill hindi nakasuot ng magandang wedding dress, gusto niyang maranasan ito ni Ruth. Habang nakaupo sa dressing room, hindi napigilan ni Ruth na humagulgol. “Sabrina, sobrang swerte ko talaga na nkilala ko kayo. Maaga akong nawalan ng mga magulang at pamilya kaya kung hindi dahil sainyo ni Yvonne, bak
Noong nine years old ako, sobrang hirap ng pamilya namin na hindi kami makabili ng sapatos. Nagkataon, isang araw nakita ko nag nagtapon ka ng sapatos sa basurahan. Hinintay kitang umalis bago ako lumapit, pero bumalik ka at kinuha mo sa akin yung sapatos. Ginawa mo akong katatawanan. Ang sabi mo sa akin, kumahol ako na parang aso, pagkatapos, naaliw ka at marami ka pang ibang pinagawa sa akin. Siyempre, bata pa ako nun at gustong gusto ko na magkaroon ng bagong sapatos kaya ginawa ko lahat ng mga pinagawa mo.”Hindi nakapag salita si Lily. Naalala niya yun. Noong mga panahon na yun, bilang anak ng isang mayamang pamilya, hindi niya naman kailangang personal na magtapon sa basurahan, pero nang makita niyang may nagkakalkal ng basura na kaedaran niya, naisip niya na mukhang masayang pag tripan ito kaya kumuha siya ng isang pares ng luma niyang sapatos bilang pain. Hindi naman ikinakaila ni Lily na sobrang natuwa siya sa ginawa niya at para sakanya wala lang yun. Sa totoo lang, ang bu