Kabanata 1820

“Daddy, matapang ba ako?” Lumukso si Aino sa mga braso ni Sebastian.

“Daddy, ang baho ko, natalsikan ako ng tae ng kalapati. Natulog pa ako sa CR kaya may tae din ako roon, at gutom na gutom ako, matapang ako. Hindi ako humingi ng tulong sa iba kasi alam kong maraming sinungaling ngayon.”

Sa pagbanggit nito, biglang naging malungkot ang tono ng maruming batang iyon. “Sinungaling din pala si Lolo. Sabi niya siya ang tatay mo at pareho daw ang relasyon niyo tulad ng sa atin. Daddy… hindi ko na siya pagkakatiwalaan ulit. Daddy, bumalik na ako. Natandaan ko ang mga daan, Daddy. Gusto ko sanang bumalik agad, pero alam ko lang kung paano bumalik sa aking kindergarten mula sa pinagtaguan ko. Kaya kailangan ko mahanap muna ang kindergarten ko, at mula doon, alam ko na ang daan pauwi. Daddy, ano'ng nangyari? Bakit parang natulala ka? Natuliro ka ba, Daddy? Huwag mo akong takutin, Daddy…” Umiiyak si Aino.

Hinawakan niya ang mukha ng kanyang ama at bahagyang sinampal ito gamit ang kanyang mali