Narinig ang boses ni Holden mula sa kabilang dulo ng tawag na tila nasisiyahan. "Sabrina. Walang sagabal sa aking daraanan. Kailan ka pupunta dito?""Sa'n si Aino?" tanong ni Sabrina.Kaagad na tumawag si Holden nang may kasiyahan. "Aino, dali, tawagan mo ang iyong ina sa telepono."Pagkatapos sumagot si Aino sa tawag, narining ni Sabrina ang hiningal ng batang babae."Mommy, ano ang ginagawa mo?" Ang boses ni Aino ay napakasaya. Parang siya ay totoong masaya.Pinigil ni Sabrina ang kanyang damdamin at pagnanais na umiyak. Tinanong niya si Aino nang mahinahon, "Sinasabi mo ba na masaya ka kasama ang iyong tito?""Mas mabait pa sa akin si Tito Holden kaysa kay Daddy. Binili niya ako ng robot na doble ang taas sa akin, Mommy. Hindi ko ito maakyat. Gustong-gusto ko itong robot," sabi agad ni Aino.Medyo napaginhawaan ang loob ni Sabrina. "Mabuti naman.""Mommy, huwag kang mag-alala sa akin. Gusto ko manatili kay Tito Holden at maglaro pa ng ilang araw. Kapag namiss ko kayo ni Dadd
Nang biglaang ngumiti si Holden, naunawaan niya kung bakit sabi ng munting bata ay nais niyang makita ang kanyang ama. Ito ay dahil matagal na niyang hindi nakita ang kanyang ama. Namimiss niya ito subalit inis din siya dito. Kinamumuhian niya pa ang kanyang ama. Napaligaya si Holden. Maganda na kinamumuhian ni Aino ang kanyang ama. Hangga't handa si Aino na kamuhian ang kanyang ama, madali para kay Holden na pasukin ang puso ni Aino. Ito ang pinakamagandang pagkakataon para sa kanya sa puntong iyon. Lalo pang lumalayo ang ama ni Aino, mas mabait dapat siyang maging kay Aino. Bukod pa rito, maging mabait kay Aino ay orihinal na ang pinakamahalaga para kay Holden."Wag kang umiyak, Aino. Wag kang umiyak, anak. Okey? Dahil kambal kami ng iyong ama, maaari kong itama lahat ng kanyang pagkakamali, okey? Huwag mo rin itong ipamukha sa iyong ama, okey? Hindi ka maisamahan ng iyong ama, kaya ako na lang ang sasama sa iyo sa kanyang lugar. Okey?"Agad na tumigil sa pag-iyak si Aino at ngumit
Sa kalaliman ng gabi, ang maliit na katawan ni Aino ay yumakap sa kanyang kumot habang siya ay patuloy na umiiyak. Ramdam na ramdam ang kanyang takot. Subalit, mayroon siyang pakiramdam na matapang siya dahil nauto niya si Tito Holden. Sandali lang siyang naawa kay Tito Holden. Subalit, ang anim na taong gulang na si Aino ay hindi na masyadong nag-alala pa. Kailangan niyang makatakas sa mga kamay ng kanyang tito sa lalong madaling panahon. Kailangan niyang makatakas. Hindi pwede na makita ni Tito Holden na namaga ang kanyang mga mata sa pag-iyak kapag siya ay nagising kinabukasan. Hindi na siya dapat umiyak pa!"Aino, wag ka nang umiyak! Hindi ka dapat maging duwag. Dapat maging matapang ka! Malapit ng manganak ang iyong ina. Kailangan mo pang alagaan ang iyong ina. Maging matapang ka!"Pinunasan ni Aino ang kanyang mga luha at pinilit na hindi na umiyak. Sa wakas, tumigil na siya sa pag-iyak. Dahan-dahang siya ay naglakad papunta sa banyo at naghilamos gamit ang malamig na tubig. Pa
Siya ay lubos na malapit sa pagsasama-sama nila ni Sabrina, Aino, pati na rin ang bata sa tiyan ni Sabrina. Maaari silang mabuhay nang maligaya at walang alinlangan. Di ba't maganda 'yon? Habang si Holden ay nawawala sa kanyang mga alaala, tumunog ang kanyang telepono. Agad niyang sinagot ito. "Hello?""Master Holden, nagawa na namin ang masusing imbestigasyon. Walang lalaking nagmamasid sa buong South City. Malaya rin ang daan. Siguradong makakabalik tayo sa isla." Tumigil ang kausap. "Master Holden, eh kasi...""Kung may sasabihin ka, maaari bang diretsuhan na lang?" tanong ni Holden."Master Holden, talaga bang ibibigay mo lang nang libre ang islang 'yun kay Malvolio Yeatman?"Natahimik si Holden saglit. "Hindi ko gusto ang isla at pera na 'yun. Nang makipag-kasundo ako kay Malvolio noon, mayroon na kaming kasunduan. Hindi ako pwedeng bawiin ang aking salita. Gusto ko lang mabuhay kasama sina Sabrina at Aino. 'Yun lang.""Subalit..." Gusto pa sanang magsalita ng kausap ngunit p
Sinubukan ni Holdent na humarap para tingnan kung saan pa maaaring napunta siya. Sa puntong iyon, siya'y lubos na nabigla. Ang mga cotton candies sa kanyang kamay ay nahulog sa sahig."Sir, sir? Hindi ka pa nagbabayad," sigaw ng babae."Alis!" Itinaas ni Holdent ang kanyang paa at sinipa nang malakas ang babae. Sumuka ito ng dugo nang mahulog siya sa lupa. Namangha siya habang tinitingnan ang maayos at guwapong lalaki sa harap niya, na tila mukhang matalino at mabuti. Hindi niya maaring paniwalaan na ang lalaki ay tunay na demonyo.Bigla siyang naalala ang isang pelikulang krimen na napanood niya matagal na panahon na ang nakalipas. May linya doon sa pelikula: “Maaari mo bang masiguro na hinog ang melon nito?" Isa lamang iyon sa linyang iyon. Ang customer sa pelikula na gustong bumili ng melon ay tinanong ang nagbebenta kung maaari niyang masiguradong hinog at sapat ang bigat ng melon. Ang nagbebenta ng melon ay mayabang na nagpakita ng ilang gimik at niloko ang customer. Sa huli, p
Siguro ay maaaring sunduin siya ng kanyang mga magulang sa lalong madaling panahon kung hihiram si Aino ng telepono at tatawag sa kanila. Subalit, maari ring ipaalam ng masasamang tao sa kanyang Tito Holden ang tungkol dito. Hindi pwedeng sumugal si Aino. Tanging sa kanyang sarili lamang siya maaaring magtiwala. Siya ay bata na magaling sa pagtanda ng mga daan. Talino siya. Ang dahilan kung bakit niya pinahinto ang kanyang Tito Holden dito upang bumili ng cotton candy ay hindi dahil masarap ang cotton candy, kundi dahil kilala niya ang rutang ito. Kamakailan lamang, madalas siyang ihatid ng kanyang Tito Kingston sa ospital matapos siyang sunduin mula sa kindergarten. Ito ang daan mula sa kindergarten papuntang ospital. Maaari siyang maglakad pabalik sa kanyang kindergarten kung susundan niya ang kanyang alaala sa rutang ito. Pagkatapos, maaari siyang maglakad pabalik sa kanyang bahay mula sa kindergarten base sa kanyang tanda. Plano ng anim na taong gulang na si Aino na gamitin ang pin
Pagkatapos niyang ibaba ang tawag, tiningnan ni Sabrina si Sebastian ng may kalmado. “Sebastian, ingatan mo ang sarili mo, ha?”Makunot ang noo ni Sebastian. Mayroon pa siyang ilang puting buhok sa kanyang balbas.“Maniwala ka sa akin, Sebastian. Ako’y tiyak na maging maayos. Babalikin ko si Aino, pati na rin ang sanggol sa aking tiyan, nang ligtas. Ang tatlo sa amin ay magiging maayos. Maniwala ka sa akin. Ang anim na taon kong pagka-exile ay patunay na hindi ko papabayaan ang sarili kong mamatay. Tiyak na hindi ko papayagang mangyari ang anumang aksidente sa ating mga anak. Ako ay isang napakalakas na ina.”Yakap na mahigpit ni Sebastian si Sabrina. Hindi pa siya nakaramdam ng ganitong kahinaan sa kanyang buhay. Gusto niyang pagyabungin ang buong siyudad. Gayunpaman, nasa kamay pa rin ng kalaban ang kanyang anak. Wala siyang magawa. Kahit lumitaw si Holden sa harap niya sa oras na iyon at hilingin sa kanya, si Sebastian Ford, na lumuhod at tumahol tulad ng aso, susundin ito ni Seb
Matapos ibaba ang tawag, tiningnan ni Sabrina si Sebastian ng may kalmado. "Sebastian, alagaan mo ang sarili mo, ha?"Makakunot ang noo ni Sebastian. Mayroon pa nga siyang ilang puting buhok sa magkabilang gilid ng kanyang mukha."Maniwala ka sa akin, Sebastian. Ako'y magiging maayos lamang. Babalik ko si Aino, pati na rin ang sanggol sa aking sinapupunan, nang ligtas. Kami'y magiging maayos. Maniwala ka. Ang anim na taon ko sa pagkakataboy ay patunay na hindi ko hayaang ako'y mamatay. Hindi ko hayaang may masamang mangyari sa ating mga anak. Ako'y isang matibay na ina."Niakap ni Sebastian si Sabrina ng mahigpit. Hindi pa niya naramdaman ang ganitong kalungkutan. Gusto niyang gawing baliktad ang buong lungsod. Subalit, nasa kamay pa rin ng kalaban ang kanyang anak. Wala siyang magawa. Kahit lumitaw sa harapan niya si Holden ngayon at utusan siyang lumuhod at tumahol parang aso, susunod si Sebastian. Tulad ng walong taon na ang nakalipas, noong ang ina niya ay nasa kulungan at siya'