Pinanganak ang mga bata na may sobrang sensitibong pandama. Sa dulo ng lahat, mas malinis ang isip ng mga bata kaysa sa mga matatanda. Kahit yung mga taong tulad ni Kingston na may matalas na pandinig at paningin, baka hindi makapansin ng ganitong pagkilos sa paligid, lalo na si Zayn na mahinahon ang ugali. Pero, nakita ni Aino ang isang pares ng mata mula sa malayo. Grabe ang katarayan ng mga mata na yon. Biglang kinilabutan si Aino sa takot."Ano bang nangyari, Aino?" Agad napansin ni Zayn na parang may off kay Aino.Umiling lang si Aino at yumuko. "Wala, Tito Zayn. Baka nagkakamali lang ako."Bigla na lang nawala yung mabangis na mata, at hindi na ito nakita ulit ni Aino."Nagkakamali?" Tumawa si Zayn. "Bata ka pa, anim na taong gulang, tapos nagkakamali ka na?"Nainis si Aino at nag-ikot ang kanyang mata. "Hmph!"Ayaw niya magpaliwanag sa tito niya, na binabalewala lang siya! Trinatrato siya ng tito niya parang bata lang! Sa totoo lang, hindi na siya masyadong bata! Anim na t
"Oo nga." Agad na tumango si Aino nang maligaya.Sobrang saya ng batang babae na hindi siya makatulog. "Mama, nanganak na ba si Tita Jane?""Hindi pa.""Bakit hindi pa siya nanganak?"Napatahimik si Sabrina."Hinihintay ba niya si Tito Poole na dumating dito mula sa Kidon City, bago siya manganak?" tanong niya. "Kasi kung nanganak na siya nang mas maaga, hindi malalaman ni Tito Poole kung ano yung pinagdaanan ni Tita Jane habang nanganganak sa anak nila. Mahirap talaga manganak, di ba Mama?"Bigla na lang umiyak si Sabrina sa hindi malamang dahilan. Bata pa ang kanyang anak, pero alam na niya ang lahat. Alam niyang mahirap para sa mga ina ang manganak, at malapit na silang mamatay. Nung nanganak si Sabrina kay Aino, hindi siya sigurado kung siya'y pagmamalupitan habang nanganganak noong panahon na iyon, higit pa kung kasama niya ang ama ng bata."Matibay ang Tita Jane mo, kaya dapat maghihintay siya hanggang dumating ang Tito Poole mo, bago siya manganak, para makita ng Tito Poo
Halos pitong buwan nang buntis si Sabrina, kaya hindi naglakas-loob si Sebastian na maging pabaya. Nagmamaligo siya ng malamig na tubig tuwing gabi, at hindi niya hinayaang ang kanyang mga pagnanasa ay malampasan siya. Sa kabilang banda, madalas na nagpapakulit si Sabrina, gumagawa ng mga kalokohan at humihiling sa kanya paminsan-minsan. Kapag tunay na mahirap para sa kanila na pigilan ang sarili, kukuha lamang si Sebastian ng kaunting lasa para sa kanya at gagawin ang lahat para pagaanin ang pakiramdam niya at gawing prayoridad ang kanyang kasiyahan. Sa puntong iyon, si Sabrina ang nagsimula muli. Subalit, ramdam na ramdam ni Sebastian na may mali sa panahong iyon. Hinawakan niya ang mukha ni Sabrina at biglang napagtanto na umiiyak si Sabrina."Ano'ng nangyari?" Nagulat si Sebastian. Isa siyang matibay at napakakalmadong babae. Bihirang-bihira siyang makita na umiiyak. Marahil ay hindi matatag ang kanyang damdamin dahil sa kanyang pagbubuntis.Mulî tinanong ni Sebastian nang may la
“Oo," sagot ni Sebastian nang mahinahon, habang tinatago niya ang kanyang saloobin. Hinayaan niya na lang ang kanyang asawa na mahimbing na matulog sa kanyang mga bisig, na may mga luha na nagbabadya sa kanyang mga mata.Hindi niya maaaring ibalik ang mga panahong iyon, ngunit sa pangalawang pagkakataon na ito, hindi na niya hahayaang maulit ang mga nangyari. Kahit na dapat sana ay kumportable at malasakit ang mga araw na ito para sa kanya, hindi niya maiwasang malungkot dahil sa mga nagdaang kahapon."Mahal na mahal kita, Sabrina. Hindi kita pababayaan ulit," bulong ni Sebastian sa kanyang sarili, habang patuloy na yakap ang kanyang mahimbing na natutulog na asawa. Hindi malayo ang kanyang isip sa mga araw na iyon, na siya mismo ang nagdala sa kanyang asawa sa ospital para manganak. Hindi siya makakalimot sa takot na nadama niya, na hindi makakalimot sa pangamba na nadama niya para sa kanya. Sa mga sandaling iyon, naramdaman niya ang tunay na kahalagahan ng buhay, ang halaga ng ka
"Siyempre! Ako ang asawa mo at ang pinakamalapit na pamilya mo. Kapag ikaw ay nanganganak na ngayon, sigurado na sasamahan kita at malapit sa iyong tabi," mahinahong sinabi ni Sebastian.Nagtapon si Sabrina sa kanyang mga bisig. "Mahal, sobrang saya ko.""Matulog ka na."Sa oras na ito, napakabilis na nakatulog si Sabrina. Iniyakap siya ni Sebastian mula sa likod niya, at napakabilis din niyang nakatulog.Kinabukasan, gumising si Sebastian ng alas-singko ng umaga. Marami talaga siyang bagay na kailangan harapin. Kailangan niyang asikasuhin ang mga negosyo ng Smith Group, pati na rin ang mga bagay ni Alex. Sa pamamagitan ng sinabi ni Sabrina kahapon, lalo na niyang naintindihan na may isang buwan pa at dapat nang manganak si Sabrina. Kailangan niyang tapusin lahat ng mga bagay na kailangan niyang asikasuhin sa panahong ito, para makaspend siya ng 24 oras sa isang araw para samahan ang kanyang asawa kapag malapit na ang due date niya.Ng alas-singko'y kinse ng umaga, umalis si Sebas
"Sagad mo na sa gas!" sabi ni Alex na walang pasensya.Inutos ni Sebastian sa driver at lalong tumulin ang takbo ng kotse. Isang oras mamaya, dumating sila sa ospital. Dali-dali silang tumakbo papuntang department ng gynecology. Si Yvonne, Ruth, Ryan, at Marcus ay tulog sa bangko sa labas ng delivery room. Ginising nina Sebastian at Alex ang apat na tao at pinakain muna bago muling magpahinga. Sapat na si Alex lang ang mag-isa doon. Nang makitang dumating na si Alex, saka lang umalis ang apat.Sa mga sandaling iyon, wala pang aktibidad sa loob ng delivery room. Hindi hanggang matapos ng sampung minuto si Alex na nakatayo sa labas ng delivery room saka lumabas ang nars mula sa loob. Nakitang isa na lang ang nasa labas at iba na ito sa kanina, tinanong ng nars, "Nasaan ang pamilya niya?""Ako ang asawa niya," sagot agad ni Alex.Agad na sinabi ng nars, "Mabilis! Napakalambot ng katawan ng buntis. At ito ang una niyang anak at medyo makitid ang kanyang pelvis, kaya talagang mahirap an
Napakalakas at maliwanag ng iyak ng sanggol na iyon.Napatulala si Alex. Iyon ang kanyang anak. Matapos mabuhay ng mahigit tatlumpung taon, may sarili na siyang anak. Ligtas na ipinanganak ang kanyang anak! Ginamit ng ina ng bata ang lahat ng kanyang lakas para mailuwal ang kanyang anak! Ngunit, sa sandaling iyon, hindi rin nakita ni Alex ang kanyang anak. Ang bagong silang na sanggol ay duguan at inaalagaan ng nars. Hindi pa tiningnan ni Alex kung lalaki ba o babae ang kanyang anak. Tinitignan lang niya si Jane, na wala nang lakas. Siguradong hindi na siya makakapagbukas ng kanyang mga mata. Lubos na napagod siya.Mayroong humigit-kumulang limang doktor sa harap niya at nagbibigay sila ng emerhensiyang paggamot. May mga tunog ng magkakasalpukang hemostats at iba pang gamit medikal. Lahat ay nakasuot ng sterile na damit, kaya walang nagpataboy kay Alex sa silid. Hindi niya tiningnan ang kanyang anak, tinitignan lang niya si Jane. "Jane, magiging okay ka! Kahit mawalan ka ng maraming
Isang napakahinang ngiti.Sa ganung sandali, lumapit ang doktor at tumingin kay Alex. “Sir Alex, sobrang hina talaga ng katawan ng asawa mo. Kailangan niya maospital at matratuhan ng ilang sandali. Kung hindi, magkakaroon siya ng komplikasyon mamaya.”“Oo! Kailangan niyang gamutin hanggang sa siya'y lubos na gumaling!”“Sige na, Sir Alex.”“Okay na ba asawa ko ngayon?” tanong ni Alex.Ngumiti ang doktor. “Para ngang himala. Napakalakas ng kagustuhang mabuhay ng asawa mo. Nagbuhol yung dugo niya na hindi namin namalayan, at hindi na siya nagdudugo. Okay na siya. Mahina na lang talaga katawan niya. Hindi na nanganganib ang buhay niya.”Sa wakas, naramdaman na ni Alex ang ginhawa.Nang natapos na lahat, nang mailabas na parehong ang mag-asawa at ang bata mula sa silid panganganak, hapon na. Nang lumabas ang pamilyang tatlo mula sa silid panganganak, nakita ni Alex na maraming tao ang nakatayo sa labas. Sa kanyang mga kapatid, si Sebastian ay nasa South City, pero darating pa lang s
"Lahat kayo ay inakusahan ako! Ako, at si Ryan Poole, at iiyak na lang dito!"Sa sandaling iyon, wala kang mapapansing bahid ng pagkapiyok sa tinig ni Ryan. Alam ni Sabrina na nagmamalaki lang siya. Siya'y lubos na nagmamalaki."Dalhin mo kami agad kay Ruth! Kung hindi mo kami ipapakita ang daan, bubugbugin kita ng husto!" sabi ni Sabrina na puno ng inis."Sige ba! Aunt Sabrina!" Tumalikod si Ryan at tumungo papunta sa ward."Sandali, Ryan. Sandali!" Tawag muli ni Sabrina. Lumingon si Ryan at tumingin kay Sabrina. "Anong mayroon?""Sabihin mo muna sa akin, mayroon ka bang mga lalaki, babae, o kambal?""Hindi ko sasabihin! Hindi ko muna sasabihin! Hindi ko lang sasabihin sa iyo!" Sinabi ni Ryan na may walang katulad na bastos na ekspresyon.Napakayabang ni Ryan na nagawa pa niyang humini sa tono. Nainis doon si Sabrina at kahit ang grupo ng tao sa likod niya ay sobra rin nakaramdam ng galit at gulat. Gayunpaman, nang makitang naging ama lang si Ryan noong araw na iyon, hindi ni
Nakatayo mag-isa si Ryan sa labas ng delivery room at kakaiba ang kanyang ekspresyon. Takot na takot si Sabrina at sobra ang kalabog ng kanyang puso. Hinawakan niya si Ryan at nagtanong, "Nasaan si Ruth? Bakit hindi ko naririnig ang sigaw niya? Sabihin mo sa akin, kumusta si Ruth?"Tinaas ni Ryan ang mga kilay niya at tumingin kay Sabrina. "Alam mo ba, Aunt Sabrina?""Ano?" tanong ni Sabrina. "Si Ruth... pagkatapos niyang madala sa delivery room, inabot ng hindi aabot... hindi aabot ng isang oras at pinanganak niya ang dalawang bata!"Hindi nakapagsalita si Sabrina. Napatigil din si Sebastian."Walang sakit na naramdaman si Ruth, alam mo ba 'yon? Hindi pa ako kailanman nakakita nang ganoong kabilis na pagpapanganak, Aunt Sabrina. Talagang nirerespeto ko noon noong ikaw, si Aunt Jane, at ang asawa ni Zayn na si Hana, noong nanganak, lahat kayo ang pineke ang mahirap na proseso. Hahaha..."Walang masabi si Sabrina. Pagkatapos ng mahabang panahon, tinaas niya ang kanyang kamay at
Bago pa malaman ng kahit na sina, agad binuhat ni Ryan ang asawa niya at nagmadali palabas nang nagmamadali. Ang lahat sa kasal at masasabi na agad kung anong nangyayari. Tumabi sila nang sa dalawang grupo kasama ang isang grupo na umatras sa kasal ni Yvonne at ang iba ay sinundan si Ryan sa kasal. Doble ang saya ni Yvonne sa araw na iyon. Hindi dahil sa kasal niya lang, pero pati na rin dahil manganganak na ang kaibigan niya. Nadala pa rin ang kasal sa isang sobrang buhay kasiyahan. Pagkatapos matapos ang kasal at hinatid na nila si Yvonne at Marcus paalis para matapos na nila ang kasal pagkatapos ay si Sabrina at ang iba pang mga tao ay pumunta sa hospital. Hindi maikukumpara ang pag-alala ni Sabrina sa buong biyahe niya papuntang hospital. Dahil iyon din ang unang pagkakataon na manganganak si Ruth at kambal pa ito, hindi lang alam ni Sabrina kung magiging maayos ang magiging delivery ito at kung cesarean na seksyon ba ang kailangan. Sa buong paglalakbay, pinipilit ni Sabrina si
Hindi makapaniwalang tumingin si Old Master Shaw kay Yvonne. "Anak ko, pinag-isipan mo na ba ito nang mabuti? Hindi ka na ba... natatakot sa akin? Hindi ka na ba... galit sa akin?"Nakaramdam ng hiya si Yvonne. "Alam mo po 'yon?""Siyamnapung taon na ako. Magiging matandang halimaw na ako. Ano pa ba ang hindi ko malalaman? Inisip ko na ito. Kung ayaw mo sa akin, pupunta ako sa nursing na pabahay pagkatapos niyang makasal ni Marcus..." sabi ni Old Master Shaw. "Hindi..." Hindi ganoo'ng kawalang puso si Yvonne. "Pasensya na. Malapit ako kay Sabrina at natuklasan ko ang maraming tao na abusuhin at pahiyain siya. Mula nung mga impostora mo pong mga apo na patuloy siyang sini-set up para paulit-ulit na abusuhin si Sabrina. Talagang galit ako sayo nang sobra mula noon. Hindi mo maiisip kung paano tumakas si Sabrina at ang kanyang ina nang may ngipin sa mga balat nila. Sobrang nakakaawa sila. Kaya, sa mahabang panahon, natatakot po ako sa'yo dahil...""Simula ngayon, nag-iba na ang opinyon
Kahit na takot si Yvonne magpakasal, siya ang pinakamasaya sa lahat ng mga babae. Simula pagkabata, Parehas na minahal si Yvonne ng kanyang mama at papa, at kahit ang kanyang tito, tita, at pinsan ay minahal din siya ng sobra. Hindi kailanman nagdusa ng kahit anong paghihirap at pagdurusa si Yvonne sa paglaki niya. Lumaki siyang malambing na babae sa pamilya.Ang relasyon niya kay Marcus ang tanging nagparamdam sa kanya ng pagkagipit. Tulad ng naramdaman niya mula kay Old Master Shaw. Ito ay dahil nasaksihan niya kung paano malupit na tratuhin ni Old Master Shaw si Sabrina na siyang sobrang nakaramdam ng takot si Yvonne kay Old Master Shaw. Habang lumilipas ang panahon, kahit si Old Master Shaw ay naramdaman ang takot niya sa kanya. Sa isang pagkakataon, kumuha na ng inisyatibo si Old Master Shaw na tanungin si Yvonne, "Anak ko, para kang isang takot na maliit na uwak. Bakit sa tuwing nakikita mo ako ay lilingon ka sa iba at hindi makapagsalita kahit na isang katiting na salita sa a
Nagulat ang lahat sa sinabi ni Ryan.“Sa kasalukyan, buntis ang aking pinakamamahal na asawa ng kambal! Isipin niyo yun! Nabuo ang kambal namin habang sobrang abala siya sa pagdadraft ng architectural design! Ang galing ng asawa ko diba?” Masayang sabi ni Ryan. Dahil dito, biglang namula si Ruth. Siya ang bride kaya kung siya ang papapiliin, ayaw niya muna sanang iaannounce na buntis siya! Pero huli na ang lahat dahil saktong sakto ang sinabi ni Ryan para sindakin ang mga mayayabang na babaeng pinagtatawanan siya kanina. Sobrang laki ng benepisyo ng ginawa ni Ryan dahil may tradisyon sa KIdon City na sa araw ng kasal, ipapahiya ng mga bisita ang bride. Pero ngayong sinabi na ni Ryan na buntis siya, wala ng naglakas ng loob na gawin yun!Sobrang engrande ng kasal nina Ruth at Ryan, kaya sobrang nakatulong ito sa confidence ni Ruth. Alam niya na kumpara sa asawa nina Jane at Sabrina, hindi hamak na mas mababa si Ryan, pero dahil hindi naman nagkaroon ng engrandeng kasal ang mga ito
”Tamaaa! Pero ano pa nga bang magagawa natin. Siya ang type ng young prince kaya kahit na sumalampak pa tayo dito, wala na tayong magagawa.” “May naisip ako! Bakit kaya hindi natin batiin ng bagong kasal ng Spanish mamaya? Tignan natin kung anong magiging reaksyon niya.” “Uy, gusto ko yang ideya na yan.”“Haha! Gusto ko siyang makita na mamula sa kahihiyan.” “Eto nga… balita ko napaka baba daw ng self esteem niya.”“Haha! Tara batiin na natin siya..”Galing sa mga prominenteng pamilya ang grupo ng mga babae. Hindi sila maawat sa paguusap at pagtatawanan habang naglalakad papunta sa direksyon ni Ruth. Nang oras na yun, kasalukuyang nakikipag usap si Ruth sa mga Poole. Hindi naman siya nakakaramndam ng anumang kaba at takot dahil kagaya nga ng sinabi ni Sabrina, wedding niya yun at siya ang host kaya tama lang na kausapin niya ang mga bisita nila.Noong malapit na ang grupo ng mga magagandang babae kay Ruth, sakto namang may dumating na isang napaka gwapong foreigner na nakas
Ika-labing-apat ng Pebrero noon at malamig ang panahon. Subalit para sa Grand Enigma Hotel, ito ay tila nasa kalagitnaan ng tagsibol. Maraming magagandang babae at mga marilag na babae mula sa iba't ibang panig ng bansa ang nagtipon sa marilag na hotel na iyon. Ngunit ang pinakamagandang babae sa araw na iyon ay ang bungang-bisig na si Ruth.Normal na sobrang lamig tuwing February 14, pero pinainit ng mga nagagandahan at eleganteng kababaihan ang Grand Enigma Hotel. Siyempre, ang pinaka maganda sa lahat ay walang iba kundi ang bride na si Ruth. Ang wedding dress na suot niya ay nagkakahalaga ng mahigit one million dollar na personal na dinesign at pinatahi ni Sabrina sa ibang bansa. Sahill hindi nakasuot ng magandang wedding dress, gusto niyang maranasan ito ni Ruth. Habang nakaupo sa dressing room, hindi napigilan ni Ruth na humagulgol. “Sabrina, sobrang swerte ko talaga na nkilala ko kayo. Maaga akong nawalan ng mga magulang at pamilya kaya kung hindi dahil sainyo ni Yvonne, bak
Noong nine years old ako, sobrang hirap ng pamilya namin na hindi kami makabili ng sapatos. Nagkataon, isang araw nakita ko nag nagtapon ka ng sapatos sa basurahan. Hinintay kitang umalis bago ako lumapit, pero bumalik ka at kinuha mo sa akin yung sapatos. Ginawa mo akong katatawanan. Ang sabi mo sa akin, kumahol ako na parang aso, pagkatapos, naaliw ka at marami ka pang ibang pinagawa sa akin. Siyempre, bata pa ako nun at gustong gusto ko na magkaroon ng bagong sapatos kaya ginawa ko lahat ng mga pinagawa mo.”Hindi nakapag salita si Lily. Naalala niya yun. Noong mga panahon na yun, bilang anak ng isang mayamang pamilya, hindi niya naman kailangang personal na magtapon sa basurahan, pero nang makita niyang may nagkakalkal ng basura na kaedaran niya, naisip niya na mukhang masayang pag tripan ito kaya kumuha siya ng isang pares ng luma niyang sapatos bilang pain. Hindi naman ikinakaila ni Lily na sobrang natuwa siya sa ginawa niya at para sakanya wala lang yun. Sa totoo lang, ang bu