"Sagad mo na sa gas!" sabi ni Alex na walang pasensya.Inutos ni Sebastian sa driver at lalong tumulin ang takbo ng kotse. Isang oras mamaya, dumating sila sa ospital. Dali-dali silang tumakbo papuntang department ng gynecology. Si Yvonne, Ruth, Ryan, at Marcus ay tulog sa bangko sa labas ng delivery room. Ginising nina Sebastian at Alex ang apat na tao at pinakain muna bago muling magpahinga. Sapat na si Alex lang ang mag-isa doon. Nang makitang dumating na si Alex, saka lang umalis ang apat.Sa mga sandaling iyon, wala pang aktibidad sa loob ng delivery room. Hindi hanggang matapos ng sampung minuto si Alex na nakatayo sa labas ng delivery room saka lumabas ang nars mula sa loob. Nakitang isa na lang ang nasa labas at iba na ito sa kanina, tinanong ng nars, "Nasaan ang pamilya niya?""Ako ang asawa niya," sagot agad ni Alex.Agad na sinabi ng nars, "Mabilis! Napakalambot ng katawan ng buntis. At ito ang una niyang anak at medyo makitid ang kanyang pelvis, kaya talagang mahirap an
Napakalakas at maliwanag ng iyak ng sanggol na iyon.Napatulala si Alex. Iyon ang kanyang anak. Matapos mabuhay ng mahigit tatlumpung taon, may sarili na siyang anak. Ligtas na ipinanganak ang kanyang anak! Ginamit ng ina ng bata ang lahat ng kanyang lakas para mailuwal ang kanyang anak! Ngunit, sa sandaling iyon, hindi rin nakita ni Alex ang kanyang anak. Ang bagong silang na sanggol ay duguan at inaalagaan ng nars. Hindi pa tiningnan ni Alex kung lalaki ba o babae ang kanyang anak. Tinitignan lang niya si Jane, na wala nang lakas. Siguradong hindi na siya makakapagbukas ng kanyang mga mata. Lubos na napagod siya.Mayroong humigit-kumulang limang doktor sa harap niya at nagbibigay sila ng emerhensiyang paggamot. May mga tunog ng magkakasalpukang hemostats at iba pang gamit medikal. Lahat ay nakasuot ng sterile na damit, kaya walang nagpataboy kay Alex sa silid. Hindi niya tiningnan ang kanyang anak, tinitignan lang niya si Jane. "Jane, magiging okay ka! Kahit mawalan ka ng maraming
Isang napakahinang ngiti.Sa ganung sandali, lumapit ang doktor at tumingin kay Alex. “Sir Alex, sobrang hina talaga ng katawan ng asawa mo. Kailangan niya maospital at matratuhan ng ilang sandali. Kung hindi, magkakaroon siya ng komplikasyon mamaya.”“Oo! Kailangan niyang gamutin hanggang sa siya'y lubos na gumaling!”“Sige na, Sir Alex.”“Okay na ba asawa ko ngayon?” tanong ni Alex.Ngumiti ang doktor. “Para ngang himala. Napakalakas ng kagustuhang mabuhay ng asawa mo. Nagbuhol yung dugo niya na hindi namin namalayan, at hindi na siya nagdudugo. Okay na siya. Mahina na lang talaga katawan niya. Hindi na nanganganib ang buhay niya.”Sa wakas, naramdaman na ni Alex ang ginhawa.Nang natapos na lahat, nang mailabas na parehong ang mag-asawa at ang bata mula sa silid panganganak, hapon na. Nang lumabas ang pamilyang tatlo mula sa silid panganganak, nakita ni Alex na maraming tao ang nakatayo sa labas. Sa kanyang mga kapatid, si Sebastian ay nasa South City, pero darating pa lang s
Sa lahat ng kanyang mga kaibigan, ang taong pinakanamimiss at gustong makita ni Jane ay si Sabrina. Sa katunayan, matapos ang lahat ng pinagdaanan, malinaw kay Jane na kung hindi dahil sa moral na suporta na ibinigay sa kanya ni Sabrina, hindi siya siguro makakatagal hanggang ngayon. Kaya naman, pagkatapos niyang manganak at muling maligtas mula sa bingit ng kamatayan, ang taong gusto niyang makita ng lubos ay si Sabrina. Gusto niyang sabihin kay Sabrina na tulad niya, naging isang tunay na matatag na ina na rin siya. Subalit, dumating ang lahat ngunit wala si Sabrina.Sa sandaling iyon, tumunog ang telepono ni Alex. Kinuha niya ito at sinilip. Tumatawag pala si Sabrina. Agad na sinagot ni Alex ang tawag, binuksan ang speakerphone at inilapit ito sa kama ni Jane. Agad na narinig ang kabado at nag-aalalang boses ni Sabrina mula sa kabilang dulo ng tawag. “Ginoo Poole! Ano ba talaga ang kalagayan ngayon? Nasaan si Jane? Nanganak na ba siya? Nasa panganib ba ang buhay niya? Napakarami ko
Naramdaman niya ang labis na emosyon at pagkaantig. Mula noon, siya na rin ay magiging isang tao na may pamilya at minamahal, na ang anak niya!“Jane, naging malakas ka na ngayon. Tunay na masaya ako para sa'yo,” sabi ni Sabrina mula sa kaibuturan ng kanyang puso. Siya ay labis na nag-aalala kay Jane, pero pagkatapos, siya ay medyo naging mas mapanatag.“Sabrina, mukhang pagod ka sa tono ng iyong boses. Ano ang problema sayo? May sakit ka ba?” Kung hindi sakitin si Sabrina, tiyak na nandyan siya para kay Jane para sa isang mahalagang kaganapan tulad ng pagbubuntis ni Jane. Sa sandaling iyon, si Jane, na kakatapos lamang gumaling ng kaunti, ay nag-aalala kay Sabrina sa kabaligtaran.Hindi sumagot si Sabrina kay Jane. Bigla niyang naramdaman na pumula ang kanyang mukha. Nang siya ay gumising nang maaga, may konting spotting siya. Napatakot siya sa sarili. Tumingin siya at nakita niya na wala si Sebastian sa tabi niya. Siya ay umalis ng maaga at umuuwi ng huli nitong mga nakaraang araw
"Sino ka? Bakit mo ako hawak? Pakawalan mo ako!" Tiningnan ni Aino ang batang lalaki na may kaba dahil sa kanya."Batang maliit, alam mo bang mahuhulog ka kapag mabilis kang tumakbo? Sa susunod, dapat mag-ingat ka at huwag masyadong mabilis tumakbo. Puro marmol ang sahig dito, masakit kapag nahulog ka," agad na sabi ng batang lalaki.Nag-smile agad si Aino. "Salamat po, Kuya.""Nasaan ang mga magulang mo? Ang bata mo pa. Bakit wala silang kasama?" tanong ng lalaki."Hmph!" Mayabang na sagot ni Aino, "Sobrang busy ng tatay ko, grabe kabusyhan niya. Malaki na ako, hindi na ako kailangan alagaan ng tatay ko. Kayang-kaya ko nang mag-alaga ng iba. Kaya kong alagaan si Mama, at kaya ko rin alagaan si Tita Jane."Pagkasabi niyon, bigla na lang tumakbo si Aino. Sa sandaling yun, bigla ring dumating sina Kingston at Zayn. Napunta sila sa harap ng batang lalaki, at pinagsabihan sila nito."Tawag niyo ba sa sarili niyo mga tagapag-alaga ng bata? Paano niyo pinaabot na magpatakbo-takbo ang b
Hinaplos ni Hana ang maliit na ilong ni Aino. "Ano ang masama sa pagkakaroon ng nakababatang kapatid na lalaki? Kapag lumaki na ang kapatid mo, hindi lang siya magiging tagasunod mo, ngunit maaari rin siyang maging bodyguard mo, iha!""Oo! Hehe, kung ang mama ko at ikaw ay magsisilang ng lalaki, magkakaroon ako ng maraming bodyguards sa hinaharap. Kapag lumaki na ako sa hinaharap, ako ang magiging reyna. Haha."Agad na ngumiti ang Tita niyang si Hana. “Mm-hmm. Si Aino ang pinaka-matinong at independiyenteng reyna na hindi nagpapabahala sa kanyang ina."Lalong nasiyahan si Aino matapos siyang purihin ng kanyang tiyahin. Gayunpaman, siya rin talaga ay isang matatag na batang babae na independiyente, matino, at hindi nagpapabahala sa kanyang ina. Alam ni Aino na ang kanyang ina ay nasa bedrest. Alam din ni Aino na abala ang kanyang ama kamakailan. Alam ni Aino na abala rin ang kanyang Tito Poole. Iniisip niya sa kanyang sarili na magiging abala rin siya sa hinaharap. Ito ay dahil kaila
Noong papalapit pa lamang ang binatang nadapa ni Aino kanina para makipagpalitan ng ilang kalmadong salita kay Aino, itinaas niya ang kanyang ulo at nakita si Kingston. Karaniwan ay palakaibigan si Kingston kay Aino, at minsan kapag nag-aaway sila, nagpapakita siya ng pagka-bata. Subalit, mataas ang kahandaan ni Kingston. Tiningnan niya ang lalaki sa harap niya ng may kalmado at komposadong paraan, at tumango ng bahagya sa kanya ng may ngiti. Hindi na rin nagsalita pa ang lalaking iyon. Sa halip, ngumiti siya ng mahirap sa Kingston, saka lumiko at umalis.Pagkatapos ay hawak ni Aino ang kamay ni Kingston at sabay silang kumuha ng hapunan para kay Hana. Pinanood nila si Hana na kumakain ng kanyang hapunan bago sila bumalik sa ward ni Jane. Medyo mas masigla ito kaysa sa kina Hana, subalit walang sinuman ang naglakas loob na magsalita ng malakas dahil natatakot silang magambala ang sanggol.Kalahating oras mamaya, bukod kay Alex, lahat ng nasa ward ay umalis na. Umalis si Ryan kasama s